Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
About ...a journey of a thousand miles
My first view trip
About...me&me
About...My Series
About...My diary
About...novel
มิถุนายน 2552
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
7 มิถุนายน 2552
Crying out Love, in the Centre of the World
ANEGO...อย่าเผลอใจให้เด็กหนุ่ม
UNFAIR
All Blogs
Tsuki no koibito
Itaewon Murder Case
Crying out Love, in the Centre of the World
ANEGO...อย่าเผลอใจให้เด็กหนุ่ม
UNFAIR
Crying out Love, in the Centre of the World
ในวัย 34 ปี
ซากุทาโร่ มัตสึโมโต้
(Ogata Naoto) ใช้ชีวิตด้วยความหดหู่และเศร้าหมอง เขาพกขวดเล็กๆบรรจุเถ้าอัฐิของใครคนหนึ่งไว้ตลอดเวลา เพื่อหวังว่าวันหนึ่งที่จากไปอัฐิของเขาจะรวมกับอัฐของคนๆนั้น กระทั่งวันหนึ่งเขาได้รับจดหมายจากครูประจำชั้นว่าจะมีการทุบตึกเรียน ซากุจึงได้เดินทางกลับบ้านเกิด พร้อมย้อนนึกถึงความทรงจำที่เขาเฝ้าคิดถึงในอดีต
ในวัย 17 ปี
ซากุ
(Yamada Takayuki) เป็นนักเรียนม.ปลายที่ใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานกับเพื่อนรักในหมู่บ้านเล็กๆริมทะเล ในงานศพของอาจารย์ท่านหนึ่ง
ฮิโรเสะ อากิ
(Ayase Haruka) นักเรียนดีเด่นเป็นตัวแทนของนักเรียนกล่าวไว้อาลัย ท่ามกลางละอองฝนที่เริ่มตกลงมาหนาเม็ด นักเรียนต่างวิ่งหนีหาที่หลบฝน แต่อากิยังคงยืนอ่านคำไว้อาลัยต่อไป ซากุก้าวเข้าไปกางร่มให้เธอ นับเป็นจุดเริ่มความสัมพันธ์ของเขาและเธอ
ความรักในวัยหนุ่มสาวเริ่มต้นขึ้น ทั้งคู่ฟังรายการวิทยุเดียวกัน บอกผ่านความในใจผ่านเทปคาสเซ็สส์ ใช้ชีวิตแบบคู่รักทั่วไป แม้พ่อของอากิจะไม่เห็นด้วยที่จะให้ลูกสาวมีความรักในวัยเรียน อากิ เริ่มมีอาการไม่สบาย เธอหยุดการวิ่งซึ่งเป็นกีฬาที่เธอโปรดปราน
ซากุได้นัดกับอากิไปเที่ยวเกาะแห่งหนึ่งกันในช่วงวันหยุด ทั้งสองค้างคืนบนเกาะใช้เวลาร่วมกัน สร้างความทรงจำที่สนุกสนาน อากิและซากุได้หัวเราะดังๆออกมา ก่อนที่อากิจะพบว่าเธอกำลังป่วยด้วยโรคลูคีเมีย ชีวิตที่สดใสในวัย 17 ของอากิได้หยุดลง สิ่งเดียวที่รอเธออยู่คือความตาย
เธอย้ายไปอยู่โรงพยาบาลและรับการบำบัด ในระยะแรกพ่อของอากิได้กีดกันซากุ แต่เพราะความรักและความตั้งใจ ซากุได้รับการยอมรับ เขามาอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนเธอ เฝ้าปลอบใจ พูดคุยและให้สัญญาว่าวันหนึ่งทั้งสองจะแต่งงานกัน แต่อาการของอากิมีแต่ทรุดลงเรื่อยๆ
ซากุได้ตัดสินใจทำความฝันของเธอให้เป็นจริง โดยการพาเธอไปยังสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ อูลูลู ดินแดนเทือกเขาสีแดงของออสเตรเลีย ที่ชาวอะบอริจินส์เชื่อว่าเป็นจุดศูนย์กลางของโลก อากิหมดลมหายใจไปในอ้อมแขนของเขา
ซากุและพ่อแม่ของอากินำเถ้ากระดูกของเธอไปโปรยปรายยังอูลูลู ทั้งพ่อและแม่ผู้สูญเสียลูกสาวโปรยปรายเถ้ากระดูกไปกับสายลมด้วยความรัก แต่ซากุกลับแอบเก็บมันไว้และพกมันติดตัวกระทั่งปัจจุบันเช่นเดียวกับเทปคาสเซ็สส์ที่อากิบันทึกความรู้สึกของเธอให้กับซากุ อากิจะรู้มั้ยว่าความรักของทั้งคู่เปรียบเหมือนพันธนาการชีวิตของซากุไว้
ตอนที่ดูเรื่องนี้จบ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างแรงคือ สงสาร ไม่ใช่สงสารตัวซากุ แต่สงสารพ่อและแม่มากกว่า เพราะว่าที่สุดแล้วซากุได้ปล่อยอากิให้ลอยไปตามลม และปล่อยให้หัวใจเปิดรับคนใหม่ เขาพร้อมจะมีชีวิตใหม่ สร้างครอบครัวใหม่ แต่กับพ่อแม่ผู้สูญเสีย ทำได้เพียงนั่งกินข้าวเหงาๆกันสองคนบนเขื่อนที่ลูกสาวชอบมานั่ง ความเหงาของคนแก่ 2 คน มันกระแทกใจอย่างแรงจริงๆ ยอมรับว่าฉากกินข้าวบนสันเขื่อนทำให้น้ำตาซึมได้
ซีรีย์เรื่องนี้ ถือเป็นการพบกับครั้งแรกของยามาดะ ทาคายูกิและ อายาเสะ ฮารุกะ แม้จะมีเสียงลอยมาว่าพระเอกหน้าแก่ (555) แต่ยามาดะทำให้เราเชื่อมั่นในความรักของซากุ แม้จะเป็นคนเรื่อยเฉื่อย คิดอะไรได้ช้า ไม่มีความโดดเด่นในโรงเรียน แต่ก็มีความมุ่งมั่นและพยายาม
ถ้าถามถึงความเชื่อ จะมีใครเชื่อบ้างว่าความรักแบบซากุมันมีจริงด้วยหรือ เด็กหนุ่มคนหนึ่งจะยอมฝังตัวเองไว้กับอดีตนานได้มากขนาดนี้เชียวเหรอ มีชีวิตอยู่กับของ 2 สิ่ง อัฐิกระดูกกับเทปคาสเซ็ตต์เท่านั้นหรือ แต่หากใครคนนั้นคืออากิ เด็กสาวที่เปรียบเสมือนจูเลียต สวย เก่ง ทำอะไรก็ดูดี มันก็ไม่น่าแปลกที่ซากุจะจมปลักกับอดีต ความรักของทั้งคู่ใช้เวลาไม่นาน ไม่ได้ซาบซึ้ง โรแมนติก ไม่ได้หวานเชื่อม แต่ใช้ความเข้าใจ เล่าความรู้สึก ความฝัน ผ่านสถานที่งดงามของเมืองริมทะเลแห่งนี้
ในความเห็นส่วนตัว ตัวละครที่ดึงดูดเรานอกจากยามาดะ ทาคายูกิ คงเป็นมิอูระ โทโมคาซุ ผู้รับบทพ่อของอากิ พ่อที่เข้มงวด ตั้งความหวังไว้กับลูกสาวคนเดียว ไม่ใช่ไม่รักลูกสาว แต่เพราะรักมากเกินไปต่างหาก ท้ายสุดเขาเป็นส่วนหนึ่งในการปลดปล่อยความรู้สึกของซากุ คำขอบใจและคำกล่าวที่ว่า
เธอทำดีที่สุดแล้ว ขอบใจที่รักลูกสาวชั้นได้มากขนาดนี้เปรียบเหมือนกุญแจไขล็อคใจของซากุ ถึงเวลาที่เขาควรจะมีชีวิตใหม่ พ่อของอากิได้มอบสมุดเล่มหนึ่งซึ่งอากิได้เขียนความในใจถึงซาคุโดยที่เธอไม่มีโอกาสมอบให้เขาก่อนที่เธอจะจากไป ซาคุเปิดอ่านสมุดเล่มนั้นโดยตลอด โดยมีใจความตอนท้ายว่า..
หากวันหนึ่งเธอมองไปแล้วไม่เห็นฉัน .. อย่าตกใจ เพราะฉันไม่ได้หายไปไหน .. ฉันอยู่ในตัวของเธอไง เธอจึงมองไม่เห็นฉัน.. ขาของเธอคือ ขาของฉัน.. ตัวของเธอคือ ตัวของฉัน.. ไม่ว่าจะที่ไหนฉันอยู่กับเธอเสมอ.. พยายามต่อไปนะ ซากุ
ได้ดูเรื่องนี้แล้ว จะเชื่อว่า ในความทรงจำ ความรักอยู่ได้ชั่วนิรันดร์ (จริงๆ)
Create Date : 07 มิถุนายน 2552
Last Update : 7 มิถุนายน 2552 19:33:47 น.
2 comments
Counter : 695 Pageviews.
Share
Tweet
ดูเรื่องนี้แล้วหลงรัก ยามาดะกับอายาเสะ แบบเป็นบ้าเป็นหลังไปเรยอ่ะค่ะ
โดย: k-jap (
อ้อมแขนอันอบอุ่น
) วันที่: 10 มิถุนายน 2552 เวลา:22:45:43 น.
ดูแล้วเหมือนกัน เศร้าค่ะ
โดย:
prysang
วันที่: 27 มิถุนายน 2553 เวลา:8:57:15 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
?
]
make money for my life
make money for my dream
make money for my soul
Bangkok Weather
Bangkok Time
TOP
Friends' blogs
เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย
Athlons
พุงป่อง-ท้องหกเดือน
ขวัญของเรียม
เป็นได้แค่ในฝัน
boybangplee
อินทุอร
แป้งแดง
Yoshiko
BBwindy
`SEPULTURA_`FROM_`HELL
i_am_tutu
^_^ เขี้ยวแก้ว ^_^
เนยสีฟ้า
teddy bear in the box
Webmaster - BlogGang
[Add เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.