ฝ่าดงควัน ม่านหมอก เข้าซอกลึก
ข้ามยอดตึก สีขุ่น เหมือนขุนเขา
แสงเทียมเทียบ ดารา พร่างฟ้าพราว
แต่แฝงเศร้า เคล้าหม่น อยู่ล้นเมือง



บ้างก้มเงย ตามกรรม ยามดื่นดึก
ต่างต่างนึก ต่างหมาย มากหลายเรื่อง
เดินตามทาง ชีวิต ไม่คิดเคือง
โอ้คนเมือง เขาเศร้า เหงาเรื่องใด




อาบแสงสี อาบสัน อาบควันพิษ
อาบจนจิต เสื่อมทรุด สุดเลือกได้
สัพพะรัง เค รน ต้องทนไป
ในความหมาย ว่านี่ หนอชีวิต



จึงโยกกาย ร่ายสู้ อยู่รอบโต๊ะ
ชึ่งชึ่งโป๊ะ ยักส่าย ได้สนิท
เพียงจุดหมาย ขายหอย อันน้อยนิด
ใครลิขิต ขีดเส้น ให้เป็นไป



หวังนายหื่น ตื่นใจ จ่ายไม่อั้น
เห็นตามัน ลุกวาว สุขเข้าไส้
สังคมทรุด สุดเทวษ เพราะเศษชาย
หื่นกระหาย เหยียบย่ำ ยำสังคม



สะดุดดวง ล้มคว่ำ จนช้ำหนัก
แล้วถูก กักขฬะ ทราม เหยียบหยามถ่ม
สถลเถื่อน เกลื่อนบ้าน จัณฑาล จม
เข้าขย่ม บดขย้ำ ซ้ำถึงตาย

"ผมรู้สึกเหมือนเดินอยู่คนเดียว ทำให้นึกถึงเมื่อ 25 ปีก่อนที่เข้ามาธุระที่กรุงเทพไม่มีผิด รู้สึกว่ามาเพื่อต่อสู้ สู้กับสิ่งที่ไ่ม่รู้จัก สู้เพื่อตัวเอง สู้เพื่อคนที่รัก" ทำให้คิดถึง คิดถึง "แม่"

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2555 0:36:12 น.		212 comments
Counter : 4839 Pageviews.
Share Tweet