แน่นอนว่าคนเราเกิดมาแล้วก็ต้องตายทุกคนไม่ใครสามารถหลบหนีจากความตายไปได้ ถึงแม้พระพุทธเจ้าที่สั่งสมบารมีมาหลายแสนโกฏิกัปก์พระองค์สามารถระลึกพระชาติได้ไม่มีกำหนด พระองค์ก็ยังทรงพ่ายแพ้ต่อพระยามัจจุราชดังนั้นมนุษย์ธรรมดาอย่างเราๆต้องตายแน่นอน เราบอกแล้วว่ามนุษย์เราเกิดมาแล้วก็ต้องตายแต่ถ้าเรายังไม่ตาย เราต้องรีบสั่งสมบุญกุศลให้มากๆไม่ใช่สร้างความชั่วที่เป็นบาปเป็นอกุศลที่จะทำให้ดวงจิตของเราได้รับทุกขเวทนาจงทำแต่ความดีเพื่อให้ดวงจิตของเราได้รับสุขจึงสมกับว่าเป็นผู้รักตนเอง

 คนมีความรักตนเองต้องสั่งสมแต่บุญกุศลคนที่ไม่รักตนเองสั่งสมแต่บาปอกุศล คบหาแต่คนพาล อุปัตถัมภ์กรรมพาไปในที่ตกต่ำทำให้ตนเองต้องพบกับทุกข์ตลอดเวลา อย่างนี้เรียกว่าชีวิตขาดทุน ขาดทุนอะไรเราบรรยายมาแล้วว่า กว่าเราจะมาเกิดเป็นมนุษย์มันยากหนักหนาต้องสะสมบุญมากี่ชาติภพกัน และเมื่อเรามาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่งเราใช้บุญหมดไปเท่าใดหลังจากเรามาเป็นมนุษย์แล้วเราไม่ได้สั่งสมบุญกุศลทดแทนที่เราใช้ไปในเวลามาเกิดเราจะไม่ได้อะไรเลย หลังตายไปบุญเก่าก็หมด บุญใหม่ก็ไม่ได้สร้างไว้ แถมอาจสร้างกรรมที่เป็นบาปเป็นอกุศลอีกด้วยทำให้ดวงจิตได้พบทุกขเวทนา อย่างนี้ไม่เรียกว่าขาดทุนก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอย่างไรแล้ว ชีวิตหรือเรียกว่าดวงจิตของเรามีค่าที่สุดมันจะเป็นสมบัติติดตามเราไปในภพต่อไปตราบใดที่เรายังดับกิเลสเครื่องร้อยรัดไม่หมดไปจากดวงจิต เราจะมาเกิดแน่นอนถ้าแม้ว่าเราจะไม่อยากเกิดก็ไม่ได้ มันเป็นวัฏจักร

เพราะเหตุนั้นถ้าเราไม่อยากมาเกิด ไม่อยากพบทุกขเวทนาเราก็ต้องตั้งใจประพฤติปฏิบัติอย่างจริงจัง เช่นรักษาศีล เจริญภาวนา ไหว้สวดมนต์สิ่งใดเป็นประโยชน์ ก็ต้องรีบทำสิ่งนั้น เราไม่ควรนอนใจว่าจะมีอายุยืน ไม่ควรตั้งใจว่าเรามีอายุหกสิบ เจ็ดสิบปีถึงจะเข้าวัดรักษาศีลฟังธรรม อุปเฉทกกรรมมาโดยไม่บอกว่าเราจะว่าวันนะ เดือนนั้นนะ ปีนั้นนะ มันมาหาทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนชรา มาโดยไม่เตือนเหมือนมันมาสู่บ้านของตน พระพุทธเจ้าตรัสสอนว่า ชีวิตของมนุษย์น้อยนักเปรียบเหมือนนายโคบาลไล่ต้อนโคไปสู่โรงฆ่า มันย่างเท้าไปเท่าใด มันก็ใกล้ความตายไปเท่านั้นในชีวิตของเราเดินไปทุกวันๆ มันก็แก่เฒ่าไปทุกวันๆ จนกระทั่งถึงที่สุดคือความตายมันเป็นวัฏจักรหรือเรียกว่าสังสารวัฏ ถ้าเราพิจารณาเห็นอย่างนี้ว่าเมื่อเราตายแล้วเราจะอาศัยอะไร อะไรเป็นที่พึ่งของเรา เราควรคิดถึงสิ่งใดเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวดวงจิตในเวลานั้นดวงจิตของเราก็จะเห็นบุญกุศลที่เราสร้างสมไว้ดวงจิตของเราก็จะยึดเหนี่ยวบุญกุศลนั้นแล้วบุญกุศลนั้นจะพาดวงจิตของเราไปสู่สถานที่ดี แต่ถ้าเราไม่ได้สั่งสมบุญกุศลสั่งสมแต่บาปอกุศล ดวงจิตของเราก็จะยึดเหนี่ยวบาปอกุศลนั้นแล้วบาปอกุศลนั้นก็จะพาดวงจิตของเราไปสู่สถานที่ไม่ดีมีนรกใหญ่๑๘ ขุมขุมใดขุมหนึ่งตามแต่บาปที่เราทำ แก้วแหวนเงินทองก็ตามเราไปไม่ได้  บ้านแม้มีราคาตั้งสิบล้าน ร้อยล้านพันล้านก็ตามเราไปไม่ได้  สิ่งของต่างๆนั้นมีประโยชน์ในตอนที่เรามีชีวิตเท่านั้นเมื่อเราตายไป มันก็ตกเป็นของคนอื่น แม้ร่างกายของเราเราก็เอาไปไม่ไดต้องทิ้งให้เป็นภาระของคนที่อยู่ข้างหลังเท่านั้น

 เพราะเหตุนี้เราควรแสวงหาที่พึ่งให้ดวงจิตดีกว่า อะไรคือที่พึ่งของดวงจิต หลังจากออกจากร่างกายที่พึ่งนั้นคือวิหารธรรม วิหารธรรมเปรียบเหมือนที่คุ้มตัว ถ้าเราอยู่ในบ้าน ฝนตก แดดออก เราก็นั่งนอนอยู่อย่างสบายไม่ต้องกลัวว่าตัวจะเปียก ไม่ต้องกลัวร่างกายจะร้อนเพราะแดดดวงจิตของเราก็เหมืนกัน ถ้าหากเราประพฤติปฏิบัติในวิหารธรรมวิหารธรรมนั้นก็จะคุ้มครองดวงจิตให้มีแต่ความสุขไม่ต้องเร่าร้อนเพราะทุกขเวทนาถ้าเราเกิดมาแล้วใช้ร่างกายนั้นไปทำแต่บาปชั่ว คบคนพาลอุปถัมภ์กรรมส่งไปในทางที่เสีย เราก็ตกต่ำเพราะนิจกรรม นิจกรรมคือกรรมที่ทำเป็นนิจ สร้างบาปด้วยกาย สร้างบาปด้วยวาจาสร้างบาปด้วยความคิดเป็นเนืองนิตย์ จิตของเราเป็นบาปอย่างเนืองนิตย์ไม่รู้จักบาปไม่รู้จักบุญคุณโทษ นี่เรียกว่ามีนิจกรรมในสันดาน เมื่อใกล้จะดับ ดวงจิตจะออกไปทางทุกข์โศกร่ำร้องอยากทำบุญอยากทำกุศลทั้งๆที่ร่างกายยังแข็งแรงเขาก็ไม่เคยคิดจะบุญ แต่เวลาจะร่ำร้องจะทำบุญร่างกายมีสายยางห้อยระโยงรยางค์มันจะไปทำได้อย่างกัน เมื่อเป็นเช่นนั้นดวงจิตของเขาก็จะมีความทุกข์โศกตลอดเวลา

มีพระบาลีว่าจิตเต สงฺกิลิฏฺเฐ ทุกฺขะติ ปาฏิกงฺขา แปลว่า ถ้าบุคคลใดเวลาใกล้ตายจิตวิญญาณจะออกจากรูปกายนี้ไป จิตใจของบุคคลนั้นมีความโศก มีความทุกข์เป็นนิตย์จิตที่ออกไปนั้นก็ต้องไปทุกขติเป็นอันหวังได้ เพราะเกิดตามอำนาจกรรมที่เขายึดไว้เป็นที่พึ่งของจิตในฝ่ายเสียหายทางทุกข์แล้วไปเกิดในที่ทุกข์ แต่ถ้าหากบุคคลได้สร้างบุญสร้างกุศลไว้ด้วยการทำทานรักษาศีล เจริญภาวนา ละบาปอกุศล เมื่อดวงจิตจะออกจากร่างแล้วระลึกถึงบุญกุศลนั้นเมื่อดวงจิตได้ที่พึ่งอย่างดีเช่นนี้ ดวงจิตจะไม่เศร้าโศก มีแต่ความสุข เมื่อดวงจิตของบุคคลที่มีความสุขออกจากร่างบุญกุศลก็พาดวงจิตนั้นไปสุขติตามแต่ฐานะที่เขาสร้างไว้

มีพระบาลีรับรองว่าจิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเฐ สุขติ ปาฏิกงฺขา แปลว่า เมื่อจิตไม่เศร้าหมอง สุขติเป็นอันหวังได้ดวงจิตของเขาจะไปสู่ชั้นภูมิที่บุญกุศลที่ตนเองสร้างไว้ คนเรานั้นเวลาตายจากโลกนี้จะไปเป็นอะไร ตามหลักศาสนาเขียนบรรยายไว้อย่างชัดเจนว่า ทุกคนเกิดด้วยอำนาจของกรรมเช่นคนเราทำชั่วทางกาย วาจา ใจ เรียกว่าทำบาป เมื่อบุคคลทำบาปทำกรรมต่างๆตั้งแต่อดีตชาติเป็นนิตย์ เวลาจะตาย ดวงจิตของผู้นั้นมีอุปาทานยึดกับกรรมที่เขาทำไม่ปล่อยวางกรรมนั้น ดวงจิตของเขาก็จะไปเกิดใช้กรรมนั้น เช่นเกิดมาเป็นคนพิการตาบอดแขนขาด้วนปากแหว่งมีร่างกายมีปัญญาไม่สมบูรณ์  เป็นตุ๊ดเป็นเกย์ไปเสีย บุคคลเช่นนี้ห้ามสวรรค์ ห้ามนิพพานเพราะบวชในศาสนาไม่ได้ถ้าหากบุคคลทำกรรมที่เป็นบาปด้วยกาย วาจา และใจอับหยาบช้า เช่น ฆ่าบิดา ฆ่ามารดาฆ่าพระอรหันต์ บุคคลที่ทำกรรมหนักปานนี้ เมื่อตายไปจะต้องตกนรกอเวจีชั้นมหานรกต้องทนทุกขเวทนาเพราะรับวิบากกรรมที่ตนเองกระทำไว้ ตายเกิดอยู่ในนรกนั่นเองหลายแสนกัปก์แต่ถ้าบุคคลยึดถือมั่น เช่นเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว เลี้ยงปลาเลี้ยงนกไว้เพื่อเป็นเพื่อนแก้เหงา การเลี้ยงสัตว์เหล่านั้นเป็นความดีก็จริงเพราะประกอบด้วยเมตตาที่ข้อสำคัญคือดวงจิตของเขายึดติดกับสัตว์เหล่านั้นพอจะดับจิต ดวงจิตของเขาก็ยึดเหนี่ยวสัตว์เหล่านั้นทำให้ดวงจิตของเขาเกิดเป็นลูกสัตว์เหล่านั้นหมายความว่าถ้าเขารักสัตว์ชนิดใดๆมากพอดวงจิตของเขาออกจากร่างก็จะไปเกิดเป็นลูกของสัตว์ตัวนั้นแน่นอน

พระพุทธตรัสสอนว่าถ้าหากบุคคลใดจิตใจมีอุปาทานยึดมั่นอยู่กับสิ่งใดเมื่อจิตดับ จิตนั้นก็จะไปยึดติดกับสิ่งนั้นวนเวียนอยู่อย่างนั้นถ้าหากเขามีอุปาทานเป็นอารมณ์ เวลาใกล้ตาย จิตใจของเขายึดลูกหลานคนใดเมื่อดวงจิตดับออกจากร่าง ดวงจิตของเขาก็คอยไปเกิดเป็นลูกของลูกหลานคนนั้นถึงแม้จะผ่านมาหลายภพชาติก็ตามแต่ ถ้าดวงใจยึดถือคนอื่นดวงจิตก็คอยจะเกิดของบุคคลนั้นแต่ต้องไปเกิดตามกรรมและบุญวาสนาของตนที่ได้สร้างสมมากับบุคคลนั้นตามที่เราบรรยายมานี้คงพอมองออกว่าคนเราที่เกิดมาในอยู่ในปัจจุบันเขาหาเกิดตามฐานะ ตามวาสนาบารมีของตนไม่เขาเกิดมาเพราะกรรมที่เขาทำไว้ในอดีตชาติ ปัจจุบันชาติทั้งนั้นไม่มีใครเลือกจะเกิดที่ไหนตามที่ใจคิดมันต้องเป็นไปตามกรรมที่เราสร้างสมไว้ทั้งหมด

สรุปความว่าการที่เราเกิดมาได้อย่างไร? ตอบว่าคนเราเกิดมาด้วยอำนาจกรรมที่เราทำทั้งที่เป็นอดีตชาติ ปัจจุบันชาติ   มาจากไหน?ตอบว่ามาจากภพภูมิที่เราเคยเสวยในภพก่อน และจะเป็นอย่างไร ต่อไปในสงสารวัฏ?ตอบว่า ถ้าเราทำบุญมากพอ เราก็จะมาเกิดเป็นมนุษย์ได้อีกเพื่อเพิ่มบุญให้มากยิ่งขึ้นแต่ถ้าทำบาปมากจะตกนรกเพื่อชดใช้กรรมหมดกรรมแล้วจะมาเกิดเป็นมนุษย์ซึ่งอาจจะหลายแสนโกฏิกัปก์  

กรรมที่ส่งผลมี๔ ชนิด คือ

๑.อุปัตถัมภกรรมแปลว่า กรรมไม่ดี

 ๒.อุปปีฬกรรม แปลว่า กรรมบีบคั้น 

๓.อุปฆาตกรรมแปลว่ากรรมตัดรอน  

๔.อุปเฉทกกรรมแปลว่ากรรมที่ตัดรอนเสียทีเดียว

ในกรรมทั้ง๔ นี้ รวมลงในชนกกรรม

คำแผ่เมตตาให้ผู้อื่น

สัพเพ สัตตา                อันว่าสัตว์ทั้งหลาย, ทั้งปวง,   ที่เป็นเพื่อนทุกข์ ,เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมด,ทั้งสิ้น 

อะเวรา โหนตุ              ขอจงอย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย                                            

อัพยาปัชฌา โหนตุ      ขอจงอย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย                                   

อะนีฆา โหนตุ             ขอจงพากันอยู่เป็นสุขอย่ามีทุกข์เลย                        

สุขี อัตตานังปะริหะรันตุ         ขอจงรักษาตนของตนให้เป็นสุขเถิด  

สัพเพ สัตตา    อันว่าสัตว์ทั้งหลาย, ทั้งปวง ,ที่เป็นเพื่อนทุกข์,เกิด แก่ เจ็บตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น                   

สัพพะทุกขาปะมุญจันตุ         ขอจงได้ มีความพ้นทุกข์เถิด

อะภิณหะปัจจะเวกขะณะ

ชะราธัมโมมหิ ชะรังอะนะตีโต (หญิงว่า อะนะตีตา) เรามีความแก่ชราเป็นธรรมดาเราไม่ล่วงพ้นความแก่ชราไปได้   

พยาธิธัมโมมหิ พยาธิงอะนะตีโต (หญิงว่าอะนะตีตา)เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดาเราไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้

มะระณะธัมโมมหิมะระณัง อะนะตีโต (หญิงว่า อะนะตีตา)เรามีความตายเป็นธรรมดาเราไม่ล่วงพ้นความตายไปได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิมะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว       คงมีแก่เราความเป็นต่างๆและความพลัดพรากจากสัตว์และสังขาร และความพลัดพรากจากของที่น่ารักน่าชอบใจเราทั้งหลาย

กัมมัสสะโกมหิ             เรามีกรรมเป็นกรรมของตัว                

กัมมะทายาโท              เรามีกรรมเป็นผู้นำมามอบให้                                    

กัมมะโยนิ                    เรามีกรรมเป็นผู้นำไปเกิด                                            

กัมมะพันธุ                   เรามีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ ,และพวกพ้อง

กัมมะปะฏิสะระโณ      เรามีกรรมเป็นเครื่องยุยง ,เป็นเครื่องระลึก                         

ยัง กัมมัง กะริสสามิกัล๎ยาณัง วา ปาปะกัง วา เราจักทำกรรมอันใดๆไว้, จะเป็นกรรมงามกรรมดี, ที่เป็นกุศลหรือ,หรือว่าจะเป็นกรรมชั่ว ,กรรมลามกที่เป็นบาป                                                        

ตัสสะ ทายาโทภะวิสสามิ        เราจะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น,    สาธุ

คำแผ่เมตตาให้แก่ตนเอง

อะหัง สุขิโต โหมิ                     ขอให้ข้าพเจ้าจงมีความสุข                                   

อะหัง นิททุกโข โหมิขอให้ข้าพเจ้าจงปราศจากทุกข์                                                 

อะหัง อเวโร โหมิ                     ขอให้ข้าพเจ้าจงปราศจากเวร

อะหัง อัพยาปัชโฌโหมิ           ขอให้ข้าพเจ้าจงปราศจากความลำบาก                                                              

อะหัง อะนีโฆ โหมิ                   ขอให้ข้าพเจ้าจงปราศจากอุปสรรค                                                                                      

สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ         รักษาตนให้มีความสุขตลอดกาลนาน (เทอญ) สาธุ

เอกมฺปิ ปาปํ กโรติปาโปเยวาติ วุจฺจติ.

บุคคลทำความชั่วแม้ครั้งเดียวเขาก็เรียกว่าคนชั่วเหมือนกัน

บรรยายโดย...ปีศาจน้อยจอมซน..

คนเราตายแล้วจะไปไหน ๑//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=paniesclomviyr&month=11-2014&date=09&group=7&gblog=6

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2557 13:36:39 น.		0 comments
Counter : 917 Pageviews.
Share Tweet