Amazing Thailand Theatre

วันนี้มาว่าด้วยเรื่องโรงหนังเมืองไทย ที่สามีญี่ปุ่นรู้สึก Amazing กับโรงหนังในเมืองไทยอีกรอบ

โดยส่วนตัวแล้ว เป็นคนไม่ค่อยได้มีโอกาสไปดูหนังที่โรงหนังซักเท่าไหร่ นอกจากจะมีหนังที่อยากจะดูจริง ๆ ถึงจะได้ไปดูในโรง เพราะเดี๋ยวนี้ก็มีแผ่นหนังออกมาวางขาย เอากลับไปดูที่บ้านสบาย ๆ แถมที่บ้านคุณสาระมีก็บ้าอุปกรณ์เครื่องเสียง มีโฮมเธียเตอร์ในบ้านอยู่แล้ว แต่คุณพี่ก็ยังชอบที่จะไปดูหนังโรงหนังอยู่เป็นประจำ คุณพี่บอกว่าก่อนจะซื้อแผ่นมาเก็บไว้ที่บ้าน ก็ต้องดูหนังตัวอย่างในโรงหนังก่อน ถ้าชอบถึงจะซื้อมาเก็บไว้ แล้วอีกอย่าง ถ้าเทียบราคาในการดูหนังหนึ่งเรื่องที่เมืองไทยกับญี่ปุ่นแล้ว เมืองไทยยังนับว่าถูกมาก ๆ ถึงแม้เขาจะขึ้นราคาแล้วก็ตาม

ส่วนตัว เคยเข้าโรงหนังที่ญี่ปุ่น ก็รู้สึกไม่ได้แตกต่างอะไรมากกับเมืองไทย จะมีต่างก็ตั้งแต่ทางเข้าโรงหนัง ตรงที่เขาจะมีของมาวางขายเกี่ยวกับหนังเรื่องนั้น ๆ เผอิญวันนั้นได้มีโอกาสไปดูหนังการ์ตูนที่ญี่ปุ่น ก็จะมีพวกตุ๊กตา พวงกุญแจ สมุดภาพ แก้วน้ำ ต่าง ๆ นานา น่ารักมากมายให้สะสม เมื่อได้สมุดภาพมาแล้ว ก็เตรียมตัวจะเข้าโรงหนัง คุณพี่ก็ชักชวนให้ซื้อป๊อบคอร์นหน้าโรงหนัง ราคาก็แพงเอาการณ์ ตอนนั้นรู้สึกจะเสียตังค์ไป 1000 เยน หรือเกือบ 400 บาท กับข้าวโพดคั่ว น้ำอัดลม และขนมสอดไส้แท่งโต อร่อยดีนะ เมืองไทยยังไม่มีอ่ะ แต่ที่ประหลาดใจคือ เขาให้เราถือทั้งถาดเข้าโรงได้เลย แบบว่า เอาถาดวางไว้ที่วางแขนเก้าอี้สองตัว แล้วก็กินเพลิน ๆ ได้สบาย ๆ อืม ก็ดีนะ แต่อย่างอื่นนี่ก็ไม่ได้แตกต่างจากเมืองไทยเลย อ๋อ พอหนังจบ ก็จะถือถาดมายื่นให้ที่ทางออก เป็นระเบียบเรียบร้อยดี ไม่มีขยะตกพื้นให้พนักงานต้องมากวาดด้วย

ตอนแรกที่สามีเข้าโรงหนังในเมืองไทย ก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับโรงหนังที่พารากอนเป็นอย่างมาก คล้าย ๆ โรงละครเวทีมากกว่าจะเป็นโรงหนัง อลังการมาก... พี่เขาว่าอย่างงั้น แถมมีแก้วน้ำหัวตุ๊กตาตามเรื่องนั้น ๆ ให้คอหนังสะสมด้วย (อันนี้ญี่ปุ่นไม่มี) แล้วยังมีเก้าอี้นวดวางให้บริการก่อนเข้าชมหนังอีกต่างหาก ถึงแม้จะมีแค่ตัวเดียว 555 นับตั้งแต่นั้นมา คุณพี่ชวนเข้าโรงหนังตลอดเวลา โดยเฉพาะวันพุธ ที่มีราคาพิเศษไว้คอยบริการด้วยแล้ว สมใจคุณพี่เขาจริง ๆ เดี๋ยวนี้คุณพี่เริ่มไปดูหนังเองได้แล้ว จากที่เราต้องคอยไปซื้อตั๋ว จองเก้าอี้อะไรให้เขา ตอนนี้คุณพี่แอบหนีไปดูคนเดียวประจำเลย

แต่เมื่อไม่นานมานี้ คุณพี่ก็พบกับเรื่องขัดใจคอหนังอย่างคุณพี่อยู่เรื่องนึง แล้วแอบมาบ่นให้ฟังว่า "ทำไมหนังยังไม่ทันจะจบ พนักงานก็มาเปิดประตูไล่ลูกค้าแล้วล่ะ แถมแสงด้านนอกก็สาดส่องเข้ามา ทำให้เสียอารมณ์ในการดูมาก ๆ "

ส่วนตัวแล้วรู้สึกเคยชินกับวิธีการที่เขาปฏิบัติกันมาเป็นเวลานานแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะต้องเป็นเรื่องหงุดหงิดใจอะไร แถมเวลามันขึ้นตัวหนังสือปุ๊บ เราก็จะรีบลุกออกนอกโรงกันแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องปรกติมาก ๆ แต่สำหรับคอหนังอย่างคุณพี่ ๆ จะอยู่รออ่านคนเขียนหนัง คนกำกับ ตัวประกอบ จนเรียกว่าตัวหนังสือสุดท้ายหมด คุณพี่บอกว่า เคารพคนทำหนัง 555 อีกอย่าง เผื่อจะมีอะไรแถมในตอนท้าย อืม... ถ้ามันจะมีอะไรแถมท้าย เราจะรู้ได้ยังไงเนอะ ถ้าเราไม่อยู่รอ ก็จริงของคุณพี่ แต่เหมือนคนไทยจะรู้กันเองโดยอัตโนมัติยังไงอย่างงั้น ก็จะไม่พลาดกันนะ

มาต่ออีก 1 Amazing Thailand กัน เรื่องนี้แนะนำว่า ไม่ควรทานอาหารมาก่อน หรือเด็กอายุต่ำกว่า 18 ไม่ควรอ่านนะค่ะ 555

วันหนึ่ง ตอนช่วงตรุษจีน ก็พาคุณพี่ไปไหว้เจ้าที่เยาวราช พอไหว้เจ้าเสร็จ ก็เดินไปขึ้นรถเมล์ ก็ได้เดินผ่านโรงหนังแห่งหนึ่งก่อนถึงป้ายรถเมล์ เอาล่ะสิ คอหนังอย่างคุณพี่มีหรือจะไม่สนใจ คุณพี่มองเข้าไปเห็นตัวเลข 50 เลยหันมาถามว่า "นั่น 50 บาทใช่มั้ย" ก็ตอบไปว่า " 50 บาท ดูได้ 2 เรื่อง" "ว๊าว... 2 เรื่อง" ไม่รอช้า คุณพี่จับมือ แล้วรีบพาเข้าไปทันทีทันใดแบบไม่รอช้า ให้เราอธิบายว่ายังไง จะดูได้ยังไง ไหน ๆ โรงหนัง ก็ชี้ขึ้นไปหลังเคาว์เตอร์ขายตั๋ว ว่านั่นไงทางเข้า จะเป็นบันไดขึ้นไปเล็ก ๆ อีกทีนึง ก็ได้บอกคุณพี่ไว้ว่า เป็นโรงหนังเก่านะ ไม่เหมือนที่พารากอนที่เธอเคยเห็นมาหรอกนะ ทำใจหน่อย อาจจะมีหนูวิ่งเหยียบขาอีกต่างหาก อารมณ์ที่เราไม่เคยได้เข้าโรงหนังแบบนี้มาตั้งเกือบ 20 กว่าปีแล้ว แต่ความทรงจำเมื่อครั้ง 20 ปีก็ไม่น่าจะต่างอะไรไปกว่านี้ คุณพี่บอกว่าไม่เป็นไร คุณพี่จะนั่งเอาขาขึ้น 555 พอตกลงปลงใจกันได้ว่าจะเข้าแน่ ๆ แต่ใจเรานี่ไม่อยากจะเข้าซักเท่าไหร่เลย แต่ก็คิดว่าไม่ให้คุณพี่ได้เห็นกับตาตัวเอง ให้เราพูดยังไง สิ่งที่อยู่หลังผ้าม่าน ก็ไม่สามารถอธิบายให้คุณพี่เก็ตได้ ภาพต่าง ๆ ที่เราอธิบายก็คงไม่บังเกิดให้คุณพี่เข้าใจ เอาว่ะ เข้าก็เข้า คิดในใจแล้วก็จ่ายเงินค่าตั๋ว

พอให้ตั๋วกับคนตรวจตั๋ว เขาก็จะเอาไฟฉายมาฉายที่นั่งว่าง ๆ ให้เรา ไม่มีเบอร์ที่นั่ง เรียกว่านั่งตามใจชอบ สิ่งแรกที่รู้สึกคือ มันวังเวง วิเวกมาก.. ถึงแม้หนังจะยังฉายอยู่ก็ตาม แอร์ก็ร้อน แทบจะไม่มีด้วยซ้ำ และที่แปลกใจมาก ๆ คือ "เอ๊ะ ทำไมมีแต่ผู้ชาย" คิดในใจว่าผู้หญิงคงไม่กล้าเข้าโรงหนังแบบนี้ล่ะมั้ง

ก็หาที่นั่งว่าง ๆ เหมาะ ๆ ได้ แล้ว ก็หย่อนก้นลงไป โอ้ว.. แข็งได้ใจจริงๆ มันเป็นเบาะก็จริง แต่แบบว่ามันเก่าแล้ว เนื้อเบาะก็คงหยวบไปเยอะอ่ะนะ ถึงตอนนี้ก็อยากจะออกแล้วล่ะ แต่คุณพี่ว่า ไม่ได้ ๆ เสียตังค์แล้วต้องดู ก็นั่งไปได้ประมาณ 15 นาที คุณพี่ก็สะกิด ๆ บอกให้ดูอาก๋งที่นั่งด้านหน้าถัดไปแถวนึง ก็มีชายวัยกลางคนก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็บอกว่าดูนั่งสิ มาดูหนังไม่ใช่เหรอ ไปสนใจอะไรคนอื่น ซักพัก สะกิดใหม่ ทีนี้เห็นว่าชายกลางคนลงไปนั่งกับพื้น เหมือนจะลงไปเก็บเศษตังค์ แต่แล้ว "คุณพระ" เขากำลังทำอะไรให้อาก๋งคนนั้นอยู่ โอ้วแม่เจ้า... คุณพี่ได้แต่นั่งหัวเราะ แล้วก็ขยะแขยงไปในตัว ทีนี้ต่างคนต่างเริ่มไม่สนใจหนัง ได้แต่มองไปรอบ ๆ ว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น ว่าแล้วก็ไม่ใช่แค่คู่ของอาก๋งเท่านั้น ยังมีคู่ด้านขวาของเราอีกด้วย ทุกคนต่างลุก ๆ นั่ง ๆ บ้างก็ออกไปทางห้องน้ำบ้าง ว่าแล้วคุณพี่ก็สงสัย บอกเราว่า "จะไปห้องน้ำนะ" ซักพัก คุณพี่เดินกลับมา แล้วก็พูดเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ ว่า "เขามีบริการชาย ชาย กันหน้าห้องน้ำด้วย" น่าขนลุกมาก ไม่ได้มีความอายต่อคนเดินผ่านไปมาเลย โอ้ว นี่มันโรงหนังหรือโรงอะไรกันแน่เนี่ย ไม่ไหวแล้ว 50 บาท ก็ 50 เหอะ ว่าแล้วก็เดินออกจากโรงมาด้วยความมึนงง เย็นวันนั้น คุณพี่แทบไม่อยากอาหารเลย แล้วก็เป็นหัวข้อให้พูดคุยกันได้ตลอดทั้งอาทิตย์ คุณพี่คงเข็ดไปอีกนาน 555

Create Date : 18 มิถุนายน 2555		2 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2555 9:25:51 น.
Counter : 853 Pageviews.
Share Tweet