เรื่องกินที่ซิดนีย์ - บาร์บีคิวบนหลังคาบ้านอาจารย์

เริ่มเข้าใจชีวิต นศ. ป. เอก ในเดือนที่ 2 นี้เอง ว่ามันเหนื่อยยังไง เหนื่อยและกดดันจริง ๆ เพราะมันต้องผลิตความเข้าใจจากสมองเราเอง อ. ช่วยได้ แต่สุดท้าย ไอ้ที่ตกผลึกต้องมาจากเรา การอ่านหนังสือของเราก็ช้า เพราะมันเป็นหนังสือวิชาการ อ่านไป คลำไป จับใจความไม่ได้ มันไม่ใช่อ่านให้รู้เรื่อง แต่มันต้องอ่านแล้วคิด คิดแล้ววิจารณ์ได้ด้วย การอ่านของเตยก็เลยยังไปไม่ถึงไหน ยังอยู่แค่อ่านเอาเรื่อง น้ำตาไหลพราก บางวันก็จิตตก จะเรียนจบมั้ยเนี่ย บางวันก็แจ่มใส ถ้ามันอ่านรู้เรื่อง

สังเกตว่ามาช่วงแรก จะมีรูปให้ดูเยอะ ตอนนี้หายไปแล้วเพราะไม่ว่าง พอดีเมื่อวันเสาร์ อ. ที่ปรึกษา คือ อ. ฟิลล์ เปิดบ้านเลี้ยงบาร์บีคิวลูกศิษย์และเพื่อนร่วมงานในศูนย์แม่โขงทุกคน ราว 15 คน เราก็ถืออาหาร ขนมไปร่วมด้วย อาจารย์เตรียมทั้งของทะเล เนื้อหมู วัว แกะ ไว้พร้อม เป็นพ่อครัวเองเสียด้วย ส่วนเตยเนี่ย ไปถามว่า จะให้เอาอะไรไป สลัดก็มีคนทำแล้ว ผลไม้ ขนม มีคนจองแล้ว ไวน์เนี่ย ผู้ชายแทบจะถือไปทุกคน อ. เลยบอกว่า ทำน้ำจิ้มซีฟู้ดมาแล้วกัน จะกินได้มั้ยเนี่ย ทำเป็นที่ไหนกัน แต่ท่านสั่งมาหนูก็จะทำอะ

ปฏิบัติการน้ำจิ้มเกิดจากการค้นในเน็ต ว่าเค้าทำกันยังไง เอาพริก กระเทียม ปั่น ๆ ๆๆๆๆ ใส่เกลือ น้ำตาล น้ำปลา มะนาวเลม่อนเหลือง ๆ ผักชี (เค้าตัดเหลือรากน้อยไปหน่อย) คิดว่าน้ำจิ้มเราจะไม่มีใครกิน เพราะปกติฝรั่งกินเนื้อ จะไม่ราดซ้อสใด ๆ เค้าจะลิ้มรสชาติของมันแบบธรรมชาติ ปรากฎว่า ทุกคนตักกันจนเกลี้ยงกระปุก ราดไปบนเนื้อแกะ เนื้อวัว แกะกุ้ง ปลาหมึกจิ้มกันอีกตะหาก ฝรั่งที่อนุรักษ์นิยมอาจจะกรี๊ดได้ ว่าไม่ยอมกินรสชาติอาหารจริง ๆ เสียมารยาท อ. ฟิลล์ บอกว่า อย่าประมาทฝรั่งแถวนี้ กินเผ็ดกันได้ทุกคน และชินกับอาหารเอเชียกันทุกคน น้ำจิ้มอร่อยจนมีฝรั่งมาขอจดสูตรอีกแน่ะ

ก็เลยส่งรูปมาให้ดูค่ะ นาน ๆ จะเห็น อ. เป็นพ่อครัว ดูทะมัดทะแมงดี เตยลืมกล้องถ่ายรูป อันนี้เพื่อนชาวจีนถ่ายให้ ที่ปาร์ตี้ก็ดาดฟ้าบ้านอาจารย์ มันเป็นสนามเทนนิส ลู่วิ่ง ฟิตเนส แล้วก็มีมุมบาร์บีคิว อยู่บนชั้น 8 เห็นเมืองซิดนีย์รอบ ๆ สวยดี อาจารย์ที่ปรึกษาเตย อ. ฟิล คือ คนทำบาร์บีคิวอะค่ะ ใส่แว่น หน้าตายิ้ม ๆ น่ะแหละ ส่วนรูปอื่น ๆ เป็นเพื่อนร่วมเรียนจากลุ่มน้ำโขงของเตย และเพื่อนฝรั่งคนที่นี่

อ. กับ นร. ที่นี่ใกล้ชิดกัน ดูแลกันแบบนี้เลยค่ะ บนความยาก ความเหนื่อยในการเรียน อย่างน้อยก็ดีใจนะคะ ที่ อ. เค้าใส่ใจ แล้วก็เป็นกันเอง รวมถึงให้กำลังใจเราเยอะมาก เพราะที่เรียน ๆ กันส่วนใหญ่ ก็มาจากรอบบ้านเรา ไม่มีใครใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ซักคน (แต่เค้าเป็นชนชั้นนำจากแต่ละประเทศนะคะ ไม่ว่าลาว เขมร เวียดนาม เค้าเรียน ป. โท กันมาจากเมืองนอก บางคน ป. ตรี ด้วย ภาษาส่วนใหญ่ดีเยี่ยมค่ะ จบอเมริกาบ้าง อังกฤษบ้าง แล้วมาต่อเอกที่นี่) แหม ถ้ามันเรียนภาษาไทย เขียนภาษาไทย เตยก็สู้ตาย แค่นี้จิ๊บ ๆ ไม่นั่งน้ำตาตกแบบนี้หรอก นี่ยังคิดเป็นไทย เขียนเป็นไทย แปลกลับเป็นอังกฤษอยู่เลย มันคิดเป็นอังกฤษไม่ได้อะค่ะ

แต่ก็ยังต้องสู้ต่อไป ยังกำลังใจเต็มเปี่ยมค่ะ

Create Date : 21 มีนาคม 2553		4 comments
Last Update : 21 มีนาคม 2553 9:59:51 น.
Counter : 2128 Pageviews.
Share Tweet