Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 3458491 - 20170129 : THESIS ครบหนึ่งเดือนกับหัวข้อวิทยานิพนธ์ที่ Final ได้ซะที

20170129 : THESIS ครบหนึ่งเดือนกับหัวข้อวิทยานิพนธ์ที่ Final ได้ซะที

    สำหรับอาทิตย์นี้เรื่องแรกที่จะบันทึกเอาไว้ คงต้องเป็นเรื่องการเข้าไปสัมภาษณ์ผู้อำนวยการ ททท. เพราะเป็นประสบการณ์ใหม่ที่ฉันไม่เคยพบเจอมาก่อน บอกเลยว่าก่อนไปสัมภาษณ์ฉันศึกษาข้อมูลพื้นฐานค่อนข้างหนัก เพราะกลัวไปโชว์โง่เสียชื่อสถาบันหมด

    พอถึงวันนัดสัมภาษณ์ ฉันต้องขับรถไปเอาหนังสือขอเข้าสัมภาษณ์จากมหาวิทยาลัยก่อน แล้วก็นั่งรอ อัพไอจีรัวๆ เพราะแบบรู้สึกอัดอั้นมากๆๆๆ จนเวลาเกือบเที่ยงก็นึกขึ้นได้ เฮ้ย ไม่มีเครื่องอัดเสียงสำรองอ่ะ ถ้าเกิดโทรศัพท์มือถือเกิดงอแงไม่อัดขึ้นมาจะทำยังไง ชีวิตต้องการแบคอัพมากนะช่วงนี้ ตอนแรกที่ว่าจะรออาจารย์ที่ปรึกษาตรวจบรีฟคำถามอีกที กลายเป็นว่ารีบดิ่งไปหาซื้อเครื่องอัดเสียงที่ฟอร์จูน กว่าจะซื้อเสร็จ นั่งกินข้าวก็บ่ายครึ่งล่ะ เลยรีบขับรถออกไปเพื่อไปนั่งแสตนด์บายรอที่ ททท. แต่ตรงถนนอโศก-ดินแดง นี่รถติดแบบอภิมหาโคตรๆๆๆ หลุดออกมาได้ก็บ่ายสองกว่าๆ ขับเข้าไปใน ททท.ก็ไม่มีที่จอดรถอีก ต้องไปจอดที่อาคารธนภูมิข้างๆ ซึ่งกว่าจะได้ที่จอดก็ต้องไต่ขึ้นไปถึงชั้น6 แถมได้จอดซ้อนคันอีกต่างหาก เนื่องจากเวลานัดคือบ่ายสามครึ่ง เลยไปแสตนด์บายรอท่าน ผอ. ตั้งแต่บ่ายสามหน่อยๆ

     และแล้วท่าน ผอ. ก็เดินทางมาถึง หูย...ใจเต้นรัวๆ เครื่องอัดเสียงในมือนี่สั่นไปหมด พอเดินเข้าไป ยกมือไหว้สวัสดี แล้วก็เอ่ยว่าขออนุญาตอัดเสียง ท่าน ผอ. ก็ตอบกลับมาว่าไม่อัดได้มั้ย อยากให้เขียนเอง จับประเด็นเอง เด็กสมัยนี้พึ่งเทคโนโลยีมากเกินไปจนเขียนอะไรไม่เป็นกันหมดแล้ว ฉันก็ตอบค่ะๆ ได้ค่ะ จากนั้นก็เริ่มสัมภาษณ์ไปทีละประเด็น นั่งเกร็งสัมภาษณ์จนเวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า รู้สึกว่าข้อมูลที่เตรียมไปไม่เพียงพอจริงๆ เพราะท่าน ผอ.เก่งมากๆๆ เก่งซะจนฉันรู้สึกง่อยไปเลย ท่านถามฉันกลับว่าจะวิจัยแบบไหน ถ้าให้คิดโจทย์ข้อนึงลองคิดมาซะว่าจะถามอะไร คือฉันแบล๊งก์มากอ่ะ ไม่ได้เตรียมตัวในเรื่องนี้มาเลย นึกไม่ถึงว่าท่านจะถามสินะ สุดท้าย ท่าน ผอ.ก็บอกว่า อยากให้เอาแบบสอบถามมาให้ดูนะว่าจะถามแนวไหน แต่ถ้าจะถามเรื่องสื่อ ท่านแนะนำว่าอยากให้ถามเน้นแต่สื่อออนไลน์ไปเลย ถ้าถามสื่อคอนเวนชั่นแนลด้วยมันจะยุ่งยากเกินไป

       นอกจากฉันจะได้สัมภาษณ์ท่าน ผอ. แล้ว ท่าน ผอ.ยังสัมภาษณ์ฉันกลับด้วย ว่าเคยเข้าไปอ่านเวยป๋อนี่อ่านออกเหรอ พอรู้ว่าฉันเรียนจบเอกภาษาจีน ก็ถามว่าเรียนจบจากที่ไหนมา ทำไมถึงอยากเรียนภาษาจีนอ่ะ อันนี้ฉันก็ไม่ได้คิดคำตอบไว้ล่วงหน้าด้วยสิ เพราะเหตุผลที่ฉันเรียนมันไร้สาระมากอ่ะ ไม่อยากตอบเลย แต่สุดท้ายก็ตอบว่า "เพราะชอบดาราไต้หวันค่ะ F4 ไต้หวันค่ะ" โอ้วว จบกันว่าที่มหาบัณฑิต มุมมีสาระเธอหายไปหมดหรือไม่เคยมีกันแน่ แต่ท่านก็ยังถามต่อนะว่า ปัจจุบันทำงานที่ไหน เบอร์ติดต่อหนูเบอร์นี้ใช่มั้ย เผื่ออยากได้คนเป็นภาษาจีนทำงานจะได้ติดต่อ ฉันก็ค่ะๆ ก็นึกว่าจะจบแล้ว ท่านดันถามขึ้นมาอีก ไหนๆเรียนสื่อสารมา ช่วยวิจารณ์หน่อยสิว่าเวยป๋อขอ ททท. อ่านแล้วเป็นยังไง - - - - ฉันนึกในใจ...ชิบหายละ จะวิจารณ์ตรงๆหรืออวยดีล่ะ แบบไหนท่านจะโอเคนะ สุดท้ายก็เลือกที่จะตอบแบบวิจารณ์ออกไป เพื่อแสดงความจริงใจ ไม่อยากให้ท่านมองว่าเด็กคนนี้ตอแหละขี้ประจบ เลยตอบไปว่า "เท่าที่อ่านมาข้อมูลแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวหรือกิจกรรมก็เยอะและครบครันดีนะคะ แต่ดูแล้วยังไม่ใช่การเชิญชวนหรือดึงดูดให้น่ามาเที่ยวเท่าไหร่ เหมือนเป็นข้อมูลแบบ For Information แค่นั้น" ท่านฟังแล้วก็ยิ้มอ่อน ไม่รู้เลยว่าคิดอะไรอยู่ แต่อย่างน้อยก็ยังภูมิใจที่ตรงนี้เราไปศึกษาไปอ่านมาจริงๆ ท่านก็คงรู้ว่าที่ตอบไปนี่คือไปอ่านมาแล้วจริงๆ

การสัมภาษณ์ผ่านไป ขับรถกลับมาถึงบ้านนี่หลับเป็นตายเลยค่ะ น้องหนุ่ยคู่หูดูโอ้ร่วมอาจารย์ที่ปรึกษาเฟชหลังไมค์มาถาม สัมภาษณ์เป็นไงบ้าง ฉันก็บอกไปเลยว่าเผื่อคำตอบในส่วนที่ฉันพลาดไปด้วย เรื่องหัวข้อ เรื่องลองตั้งคำถามอะไรงี้ แล้วก็ได้ข่าวว่าน้องไปสัมภาษณ์ผู้บริหารที่บริษัทที่น้องเค้าจะทำวิจัย ท่านผู้บริหารก็ถามคำถามนั้นกับน้องเค้าจริงๆ เลยพูดกันว่าคนเป็นผู้บริหารนี่ต้องเก่งมากๆเลยเนอะ พวกเรานี่ดูโง่ไปเลย 55555+

      พอมาอีกวันเป็นงานเทศกาลท่องเที่ยวไทยที่สวนลุมพินี ฉันก็ลุยเดี่ยวไปเดินเซอร์เวย์เลยค่ะ บอกเลยว่าข้อมูลเยอะมาก แบนเนอร์ที่ทางบูธ ททท. ตั้งโชว์มีข้อมูลบอกแม้กระทั่งกลยุทธ์การสื่อสาร และการสื่อสารการตลาดกับนักท่องเที่ยวต่างชาติ ซึ่งตรงกับที่ท่าน ผอ.ให้สัมภาษณ์มาหมด ฉันได้เห็นรูปแบบการท่องเที่ยวใหม่ๆ ได้เห็นชาวบ้าน แบบชาวกระเหรี่ยงของจริงมาขายของในงาน ยืนให้ถ่ายรูปอะไรแบบนี้ ยิ่งโซนอาหารภาคเหนือนี่บรรยากาศเหมือนเชียงรายไนท์บาซ่าเลย (ฉันไม่เคยไปเชียงใหม่เลยไม่รู้ว่าเหมือนรึป่าว) ภาพรวมถือว่าดีงามอลังการมาก แต่เนื่องจากว่าฉันเพิ่งไปตลาดท่องเที่ยวค่ายบางระจันของสิงห์บุรีมาเมื่อเดือนก่อน เลยเกิดการเปรียบเทียบ แล้วคิดว่าที่สิงห์บุรีทำดีกว่า ได้บรรยากาศกว่า แม้จะเล็กกว่าก็ตาม เพราะเค้าให้แม่ค้านั่งสไบขายของ ภาชนะก็โบราณ มีการละเล่นโบราณของเด็กน้อยให้ดูด้วย

      วันเสาร์ (เมื่อวาน) ก็ได้ไปดักรออาจารย์ที่ปรึกษาอีกตามเคย ครั้งนี้ต้องรออาจารย์หลังสอนเสร็จตอนบ่ายสี่ เพราะตอนกลางวันอาจารย์มีคนมาคุยก่อนแล้ว พอมาตอนเย็นได้คุยกับอาจารย์ ในที่สุดก็ขยับขึ้นมาเป็นชื่อหัวข้อชัดเจนแล้ว ที่เหลือก็เหลือแต่ตัวฉันที่จะปั่นบท1-3 เสร็จมั้ย แต่บอกเลยว่าอาทิตย์นี้อย่างน้อยบท1-2ต้องเสร็จ เพราะตอนนี้รู้สึกว่ามันช้ามากอ่ะ ช้าเกินไป อย่างน้อยที่สุดฉันก็ต้องการเปิดเล่มให้ได้ภายในกลางเดือนกุมภานี้...และฉันต้องทำให้ได้ (แม้ว่าละครช่องสามล็อตใหม่จะน่าดูมากแค่ไหนก็ตาม 5555+)

      สุดท้ายนี้ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์ที่ปรึกษามากๆ ที่ช่วยให้ฉันสามารถติดต่อขอสัมภาษณ์ท่าน ผอ. ททท.ได้ ลำพังตัวฉันเองคงไม่มีคอนเนคชั่นอะไรแบบนี้ ขอบคุณรุ่นพี่โครงการป.โทเดียวกันที่ติดต่อขอนัดสัมภาษณ์ท่าน ผอ. ททท.ให้ ขอบคุณท่าน ผอ. ที่มองเห็นถึงความสำคัญของงานวิจัยของฉัน และสละเวลาให้สัมภาษณ์ ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อการวิจัยของฉัน ขอบคุณเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตอย่างนังจอย มารละดาที่คอยแนะนำตั้งแต่แหล่งซื้อชุดสูทยันแหล่งขายเครื่องอัดเสียง นังนี่มันรอบรู้รอบกรุงจริงๆ 555+ ขอบคุณเพื่อนพลีส โฟร์ น้องแก้ม ที่รับฟังสิ่งที่ฉันต้องการระบาย เข้าใจว่าทำงานคนเดียว หันหน้าหันหลังไปไม่เจอใคร เหมือนคนไร้ญาติขาดมิตรมันเครียด ขอบคุณคุณแม่ที่เข้าใจทุกการกระทำของลูก และไม่เคยขัดสักเรื่้องเลย (แต่คาดว่าจะต้องขัดใจแรงๆตอนที่ฉันออกไปเซอร์เวย์นี่แหละ เพราะแม่ชอบให้ลูกอยู่ติดบ้าน) ไม่ว่ายังไงก็ตาม...ต้องขอบคุณทุกคนมากๆจริงๆ ไว้จะยกไปเขียนทีเดียวในหน้ากิตติกรรมประกาศนะ จุ๊บๆ <3