Bloggang.com : พี่ปายฟ้า : ประสบการณ์แรกคลอดลูกคนแรก

ประสบการณ์แรกคลอดลูกคนแรก

มีบล็อคเป็นของตัวเองแย้วโว้ยยยยย ดีใจจัง อัดอั้นมานาน เรื่องเล่าของลูกคนแรก เริ่มจากนั่งดูทีวีอยู่ก็เหม็นไอ้ข้างบ้านผัดกระเพราขาย อ้วกกกกกก กาลต่อมาเลยไปตรวจ เพราะมีคนทัก

หมอ :ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายวันที่เท่าไหร่
ตรู : ???
หมอ :ประจำเดือนไม่มากี่เดือนแล้ว
ตรู : ???
หมอ : ??? (หมอคงคิดว่าอะไรมันจะขนาดนั้น)

คือคุณหมอคะ บอกใครรวมทั้งสามีอิฮ้าน ยังไม่มีใครเชื่อเลยฮ่ะ ว่าตรูท้อง
มานถามว่าท้องเมื่อไหร่ กะใคร ยังไง อะไร ดีนะว่าเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไร

ต่อมาต้องฝากท้องฮ่ะ ปรากฎว่าหมอไม่รับเนื่องจากว่าไม่เด่น ไม่ดัง นามสกุลไม่รู้จัก รวมทั้งไม่มีผู้แนะนำมา เพิ่งมาคิดได้ก็ตอนช้าไปซะแล้วว่าอิฮ้านรู้จักท่านนึงฮ่ะ (แต่ไม่สนิทคือคุณหมอพรทิพย์) สุดท้ายมีทางเลือกคือต้องฝากกับหมอฝึกหัดหรือฝึกงาน โอ้ววว เปนอะไรที่เลวร้ายมั๊กกกกก หนูอายุเลย 35 แล้วนะคะ ไม่เมตตาหนูเลยเหรอ หนูอยู่ในกลุ่มเสี่ยงเด็กดาวน์ซินโดรมนะคะ แก่ก็แก่ กัวก็กัว ทำยังไงดีฟระ ไอ้สามีก็เอาพี่แกมาเป็นเพื่อน ก็เป็นเพื่อนจิงๆ คือคิดเอาเองเพราะเรื่องมากนัก

สุดท้ายไปได้หมอที่รพ.รัฐบาลแถวบ้าน เนื่องจากแฟนพี่ที่ทำงานเป็นเพื่อนสนิทกะหัวหน้าพยาบาลที่นั่น พี่แกเลยจัดแจงนัดจองหมอให้เสร็จสรรพ
คือฝากคลินิคพิเศษในโรงพยาบาลแล้วก็จ่ายพิเศษไป
ปล.ด้วยความที่พิเศษจัด จนเจ้าหน้าที่คลินิคพิเศษไม่กล้าแนะนำอะไรแม้กระทั้งการคลอด การดูแลบุตรหลังคลอด ฯลฯ ตรูไม่รู้อะไรเลย รู้อีกทีตอนกำลังคลอด (พยาบาลที่ทำคลอดสอน) กับหลังคลอด (เจ้าหน้าที่สอนอีก)

อาจารย์หมอจากโรงพยาบาลแรกบอกว่าคลอดวันที่ 3 มีนา แกเก่งมากกกกก เพราะอย่างที่บอกอย่ามาถามอะไรกะหนู กระทืบหนูให้ตายก็บอกไม่ได้เพราะไม่รู้จริงๆ แกตรวจท้องแล้วซาวด์แกบอกเลยว่าคลอดวันที่ 3 มีนา เพิ่งมารู้ทีหลัง หลังจากร้องไห้เสียน้ำตาไปสามปี๊บว่าที่แกไม่รับเพราะลำพังแค่หมอกะเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลที่ฝากท้องกะแกนั่นก็แทบจะหมดโรงพยาบาลแระ จะประสาอะไรกับคนอย่างเราที่ไม่รู้จักใครเลย ทั้งๆที่แกก็พยายามถามแล้วนะ ว่ารู้จักกับใครบ้าง นับว่าแกยังมีจรรยาบรรณที่พยายามให้เราคิดว่ารู้จักกะใคร

อธิฐานขอสิ่งศักดิ์สิทธิว่าขออย่าให้ลูกได้คลอดกลางวันเลย เพราะต้องนั่งรถตู้มาทำงาน บ้านอยู่สวนสยาม ไปทำงานสนามเป้า แล้วขอบอกนะคะว่ารถตู้ที่นั่งไปกลับมีนบุรี-อนุสาวรีย์น่ะ นั่งอัดสี่ค่ะ แถวนึงอัดสี่ มีวันนึงไปรอรถปอ.26 เจ้าหน้าที่จัดคิดพยายามลากให้ไปยืนคนหน้าหลังจากที่เค้ารอคิวกันยาวเหยียด อิช้านก็ไม่รู้จะทำยังไง ระหว่างที่รถมาเทียบกำลังจะก้าวขึ้น มีผู้ชายที่ต่อคิวข้างหลังแซงมาค่ะ สุภาพบุรุษบอกว่าเค้าต่อคิวกันอยู่ไม่เหนเหรอ เจ็บค่ะเจ็บ คำนี้ จำจนตาย ทีหลังห้ามแซงคิว ตอนนั้นเก้าเดือนขาบวมหมดแล้วค่ะ หลังจากวันนั้นต้องคอยหลบเจ้าหน้าที่ที่พยายามจัดคิว อย่าค่ะ อย่าพยายามพาหนูลัดคิวอีก หนูต่อคิวได้ค่ะ ไม่เป็นไร

มีวันนึงน้องที่ทำงานโทรถามว่าอยู่ไหน บอกอยู่บนรถตู้มีไรเหรอ มานบอกว่ามันฟังจส.100 มีผู้หญิงมาคลอดไม่ทัน ตอนนี้คลอดอยู่ในรถใต้ทางด่วนอนุสาวรีย์ เลยบอกว่าไม่ใช่ตรู.....

วันไหนไม่มาทำงาน คือวันที่อิช้านคลอดฮ่ะท่าน เช้าวันศุกร์รู้กันทั้งบริษัทเพราะอิช้านไม่มา คืนวันที่ 2 มีนาตอนสองทุ่มกว่า อาบน้ำเรียบร้อยเตรียมเข้านอน น้ำเดินฮ่ะ คือฉี่ไหลโดยบังคับไม่ได้เหมือนคนอายุ 80 เลยไปเรียกญาติพากันนั่งรถแท็กซี่ไปรพ.ซึ่งอยู่ห่างไปป้ายนึง ไปถึงเค้าก็ให้ขึ้นเตียง น้ำมาท่วมเตียงเลย จากนั้นก็ไปนอนรอ แนะนำให้แจ้งพยาบาลว่าฝากพิเศษ หมอชื่ออะไร เค้าก็ไม่ได้ดูแลอะไร แค่ฉีดยาให้ หลับไปยันเช้าหกโมงกว่า ตื่นมาได้ยินเสียงคนร้อง ไอ้เราไม่ปวดยังขำกับคนข้างๆ หันมาถามกันว่าปวดไหม สักพักความซวยมาเยือนแล้วตรู พยาบาลเดินมาเอาอะไรก็ไม่รู้มาแปะที่ท้องแล้วบอกว่าห้ามนอนตะแคง หมอมาดูตอนเช้าหมอบอกว่าคงประมาณ 11 โมงถึงเที่ยงนะ ถึงจะคลอด โหหหหหหหหหห ไม่ไหวแล้วค่ะปวดอย่างแรง ถามหมอเลยขอนอนตะแคงได้มั้ยคะ หมอบอกได้ ตอนนั้นตัวสั่นจนต้องจับลูกกรงเหนือหัวเตียงไว้ พยาบาลเดินมาต่อว่า บอกว่าไม่ให้นอนตะแคงเพราะไม่ได้ยินเสียงหัวใจเด็กเต้น พูดไม่รู้เรื่องรึไง ไร้อารมณ์จะทะเลาะด้วยแระ เพราะตรูเจ็บอย่างแรง ไอ้ที่ขำตะกี้ ขำไม่ออก อีก 5 นาที พี่แกเดินมาตรวจอีกที หน้าตาตื่น เข็นไปในห้องคลอดแทบไม่ทัน หมอบอกว่าปากมดลูกเปิดเร็วมาก คือเจ็บไม่ถึง 15 นาที คลอดแล้วววววววว หมอทำอะไรไม่ทัน ฉีกค่ะฉีกกกกก คิดว่าแค่นี้ตรูก็จะตายแล้ว ขืนเจ็บข้ามวันข้ามคืนแบบคนในห้อง ขอตายดีก่า ลูกหนัก 3.4 กิโล แต่ขอบอกตัวยังกะยักษ์ พี่สาวเดินมาเยี่ยมได้ยินพยาบาลพูดกันว่าเด็กคนนี้ตัวใหญ่มากกกก เลยชะโงกไปดู อ้าว หลานตรูเองนี่หว่า ไร้ญาติ อยู่กับพี่สาวที่เป็นโสด นั่งคุยกันอยู่ พี่แกก็ร้อง ข้างเตียงรำคาญบอกว่าเปิดผ้าดูซิ ลูกขี้หรือหิวนม ก็จับผ้าหิ้วหัวหิ้วท้ายจีบมือยกมาดูเหมือนรังเกียจ จนเค้าร้องกรี๊ดๆกัวเด็กหล่น เค้าถ่ายออกมาเป็นขี้เทา มองหน้ากับพี่สาว กดออดเรียกพยาบาล พยาบาลก็บอกว่าก็เช็ดสิ ????? ไอ้พี่สาวก็โสด อิช้านก็ทำไม่เป็น ทุลักทุเล ไม่มีใครสอน ไม่มีผู้ใหญ่บอก ตรูจะรู้มะเนี่ย ลูกเอ๋ย ลูกแม่ จบประสบการณ์ลูกคนแรก

Create Date : 06 กรกฎาคม 2553

Last Update : 7 กรกฎาคม 2553 10:07:11 น.

0 comments

Counter : 932 Pageviews.