[๒]

สวัสดีคุณ...

ไม่เจอกันกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย ผมคิดถึงคุณจัง เมื่อวานใครโทรมาหาคุณหรือ

โอ้..ไม่เป็นไรคุณไม่ต้องตอบ ผมละลาบละล้วงคุณจนเกินมารยาทไปหน่อยแล้ว ขอโทษด้วยแล้วกันนะคุณ

แหมคุณถึงผมเป็นหมาแต่ก็เป็นหมาที่รู้กาลเทศะหรอกน่า
คุณพูดมาอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน เมื่อวานคุยกันไปตั้งนานผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย คุณคงไม่คิดว่าผมเสียมารยาทหรอกนะ บังเอิญเมื่อวานผมปวดฉี่ก็เลยแวะฉี่ใส่เสาไฟฟ้าหน้าบ้านคุณตอนคุณออกมาเอาถุงขยะมาทิ้งไว้พอดี มันถูกชะตาด้วยยังไงชอบกล ก็เลยส่งเสียงทักน่ะ ดีนะที่คุณไม่ตกใจจนขวัญหนีไปเสียก่อน รักแรกพบน่ะคุณ

นี่คุณผมไม่ได้พิศวาสคุณในแบบที่คุณกำลังคิดหรอก ผมยังนิยมเพศตรงข้ามอยู่ และเป็นเพศตรงข้ามที่อยู่ในสปีชีส์เดียวกันด้วย

ว่าแต่วันนี้คุณออกมาทำอะไรนอกบ้านตั้งแต่เช้า คุณไม่ได้ไปทำงานเหมือนมนุษย์คนอื่นเขาหรือไง

เดี๋ยวนะคุณอย่าเพิ่งตอบขอผมลองเดาได้ไหม
คุณจะบอกว่าบ้านคุณรวยใช่ไหม

เดี๋ยวผมฟังไม่ถนัด คุณบอกว่า คุณพอแล้วคุณถึงรวย ถูกไหม

ผมอยากหัวเราะให้เขี้ยวล่างด้านซ้ายกระเด็นหลุดออกมาเสียจริง คุณนี่อ่านหนังสือพวกปรัชญามากเกินไปหรือเปล่า คุณไม่เคยดูทีวีบ้างหรือ

อะไรนะคุณดูแต่ละคร โธ่...คุณหมาอย่างผมยังไม่อยากจะดูเลย ดูเสียบ้างนะคุณอะไรที่มันมีประโยชน์ในทีวีน่ะยิ่งมีน้อยๆอยู่ เอางี้ถ้าคุณไม่รู้ผมจะบอกให้เป็นวิทยาทานได้บุญเยอะดีด้วย เกิดชาติหน้าจะได้กลับมาเป็นหมาอีก

อ้าวคุณไม่ให้เกิดเป็นหมาแล้วจะให้เกิดเป็นอะไร เป็นมนุษย์อย่างพวกคุณน่ะหรือ เห๊อะ!! ชาตินี้ผมไม่ได้ทำบาปทำกรรมอะไรขนาดที่จะต้องไปเกิดเป็นมนุษย์หรอกคุณ ตกลงคุณอยากจะฟังเรื่องในทีวีไหม คุณนี่ชอบนอกเรื่อง

ดีงั้นตั้งใจฟังนะ คุณว่าคุณพอแล้วคุณก็รวยได้ ผมพูดถูกไหม
แต่ผมว่าคุณพูดผิด คุณดูมนุษย์ที่ผมจะเล่าให้ฟังเป็นตัวอย่าง ตามนุษย์นี่รวยเป็นเจ็ดหมื่นแปดหมื่นล้าน ใช้ได้ไปเจ็ดชั่วโคตรก็ไม่หมด ผมยังเห็นแกทำงานทุกวัน ผมว่าแกไม่คิดจะเลิกทำงานด้วยซ้ำ

ผมดูลักษณะทางสถาปัตยกรรมของบ้านคุณแล้ว เทียบไม่ได้เลยกับบ้านตามนุษย์คนนั้น เล็กก็เล็ก สนามหญ้าหน้าบ้านก็ไม่ พาหนะที่คุณใช้ก็งั้นๆ ถ้าคุณไม่ทำงานคุณอย่าหวังมีบ้านมีรถเทียบเท่ามนุษย์ที่ผมเล่าให้ฟังหรอก

ทำไมคุณเงียบไปล่ะ ผมพูดอะไรผิดไปหรือคุณ
ผมพูดไม่ผิดแต่ทำไมสีหน้าคุณเหมือนไม่พอใจผมเลย

เพราะผมพูดตรงเกินไป อ้าวผมเป็นหมานะคุณผมดัดจริตไม่เป็นหรอก แต่เอาเถิดผมขอโทษคุณแล้วกัน

เออ คุยเพลินกันอีกจนได้ ผมเสียมารยาทจริงๆเลย ตกลงคุณชื่ออะไร

ปรัชญา... ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมว่าแล้วทำไมคุณถึงคิดไม่เหมือนมนุษย์คนอื่น ชื่อคุณมันบอกความเป็นคุณอย่างนี้นี่เอง แหมคุณไม่ต้องเขินอายไปหรอกน่า เอาล่ะผมถามจริงๆ คุณทำมาหากินอะไรเนี่ย ผมอยากรู้จริงๆ

เป็นนักเขียน!!!
อ้อ ไม่ใช่หรือ เป็นนักหัดเขียน
แล้วถ้าได้เป็นนักเขียน คุณจะรวยพอจะมีบ้านใหญ่ๆมีรถคันโก้หรูไหม

ไม่!! แล้วคุณจะอยากเป็นไปทำไม
โอเค...ผมขอโทษ ผมเสียมารยาทอีกแล้ว

โมบายโฟนคุณดังอีกแล้ว คุยกันไม่ได้ถึงไหน ทีหลังเวลาเราได้สนทนากันคุณกรุณาปิดโมบายโฟนของคุณด้วยนะหรือไม่ก็ไม่ต้องเอาออกมาจากในบ้านเลยเป็นดี

เอาล่ะผมไม่กวนคุณแล้ว คุณรับโมบายโฟนของคุณเถอะ

อ้อ!! เดี่ยวคุณ พรึ่งนี้จนถึงวันรืนผมจะไม่อยู่นะคุณ มีธุระสำคัญต้องไปทำ ไว้กลับมาแล้วจะมาเล่าให้ฟัง

เมื่อเราได้เจอกันอีกครั้ง คุณช่วยเอาลูกชิ้นปิ้งสักสองสามไม้ติดมือมาด้วยนะ ผมเอียนหูฉลามน้ำแดง หอยเชลล์ กุ้งมังกร เป๋าฮื้อ จะแย่แล้วมันเลี่ยน จะตามไอ้พวกเพื่อนหมาไปหลังตึกแถวที่เคยเล่าให้ฟังก็ไม่ไหว มันคาวเกินไป อย่าลืมนะคุณลูกชิ้นปิ้ง ผมต้องไปแล้ว

แล้วเจอกันนะคุณ...

Create Date : 01 กันยายน 2549		6 comments
Last Update : 4 กันยายน 2549 18:24:21 น.
Counter : 396 Pageviews.
Share Tweet