ไม่นานเราก็รู้สึกได้ถึงสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ไม่ไกลนัก   พวกเราตื่นเต้นกันใหญ่ แม้จะเห็นเพียงหลังไว ๆ ผ่านไปแวบ ๆ แต่ก็นับได้ว่า ไม่เสียเที่ยว โอกาสอย่างนี้ใช่ว่าจะเกิดได้บ่อยนัก สัตว์ทุกตัวต่างออกมาหากินตามสัญชาตญาณ ทำให้เราไม่อาจกำหนดกันได้ว่า มันจะโผล่มาให้เราเห็นกันหรือไม่


การออกมาท่องเที่ยวยามค่ำคืนที่มืดมิด ทำให้เราต้องกลายเป็นคนช่างสังเกตโดยไมู่รู้ตัว เพื่อไม่ให้พลาดโอกาสที่ซ่อนอยู่ในเงาไม้ ใครจะไปคิดว่า การได้พบกับสิ่งเล็กน้อย อย่างเจ้านกตัวจ้อย ก็ทำให้เราดีใจได้ถึงเพียงนี้


นอกจากจะต้องพึ่งโอกาสกับความเป็นคนช่างสังเกตแล้ว ยังต้องมีมารยาท คอยระวังแสงไฟและเสียงมิให้ไปรบกวนเจ้าถิ่น ซึ่งอาจตื่นตกใจไปกับการมาของเราได้ มารยาทเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้เอง ที่จะทำให้เราได้รับสิ่งตอบแทนที่คุ้มค่าสมการรอคอย



จากยามราตรี กลับไปนอนเอาแรงอย่างสงบสุข ย่างเ้ข้าสู่ย่ำรุ่ง พวกเรามุ่งหน้าลัดเลาะสุมทุมพุ่มไม้ ปีนป่ายหิน ไม่นานนัก ก็มาถึงผาเดียวดาย ซึ่งก็สมชื่อ ไร้วี่แววของผู้คน มีเพียงกลุ่มพวกเราที่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันเงียบสงบ และรอคอยรับเสน่ห์มนต์ขลังแห่งแสงอาทิตย์แรกที่จะปลุกทุกชีวิตให้ตืนจากการหลับใหล


ท้องฟ้าเปลี่ยนสี งดงามอย่างไม่เคยเปลี่ยนแปลง วันเวลาค่อย ๆ หมุนเวียน เปลี่ยนให้เราเติบโตขึ้นช้า ๆ



เป็นอีกหนึ่งวันธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา กับท้องฟ้าและขุนเขาที่ค่อย ๆ แย้มความงดงามหลังแสงอาทิตย์สาดส่อง แม้ช่างกล้องจะฝีมือดีเพียงใด ก็ไม่อาจเก็บความงามได้ทั้งหมด




เราไม่รู้ว่า ภาพในความทรงจำของเราจะอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหน แต่เราอยากให้ความประทับใจนี้ติดตามไปจนกว่าจะถึงวันที่ต้องเดินทางอย่าง เดียวดายไปในที่ไกลแสนไกล



ก่อนจะถึงเวลานั้น แม้ราตรีจะหนาวแค่ไหน แต่รุ่งเช้าแสงตะวันจะสาดส่องให้ความอบอุ่นกับเราเสมอ เพียงเรารู้จักอดทนและรอคอย