วันแรกของเจ้าหนูปัง
วันแรกที่เจ้าปังคลอดออกมาก็บ่งบอกกับพ่อและแม่แล้วว่าหนูเป็นเด็กใจร้อน ขี้แงแน่ ๆ เพราะทันทีที่คุณหมออุ้มหนูออกมาจากท้องแม่ แม่ก็ได้ยินหนูร้องจ้าและกำลังสำลักน้ำคร่ำอย่างหนัก คุณหมอได้แต่เอามือตบหลังหนูเบา ๆ แล้วพูดว่า "อย่าเพิ่งร้อง ใจเย็น ๆ ลูก" แต่แม่ก็ยังได้ยินเสียงหนูร้องอย่างดังตลอดเวลา จนคุณพยาบาลอุ้มหนูออกไปตรวจห้องข้างนอก แม่ยังคงนอนรอคุณหมอเย็บแผลอยู่ในห้องคลอดเหมือนเดิม คุณพ่อหนูน่ะเหรอ วิ่งตามคุณพยาบาลไปแทบไม่ทัน เพราะอาม่าสั่งว่าให้ตามอย่างใกล้ชิด กลัวลูกถูกพยาบาลสลับตัวหลานไป อาม่ามาเห็นหนูทีหลังคงสบายใจ เพราะกีอปปี้คุณพ่อหนูมาเด๊ะ ๆ ไม่ผิดตัวแน่นอน คุณพ่อมาเล่าให้คุณแม่ฟังทีหลังว่าที่ห้องอบตัวเด็ก มีเด็กอยู่ทั้งหมด 4 คน รวมหนูด้วย แต่มีหนูคนเดียวที่ร้องไห้เสียงดังจนหน้าแดง ไม่มีวี่แววจะหยุดเลย ในขณะที่เด็กคนอื่น ๆ เขานอนกันสงบเสงี่ยมมาก อาม่าหนูกลัวว่าอุณหภูมิตู้หนูจะร้อนเกินไปหรือเปล่า หนูเลยร้องเอา ๆ อยู่คนเดียว แต่ปรากฏว่าคุณพยาบาลไปตรวจให้แล้ว ทุกอย่างปกติดีค่ะ คุณพ่อเลยแอบแซวว่า แววดื้อหนูมันเริ่มตั้งแต่ตอนนั้นแหล่ะ
หนูน้ำหนัก 3.02 กิโลครับ ยาว 49.5 ซม. เท้าเท่าฝาหอยอย่างที่เค๊าว่ากันจริง ๆ ด้วย
นอนหลับตา น่ารัก ซึ่งเป็นภาพที่เราจะไม่ค่อยได้เห็นกันบ่อยมากนัก
ภาพนี้ต่างหากครับท่านผู้ชมที่เราจะได้เห็นกันบ่อย ๆ แง แง แง
คืนแรกที่คลอดหนู พยาบาลก็อุ้มมาดูดนมแม่ทุก 1-2 ชั่วโมง คืนนั้นทั้งคืน แม่เจ็บทั้งแผลและหัวนมมาก บวกกับไม่ได้นอนพักเลย เล่นเอาแม่แทบถอดใจกับการให้นมลูกเลย ส่วนพ่อหนูน่ะเหรอ แม้จะไม่มีส่วนร่วมในการให้นมลูก แต่ก็ไม่ได้นอนทั้งคืนเหมือนกัน เพราะต้องคอยตื่นขึ้นมาเปิดประตูให้พยาบาลเข้า ๆ ออก ตลอดทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้นน่ะเหรอ ไม่อยากจะพูดถึงเลย แค่คิดก็ขอพักไปถอนหายใจยาว ๆๆๆๆๆๆๆ
เช้าวันต่อมา แม่กัดฟันเดินต้วมเตี้ยมไปให้นมหนู อยากเห็นหน้าหนูชัด ๆ ใจจะขาด เพราะเมื่อวานแม่แทบไม่ได้เห็นหน้าลูกชัด ๆเลย หนูนอนหน้าตายู่ยี่อยู่บนเตียงเล็ก ๆ น่ารักน่าชังจริง ๆ ตัวหนูก็เล็กนิดเดียว แต่ทำไมร้องเสียงดังจังครับ แม่มองหนูด้วยสายตาแห่งความรักสุด ๆ จนกระทั่งหนูเริ่มดูดนมแม่นั่นแหล่ะครับ ที่แม่กลายเป็นคนหน้าตาบูดเบี้ยว เหมือนคนอยากจะร้องไห้ ทำไมหนอ การให้นมลูกมันถึงทรมานแบบนี้ ฮือ ฮือ ฮือ
2วันหลังคลอดลูก แม่เต้านมคัดมาก ๆ บวมเป่งเป็นลุกแตงโมเลย เสื้อผ้าแทบไม่อยากใส่ เพราะทุกครั้งที่เสื้อมาสัมผัสถูกหน้าอก จะเจ็บหัวนมขึ้นมาทันที คุณพยาบาลต้องช่วยเอาผ้าเย็นมาประคบให้ตลอดเวลา พร้อมปลอบอก ปลอบใจว่าอีก 2 วันก็หาย แต่แม่ก็ไม่รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเลย ยิ่งไม่มีนมออกมาให้ลูกกินเลย แม่ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ เจ้าตัวเล็กของแม่ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเห็นใจแม่เท่าไหร่เลย ทันทีที่หัวนมเข้าปากปุ๊บ หนูก็งับทันที แถมดูดเฮือก ๆ ๆ ซะจนแม่ขยับท่าให้ถูกวิธีไม่ทันซักที ผลก็คือ แม่ได้แผลกลับไปทุกทีเลยครับ
วันที่ 3 อาการคัดเต้านม เริ่มดีขึ้นนิดนึง แม่เลยมีอารมณ์มองหน้าหนูนานหน่อย ต้องมองด้วยความรักก่อนเริ่มทำการให้นมนะครับ เพราะหลังจากให้นม หน้าแม่จะเปลี่ยนไปทุกครั้ง วันนี้ก่อนจะให้นม คุณพ่อก็เปิดประเด็นขึ้นมาว่า
พ่อ : แม่ แม่เคยเห็นลูกเปิดตาหรือยัง แม่ : (อึ้งไป 5 วินาที) เออว่ะ ป๊า ยังไม่เคยเห็นลูกเปิดตาเลย (ก้มลงมองหน้าลูกชายที่นอนหลับตาพริ้ม) พ่อ : เมื่อกี๊ไปดูห้องเด็ก เด็กคนอื่นเค๊าลืมตาแล้วนะ ทำไมลูกเราไม่เห็นลืมตาบ้างเลย แม่ : (อึ้งไปอีก 10 วิ)ทำไงดีล่ะป๊า เราอุ้มลุกไปถามพยาบาลดีไหม
คุณพยาบาลก็ให้ความร่วมมือในการตอบคำถามเราอย่างดีว่า ทุกอย่างปกตินะคะ เพราะตอนคลอดออกมา คุณหมอมีตรวจเบื้องต้นให้แล้ว อีกวัน สองวันคงลืมตาแล้วค่ะ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากวินาทีนั้น คุณพ่อ คุณแม่ก็เอาเป็นเอาตายกับการจ้องหน้าหนูทั้งวัน อยากเห็นตาหนูใจจะขาด พรุ่งนี้ช่วยลืมตาให้แม่เห็นหน่อยนะครับลูกครับ
เริ่มเปิดตาแล้ว เป็นไงครับ ผมมีแววหล่อไหม
วันที่ 4 คุณแม่เตรียมตัวเก็บสัมภาระออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนแวะไปอุ้มหนูกลับ เห็นหนูแอบเปิดตานิด ๆ แม่กับพ่อดีใจแทบแย่ พอตอนสาย ๆ หนูเริ่มลืมตาเต็มที่ น่ารักจังลูก แต่เอ๊ะ ! นี่หนูลืมสุด ๆ แล้วเหรอครับ ทำไมตาเล็กจัง ไม่เป็นไร แม่ปลอบใจตัวเอง ตอนนี้เทรนด์เกาหลีกำลังฮิต หนุอาจจะหล่อแบบ Rain ในอนาคตก็ได้ 555
ผมเปิดตาสุด ๆ แล้วครับคุณแม่ มันได้เท่านี้จริง ๆ
Create Date : 21 พฤษภาคม 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 3 มิถุนายน 2552 13:52:28 น. |
Counter : 352 Pageviews. |
|
|
|
เลี้ยงง่ายๆ โตไวๆนะค่ะ