ความซวย....มาเยื่อน

สวัสดี หายไปหลายวัน
ไม่ใช่อะไร หรอก เพราะเมื่อว้นศุกร์ ที่21 ต.ค.48 ที่ผ่านมา
555 ฉัน ดันเดินไม่ดี โดนประตู กิน ส้นเท้า เข้าให้ อืม ทีแรก คิดว่าไม่เป็นอะไร เพราะโดยบ่อยๆๆกับประตูบานนี้
แต่ พอหันไป ดูโอ้ แม่ เจ้า มันบาดเข้าลึกเลย เลือดออกเยอะมาก ไหลไม่หยุด หน้ามืด จะเป็นลม เดียวกับพี่ป้อม ต้องพาไปโรงพยาบาล*(เดียวคือ ดีเจ ที่บอกว่าตัวเองหน้าตาดีที่สุดใน 7 จังหวัดและพี่ป้อม คือ พี่ที่สถานี)
***หมอ บอกว่าเอ็น รอยหวายขาด นิดหน่อย หึหึ โดน ฉีด ยาชาไป 3 ครั้ง จิ้มแล้วจิ้ม รวม 3
ยัง ยังไม่พอ หมอ เย็บแผลอีก 3 เข็ม หึหึ ด้วยความ กลัว
เลย โทรไปหาอ้อม ให้อ้อม ชวนคุย เพื่อที่จะลืม ว่า ที่ส้นเท้า หมอกำลังเย็บ อยู่ นะ
หมอก็ดี ไม่พูดสักคำ เย็บๆๆๆอย่างเดียว กลัว จริงๆๆ อยากจะร้องไห้ เพราะ มันกลัว นี่นา ตั้งแต่เกิดมานะ ยังไม่เคย ต้องเย็บ แผล อะไรแบบบนี้เลยแบบนี้ ฉันก็เดินไม่ได้ อีกหลายวัน หมอ บอกว่า ห้ามลงน้ำหนัก เท้าข้างขวา 3 วัน 7วันตัดไหม หึหึ น่ากลัว จริงๆๆ
1 วัน ผ่านไป ก็มีเรื่องให้ คิด ใน 1คืน หึหึ
2 วัน วันนี้ กิ๊ก (น้องสาว)พาไปล้างแผลที่โรงงพยาบาลแล้วก็กลับ มาอยู่ บ้าน อยู่คนเดียวอีกเซ็ง จริงๆ แม่ไปงานแต่งหลานเพื่อน ฉันยัง งง อยู่ ว่า นี่ ฉันเดินไม่ได้ นะ ออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ ยังต้อง มาอยู่ บ้านคนเดียว จะเอา อะไร ที ต้อง กระโดด กระโดด ไป-มา มัน เมื่อย มากๆๆเข้าห้อง น้ำก็ลำบาก สุดๆเซ็งๆๆกันไป
3 วัน วันนี้อุตสาห์แอบดีใจ ที่พี่เอ้ (พี่ชาย)
กลับ มา อะอะทีนี้ หละ มีคน อยู่บ้านแน่นอน สรุป เปล่าเลย เขาไป ชะอำ กันหมด รวม ถึงแม่ ฉัน ด้วย อืม(ไปกันไปกันเลย ปล่อยฉันไว้ ที่บ้าน นี่ หละ ไฟก็เสีย) ทีแรกแอบดีใจ อีก ว่า ไอ้กิ๊ก มันไม่ป คงจะอยู่เป็นเพื่อน กัน แต่!!!เปล่า มันอาบน้ำแต่ง ตัวออกไปข้าง นอก โทรตาม มัน มัน ว่า รอไปก่อน เดี๋ยว มันจะต้องไปซื้อ คอมพิวเตอร์ กับเพื่อน มัน (ดู ดู มัน มันทิ้ง ฉันได้) ส่วนไอ้บรรดา หนุ่มๆๆทั้งหลาย ที่คุยๆๆกัน หึ ไม่ต้องพูด ถึง เลย
คนนึง คุณแฟน หมายเลข 1 มาหา อะนะ ต้องอยู่กับ แฟน
เศร้านิดๆๆ
คนนึง ฉันไม่สนเค้าเองหละ เค้าก็คงรู้ ตัว เลยได้แต่ ส่ง ข้อความมา อืม ไม่อยากพูดต่อ แต่ ก็ยังไม่ "ลิ้ม !!!!" โทรมาคุยเป็นเพื่อน ตอนกลางวัน รู้ ไหม ว่าฉัน เหงา มาก เลย อะ อยู่ คนเดียว มันเศร้า มากเลย กับ การที่ ถูก ทิ้ง ไว้แบบ นี้ ทำไม ไม่มีใคร สนใจ ฉัน เลย เซ็ง แล้ว ทุกคนในบ้านก็ห้ามฉันไม่ไห้ ไปทำงาน ไม่รู้ ว่าที่ไม่ไห้ไปทำเพราะกลัวไม่มีใครเฝ้าบ้านรึเปล่า ยัง คิด คิด อยู่
สรุป ว่า ในวันที่ฉัน ป่วย ร่างกายฉัน มันก็ไม่เท่าไหร่ หรอก ก็ปวดๆๆอะนะ แต่ ที่ปวด มาก ก็ คือ ปวดใจ นี่หละ
ปวดใจ ที่ไม่มีใคร มาสนใจเลยฉันมีค่าแค่ไหน (เข้าเพลง)
แต่ฉันก็ยังรู้ สึกน้อยใจอยู่ ดี

Create Date : 25 ตุลาคม 2548 Last Update : 27 ตุลาคม 2548 10:06:14 น. Counter : 765 Pageviews.		2 comments
Share Tweet