ทัดทาน - อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง
ทัดทาน - อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง
มีเธอ...เสมออยู่เคียงใจ รับรู้รับฟังที่เป็นไป ยามมีปัญหายังอุ่นใจ ช่วยกันไขช่วยเป็นเช่นกำลัง ทำหนักให้เบา
ยังมีรอยยิ้มแต่ใจหมอง เหมือนดังของสำคัญต้องพรากไป ในใจมันค้านสั่งดึงไว้... เพราะจุดหมายที่ไปด้วยจำเป็น เกินใจ...ทัดทาน ยามที่เธอเดินลับตาไป ใจก็หาย...ตามไป สิ่งมาเยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่า เข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ คือความเหงา...ไม่ตั้งใจ ไม่ตั้งใจ...ยังทัดทาน
ทุกค่ำคืน...ฝากกับความมืดไป กอดเธอไว้อย่าให้ร้าวรอน บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน จะร้อนหนาวเย็นห่วงเธอ...รักษาตัว
ในใจหวิวๆ ไม่เคยเป็น ท้งที่เห็นผู้คนก็มากพอ นัยน์ตามีน้ำมาคลอๆ แล้วอยากขอร้องเธอไม่ให้ไป เกินใจทัดทาน เคยแง่งอนพลัดและยอมง้อกัน สิ่งเหล่านั้นผูกพันมัดใจ จากกันไปเพื่อมาพบใหม่ ใจหายเพราะเป็นห่วงเธอ...รักษาตัว
ทุกค่ำคืน...ฝากกับความมืดไป กอดเธอไว้อย่าให้ร้าวรอน บอกตะวันที่ทอแสงอ่อน จะร้อนหนาวเย็นห่วงเธอ...รักษาตัว
Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2552 |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2556 16:05:04 น. |
|
0 comments
|
Counter : 671 Pageviews. |
|
|
|
|
|