photos albumเก็บตก หนูชื่อ ด.ญ.เฑียรแพ ฆารสะอาด ชื่อเล่นน้องโฟม แต่ป้าตั้งชื่อเล่นให้ใหม่ว่า เวียตนาม เพราะตอนตื่นใหม่ หน้าเหมือนคนเวียตนาม ป้าสุคนลาว เวลาไปชื้อของร้านคนเวียต ป้าสุจะเรียกว่า "อีเวียต" เวลาป้าสุคุยกับเพื่อนคนลาวด้วยกัน อายุมากน้อยก็จะเรียกว่า อีทุกคำหนูเลยได้ ชื่อว่า"อีเวียต" ภาพรวมกลุ่มงานวันปาร์ตี้ คริสมาต์ส ขออนุญาตแล้วนะคะ หลวงพ่อ ก่อนที่จะเอารูปลง   Create Date : 19 มกราคม 2552 17 comments Last Update : 20 มกราคม 2552 0:38:15 น. Counter : 775 Pageviews. Share Tweet   ถึงคาริม ดีใจด้วยกับการได้ไปหายายกับตา...ยายช่วยอายุมากแล้ว..ที่โนนคูณหนาวมากตอนนี้ ...พวกป้าถ้าได้กลับคราวนี้ลุงสตีฟให้อยู่ยาวถึงเปิดเทอมเลย..วันนี้ทั้งหนาว ทั้งลมและฝนตก..ทั้งการสาบานตนเข้ารับตำแหน่งของท่านผู้นำใหม่...ป้าไปเรียนเพื่อนป้า..แชวว่า..ห้างเมชี่จะปิดตัวทุกอย่างลดกระหน่ำ..รวมทั้งร้านเสื้อดัง อย่าง Old navy..ป้าบอกไปมาแล้ว..ลดลงถูกกว่าตอน คริสต์มาส..ป้าบอกเพื่อนไปว่า.."ฉันยังไปแชวคนขายเลย..เงินหมดแล้ว..ลดได้ลดไป..ไม่มีปัญญาชื้อแล้วตอนนี้..ร้านขายทองก็ลดอยาบอกใครเลย..ไปรับพี่เค้าแคร์ก่อนนะ...   โดย: ดาวกระพริบฟ้า (ดาวกระพริบฟ้า ) 21 มกราคม 2552 2:03:19 น.     เด็กหญิงเฑียรแพร ฆารสะอาด แม่มันบอกว่าเติม ตัว ร.ด้วย ตอนคลานได้ หน้า"หน้าตาหนูมอมแม่ม ดูสกปรก คลานไปทั่ว ยายเลยเรียกว่า "เฑียรแพร นามสกุล คลานสกปรก " พอกำลังพูดได้ยายช่วยก็หา ก้อนหินมาให้นับเลข เห็นยายเขาทำกับลูกหลานทุกคน ส่วนของน้าเปีย ยายไม่ให้ไปเข้าอนุบาล บอกไม่อยากเสียเงินเดือนละยี่สิบบาท ยายเขาสอนก.ไก่เองเลย พอเขาป.๑ น้าเปียท่อง ก.ถึงฮ.ได้ก่อนเพื่อน ความที่ยายตามใจและสอนน้าเปียได้ดีมาก น้าเปียเลยไปชื้อกระดูกไก่ย่าง และกินก๋วยเตี๋ยวทุกวัน กลายเป็นเด็กอ้วน เลยอ้วนมาจนถึงทุกวันนี้ น้าเปียขาดวินัยด้านการกินมาก หิวตีสองลุกขึ้นมาต้มมาม่ากิน ป้านะหิวได้หิวไป ชีวิตนี้ต้องอดไม่อดคืออ้วน แต่ตอนนี้วินัยด้านการกินเสียแล้ว กำลังฝึกตัวเองใหม่ ลุงสตีฟ ว่า "ที่ยูไม่กินพิชช่านะ ไม่ใช่มันไม่อร่อย แต่ยูกลัวอ้วน แกพูดมันก็จริง ขนาดกลัวนะยังอ้วน ขืนไม่กลัวอย่างลุงสตีฟ ไปเที่ยวทะเล นอนที่ทรายหาด มันคงเป็นปลาวาฬ เกยตื้น ชุดว่ายน้ำ ยางยืดก็พังเร็ว เห็นสภาพลุงสตีฟแล้วรับไม่ได้....สมัยวัย ทีนอาจาร์ยใช้ให้ไปทำความสะอาดกับเพื่อน ..อ.ทำอาหารให้กินกัน ป้าไม่กินไข่เจียวเห็นน้ำมันเยอะ..บอกครูว่าไม่กินกลัวอ้วน ..ครูเลยพูดว่า ทำยังกับตัวเองผอมนะ..ที่ไหนได้ป้ากินกระเทียมเจียวไม่ได้มันเวียนหัว...ลมแรงมากตอนนี้   โดย: ป้่าเล่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 21 มกราคม 2552 6:25:57 น.     ไป แบบ ทุลักทุเล แหล่ะ สตีฟ เป็น อย่างไร ผลการผ่าตัด นะ หรือ ยังไม่ได้ ผ่า เวรกรรม จริง เข้าออกโรงพยาบาล จนชิน ที่ เซาเบิริก ก็ หนาวนะ แต่ ชินแล้วหล่ะ เรื่องอว้นผอม ไม่อยากพูด   โดย: น้าเทียน กับคาริม IP: 62.47.184.211 22 มกราคม 2552 0:53:43 น.     ถึงคาริม ไปแบบ ทุลักกทุเลก็ยังดีที่ได้ไป หนาวมากเมื่อวาน พาแพททริกไปคลีนฟัน ไปส่งที่ห้อง ป้าต้องเอาใบหมอไปให้ที่ออฟฟิศ คิดว่าไม่หนาวเพราะใกล้เที่ยงแล้ว ยังหนาวอยู่เลย คิดว่ารองเท้าผ้าใบเอาอยู่ ไม่ได้เลย ตกบ่ายยังต้องงัดรองเท้าบู๊ดออกมาสวม สามปีที่แล้วไม่หนาว ชื้อเสื้อหนาว ถุงมือ หมวกมันละ พึ่งจะได้ใส่ปีนี้ ตาสตีฟยังไม่ได้ผ่า ตั้งแต่ใส่ที่รัดพุง ก็ไม่มีอาการเจ็บเลย เรื่องอ้วนผอม ก็พูดให้มันสนุกเท่านั้นเอง สามปีอีกเช่นกันที่ดอกชากุระสีชมพูไม่บานเลย ส่วนมากจะบานแต่สีแดงไปดูแล้วบานนิดหน่อย ตั๋วเครื่องบินไปเมืองไทย ช่วงนี้จะถูกไปจนมีนาคม แต่ผ่านเดือนนี้ไปคนละราคา เอาละไปปลุกพี่แคร์ก่อนนะ   โดย: ป้าเล่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 22 มกราคม 2552 17:54:20 น.     ได้รับการ์ดแล้ว ดีใจกันท้างบ้านเลย ทั้ง น่าเปีย น้าตุ๊ก น้ากวาง สวยกันทุกคน ตอนนี้อยู่ที่ทำงาน วันนี้มีงานปีใหม่ของ ACC ที่แตกหน่อจาก AIS อีกที น้าแต่งแบบว่า ... 555 เดี๋ยวจาส่งรูปให้ดูนะ   โดย: ถึง ทุกคน IP: 203.170.231.233 23 มกราคม 2552 17:14:10 น.     ได้รับการ์ดแล้ว ดีใจกันท้างบ้านเลย ทั้ง น่าเปีย น้าตุ๊ก น้ากวาง สวยกันทุกคน ตอนนี้อยู่ที่ทำงาน วันนี้มีงานปีใหม่ของ ACC ที่แตกหน่อจาก AIS อีกที น้าแต่งแบบว่า ... 555 เดี๋ยวจาส่งรูปให้ดูนะ   โดย: ถึง ทุกคน IP: 203.170.231.233 23 มกราคม 2552 17:14:19 น.     เปียพี่ให้เค้กช่วยสอนและปรับปรุงตัวหนังสือที่บล็อก ให้ตัวอักษรมันตัวใหญ่และน่าอ่าน กว่านี้ เปียถ้าว่างก็ส่งรูปน้องกวางเข้าที่เมล์ ให้พี่ดูหน่อยนะ...ว่าโตเป็นสาวสวยมากไหม?   โดย: เล่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 24 มกราคม 2552 4:42:22 น.     //www.slide.com/r/QJPtv1d3kj_AasLOUf1GN8imCA7LXjvV?previous_view=mscd_embedded_url&view=original   โดย: nammy (vivajaja ) 25 มกราคม 2552 21:55:26 น.       โดย: nammi (vivajaja ) 25 มกราคม 2552 21:58:42 น.     ส่งใหม่ เมื่อกี้ส่งผิดไม่รู้รูปครายอ่ะ vivajaja ) 25 มกราคม 2552 22:07:05 น.

โดย: แน้มมี่ (vivajaja ) 25 มกราคม 2552 22:07:33 น.

คิดว่าเทียนกับคาริม คงเดินทางถึงเมืิองไทยแล้ว ถึงบ้านโนนคูณ เปิดคอมพ์ให้แม่ดู จะเขียนและส่งรูปเข้าไปอีก ตาสตีฟและฉันไปหาหมอ ที่เมือง แท้มป้าแล้ว ไปเจอคุณหมอเมอร์ เป็นแขกขาว เมื่อห้าปีที่แล้วจะให้หมอคนนี้ผ้าตัตกระเพาะตาสตีฟ ประกันไม่จ่าย ผ่าเงินสด ห้าหมื่น ไม่ลดเลยได้ไปผ่าที่อาคันชอร์ หมอก็แก่ตัวตามวัย แต่ดูดีขึ้นมาก มีคิวผ่าเร็วสุด คือวันศุกร์ที่ ๑๓ มาถึงบ้าน แหง่ง เค้กแคร์ พากันคัดค้าน ขอเปลี่ยนวัน บอกพี่จุ๋มว่า หมอสั่งให้ตาสตีฟละน้ำหนัก ห้าหรือหกกิโล สามอาทิตย์ พี่จุ๋มว่าสงสารตาสตีฟ ให้โอกาสแกชักเดือนนะ ฉันก็นำคำพูดของทุกคน ไปบอกตาสตีฟ แกบอกไม่สน จะผ่าตามที่หมอนัด โรงพยาบาลเมืองใหญ่ๆ การบริการคนไข้ ร้านอาหาร ยกทุกอย่างมารวมหมด คนก็เยอะ ตาสตีฟบอกเหมือนกับไป โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์เลย หมอผ่าโดยการส่องกล้อง ไม่ต้องเปิดแผล ทำให้ตาสตีฟหายเคลียดเลย เรื่องงานก็มีการ เชนต์เอกสารกันใหม่ ทุกอย่างโอเคนะ ก่อนหน้านี้ตาสตีฟกังวลกับการ ย้ายไปอยู่เมืองไทย ว่าถ้าเงินไม่พอเข้าโรงบาลเอกชน แกจะทำอย่างไร ฉันก็บอกว่า อย่างวิตกเลย หมอไทยนะเก่งและชำนาญ การผ่าตัตมาก เพราะเรามีคนไข้ให้ทดลองมาก ประสบการณ์ ต้องมากกว่าหมอเมืองนอกแน่ อ่านหนังสือพิมท์ นักศึกษาแพทย์ที่ประเทศนี้ ในเมื่อไม่มีเครสให้ทำ เขาก็เดินทางไปประเทศกำลังพัฒนา ได้ประโยนช์กัน ทั้งสองฝ่าย อ่านข่าวพอดีเจอเข้าไปผ่าต้อกระจกตาที่เมืองไทย ปากแหว่ง ในรูปของการช่วยเหลือนะ คนไข้ที่รอคิวไม่มีค่าใช้จ่าย หมอก็ต้องการฝึกมือความคิดดีนะ ตาสตีฟบอกว่า ตอนที่ไปที่ศรีสะเกษนะ "โรงบาลของรัฐหรือเปล่าที่แกไปนอนนะ " เอกชนยะ ฉันบอกแก นี้ขนาดยังไม่ได้พาไปโรงพยาบาลรัฐนะ สรุปเรื่องตาสตีฟ แกก็หายกังวล เพราะบอกเหตุผลหมอไปว่้า ที่เลือกผ่าเร็ว เพราะพวกเราจะเดินทางไป เมืองไทยชัมเมอร์นี้ ฉันเป็นบอสเขาเองคะหมอ หมอกับพยาบาลก็หัวเราะกัน เห็นสภาพเศษฐกิจพร้อมคนตกงาน ร้านรวงปิดตัว ฉันก็เลยพกพาความเศร้า กลับมาบ้าน ฉันไม่กังวลเท่าไหร่หรอกนะไข ข้าวเหนียวกับน้ำปลา กินเมื่อไรก็อร่อยได้ทุกเมื่อ ขอตาสตีฟไปทำงาน ช่วยในครัว ในวันที่ เอบ้า คนเม็กไม่มา ตาสตีฟ ไม่ให้ทำตามเคย เหตุผลว่า กลัวฝรั่งคนอื่นมาชอบฉัน บอกแหง่งว่า ดูชิแหง่งทำงานมาเป็นปี ไม่เห็นใครมาชอบ ไขหน้าอย่างฉันนี้นะใครจะเอา นอกจากตาสตีฟ แหง่งว่าให้เหตุผลไม่พอ ก่อนขออนุญาต ฉันก็ร่ายยาวก่อนชิ บัตรเครดิดแกก็ยังไม่จ่ายให้ฉัน ห้างแมชี่จะปิดตัว ฉันก็ไม่กล้าเดินผ่าน ตาสตีฟบอกไม่ต้องพูดมาก เช็กมาแล้ว พรุ้งนี้ไปได้ ฉันกับลูกก็โดนตาสตีฟ แชวว่า พอเงินเข้ามือ แม่ลูกไม่อยู่บ้านกันนะ ไปชื้อของกิน ด้านเครื่องแต่งตัว เค้กแคร์ โฟม พวกนั้นมีรายได้เป็น ของตัวเอง ฉันออกให้ก่อนถึงบ้านต้องจ่ายคืน ยกเว้นเจ้าแพททริก แม่ยังออกให้อยู่ พบกันใหม่นะ ุ   โดย: เล่่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 28 มกราคม 2552 10:06:02 น.

สวัสดีครับคุณพี่ดาวกระพริบฟ้า ดูภาพครอบครัวทางโน้นแล้วสุขสบายดีกันนะครับ อากาศที่เชียงดาวตอนนี้เริ่มเปลี่ยนไปอีกแล้ว กลางวันร้อนสามสิบกว่าองศา แต่พอตกกลางคืนกลับลดลง เย็นเหมือนเดิม หรือว่าโลก มันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ   โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 28 มกราคม 2552 23:20:15 น.

วันนี้ฝนตก ไม่เห็นเทียนกับเปียเข้ามาในบล็อกเลย โทรหาแม่ยังไม่ได้คุยกันเลย พูดกับพ่อได้สองคำ ไม่ได้รับรู้ข่าวความเคลื่อนไหวของบ้านโนนคูณเลย นั่งพิมพ์รอแม่กลับจากวัดก่อน คุณนายก่ำก็หลุดจากจอไปแล้ว ตอนนี้ไปเรียนกับการอ่านหนังสือเท่านั้น วิถีชีวิตแบบเดิมๆอีกแล้ว ไปมากก็เหนื่อย ทำไมเป็นคนเช็งเร็วจังนะเรา ใช้ร้านดันกิ้นเป็นที่แก้เหงา มันเหงาอะไรหนักหนานะเรา จะเป็นบางช่วงเท่านั้น อยู่บ้านเราไม่เคยเหงาเลยนะ แม่คงดีใจเห็นหลาน พรุ่งนี้เค้กจะลงรูปให้ใหม่ ว่างๆจะโทรหาพี่เอื้อมแก้เช็ง...ปีที่สามสุขภาพก็ดีขึ้นมาก วิ่งได้หลายรอบไม่เหนื่อย คาดว่าคงได้ไปยิมเร็วๆนี้แน่นอน เห็นรูปเปียแล้วมันเหมือนไพบูลย์จัง.... จะโทรหาแม่ก่อนนะ....   โดย: เล่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 30 มกราคม 2552 7:35:06 น.

ไขเมื่อไปถึงที่โนนคูณ ให้ไปวัดกับแม่ไปหายายวันด้วย คาดว่าเทียนคงไปที่บ้านจานน้อย ไปที่ โนนส้มโฮงด้วยนะ เคยเห็น หงส์ นั่งมอไชต์ไปถึง ไม่ต้องเดินแล้ว แม่บอกพ่อดีใจมากที่จะได้เห็นคาริม สงสารนักเดินทางอย่างตาอาลี ไม่ได้มาด้วยนะ ทำอาหารอร่อยไปเพลด้วย ช่วงนี้ฉันไปวัดบ่อย ได้รู้อะไรหลายอย่าง แกช่วยดูต้นไม้ที่ฉันปลูกไว้หน้าโบสถ์ให้หน่อย ต้นอะไรก็จำไม่ได้ ถ่ายรูปมาอยู่ตอนนั้น เมื่อถึงศรีสะเกษให้ไพบูลย์ มันพาไปกิน ก๋วยจั๊บที่สี่แยกไฟแดงนะ และราดหน้าชามละสิบที่ ร้านจำไม่ได้ อย่าลืมไปเที่ยวสวนสมเด็จด้วยนะ ไปไหว้พระที่วัดพระโต ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ถ้าเป็นฉัน เมื่อถึงตลาดสดที่ศรีสะเกษตอนลงจากรถไฟ สิ่งแรกที่ชื้อกินคือข้าวจี่ เดินกินไป ชื้อปิ้งไก่ หมูลูกชิ้น เส้นก๋วยเตี๋ยว ไปผัดหมี่ ตามด้วยไก่บ้าน ผักต่างๆ ปลาร้าำไปตำส้มตำ ใบตองและกล้วยไปห่อข้าวต้มนะ ขาดไม่ได้ คือชื้อขาหมูไปให้พ่อต้ม ผักชีด้วย พบเห็ดชนิดต่างๆ ก็ชื้อไปให้แม่แกง สิ่งที่ขาดไม่ได้อีกอย่างของฉันคือ ชื้อขนมหวาน ชื่ออะไรนะ ที่เอาแป้งใส่ใบเตย ขนมดอกบัวจำได้แล้ว ส้มตำเจ้าอร่อยของฉัน อยู่ที่หน้าศาลากลางจังหวัดนะ แต่ไพบูลย์ไม่ค่อยชอบ คนขายหน้าตาเหมือนพี่เอื้อม คิดว่าไพบูลย์มันคงพาไปกินลูกชิ้นทอด ที่หน้าโรงพยาบาลแน่ๆ ไปทางตลาดต้นมะเกลือบ้าง ฉันชอบไปชื้อหมกปลาที่เข้าปิ้ง มีปลาปิ้งทุกประเภทเลือกเอา อย่าลืมปลาหมึกแห้งไปให้แม่ด้วย คุณนายก่ำติดใจกับการขึ้นเครื่องกลับบ้าน พวกเราขึ้นจน เหนื่อย เลยเก็บเงินชื้อของกินดีกว่า กินบรรยากาศ สองข้างทางรถไฟ ไปส่งเค้กไปทำงานที่ร้านอาหารช่วยแหง่งก่อน คิดได้จะมาเขียนต่อ   โดย: เล่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 31 มกราคม 2552 5:57:44 น.

เขียนยังจัดหน้าอ่านลำบาก นี้ถ้าไขอยากมีอารมดนตรี ที่ร้านทำมือ แหง่งบอก ครูเสถียร ทำมือดังมาก ชื้อเทปฟังชิ ช่วงนี้เห็นน้อยร้านลาว อัดขายเลยชื้อมาฟังดีมาก ไปฟังที่ร้านแกเมื่อแปดปีที่แล้ว ร้องเพลงดีมาก ตอนไปรับเค้กแคร์ กระแส เนื้อย่าง เกาหลีดัง ที่ศรีสะเกษมีหลายร้านนะ แต่ตอนนี้ไม่รู้มีอะไรบ้าง เป็นกระแสการกิน สิ่งที่ฉันอยากทำมาคือ ไปที่บ้านศรีฐาน อ.ป่าติ้ว มีเพื่อนเก่าหลายคน ตอนเรียน ทั้งหมู่บ้านทำหมอนขายกัน เพื่อนยังเอามาฝากเลย ชราภาพแล้วตอนนี้ คิดถึงอดีตมากๆ ส่วนฉันถ้าไปคงโน้น เสียงอิสานละ ดูคิวการแสดงก่อน ถ้าแถวอุดร คงไปหาน้อย มีหลายอย่างที่จะทำ คงดูสุขภาพ เงิน กับสุขภาพกายเป็นหลัก แต่ตาสตีฟแกบอกจะอยู่สองอาทิตย์ ขานั้นก็ลมพัดลมเพ เอาแน่ไม่ได้ เกิดสนุกคงต้องดูแกอีกที แพททริกโตแล้ว คงได้ทำหลายอย่าง ที่อยากทำ เค้กเคร์ดูน้องได้แล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึงแม่อย่างเดียว เมื่อเช้าคุยกันนิดเดียว บอก ไปหาหมอในเมืองกับพ่อ เรื่องสำคัญฉันสั่งแม่ทำปลาแดกรอ แม่คงไปเล่าให้ ป้าสีฟัง ป้าบอกของแกมีสองไห ถ้ามา ไม่ต้องกลัวนะ ส่วนพี่จุ๋มคนหาทาง ตอนนี้ด่านตรวจเข้มมาก บอกให้ตาสตีฟเป็นคนถือ ตอนเข้าด่านตรวจ   โดย: เล่า่่่เองเล่าต่อ (ดาวกระพริบฟ้า ) 31 มกราคม 2552 9:08:38 น.

สวัสดีนะคะทุกท่าน ดิฉันไม่มีกระทู้ให้ตัวเอง เลยเล่าเรื่องตัวเองเลย วันนี้ไม่สบายเป็นหวัด เสียงไม่มี เป็นกันเกือบครบทุกคน หมดแรงขับรถไปวัด เลยชวน แพททริกไปปั่นจักรยาน รอบแม่น้ำ สายเล็กๆ หลังบ้าน เค้ก-แคร์ ไม่มีใครเขาชอบธรรมชาติ และ บ้าต้นไม้เหมือนแม่หรอกนะ เชิญ สองแม่ลูกไปกันเถอะ มันไม่แก่ ตัวเหมือนแม่ก็แล้วไป ว่างงาน เลยถอนวัชพืชให้กับลิช่า เพื่อนบ้าน ใครอย่ามีบ้านใกล้ดิฉันนะ จัดการให้มันงามเลย เพราะต้นไม้ที่บ้านตายลง เลยว่างงาน พรุ้งนี้ก็เข้าสู่สภาวะเดิม กินขนมร้านดันกิ้น พร้อมกาแฟเย็น ชื้อเสื้อเด็กไปฝากคนขาย บอกลูกในท้องเป็นผู้ชาย ให้ด้วยความชอบส่วนตัว ไม่รู้จักกันดอกนะ อเมริกันผิวดำ ลูกคนที่สาม ชายล้วน ครูสอนเปียโน ตก เพราะที่เห็นฉัน ตามห้างนะ" เพราะครูงาน "ไอเข้าใจยูนะเปียโน ทำงานขายที่ห้าง เจอกันบ่อย เพราะหาที่ลงที่ร้านค้านั้น ครูเปียโนถามต่อ "ยูไมสบายหรือถึงทำงานไม่ได้" ไอมีสามีดีเกินไป ..เลยอด ฉันก็คิดเหมือนทุกคนที่มาอยู่อเมริกานะ ที่อยากมีเงิน มีงานมีความสามารถ แต่..อย่างว่าละโชคชะตา ..ฟ้าลิขิต มาแบบนี้แล้ว ..ก้มหน้ามองดินต่อไป เข้าเรื่องเข้าราวหน่อย ..อิจฉาตาร้อน คาริมได้เห็นตากับยาย..เห็นพี่กอล็ฟ พี่กัส..เห็นน้าเปีย...ป้าก็ได้ความเหงา..และการดูนกเป็นเพื่อน.. พี่เค้กเขาสัญญากับป้า ..จะเอารูปลงให้ ป้า.ก็ยังดองอยู่ ยังไม่ถ่่ายใหม่..ว่าจะถ่ายรูปกับต้นส้ม .ปีนี้เยอะมาก ..อากาศหนาวมาเร็ว.. จะไปถ่ายเก็บไว้.. พรุ่งนี้..ไขอย่าลืมไปกอนเกี๋ยวเตี๋ยว ที่ บ้านโพนเมืองนะ....กินเผื่อด้วยละ พบกันใหม่นะ   โดย: เล่าเอง (ดาวกระพริบฟ้า ) 2 กุมภาพันธ์ 2552 8:56:56 น.