โอ...เมโลดี้อันร้ายกาจ!

จะเขียนทันไหมเนี่ย? มีเวลาเหลือไม่กี่นาที เมื้อกี้มัวแต่ไประบายอะไรไร้สาระให้ท่านเถ้าฟังเสียนาน

ระบายตามประสาศิษย์พี่ กับ ศิยษ์เหลน...

ป๋าสบายดีไหม? ผมไม่สบาย แต่อีกเพียงไม่กี่วันผมก็จะสบายแล้ว อิสระเสรีจะอยู่ตรงหน้า แสงที่เห็นมิใช่แสงริบหรี่ แต่เป็นแสงสว่างที่สาดส่องลงมา แผ่รัศมีกว้างเท่าที่ใจเราเปิด

แล้วเราก็เดิน

อีก 2 วัน อีก 2 วัน...

เวลาของเราก็เหมือนลมหายใจนะคะ

เพราะมันมีค่ามากเหลือเกิน...

คุณไอซ์เหนื่อยอะไรมากหรือเปล่าคะ เล่าสู้กันฟังได้นะค้า

ฮา ฮา ชีวิตออนไลน์ท่านอ้ายฯ เหมือนบอลเลยท่านว่าไหม? มีให้ลุ้นอีกสองนาที เผื่อเข้า ฮา ฮา ฮา

ไข่เจียวสวัสดิ์ขอรับ

นั่งค่อย ๆ เคี้ยวช้า ๆ คุยกะท่านไปพลาง
เริ่มยัดข้าวสวยใส่ปากได้ วันนี้โด๊ปไข่เสียหน่อย เอาไข่เป็ดมาตี ๆ ซอยกะหล่ำปลีลงไป(เพิ่มคุณค่าอาหาร)

ตื่นสายโด่งเลยท่าน
เมื่อคืนนอนไม่หลับ
คงเพราะยาไม่ช่วยหรืออะไรไม่ทราบ
ข้าพเจ้าเบี้ยวยาเสียมื้อหนึ่ง มันกัดกระเพาะ หนอยยังให้กินก่อนนอน ต้องกินอะไรรองท้องก่อน แล้วคนกินอาหารไม่ค่อยได้ กินอะไรก็ไม่ลง เลยเบี้ยวมันเสียเลย

ขออย่าได้คิดว่าข้าพเจ้าสำออย ยากัดกระเพาะแค่เนี้ยะ!

ข้าพเจ้ามีโรคกระเพาะเป็นมิตรอันสนิทแนบแน่น
หากเสร็จจากการเยือนของสหายปวดฟัน แล้วตามด้วยสหายปวดกระเพาะล่ะก็ ข้าพเจ้าเหลือแต่โครงกระดูกแน่ ๆ
****
เจออารมณ์เดียวกันแล้วขอรับ
ข้าพเจ้าเคยลองเขียนบน word เพื่อให้ word ช่วยพรู้ฟคำผิดที่เผลอเรอชั้นหนึ่งก่อน ปรากฏว่า พอเอามา paste ใส่กล่อง comment ไม่ผ่านเฉย ทีแรกคิดว่า รึจะยาวเกินไปรับไม่ได้ ก๊อปแบ่งครึ่งมาก็ไม่ผ่าน ข้าพเจ้า พยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่า (ด้วยความเสียดายที่เขียน) ผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง ได้มาประมาณ สองในสาม สุดท้าย บรรทัดเดียวก็ยังไม่ผ่าน comment คราวนั้นข้าพเจ้าปลุกปล้ำไปชั่วโมงกว่า (ด้วยนิสัยมุทะลุอันงี่เง่า ฮา)

กาลต่อมา

ข้าพเจ้าเลยพิมพ์แต่ในกล่องคอมเม้นท์
แล้วค่อยเซฟลง notepad ก่อน submit
ทีอยู่ในกล่อง ยาวเท่าไรก็ผ่าน

มันยังไงกัน ท่านพอจะมีข้อสังเกตุชี้แนะบ้างไหมขอรับ?
เพราะหากข้าพเจ้าไม่สามารถพิมพ์จาก word ได้ ข้าพเจ้าก็ยังคงเขียนภาษาไทยคำง่าย ๆ ผิดอยู่ร่ำไป ด้วยความที่ตกวิชาภาษาไทยประจำ

อ้อ...พูดไปก็คิดขึ้นได้อย่าง

ท่านลองเอาไปใส่ใน frontpage ดูเป็นไร
แล้วค่อย ก๊อปมาแปะลงกล่องคอมเม้นท์
(frontpage อยู่ใน ไมโครซอฟออฟฟิซ)

หากผ่านล่ะแสดงว่า กล่องคอมเม้นท์มีปัญญากับ word แน่!

อีกสองวันท่านอ้ายฯสอบเสร็จแล้ว เราน่าจะนัดเจอกันหน่อยนะท่าน เอาเย็น ๆ แดดร่มลมตก
เตรียมเครื่องดื่มมาตั้งข้าง ๆ แป้น
แล้วนั้งแลกเปลี่ยนเพลงยุทธกันสักสองสามกระบวนท่า

อ้าว....อยู่ในระหว่างกินยาอยู่นี่หว่า! ฮ่วย!

เที่ยวนี้ ข้าพเจ้าดื่มชาไปก่อนก็ได้ อิ อิ
เรียนตามสัตย์นะท่าน
ข้าพเจ้าไม่มีความบันเทิงอย่างผู้คนสักเท่าไร
ความบันเทิงของผู้คน รุดหน้าจนเหลวไหลเกินไปแล้ว
ถึงขนาด เดินช้อปปิ้ง จ่ายเงินซื้อของเพื่อความบันเทิง โอแม่เจ้า! ของที่ซื้อมาหาได้ใช้ประโยชน์อันใดไม่ หลายครั้งหลายชิ้น มีอยู่แล้ว !! หลายครั้งซื้อเพราะความอยากได้ ไม่ใช่จำเป็นต้องใช้ !!

ความบันเทิงของข้าพเจ้าถอยกลับไปหาแหล่งกำเนิด

ตอนนี้ นั่งมองเมฆลอย มองนกกระโดดเหยง ๆ บนกิ่งไม้
เป็นความบันเทิงของข้าพเจ้า
ตัดออกไปมากแล้วท่าน แม้แต่ทีวี ที่เป็นปรสิตเกาะบนหลังชีวิตเรามาตลอดเวลาแบบไม่รู้ตัว สูบเอาวิญญาญเราไปตลอดเวลาจากการโฆษณาชวนเชื่อ สร้างค่านิยมบ้าบริโภค แฟชั่น ฟุ่มเฟือย (อย่าบอกนะว่าดี ๆ ก็มี แตน้อย)

เลิกดู!!

หูสงบไปเยอะ(ตั้งแต่ไม่ได้ยินเสียงยัยสามสี่สาวนั่น ฮา)

มีความบันเทิงอยู่อย่างที่จำเป็นอย่างยิ่งกับชีวิต
ก่อคุณค่า สายใยความหวังให้ชีวิต
เป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิต

นั่นคือ สังสรรมิตรภาพกับสหาย

เหล่าปรัชญาเมธีทั้งฝั่งตะวันตก - ตะวันออก
จะไปมาหาสู่ เยี่ยมเยือนกันเสมอ
เดินหมาก ร่วมดื่มชา
สนทนาแลกเปลี่ยนความคิด ถกปัญหา...

ผู้ทรงภูมิความรู้ได้กระทำเป็นวัตรปฏิบัติมาแต่ครั้งบรรพกาล

นั่นเป็นความบันเทิงของพวกท่าน
และการได้มานั่งสนทนากับท่าน
ย่อมเป็นความบันเทิงของข้าพเจ้า (ส่วนท่านจะบันเทิงหรือไม่...เชิญท่านตามสบาย ฮา )

คารวะ

ป.ล. เลิกซิกาแรดไปถึงไหนแล้วขอรับ? (หรือเขาห้ามถามถึงเดี๋ยวอยาก อิ อิ )

อ้อ...อีกอย่าง
ต้องไม่ผ่านเลยไป

คนเราเวลามีอะไร ไม่ถูกใจ ไม่ชอบใจ
มักจะรีบโวย รีบบอก

แต่พอมีอะไรที่ดีงาม ถูกใจ ชอบใจ
มักเฉย ไม่บอก ไม่กล่าว

ชื่นชมอยู่ในใจ
ไม่เคยคิดพูดออกไป

เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ ทำให้ครอบครัวอบอุ่น แตกสลายมามากต่อมาก (ว่าเข้าโน่น!)

เกริ่นเสียหรู อันที่จริงเรืองนิดเดียวขอรับ (แต่ต้องบอกให้ได้)

ในความรู้สึกของข้าพเจ้า
บล็อกของท่าน ณ เวลานี้ เหมือนนักมวยในช่วงท้อปฟอร์ม
ทั้งจังหวะฟุตเวิร์ค ออกหมัดแย็ป ครอส อัปคัต ต่อเนื่องสัมพันธ์เป็นชุดเดียวกัน หมัดที่ออก ทั้งสวยงาม ทั้งเข้าเป้า เท้าขยับฟุตเวิร์คตลอดเวลาหมุนวนไปทั่วพื้นที่เวที

โอ...อาลี...ตอนท้อปฟอร์ม

หลังจากผ่านการทดลองครั้งแล้วครั้งเล่า
ท่านคงพบบางอย่าง

ขณะนี้ คฤหาสน์ของท่านขลึมขลัง สมกับบุคลิกเรื่องราวที่ท่านร้อยเรียง อ่านง่ายสบายตา ทั้งยังให้อารมณ์ร่วมที่แน่นหนักเหมือนตัวอักษรของท่าน

โทนสีของแถบหัวเรื่อง เข้ากันกับพื้นสีเทาที่ช่วยให้อ่านง่าย (กว่าสีขาวเสียอีก)

ที่สุดแล้ว ความเรียบง่าย เป็นที่หมาย ดุจสวนญี่ปุ่นตัดทอนทุกอย่างลง สร้างความสงบในใจผู้ได้ชม

ทั้งยังไม่ซ้ำซากจำเจ ด้วยการเปลี่ยนภาพ เปลี่ยนโทนสีหัวเรื่องไปตามอารมณ์ ขยับตัวหมากเพียงหนึ่ง แต่มีผลทั้งกระดาน นั่นย่อมเป็นกลยุทธที่ล้ำเลิศ เทียบไม่ได้กับการปรับเปลี่ยนกำลังพลจนสับสนวุ่นวาย รังแต่สร้างความเหน็ดเหนื่อยเปลืองแรง

นับว่าท่านรุดหน้าไปกว่าข้าพเจ้าหลายกระบวนท่า

คารวะ

รบกวนสักหน่อยขอรับ
ช่วยเปลี่ยน loop ที่เพลงของท่านให้เป็น loop=true ได้บ่
ข้าพเจ้าจะได้ฟังหลาย ๆ รอบ....ชอบ

ตะวันส่องฉายสวัสดิ์ขอรับ

ข้าพเจ้าออกไปเยี่ยมทะเลมา
พื้นที่หาดแทบไม่หลงเหลือ ซากกิ่งไม้ ขยะ ถูกคลื่นซัดพามากระจายกราดเกลื่อน พายุรอบแรกยังไม่ซัดทำลายทำใด แต่เข้าประชิด ตั้งท่ารอแล้ว อีกเพียงไม่กี่ก้าว ระดับน้ำก็จะถึงเขตรั้วชาวบ้าน

หากมีลูก followตามมาอีกครั้ง รั้วชาวบ้านพังเป็นแถบแน่

พูดถึง 'ทะเล'
เรามักนึกถึงภาพสวย ๆ ฟองคลื่นขาว วิ่งไล่กัน บนผืนน้ำสีเทอร์คอยท์ ท้องฟ้าสีครามเข้ม มีทิวเมฆล่องลอย
คิดถึงการท่องเที่ยว พักผ่อน มีเสียงคลื่นกล่อมนอน

ทะเล ------> สถานที่ท่องเที่ยว

แต่ทะเลที่นี่ ไม่ใช่ (โดยสิ้นเชิง)

ทะเลที่นี่ คือ ชีวิต
ชีวิตที่แปรเปลี่ยนเวียนหมุนอยู่ตลอดเวลา ฤดูร้อน เงียบสงบน้ำใส ชาวบ้านได้เอาเรือเล็ก ออกไปหาหมึก หาปู-ปลา เช้า ๆ ล้อมอวนชายฝั่ง แล้วแต่จังหวะมีฝูงปลา ฝูงกุ้งเข้า จังหวะชีวิตริมทะเลโลดเต้น สดใส เป็นช่วงเวลาสร้างรายได้ เด็ก ๆ มีเสื้อผ้าใหม่ ของเล่นใหม่

ยามนี้ เข้าฤดูฝน ที่นี่เรียก 'หน้าลม' เพราะลมจริง ๆ ลมแรงตลอดทั้งวันทั้งคืน มีแต่ลมกับลม ไม่รู้มาจากไหนกันแบบไม่มีวันหมดสิ้น ทั้งยังชะเอาไอน้ำเค็มติดมา ให้เหนียวเหนอะ ทุกอย่างที่เป็นโลหะขึ้นสนิมหมด
คลื่นปั่นป่วน โครม โครม ตลอดเวลา

บนหาด(ที่แทบไม่มีพื้นที่เหลือ) เต็มไปด้วยขยะจากท้องทะเล (ไม่ต้องตกใจนะท่าน นอกจากเศษไม้ ต้นไม้ กิ่งไม้ อุปกรณ์ประมงแล้ว ที่ขาดไม่ได้คือ ถุงก๊อปแก็ป)

เรือถูกลากขึ้นไปจากหาด เพิงหลังคาจากถูกรื้อถอนย้ายตามเรือไป เป็นช่วงเวลาพักผ่อนของเรือ จนกว่าทะเลจะกลับมาสงบอีกครั้ง

ข้าพเจ้ากดกล้องมือถือไปตามเรื่อง
มันเป็นความสุขเล็ก ๆ น่ะท่าน
ความสุขที่ได้เล็งซ้ายที ขวาที สูงบ้างต่ำบ้าง อ๊ะ!เมฆบัง นังรอแสงสักหน่อย อะไรประมาณเนี้ย กวาจะกดได้สักภาพ
ยิ่งเล็งนานเท่าไร ยิ่งยืดเวลาความสุขออกไปนานเท่านั้น ไม่ต้องถามถึงภาพที่ออกมานะท่าน (ฮา) บอกแล้วไง สุขที่ได้ถ่าย ส่วนสุขที่ได้ดูรูปสวย ๆ น่ะ จิ๊บ จิ๊ย ดูไปก็แค่นั้นล่ะทั่น แป๊บเดียวก็ดูรูปอื่นต่อ ตอนถ่ายสุขกว่า เลยเอาแต่ถ่าย รูปออกมาไม่ได้เรื่อง (ฮา)

เดี๋ยวข้าพเจ้าจะ จัดแจงเอาเข้าเครื่องดูสักหน่อย หากพอดูได้ไม่ทุเรศทุรังเกินไป ข้าพเจ้าจะเอาใส่บล็อก ว่าจะเปิด 'โฟโถ แกลลอรี' เสียหน่อย (ยืนยัน..พิมพ์ไม่ผิด)

ขอบคุณพระจันทร์เคียวของท่านขอรับ
เป็นพระจันทร์ ๔ ค่ำ
เป็นพระจันทร์ที่น่าหลงรักที่สุดของ พระจันทร์ทั้ง ๑๕ ดวง

เราจะไม่เคยเห็นจันทร์เคียว เกี่ยวกลางท้องฟ้า
เธอจะแขวนที่ขอบฟ้า อยู่กับดาวน้อยคู่ใจ เฉพาะช่วงหัวค่ำ ย่ำดึกเธอจะหายไป

ยินดีขอรับ ยินดี

ยินดีที่ได้ผ่านบานประตูมิติบานนั้น มาพบกัน
น้อยคนมองเห็น หลายคนมองผ่าน
ข้าพเจ้าเคย คุยกับท่านจี-รา มาครั้งหนึ่ง ถึง จันทร์ ๔ ค่ำ
เธอจะมาเยี่ยมโลก เพียงครั้งเดียวในรอบเดือน

ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนโลกของเธอเป็นอีกมิติหนึ่ง
คนที่มองเห็นเท่านั้นจึงเปิดบานประตูเข้าไปได้
ในมิติของเธอ มีผู้คน น้อยกว่าน้อย
เพราะไม่มีใครเหลียวมอง
มองก็ไม่ตั้งใจ

เพียงหัวค่ำช่วงสั้น ๆ ครั้งเดียวในหนึ่งเดือนที่เธอมาเยือน
เปิดประตูมิติของเธอ ให้เราเข้าไปเที่ยวท่อง

เมื่อเราตั้งใจมอง

เราพบกันแล้วท่าน !! (โปรดทราบ นี่ไม่ใช่นิยายโรแมนซ์)

***
ท่านมีวิธีแก้การดูละครทีวีของคุณนายท่านได้อย่างชะวัดจริง ๆ ข้าพเจ้าขอชื่นชม

***
ส่วนการต่อว่า พนักงานบริการลูกค้า ไม่ต้องเสียใจ
พวกเขาถูกฝึกมาเรียบร้อยแล้ว
ก่อนบรรจุเข้าประจำ จะต้องเข้าคอร์ส นั่งฟังเสียงด่า ระบายอารมณ์ทุกรูปแบบ ทุกระดับเสียง จนคลื่นสมองสามารถปรับสัญญาณเสียงได้โดยอัตโนมัติ

ฟังเสียงด่า เป็นเสียงสายธารไหลริน ระรื่นหู (ไปเสียฉิบ)
ไม่ต้องกังวล พวกเขามืออาชีพ อิ อิ

***
ขอบพระคุณที่เวียนเพลงให้ขอรับ

***
เรียนถามสักหน่อย ท่านมีข่าวคราวท่านจี-ราบ้างเปล่า?
ไม่มีธุระอันใดดอกขอรับ แค่ให้ได้รู้ว่า สุขขี-สุขโข ซดลีโออยู่ที่ใด?

เอาล่ะยาวมากแล้ว เดียวไม่ผ่านจะยุ่ง !

เจอกันวันท่านอ้ายฯ สอบเสร็จขอรับ

คารวะ

ชะวัด ---> =ชะงัด