16 กรกฎาคม 2551
วันนี้ไปพบหมอตามนัด หมอให้ไป x-ray ปอดก่อนอื่น เสร็จแล้วถึงมานั่งคุยกัน หมอผลักจอคอมพ์ให้ดูปอดของเรา มีสองรูปเปรียบเทียบ รูปหนึ่งเป็นตอนหลังผ่าตัด 2-3 วัน อีกรูป ก็เป็นของวันนี้
ถ้าเราไม่ป่วยคราวนี้ เราก็คงไม่รู้หรอกว่า ปอดนั้นเป็นอวัยวะมหัศจรรย์ มันพยายามยืดตัวของมันให้มากที่สุด มันรีบขยายตัวออกรับหน้าที่แทนส่วนที่หายไป เพื่อที่จะรับอ็อกซิเย่นมาให้เราได้ฟอกเลือด มันจะต้องหามาให้ ให้ได้จำนวนเท่าเดิม ร่างกายเราจึงจะรู้สึกปกติเหมือนเดิม
จาก x-ray มองดูแล้วสงสารปอดมาก ปอดข้างซ้ายของเรานั้นเหลือครึ่งเดียว แต่ไอ้เจ้าปอดครึ่งที่เหลือนั้น มันพยายามพองตัวขึ้น พยายามขยายถุงลมเล็กๆให้ทำงานแทนพื้นที่ที่หายไป แม้ตอนนี้ยังไม่ร้อยเปอร์เซนต์ แต่เราก็สังเกตเห็นว่า...เราไม่ได้หายใจถี่ๆเหมือนตอนผ่าตัดใหม่ๆแล้ว หมอบอกว่า เราจะหายใจปกติ ไม่หอบเมื่อผ่านไป 6 เดือน
....ขอบใจนะเจ้าเพื่อนยาก !
หลังจากหมอเปิดดูแผล พบว่าข้างหนึ่งหายดีแล้ว อีกข้างยังไม่แห้ง หมอเลยสั่งเปิดข้างที่แห้ง เสร็จแล้วก็มานั่งจ้องหน้ากันอยู่
"..หมอจะพูดกับคุณแบบสั้นๆตรงๆเลยแล้วกันนะ..เพราะดูว่าคุณเข้าใจอะไรอยู่พอสมควร... ที่เป็นอยู่นี่จัดอยู่ใน stage1....(ขอบคุณ ที่หมอหลีกเลี่ยงคำว่ามะเร็ง) ถึงแม้เราจะยกมันออกมาทั้งหมดแล้ว แต่เราจะเฉยเมยไม่ได้ คุณจะต้องมาหาหมอเพื่อติดตามผลอย่างเคร่งครัด อาจ 3 เดือน และต่อไปทุก 6 เดือนต้องมา ct scan ในสมองเรานึกถึงไอ้เครื่องโดนัทเครื่องนั้นขึ้นมา.. ตามสถิติ มันอาจจะกลับมาในปีที่ 3 หรือ 5 หรือ....
เอาละ....แค่นี้ก็เป็นความกรุณาปราณีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วสากลพิภพแล้ว ชีวิตที่เหลือ คงต้องอยู่อย่างเจริญสติและสมาธิ ให้จงหนัก!!! หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ตาม แต่นี้ต่อไป...ชีวิตทุกเวลานาที ...ล้วนมีค่าเหลือล้นสำหรับเรา...
|
ได้โปรดช่วยปกป้องและคุ้มครองให้ป้าวี เพื่อนรักคนหนึ่งของข้าพเจ้า
(แม้จะต้องใช้บุญที่มีอยู่นั้นทั้งหมด) ให้อยู่อย่างมีความสุขตลอดไป.....
...................................................................................................
สวัสดีค่ะ ป้าวี
วันนี้เข้าพรรษาแล้วนะคะ
ป้าวีได้ตัดเอาส่วนร้ายๆ ออกจากร่างกายไปหมดแล้ว ก่อนเข้าพรรษา
ต่อไปนี้ ป้าวีจะอยู่เย็นเป็นสุขตลอดไปแล้วค่ะ
.....คิดถึงอยู่เสมอ.....
ป้าสุ