Bloggang.com : won_98 : หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง ๓๐-๓๓

หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง ๓๐-๓๓

หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๓๐

โซ่ถึงจะนอยส์เรื่องไอซ์ที่หนีไปไม่บอกก็ยังอดห่วงไม่ได้ว่าไปถึงกรุงเทพหรือยัง
ไม่รู้จะติดต่อยังไงเลยตัดสินใจโทรหาโอปอลทันที

"ฮัลโหล ป้าโอปอลโซ่เองนะ มีเรื่องจะให้ช่วยครับ........."

โซ่ได้เล่าปัญหาของตัวเองให้โอปอลฟัง โอปอลได้ฟังแล้วเลยตัดสินใจพูดกับโซ่

"โซ่ป้าขอแสดงความคิดเห็นหน่อยนะ ตอนนี้สิ่งที่ไอซ์คิดคือไม่อยากให้ป๊ากับโซ่ผิดใจกัน
จำได้หรือป่าวว่า ครั้งที่ยังอยู่ในเอเอฟไอซ์เจออะไรมามั่ง
เจอทั้งฟคและญาติโซ่ที่ไม่ชอบ ถ้าไอซ์ไม่หนักแน่นคงไม่มีวันนี้แน่"

โซ่ได้ฟังโอปอพูดถึงกับอึ้งไป เพราะลืมนึกถึงเรื่องนั้นไปเลย โอปอลพูดต่ออีก

"ตอนนี้ป้าว่าโซ่ต้องอยู่เฉยๆไปก่อน ต้องให้เวลาไอซ์เค้าคิดเอง เรื่องตอนนี้ไม่ใช่สองคนแล้ว
แต่เป็นเรื่องผู้ใหญ่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย โซ่อาจจะยังไม่คิดอะไรแต่ไม่ช้าโซ่จะรู้เอง"

"โซ่อยากให้ป้าโอปอลส่งข่าวไอซ์ให้โซ่หน่อย ตอนนี้เค้าปิดมือถือติดต่อไม่ได้เลย"

"งั้นให้ป้าเจอไอซ์ก่อนจะลองถามเรื่องราวดู แล้วจะส่งข่าวให้โซ่ละกัน"

"ขอบคุณครับ ป้าโอปอลสนิทกับไอซ์มากโซ่คิดว่า ไอซ์คงคุยกับป้าคนเดียวแระ"

"แต่ถ้าปัญหาของโซ่มันแก้ไม่ได้จริงๆ โซ่จะต้องทำตามผู้ใหญ่หรือป่าว"

"ไม่แน่นอนป้าโอปอล ป้าก็รู้อยู่แล้วว่าโซ่เลือกที่จะอยู่กับใคร"

"บางทีความรักมันก็สวนทางกับความกตัญญูเหมือนกันนะโซ่"

"คงไม่ใช่โซ่แน่นอน โซ่ตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับใคร จะทำตามหัวใจ"

"ป้าดีใจนะที่ไอซ์เลือกที่จะรักโซ่ ไอซ์คงเห็นอะไรดีๆในตัวโซ่เช่นกัน"

"ป้าๆต้องอย่าบอกเรื่องที่โซ่คุยกับป้าให้ไอซ์ฟังนะ โซ่กลัวไอซ์จะห่างไปอีก"

"ป้ารู้จร้า แล้วป้าจะคอยรายงานให้เอง แต่โซ่ก็ต้องเคลียร์เรื่องตัวเองด้วยนะ"

"ครับ..ระยะนี้โซ่อาจจะยุ่งเรื่องงาน คงลงไปกรุงเทพไม่ได้ โซ่จะคอยถามข่าวจากป้านะ"

"ได้เลย เดี๋ยวป้าจะลองโทรหาไอซ์ แล้วคืนนี้จะโทรบอกโซ่นะ"

"ครับป้าโอปอล ขอบคุณมากเลยที่ช่วยมาตลอด" แล้วโซ่ก็วางสายไป

หลังจากโอปอลได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากโซ่ ก็นึกสงสารทั้งสองคนคิดในใจ

"เห้อออ ทำไมสองคนนี้อุปสรรคมันเยอะขนาดนี้ ตอนแรกๆที่แอบคบกัน
กว่าจะผ่านด่านอรหันมาได้แทบเลือดตากระเด็น นี่ยังมีมารมาผจญอีก"

โอปอลเริ่มห่วงไอซ์เหมือนกันรีบโทรไปหาแต่มือถือปิดคิดในใจ "เหมือนที่โซ่บอกเลย"

โอปอลลองโทรไปที่โรงเรียนสองร้องเพลงของไอซ์ สักพักมีคนมารับสาย
โอปอลได้ยินเสียงตามสายมา รู้ทันทีว่าเป็นใคร "ไอซ์"

"ป่ะ ปะ..ป้าโอปอล ป้ารู้ได้ไงว่าไอซ์อยู่ที่นี่"

"ป้าโทรหาไอซ์ๆปิดมือถือ เลยลองเสี่ยงโทรมาที่นี่ว่าเผื่อไอซ์จะกลับมาแล้ว"

"คือไอซ์กลับมาถึงตอนเย็นๆค่ะ ไม่ได้เข้าบ้านคิดว่าจะรีบเคลียร์งานก่อน
พรุ่งนี้จะได้เปิดทำการเลยค่ะ"

"แล้วนั่นอยู่คนเดียวหรือป่าว"

"ค่ะป้าโอปอล คืนนี้กะว่าจะนอนที่นี่เลยค่ะ"

"งั้นเดี๋ยวป้าไปหา คืนนี้ไปนอนเป็นเพื่อนได้คุยกันดีป่ะ"

"ดีเลยป้าโอปอลไอซ์กำลังอยากจะหาเพื่อนคุยด้วย"

"จร้าแม่คนขี้เหงา เดี๋ยวเจอกันนะจ๊ะ"

พอโอปอลวางสายเรียบร้อยก็โทรหาโซ่ทันที "โซ่ไอซ์ถึงกรุงเทพแล้วไม่ต้องเป็นห่วงนะ"

"ดีใจที่ไอซ์ถึงกรุงเทพแล้ว โซ่กำลังนั่งคิดอยู่ว่าป่านนี้เค้าจะเป็นยังไงมั่ง"

"เดี๋ยวป้าจะไปนอนเป็นเพื่อนไอซ์ คืนนี้คงจะนอนที่โรงเรียนโซ่ไม่ต้องห่วง
และไอซ์คงอยากจะคุยกับป้าด้วย ถ้าได้เรื่องอะไรจะโทรบอกโซ่นะ"

"ครับๆ ป้าโอปอลช่วยดูแลเค้าหน่อยนะ โซ่กลัวคิดมากจัง"

"เออๆๆ รับปากจะช่วยก็ต้องช่วยน่า" แล้วโอปอลก็วางสายไปก่อน

โอปอลจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเรียบร้อยแล้วรีบขับรถออกไปหาไอซ์ทันที

ไอซ์ดีใจมากที่รู้ว่าป้าโอปอลจะมา ลงไปรอข้างล่างพอเห็นรถป้าโอปอลตรงเข้ามา
ไอซ์ก็เปิดประตูออกมาดู โอปอลจอดรถเรีบบร้อยไอซ์รีบไปช่วยยกกระเป๋าให้โอปอล

โอปอลเห็นอาการของไอซ์เลยแซวไป "นี่ดีใจมากไปหรือป่าวเนี่ย"

"ป้าอย่าแซวเลย เหงาอ่ะดีใจที่ป้ามา ไปๆๆเข้าไปข้างในกันก่อน"

ไอซ์จูงมือโอปอลเข้าไปในอาคาร ขณะเดินกันไปโอปอลก็คุยไปด้วย
จะได้ยินเสียงสองคนหัวเราะกันตลอดทางที่เดินกันไป

พอถึงที่ห้องไอซ์รีบยกกระเป๋าโอปอลไปจัดการให้เรียบร้อยแล้วออกมา

"ป้าๆกินอะไรมาหรือยัง ไอซ์จะเวฟข้าวกล่องให้เอามั๊ย"

"ไม่ต้องจร้าป้ากินมาเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะโทรหาไอซ์แระ ไอซ์เล่าเรื่องที่กำแพงให้ฟังมั่งจิ"

พอได้ยินโอปอลพูดเรื่องกำแพงไอซ์เงียบไป โอปอลเลยแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องพูดต่อไปอีก

"ไปเที่ยวที่ไหนมามั่งเล่าหน่อยจิ เสียดายป้าไม่ได้อยู่ต่อไม่งั้นคงสนุกแน่"

ไอซ์ยังคงเงียบอยู่ โอปอลแอบมองแล้วคิดว่าไอซ์ต้องกำลังนึกถึงโซ่แน่

"นี่ไม่คิดจะเล่าเลยหรอ ไปเที่ยวไหนมาไปกินอะไรที่อร่อยๆ มันต้องมีเรื่องเล่าซิ
อย่าทำเป็นเงียบเล่าซะมาดีๆ"

" เอ่อ ๆ ไม่รู้จะเล่ายังไงป้า อะ..ไอ๊ลำดับเหตุการณ์ไม่ค่อยถูกเลย"

"ว้า เสียดายจังตั้งใจมาฟังเลยนะ" โอปอลแกล้งทำหน้าแบบผิดหวังให้ไอซ์เห็น

"คือว่าเรื่องนั้น เอ่อ......" ไอซ์พูดยังไม่ทันจบโอปอลเลยแกล้งแซวเล่น

"อ๋อรู้แล้วเรื่องโซ่เหรอ ทำไมโซ่มันทำไรหรือ...ว่า...โซ่มัน...."

ไอซ์เห็นว่าป้าโอปอลคิดผิดเลยรีบท้วงก่อน "มันไม่ใช่แบบที่ป้าคิดนะ"

"อ้าวไม่ใช่เหรอ" โอปอลก็หัวเราะแล้วพูดต่อ"แล้วมันคือเรื่องอะไรแน่"

ไอซ์ตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นว่าทำไมตัวเองจึงรีบกลับกรุงเทพ

"ป้า ไอซ์มีเรื่องจะคุยด้วย อยากจะปรึกษาป้าด้วย"

"ได้เลย ถ้าไอซ์มีปัญหาอะไรเล่าให้ป้าฟังได้ทุกเรื่องนะ"

ไอซ์ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับโซ่ให้โอปอลฟัง โอปอลก็เป็นผู้ฟังที่ดีทั้งที่รู้เรื่องมาจากโซ่แล้ว

"เรื่องนี้โซ่เองคงลำบากใจมาก แต่ป้าคิดว่าโซ่คงมีคำตอบอยู่แล้วว่าจะเลือกใคร"

"ไอซ์ไม่อยากทำให้โซ่ลำบากใจเหมือนกันค่ะป้า แล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างป๊ากับโซ่ด้วย"

"มันก็จริงนะแต่ไอซ์ต้องเชื่อใจโซ่ด้วย ระหว่างความรักกับความกตัญญู
ไม่มีใครผิดใครถูก แต่เราต้องแยกเยอะให้ถูก ถ้ากตัญญูรู้คุณคนมันก็ถูกต้อง"

"แล้วถ้าความกตัญญูถูกเรียกร้องด้วยความรักในฐานะพ่อ ป้าคิดว่าโซ่จะเลือกทางไหนดี"

"ป้าว่าโซ่ต้องแยกเยอะออกนะ มันจริงอย่างที่ไอซ์พูด แต่อย่าลืมว่า
ลูกเลี้ยงได้แต่ตัวเรื่องของหัวใจพ่อคงไม่เอามาตัดสินว่าแกต้องทำตามใจชั้นแน่"

"นี่แหละป้าที่ไอซ์สงสารโซ่ กลัวโซ่ลำบากใจ"

"ถ้าไอซ์สงสารโซ่จริงต้องอย่าทำให้โซ่ลำบากใจ ต้องเป็นกำลังใจให้โซ่"

"ไอซ์กลัวมากเลยป้า บอกตรงๆว่ากลัวจะต้องห่างโซ่กลัวไปหมดทุกอย่าง"

"นี่แหละป้าถึงบอกไงว่าต้องคอยเป็นกำลังใจให้โซ่ อย่าให้โซ่ต้องโดดเดี่ยว
ไหนๆสู้กันมาทุกเรื่องแล้่ว เรื่องนี้ก็สู้กันต่อไป เข้าใจมั๊ยไอซ์"

ไอซ์พยักหน้าแทนคำตอบ "สองคนต้องทำได้ ป้าเชื่อว่าต้องผ่านมันไปได้แน่"

"ไม่รู้ว่าโซ่จะโกรธหรือป่าวที่ทิ้งมาไม่ลาเลย ตอนนั้นไอซ์รู้สึกแย่มาก
คิดอะไรไม่ออกจริงๆเลยป้า"

โอปอลคิดในใจ "แหมมันรักห่วงกันขนาดนี้เลย" หันไปมองไอซ์ที่กำลัง
ก้มหน้าเล่นมือตัวเองอยู่ เลยเรียก "ไอซ์ๆๆๆ"

ไอซ์กำลังเพลินพอได้ยินโอปอลเรียกเลยสะดุ้ง "อะ อะรัยเหรอป้า"

โอปอลถอนใจ เห้ออออ แล้วพูดต่อ "แม่คุณใจลอยไปถึงไหน คงไปถึงกำแพงแล้วแน่"

ไอซ์เขินที่โดนโอปอแซว "ป่าวซะหน่อยแค่กำลังคิดรัยเพลินไปหน่อยเองป้า"

"เออคงเชื่อแระ ไปนอนกันได้แล้วไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ ทางออกมันต้องมีแน่"

"งั้นเดี๋ยวไอซ์ขึ้นไปจัดที่นอนก่อนนะ"

"จร้าเดี๋ยวป้าตามขึ้นไป ลืมไปตอนออกมาหาไอซ์ไม่ได้บอกที่บ้านไว้"

พอไอซ์เดินขึ้นไปข้างบนแล้วโอปอลก็จัดการโทรหาโซ่ทันที

"โซ่ป้าเองนะ ฟังอย่างเดียวเดี๋ยวไอซ์มันสงสัย เรื่องไอซ์ขอให้โซ่สบายใจตอนนี้เค้าดีขึ้นแล้ว
ป้าคิดว่าเค้าห่วงโซ่มาก ที่กำแพงตอนอยู่คนเดียวคงคิดมากไปแค่นั้นเอง"

โอปอลได้ยินโซ่พูดว่าห่วงไอซ์มากกว่าเลยตอบไป

"โซ่ควรห่วงตัวเองด้วย แค่นี้นะป้าจะขึ้นไปแล้วเดี๋ยวไอซ์สงสัยอีก"

พูดจบโอปอลยังไม่ทันวางสายเสียงไอซ์ตะโกนเรียกทันที "ป้าโอปอล"

"เออๆ ได้ยินแล้วกำลังจะขึ้นไปแล้ว"

หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๓๑

ยังไม่สว่างดีไอซ์ลุกจากที่นอนคว้านาฬิกาปลุกมาดู "เพิ่งตีสี่เหรอ"
หันไปมองโอปอลเห็นหลับอยู่ แต่ผ้าห่มหล่นลงไปกองที่พื้นเรียบร้อย

ไอซ์หยิบผ้ามาห่มให้โอปอล แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วมานั่งที่เตียง
เปิดลิ้นชักข้างเตียงหยิบรูปออกมาดู ค่อยๆเอามือไล้ไปที่รูป น้ำตาค่อยๆไหลออกมา

โอปอลนั้นรู้สึกตัวตั้งแต่ไอซ์หยิบผ้ามาห่มให้ แต่แกล้งหลับต่อเห็นไอซ์ดูรูป
อยู่ก็สงสารแต่ที่สงสารหนักคือ เสียงร้องไห้เบาๆอยากจะเข้าไปปลอบใจ
ก็ไม่อยากให้รู้ว่าตัวเองตื่นแล้ว สักพักโอปอลแกล้งทำเป็นรู้สึกตัวแล้วเรียกไอซ์

"ไอซ์ๆ" โอปอลลุกขึ้นมานั่ง

ไอซ์ได้ยินเสียงโอปอลรีบเอารูปเก็บใส่ลิ้นชักแล้วปาดน้ำตาออกก่อนจะหันมาหาโอปอล

"ป้า..ไอซ์ทำให้ป้าตื่นหรือเปล่า"

"ป่าวๆๆๆ ป้าจะไปเข้าห้องน้ำจร้า" พูดจบโอปอลลุกเดินไปเข้าห้องน้ำเลย

ไอซ์รีบล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มปิดหน้า โอปอลเดินมาเห็นก็นึกในใจ

"เห้ออ คืนนี้คงนอนร้องไห้ทั้งคืนแน่ สองคนนี่มันจะทรมานใจกันไปถึงไหนเนี่ย"

โอปอลทำเป็นไม่รู้เรื่องเดินไปที่เตียงนอนหันหลังให้ไอซ์

ไอซ์ค่อยๆดึงผ้าห่มออกจากหน้าเหลือบมองเห็นโอปอลนอนหันหลังให้
มองจนแน่ใจแล้วว่าโอปอลหลับไปแล้ว ก็ค่อยๆย่องเดินออกจากห้องไป

ไอซ์เดินลงไปข้างล่างหยิบไดอารี่มานั่งที่โซฟาแล้วเปิดเขียน

"วันแห่งความเจ็บปวด"
ลำบากใจมากสำหรับเราที่ต้องตัดสินใจแบบนี้ ถ้าเราไม่ทำคนที่เดือดร้อน
คือคนที่เรารักที่สุด เราต้องยอมรับสิ่งนี้และคิดว่าสักวันคงต้องทำใจได้
อยากไปให้ไกลกว่านี้ ไปที่ๆไม่มีใครรู้จัก ไปที่ๆสามารถทำให้เราลืมเขาได้
แต่ยิ่งไกลมันยิ่งทรมาน ยิ่งหนีมันยิ่งเจ็บปวด ตอนนี้สงสารตัวเองมาก
ไม่รู้ว่าเราจะเข้มแข็งได้แค่ไหน ขอกำลังให้ด้วยขอให้เราอย่าอ่อนแอ
.........................................................................................

ไอซ์รีบปิดสมุดไม่สามารถเขียนต่อได้ เพราะน้ำตามันจะเริ่มไหล
รีบเอาไดอารี่วางที่โต๊ะข้างโซฟาแล้วล้มตัวนอนที่โซฟา

โอปอลตื่นเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก "ตีห้าแล้วเหรอ หลับไม่รู้สึกตัวเลย"
แล้วหันไปมองคนที่นอนข้างๆ "อ้าวไอซ์ตื่นไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย"
สลัดผ้าห่มออกรีบลุกจากเตียง เดินลงมาข้างล่างไม่เห็นไอซ์

"ตื่นมาแล้วออกไปไหนแต่เช้ามืดเลยเนี่ย"มองไปที่โซฟาเห็นคนนอนอยู่ก็ยิ้ม
"สงสัยนอนที่ห้องไม่หลับ เลยมานอนต่อที่นี่"
พอเดินเข้าไปดูใกล้ๆเห็นว่าหลับไม่รู้สึกตัว เตรียมตัวจะหันหลังกลับ
เหลือบไปเห็นสมุดไดอารี่วางอยู่บนโต๊ะข้างตัว เลยหยิบขึ้นมาดู

"มานั่งเขียนบันทึกอะไร" พอโอปอลเห็นข้อความที่บันทึกไว้ถึงกับอึ้งไปเลย
ก้มไปมองคนที่หลับอยู่เห็นคราบน้ำตาที่แก้ม "เห้ออ น้องสาวผู้น่าสงสาร"

โอปอลเดินไปที่ห้องหยิบมือถือออกมารีบกดเบอร์โทรทันที สักพักเสียงตามสายดังขึ้น

"ฮาโหล นั่นใครคร๊าบบ"

เสียงโอปอลแหวใส่ทันที "แกยังหลับตาอยู่เหรอนังเค"

"อ้าวป้าโอปอล ป้าๆรู้ป่าวว่ามันกี่โมง"

"รู้ก็ฉ้านจะโทรมาปลุกแกอ่ะจินางเค ฉ้านมีเรื่องจะให้แกช่วย"

"ตีห้าเนี่ยนะจะให้ไปช่วยทำรัย อย่าบอกนะว่าให้ช่วยใส่บาตรด้วย"

"นี่นังเคไม่ได้ให้แกช่วยขนาดนั้นแน่ ถ้าให้แกช่วยพระคงเข้าวัดหมดแล้ว"

"ว่ามาป้า" โอปอลเล่าเรื่องให้เคฟังหมด เคเมื่อได้ยินอึ้งไปเลย

"เราจะช่วยได้ยังไงเนี่ย ในเมื่อเรื่องนี้มีผู้ใหญ่มาเกี่ยวด้วย"

"นี่แหละที่เป็นปัญหา ป้ายังคิดไม่ออกเลยงั้นเด่วจะไปหาแต่เช้านะ"

"ได้ป้า" โอปอลกำลังจะวางสายเครีบเรียกไว้ "ป้าๆๆ อย่างเพิ่งวางสาย"

โอปอลถาม "มีอะไรเหรอเค"

เครีบบอกโอปอล"ก่อนเข้ามาปากซอยมีขายปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ซื้อมาฝากด้วยนะ"

"เออไม่ปล่อยให้อดตายหรอก" พูดจบโอปอลรีบไปอาบน้ำแต่งตัวทันที
โอปอลเห็นไอซ์ยังหลับอยู่ไม่กล้าปลุก ได้แต่เขียนโน๊ตทิ้งไว้ก่อนออกไป

หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๓๒

เสียงนาฬิกาปลุกดังบอกเวลา ไอซ์สลึมสลือเอื้อมมือคว้านาฬิกาปลุกมาดู
พอเห็นเวลาว่ากี่โมงแล้ว รีบลุกขึ้นลงจากเตียงมา พึมพำกับตัวเอง

"โอ๊ย! หลับเป็นตายเลยเรา" พอนึกได้ว่าป้าโอปอลมานอนด้วย มองไปไม่เห็นโอปอล
เห็นที่โต๊ะมีกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่ เลยเดินไปหยิบมาอ่าน

"นี่ลายมือป้าโอปอล" ไอซ์เริ่มอ่าน...เมื่ออ่านจบแล้วก็หยิบโทรศัพท์มากดเบอร์
แต่ปรากฎว่าฝ่ายโน้นยังปิดเครื่องอยู่ เดินไปเปิดลิ้นชักหยิบสมุดจดหมายเลขโทรศัพท์ขึ้นมา

ค้นหาอยู่นานจนเจอหมายเลขที่ต้องการ แล้วก็กดโทรศัพท์โทรอีก เสียงไม่มีคนรับสาย

"เห้อ.... วันนี้จะโชคร้ายติดต่อใครไม่ได้เลยหรือนี่ โอ๊ย !
ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เผื่อสมองจะโล่งคิดอะไรได้มั่ง"

หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ก็มานั่งคิดทบทวนว่าวันนี้เริ่มงานยังไง

"วันนี้ต้องยิ้มสู้ไว้ มันต้องดีกว่าเมื่อวานแน่นอน ไอซ์ สู้ๆ"

หลังจากให้กำลังใจตัวเองแล้ว ไอซ์ก็ลงมาข้างล่างกดโทรศัพท์ไปหาแม่บ้าน

"วันนี้จะเปิดทำการค่ะ ช่วยมาเช้าหน่อยนะคะ"
พอวางสายเรียบร้อยไปจัดการกับอาหารเช้าต่อไป

เช้าวันใหม่ของโรงเรียนสอนร้องเพลงของไอซ์ ที่เปิดทำการแล้ว
ทีมงานก็เริ่มทยอยกันมา นักเรียนก็เริ่มเข้ามาเรียนกัน
เพราะยุ่งกับการสอนไอซ์ไม่มีเวลานึกถึงเรื่องอะไรเลย เพราะเพลินกับงาน

ช่วงบ่ายที่ห้องพัก ขณะที่ไอซ์กำลังดูตารางการสอนอยู่ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา
ไอซ์เปิดดูว่าใครโทรเข้ามา พอเห็นเบอร์ก็ดีใจมาก รีบกดรับสาย

"ครูเบลล์ คิดถึงจังเลยค่ะ"

"ไอซ์สบายดีค่ะ .....งานทางนี้ก็ไปด้วยดีค่ะ....อ๋อเพื่อนๆก็ยังเจอกันเหมือนเดิมค่ะ...."

เจอคำถามที่ทางโน้นถามมาทำให้ไอซ์เงียบไปพักใหญ่ แล้วถึงกลับไปพูดต่อไป

"เออ..ตอนนี้เรื่องนั้นขอพักไว้ก่อนค่ะ ขอทำงานก่อนค่ะครูเบลล์
ไว้มีโอกาสไอซ์จะไปเที่ยวที่ออสเตรเลียค่ะ"

เสียงสัญญาณจากต้นสายก็เงียบไป อีกสักพักมีเสียงดังขึ้นมาใหม่
ไอซ์เปิดดูว่าใครโทรมาอีก แล้วอุทาน " ฮ้า แม่"

พอรับสายยังไม่ทันที่ไอซ์จะพูด เสียงทางโน้นพูดขึ้นมาก่อน

"ไอซ์แม่เองนะ ตอนนี้ว่างหรือป่าว แม่มีเรื่องจะขอคุยด้วย"

"เอ่อ...แม่มีเรื่องอะไรเหรอคะ"

"อาทิตย์หน้าน้องฮานะปิดเทอม อยู่ที่นี่นานเริ่มเบื่อเหมือนกัน คิดถึงบ้าน"

"น้องฮานะปิดเทอมกี่เดือน แม่จะรีบกลับมาทำไม คิดดีแล้วเหรอ
จากนิวยอร์คนั่งเครื่องหลายชั่วโมงนะแม่"

"เออ..ยังไงต้องกลับเพราะแม่มีเรื่องจะคุยด้วย"

"เรื่องอะไรเหรอแม่"

"เรื่องแฟนเก่าไอซ์แระ ที่จริงลืมเล่าให้ฟังไปว่า เดี๋ยวนี้เค้าทำธุรกิจ
เป็นเจ้าของผับอยู่ที่นี่ เค้ายังชอบไอซ์อยู่นะ แม่เลยอยากคุยเรื่องนี้ด้วย"

"แต่ตอนนี้ไอซ์คิดแค่เพื่อนนะแม่"

"แต่แม่อยากให้เลือกทางนี้มากกว่า"

"แม่" ไอซ์เรียกออกมาด้วยอารมณ์โมโห

แล้วพูดต่อไปว่า "แม่รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้ไอซ์เลือกใคร"

"จะเลือกใครแม่ไม่สนใจ ตราบใดที่ยังไม่แต่งงานกัน แม่มีสิทธิ์ที่จะให้เปลี่ยนแปลงได้"

"แม่จะบังคับไอซ์เหรอ ทำไมไม่คิดสิ่งที่แม่เคยทำมา แม่ไม่คิดหรือ
กว่าเราสองจะเข้าใจกันได้ แม่ก็เคยทำแบบนี้มาแล้ว"

"โอ๊ย! อย่าไปพูดเรื่องเก่า ตอนนี้แม่มาเห็นกับตาเองว่า เค้ารวยมาก
ไอซ์จะได้สบาย เชื่อแม่ทำตามแม่ แล้วในอนาคตไอซ์จะได้สบาย"

"แม่เค้าทิ้งไอซ์ก่อนนะ ตอนนี้เราแค่เป็นเพื่อนกัน ถ้าแม่ให้ไอซ์ทำตามแม่
ถ้าไอซ์ไปอยู่กับคนที่ไม่ได้รักแล้ว แม่คิดว่าไอซ์จะมีความสุขหรือ"

"โอ๊ย! เรื่องนั้นอยู่กันไปเดี๋ยวรักกันเอง ดูแม่เป็นตัวอย่างพ่อไอซ์ยังอยู่ได้เลย"

"แม่นี่มันไม่ใช่เล่นขายของนะ แม่จะเล่นกับชีวิตไอซ์นะ"

"ทำไมแต่ก่อนแม่บอกอะไรไอซ์เชื่อฟังหมด พอมาตอนนี้ทำไมมาเถียงแม่"

"แม่ตอนนั้นไอซ์ก็ทำตามแม่ทุกอย่าง ขนาดเรื่องโซ่ไอซ์ก็เลี่ยง
โซ่ขอแต่งงานกี่ครั้งไอซ์ก็เลี่ยงตลอด รอวันที่แม่พร้อมจะรับ"

"เห้อๆๆๆ พูดกันไม่รู้เรื่อง แม่หาคนที่เหมาะให้ ทั้งรวย ไฮโซ ที่สำคัญ
พร้อมทุกอย่าง ดีกว่าเจ้าของไร่บ้านนอกอีก"

"สรุปแม่ยังไม่เปลี่ยนความคิดอีกใช่มั๊ย"

"ใช่ ถ้ากลับเมืองไทยเมื่อไหร่ เราจะคุยเรื่องนี้กัน"

เสียงสายทางโน้นเงียบหายไป ไอซ์นั่งลงแบบอ่อนแรง แล้วเอามือกุมขมับ

"โอ๊ยๆๆ มันอะไรกันนี่ ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรก"

นั่งใช้ความคิดอยู่นาน นึกขึ้นมาได้เลยรีบไปค้นหาของในลิ้นชัก
เจอสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ แล้วเอามาเปิดหาเบอร์

"อร๊ายยย เจอแล้วเบอร์ครูเบลล์" ไอซ์รีบกดโทรศัพท์ไปหาครูเบลล์ทันที

"ครูเบลล์คะ ไอซ์มีเรื่องจะปรึกษาค่ะ"

หนุ่มไร่จอมกวนกะสาวจอมป่วนแก้มป่อง

ตอนที่ ๓๓

หลังจากที่ไอซ์ได้คุยกับครูเบลล์เรียบร้อยแล้ว ก็โทรศัพท์หาโอปอลต่อ

ขณะที่โอปอลกำลังปรึกษาเคเรื่องไอซ์ เสียงมือถือดังขึ้นมา

โอปอลเปิดดูหันมาบอกเค "ไอซ์โทรมาอ่ะ"

"ป้าๆรีบรับเลย จะได้รู้ว่าตอนนี้ไอซ์กำลังคิดจะทำอะไรต่อ"

โอปอลพยักหน้า "โหล.......อ๋อที่รีบออกมาก่อน เพราะ....ว่า...เอ่อ..."

เคเห็นอาการโอปอลเลยมากระซิบข้างหู "ป้าๆเด๋วไอซ์มันสงสัยหรอก"

"เอ่อ...คือว่าป้าลืมไปว่านัดกับเคมันไว้ พอดีเคมันโทรมาหาแต่เช้าเลย"

"อ๋อ..เคอยู่กับป้า ไอซ์มีอะไรจะพูดหรือป่าว จร้าๆเด๋วบอกให้นะ"

ก่อนทางโน้นจะวางสายโอปอลเรียกไว้ "ไอซ์ๆ ตอนเย็นจะไปหานะ"

เห้ออออ เคถอนหายใจแทน "เนี่ยลุ้นอยู่นะ นึกว่าป้าจะไปไม่รอดแล้ว"

โอปอลหันมาเข็กหัวเคหนึ่งทีก่อนพูดว่า "เวลาจะโกหกก๊ะแบบนี้แระ"

"ว่าแต่เคเราจะทำยังไงต่อไปดีอ่ะ สงสารไอซ์มันจริงๆ"

"เคว่าเราทำเป็นเนียนไม่รู้เรื่อง รอให้ไอซ์เอ่ยปากเองดีกว่า"

"คิดว่าไอซ์จะพูดเหรอ กลัวใจมันมากเลยอ่ะ"

"ป้าโอปอลพูดถูกถ้าเรื่องเกี่ยวกับโซ่ ไอซ์จะเก็บไว้คนเดียวไม่มีปริปากออกมาเลย"

"นั่นสิ แล้วเราจะกล้าไปถามเหรอ กลุ้มแทนอ่ะ"

"ป้าโอปอลก็ลองแย็บๆดูก่อน เผื่อไอซ์มันอยากระบายออกมามั่ง"

"งั้นตอนเย็นนี้ไปหาไอซ์ด้วยกันนะเค"

เคพยักหน้า "ดีเหมือนกัน เคจะดูอาการว่าอยู่ในขั้นไหน" 55

ช่วงบ่ายไอซ์ขับรถออกไปข้างนอก สถานที่ไปทำธุระคือสถานฑูตออสเตรเลีย

กว่าจะยื่นเรื่องเกี่ยวกับเอกสาร ก็เสียเวลาไปเกือบ3ชั่วโมง

เสร็จเรียบร้อยแล้ว ไอซ์โทรศัพท์ไปหาแคทว่าจะชวนออกมากินข้าวด้วยกัน

"แคทว่างหรือป่าว ออกมากินข้าวกับพี่หน่อยนะ"

เสียงแคทร้องห่มร้องไห้ดังมาทางโทรศัพท์ ไอซ์ตกใจถามไปว่า

"แคทๆๆ เป็นอะไรทำไมร้องไห้แบบนั้น"

แคทยังไม่หยุดร้องอีก "ใจเย็นๆงั้นเดี๋ยวพี่ไปหานะ"

ตลอดระยะทางที่ไอซ์ขับรถไปหาแคท ก็คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่างๆนานๆ

'โอ๊ย ! ในสมองทำไมมันมีแต่เรื่องวุ่นวายจังนะ ยังมีเรื่องแคทมาเพิ่มอีก"

จนกระทั่งมาจอดหน้าบ้านแคท คนใช้เห็นก็วิ่งมาเปิดประตูให้

พอจอดรถเรียบร้อย ไอซ์รีบวิ่งเข้าบ้านไปแล้วตรงไปที่ห้องนอนแคททันที

ภาพที่เห็นแคทนอนซบหน้าอยู่กับหมอน ไอซ์เรียก 'แคทๆ"

แคทเงยหน้ามองมองไอซ์แล้วถลาเข้ากอด "พี่ไอซ์"

ไอซ์ปลอบใจแล้วถามว่า "มันเกิดเรื่องอะไรทำไมร้องห่มร้องไห้ขนาดนี้"

แคทยังสะอึกสะอื้นอยู่ "แคทใจเย็นๆไว้ สูดหายใจเข้าลึกๆไว้ก่อน"

แคททำตามจนค่อยๆดีขึ้น "ตอนนี้จะเล่าให้พี่ฟังได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น"

แคทพยักหน้าแล้วเดินไปที่ลิ้นชักหัวเตียง หยิบรูปถ่ายจำนวนหนึ่งมาให้ไอซ์ดู

ไอซ์นั่งดูทีละภาพ สีหน้าออกอาการว่าโกรธมาก แล้วหันมาถามแคทว่า

"แคทไปได้รูปพวกนี้มาจากไหน ใครส่งมาให้"

"แคทไม่รู้ใครส่งมาให้ค่ะ มันส่งมาทางไปรษณีย์ค่ะพี่ไอซ์"

"แล้วมีใครเห็นรูปพวกนี้มั่ง"

"แม่เห็นหมดแล้ว แม่โกรธมากเลย บอกให้เลิกกันเลย"

"ถ้าพี่เป็นแม่แคทพี่ก็โกรธนะ เหมือนกับว่าเอิร์ทหลอกแคทเลย"

"พี่เอิร์ทพักหลังเปลี่ยนไปเพราะมีคนอื่นแล้ว แคทไม่รู้ถ้าไม่เห็นรูปพวกนี้"

"เรื่องนี้พี่ไม่กล้าเข้าไปยุ่งนะ แต่ถ้าเอิร์ทเป็นแบบนี้พี่ว่าแคทต้องทำใจ"

"แคทเตรียมทำใจแล้วค่ะพี่ไอซ์ เพราะรู้ว่าพี่อิร์ทเป็นคนเจ้าชู้"

"ผู้ชายดีๆยังมีอีกเยอะ แคทของพี่น่ารักแบบนี้ไม่ช้าต้องมีคนมาจีบแน่"

ได้ฟังไอซ์พูดแคทเลยยิ้มได้ แล้วกอดไอซ์ไว้

"แคทคิดเหมือนกันว่า ถ้ามันใช่มันก็ใช่ ถ้าไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่"

"ดีแล้วที่คิดแบบนี้ แคทรู้ป่าวว่าคิดเหมือนพี่เลย"

ทั้งไอซ์และแคทมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะกัน

"ไปแคทวันนี้เราไปฉลองความโสดกัน"

"อ้าวพี่ไอซ์ยังโสดกับเค้าด้วยเหรอ"

ไอซ์มองหน้าแคทแล้วตอบ "จร้า" แคททำหน้า งงๆ

ไอซ์เอานิ้วจิ้มที่หน้าผากแคท "เลิกสงสัยได้แล้วยัยแมวบ่องแบ๊ว" 55

Create Date : 30 ธันวาคม 2555

Last Update : 6 สิงหาคม 2556 10:29:06 น.

0 comments

Counter : 1848 Pageviews.