หทยา เป็นนักศึกษาปีสุดท้ายที่วิทยาลัยเดียวกันกับระบิล ลูกชายรัฐมนตรี ที่สาวๆรุมล้อมมากมาย แต่สำหรับหทยาไม่เคยชอบหน้าเขาเลย เพราะระบิลก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีความรับผิดชอบ เพราะเขาทิ้งนันทวันเพื่อนสนิทของเธอที่เคยคบหากันทันทีที่รู้ว่าเธอท้อง นันทวันจึงต้องออกจากวิทยาลัยกลางคันทั้งที่ยังเรียนไม่จบ เมื่อระบิลไม่ยอมรับลูกในท้องนันทวันจึงทำแท้ง และหันไปแต่งงานกับสมยศและมีลูกด้วยกันหนึ่งคน
ถึงแม้เพื่อนในกลุ่มของหทยาจะสนิทสนมกับระบิล แต่ทุกครั้งที่เจอกันหทยามักจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับระบิลเสมอ จนระบิลรู้สึกไม่ชอบใจ โดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าหทยาไปสนิทสนมกับวิจิตร จนบางครั้งเขารู้สึกอยากเอาชนะหทยาผู้แสนเย่อหยิ่งคนนี้ และโอกาสนั้นก็มาถึง เมื่อหทยาต้องอาศัยรถระบิลกลับบ้านที่กรุงเทพ ระบิลขับรถพาหทยาไปวิมานทราย บ้านพักริมทะเลของครอบครัวเขา ชายหนุ่มชวนหทยาดื่มกาแฟ เธอดื่มไปได้ครึ่งแก้วถึงได้รู้ว่าระบิลผสมเหล้าลงไปด้วย หทยารู้สึกมึนหัว ทำท่าจะหันหลังเดินหนีจากระบิล ก็มีอันต้องล้มลงหัวฟาดพื้นสลบไป เมื่อตื่นขึ้นมา หทยาตกใจมากเมื่อคิดว่าตัวเองตกเป็นของระบิลไปแล้ว
เมื่อระบิลขับรถพาหทยากลับถึงบ้านที่กรุงเทพ หทยาต้องตกใจซ้ำสอง เมื่อพ่อของเธอโรคหัวใจกำเริบ จนระบิลต้องนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน แต่สุดท้ายหมอไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้ทัน พ่อของหทยาจึงเสียชีวิตในเวลาต่อมา หทยาเสียใจอย่างหนัก โทษว่าเป็นความผิดของระบิลที่ทำให้เธอมาไม่ทันดูใจพ่อ งานศพจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย โดยมีระบิลช่วยจัดการทุกอย่าง ถึงแม้หทยาจะพยายามไล่เขาออกไป แต่ระบิลก็ยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไปอย่างดี จนแม่และน้องชายของหทยารู้สึกชื่นชมในความมีน้ำใจของระบิล
ระบิลเห็นสภาพของหทยาที่หม่นเศร้า หลังเจอเรื่องร้ายๆพร้อมๆกันถึงสองเรื่อง จนเขาอยากจะบอกความจริงไปว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่วิมานทราย ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เขาไม่ได้แตะต้องเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ที่แกล้งทำลงไปเพราะต้องการเอาชนะหญิงสาวเท่านั้น แต่สุดท้ายระบิลก็ปากหนักไม่ยอมบอกความจริง บอกกับหทยาเพียงว่าเรื่องวันนั้นเขาจะเก็บเป็นความลับตลอดไป ไม่มีวันหลุดจากปากเขาเป็นแน่ แต่ความลับนั้นก็ปิดได้ไม่นานเมื่อลักษมีกับมธุรสเพื่อนสนิทของหทยา จับความผิดปกติของเพื่อนรักได้และพยายามคาดคั้น จนในที่สุดหทยาก็เล่าให้เพื่อนฟัง ลักษมีกับมธุรสไม่ยอมให้ระบิลได้เพื่อนเธอแล้วลอยนวลไปง่ายๆ จึงให้หทยาแกล้งบอกว่าท้องเพื่อให้ระบิลยอมแต่งงานด้วย หทยาบอกกับเพื่อนว่าระบิลเคยเล่าให้เธอฟังเรื่องที่เขาไม่ยอมรับลูกในท้องของนันทวันเพราะเขาเป็นหมัน แต่เพื่อนทั้งสองของเธอคิดว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างให้เขาไม่ต้องรับผิดชอบต่างหาก
ระบิลยังคงไปมาหาสู่ที่บ้านของหทยา ส่วนหทยาค่อยๆเปิดใจยอมรับระบิลมากขึ้น เพราะสิ่งมีค่าที่เธอเสียไปแล้ว ไม่อาจเรียกคืนมาได้ สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือให้ระบิลรับผิดชอบ ด้วยการยอมแต่งงานกับเธอเท่านั้น วันหนึ่งเมื่อระบิลบอกกับหทยาว่าเขาจะไปเรียนต่อเมืองนอก ให้เธอรอเขากลับมา ถึงแม้จะละอายใจที่ต้องโกหก แต่หทยาจำต้องบอกระบิลไปว่าเธอท้อง ระบิลดีใจถึงแม้จะรู้ว่าเธอโกหก เพราะนั่นหมายความว่า เธอต้องการให้เขารับผิดชอบ ระบิลเปลี่ยนใจไม่ไปเรียนต่อเมืองนอก และต้องการแต่งงานกับหทยาโดยเร็วที่สุด ระบิลบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ ท่านไม่ยอมรับเพราะคิดว่าหทยาต้องการจับลูกชายรัฐมนตรีอย่างระบิล ท่านโมโหมากจึงไล่ลูกชายเพียงคนเดียวออกจากบ้าน ระบิลต้องหอบข้าวหอบของมาอาศัยอยู่กับหทยา หทยาเสียใจที่ทำให้ระบิลผิดใจกับพ่อแม่ แต่อีกใจก็มีความสุขเหลือล้น เพราะเขาทิ้งความสุขสบายยอมมาลำบากกับเธอ
ระบิลกับหทยาเริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันอย่างเรียบง่าย ด้วยการจดทะเบียนสมรส และย้ายมาอยู่บ้านเช่าเล็กๆด้วยกัน นันทวันในร่างอุ้ยอ้ายด้วยท้องสองใกล้คลอดเต็มทน มาเจอทั้งคู่และได้รู้ว่าทั้งสองแต่งงานกันแล้ว จึงขอตามมาที่บ้านด้วย ระบิลไม่ต็มใจแต่หทยาไม่กล้าขัดใจเพื่อน นันทวันรู้สึกเสียดายที่ระบิลหลุดมือไป และต้องมาทนแต่งงานกับสมยศเพื่อแก้หน้า ยิ่งมาเห็นว่าระบิลหวานกับหทยาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา จึงพูดจากระแนะกระแหนทั่งคู่ จนระบิลหน่ายเต็มทน ขากลับออกจากบ้านเช่านันทวันรู้สึกเสียดท้องขึ้นมาเหมือนจะใกล้คลอด หทยาจึงให้ระบิลนั่งแท็กซี่ไปเป็นเพื่อนนันทวันที่โรงพยาบาล ส่วนหทยากลับมารอที่บ้าน จากกลางวันล่วงมาถึงกลางดึก ระบิลยังไม่กลับบ้าน หทยาอดรู้สึกระแวงไม่ได้ เพราะอย่างไรทั้งสองก็เคยเป็นคนรักกัน
ระบิลกลับมาบ้านตอนดึกมากแล้ว เล่าให้หทยาฟังว่าที่หายไปนานเพราะติดต่อสามีของนันทวันไม่ได้ เลยวุ่นวายนิดหน่อย หลังผ่านวันอันวุ่นวาย ทั้งคู่เข้าหอคืนแรกระบิลจึงสารภาพเรื่องที่วิมานทรายทั้งหมด หทยาดีใจที่เธอยังเป็นหทยาคนเดิม ไม่ได้เสียหายอย่างที่เคยเข้าใจมาตลอด ทั้งสองบอกรักกันก่อนที่จะเข้าหอด้วยใจอันเป็นสุข หลังแต่งงานทั้งสองหางานทำได้ มีเงินเดือนใช้ พออยู่พอกิน อาจไม่สะดวกสบายเหมือนอยู่บ้านท่านรัฐมนตรี แต่ชีวิตสองสามีภรรยาก็มีความสุขตามอัตภาพ โชคดีหน่อยที่ถึงแม้พ่อแม่ของระบิลไม่ยอมรับลูกสะใภ้อย่างหทยา แต่คุณยายของระบิลกลับเอ็นดูหลานสะใภ้น่ารักอย่างหทยาอยู่ไม่น้อย ระบิลกับหทยาดีใจมากที่คุณยายของระบิลมอบที่ดินแปลงหนึ่งและเงินอีกจำนวนหนึ่งไปปลูกบ้าน ทั้งสองจึงค่อยๆขยับขยายไปอยู่บ้านใหม่ในเวลาต่อมา และดีใจมากขึ้นไปอีกที่สุดท้ายครอบครัวของระบิล ก็ยอมรับในชีวิตคู่ของเขากับหทยาที่กำลังจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาในอีกไม่ช้าไม่นาน
อ่านจบ...เรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 2522 เรายังไม่เกิดเลย เรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆค่ะ ไม่หวือหวา ไม่มีจุดพีคอะไรชวนตื่นเต้น เนื้อเรื่องออกแนวน้ำเน่านิดๆพอเป็นกระษัย โดยเฉพาะตอนนางเอกเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองถูกพระเอกทำมิดีมิร้ายไปแล้ว (ตามแบบฉบับละครน้ำเน่าเป๊ะ) หลังจากนั้นพระเอกก็รับผิดชอบด้วยความเต็มใจสุดๆ เวลาอยู่ด้วยกัน พระเอกก็ทำรุ่มร่ามกับนางเอกตลอด (มันน่ารักอ่ะ) นางเอกก็โนเนะสุดๆอ่ะ ไม่ได้รู้เรื่องเล้ย ว่าพระเอกไม่ได้ปล้ำ ยังเข้าใจผิดอยู่นานสองนาน ถ้าพระเอกไม่สารภาพนางจะรู้ไหมเนี่ย แล้วก็ตามสไตล์นางเอกแหละ ไม่รู้พระเอกรักจริงหรือเปล่าหรือแค่ต้องการรับผิดชอบ นางก็เลยซึน แต่ก็นะ จริงๆพระเอกชอบนางเอกมาก่อนที่จะรักกับเพื่อนนางเอกด้วยซ้ำ แบบว่าจะมาจีบนางเอกแต่เข้าทางเพื่อนเลยเสร็จเพื่อนไปซะงั้น แล้วนางเอกจริงๆก็มีใจให้พระเอกแหละ แต่ทำซึน พอเกิดเรื่องนั้น นางเอกยอมกุเรื่องท้องมามัดพระเอกอ่ะ (เอากะหล่อนสิ) พระเอกเลยตามน้ำเพราะมีใจให้นางเอกอยู่แล้ว แล้วเรื่องก็จบแบบแฮ้ปปี้ๆ จนดูเหมือนชีวิตไม่ค่อยมีอุปสรรคอะไรเลย ตอนอ่านเลยไม่ค่อยมีอะไรให้น่าตื่นเต้นเท่าไหร่
| 
Bookshelf 
My Favorite Song 
etc. 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
