ธารน้ำใจ......ให้น้อง ปี 2545

ฉันนั่งอยู่ดูน้องต้องสงสัย
ชีวิตไยแตกต่างอย่างเหลือล้น
จากทางแยกแปลกดีมีผู้คน
ร้างขัดสนของใช้ในจำเป็น....

จากปากทางแยกถนนลาดยางเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้ ฉันได้พบกับเรื่องราวที่ช่างแตกต่างจากที่เคยพบเห็น หมู่บ้านยังไม่มีไฟฟ้าใช้ โรงเรียนที่ยังไม่มีอาคารเรียนที่เรียบร้อย และเส้นทางที่เป็นลูกรัง....และเด็กๆ ที่น่าชัง....

ด้วยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่ผู้อื่น
พร้อมหยิบยื่นคืนฝันอันทุกเข็ญ
ต่างช่วยเหลือมอบของที่จำเป็น
มิได้เน้นราคาน่าชื่นชม

ฉันได้มีโอกาสติดสอยห้อยตาม กลุ่มนกเสรี”ฅนเดินเท้า” กลุ่มหนึ่งเข้ามาเพื่อบริจาคสิ่งของ อุปโภค บริโภค ต่างๆ ที่พวกเรารวบรวมรับบริจาคมาจากทั่วสารทิศ หลายคนต่างยินดีช่วยเหลือ มอบเสื้อผ้า อุปกรณ์การเรียนการสอน หนังสือ ถ้วย-ชาม แก้วน้ำ รองเท้า ตุ๊กตา และอื่นๆอีกมากมายเป็นต้น

อันน้ำใจคนไทยมิเคยแห้ง
ต่างแสดงสิ่งงามตามสุขสม
แบ่งปันของเครื่องใช้ให้ชื่นชม
ขออวยพรพระพรหมจงคุ้มครอง

เราได้รับของบริจาคมาก มากกว่าปีที่แล้ว พี่ๆ ในกลุ่มพูดแบบนี้ แสดงให้เห็นถึงความมีน้ำใจของคนไทย ที่พร้อมช่วยเหลือผู้ด้อยกว่าอย่างล้นเหลือ ขออนุโมทนา มา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ...

ยามเข้าสู่ประตูรั้วของโรงเรียน
เด็กต่างเพียรยกมือคือทั้งสอง
พนมมือไหว้พวกเราทำเอาร้อง
น้ำตานองสองแก้มให้แย้มอาย
เมื่อฝ่าถนนลูกรังเข้ามาถึงประตูโรงเรียน มีเด็กเข้าแถวรอทั้งสองข้างทางยกมือไหว้พวกเรา ยามรถผ่านเข้าไปในโรงเรียน.. มิมีคำใดเอ่ย...ออกจากปากพวกเรา แต่สิ่งที่ได้รับอยู่ข้างในจิตใจของทุกคน ปลาบปลื้ม-ตื้นตัน และน้ำตาเอ่อล้น ส่วนฉันผู้ไม่เคยไปออกค่ายยอมรับว่าขนลุกเกรียว...ร้องไห้ด้วยความเปลี่ยวดายของเรื่องราว....

ช่วยกันขนของลงตรงอาคาร
ด้วยเบิกบานในจิตจริตฉาย
มิมีเหนื่อยเมื่อยล้าเข้าร่างกาย
พี่ผู้ชายพร้อมกันมั่นสามัคคี

จากนั้น พี่ๆ ผู้ชายก็ช่วยกันขนของบริจาคลงจากรถ พวกเราไปกันทั้งหมดเป็นคาราวาน 11 คัน รวม 39 คน บางคนเคยไปมาแล้วและอยู่ในกลุ่ม บางคนเป็นแนวร่วมยังไม่เคยไปก็มี และหลายคนก็ยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่พวกเราทุกคนสนิทกันยิ่งกว่าคนรู้จักกันมาแสนนาน เนื่องด้วยเรามีเป้าหมายและวัตถุประสงค์อันเดียวกัน การพูดจาและการแสดงความคิดเห็น เลยไปในทิศทางเดียวกัน....

มีเกมส์เล่นเน้นสนุกให้แก่น้อง
เพื่อแจกของรางวัลปันสุขี
ต่างแย่งกันเล่นด้วยช่วยยินดี
พ้องพวกพี่ปรีดาพาชื่นใจ

พี่ๆ ในกลุ่มที่ไปมีกิจกรรมเล่นร่วมกับหลายอย่าง เพื่อแจกของรางวัลและขนมให้แก่เด็กๆทุกคน เป็นที่สนุกสนานทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มีไอติมและเลี้ยงอาหารกลางวันให้กับน้องๆทุกคนด้วย และก็มีพี่หลายคนที่ไปร่วมทานกับน้องด้วย....
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันขนลุกเกรียวเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้คือ ก่อนทานข้าวน้องๆ ได้ร่วมกันกล่าวคำก่อนทานอาหาร ซึ่งเมื่อฟังแล้วทำให้ฉันน้ำตาซึม และตั้งใจว่าหลังจากกลับฉันจะทานข้าวไม่ให้เหลือแม้สักเม็ดเดียว...(เสียดายจำเนื้อไม่ได้ค่ะ)...

เสียงเพลงร้องกล่อมฟ้านภาสวย
พร่างพราวด้วยดาราพาหวั่นไหว
ร่วมเล่นรอบฟืนฟางกลางเปลวไฟ
พร้อมชาวบ้านผู้ใหญ่และเด็กตาม

พอตกกลางคืนพวกเราก็มีกิจกรรมร่วมเล่นกะเด็ก และชาวบ้านด้วย เป็นที่สนุกสนานของทุกคน แต่ที่ประทับใจมากเป็นพิเศษก็คือ มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มาช่วยพวกพี่ๆ ที่ร้องเพลงดีดกีตาร์ โดยน้องเค้าช่วยตีกลอง และตีกลองเก่งมาก พร้อมดัดแปลงพวกกะลามัง อุปกรณ์อื่นๆ เป็นตัวกลอง เป็นเด็กที่มีพรสวรรค์จริงๆ ค่ะ พี่ๆ บอกว่าเป็นสิ่งที่ทดแทนในส่วนที่เค้าขาดหายไป จึงได้เรียนรู้ว่าธรรมชาติสรรค์สร้างสิ่งที่เหมาะสมให้แก่ทุกสิ่งจริงๆ

มิมีงานใดไม่เลิกเพื่อลาร้าง
ร้อยเส้นทางแต่ละคนบนขวากหนาม
พี่ให้น้องน้องให้พี่นี่เรื่องงาม
สุดท้ายถามเมื่อไรได้ย้อนคืน

พอรุ่งเช้าก็ถึงเวลาที่พวกเราต้องกล่าวคำอำลาแก่น้องๆ และชาวบ้าน เราได้ทำพิธีมอบของทั้งหมดให้แก่คุณครู พร้อมทั้งมีการถ่ายรูปเป็นที่ระลึก มีเด็กหลายคนตามมาส่งพวกเรา มีเด็กคนหนึ่งเข้ามาสวมกอดฉัน น้ำตาซึมและขนลุกไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ก็เกิดกับฉันอีกแล้ว อาการที่ตื้นตันเกินกว่าจะสรรหาคำใดๆมาอธิบาย.........

เหลือเพียงความประทับใจให้แก่กัน
พร้อมความฝันพันผูกปลูกสดชื่น
หากแม้พี่มีเวลาจะย้อนคืน
ให้น้องรื่นเริงรมย์สุขสมเอย.........

ขอขอบคุณ........................คุณพ่อคุณแม่ที่ทำให้มีชีวิตนี้ขึ้น
ขอขอบคุณ........................วันเวลาที่หมุนให้มาเจอสิ่งดีๆ
ขอขอบคุณ........................พี่ๆ เพื่อนๆ กลุ่มนกเสรี”ฅนเดินเท้า” ที่สรรค์สร้างสิ่งงดงามนี้
ขอขอบคุณ........................พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่มอบสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ร่วมบริจาค
ขอขอบคุณ........................เด็กๆ ชาวบ้านทุกคน ที่เอื้ออาทรต่อพวกเรา
ขอขอบคุณ........................คุณครู ที่ช่วยสอนหนังสือแม้นจะห่างไกลความเจริญ
ขอขอบคุณ........................กลุ่มอื่นๆ ที่ร่วมกันทำประโยชน์เพื่อสังคม

ขอขอบคุณ........................ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และร่วมแบ่งปัน ความรู้สึกดีๆ ที่ได้รับ
_______________ขอบคุณจ๊าดนักเน้อเจ้า___________________

Create Date : 21 มิถุนายน 2552 Last Update : 21 มิถุนายน 2552 1:40:10 น. Counter : 476 Pageviews.		1 comments
Share Tweet