Xinchao Vietnam ( 10 )

ดูร้านรวงของชาวบ้านไปพลางๆ ครับ



สวนสาธารณะแห่งเดียวในโลกที่เหลืออยู่ ซึ่งตั้งชื่อตามนักปฎิวัติโลกสังคมนิยม สวนสาธารณะเลนิน



ผมเพิ่งเห็นรถประจำทางของกรุงฮานอยชัดๆ เช้านี้เอง เหมือนรถครีม - แดงของ ขสมก.

แถมติดแอร์ด้วยสิ



ผ่านทางรถไฟของเวียตนามสายเหนือ ก่อนขึ้นสะพานลองเบียน (Long bien Bridge)

ด้านนี้ไปยังสถานีฮานอย (Ga Ha noi)



ตัวเมืองฮานอย ขณะล่องไปทางใต้ไปยังย่านเมืองเก่า



สถานีรถไฟฮานอย (Ga Ha noi) ที่โผล่มาแบบพรวดพราด จนผมตั้งตัวแทบไม่ทัน



ย่านชุมชนหลังเส้นทางรถไฟ หนาแน่นไม่แพ้เมืองไทยครับ



ผ่านย่านธุรกิจของกรุงฮานอย รถราเริ่มหนาแน่นขึ้นครับ



รถประจำทางสาย 21 ของกรุงฮานอย คงไม่ไปบางปะกอกมั้ง ?



กับฝูงมอเตอร์ไซต์ยามสาย ที่กรุงฮานอย ถ้าเป็นบ้านเราล่ะก็ คงมีอุบัิติเหตุไม่เว้นแต่ละวัน



สาย 8 สายมหาภัยของเมืองไทย แต่ที่กรุงฮานอย ผมไม่ทราบครับ



มอเตอร์ไซต์ฝูงสุดท้าย ก่อนออกจากฮานอย คงอีกนาน กว่าจะกลับมาเยือนอีก



สีสวย ยามมอง แต่ไม่อยากเกี่ยวข้อง ยามคุย



แล้วเราก็ถึงทางด่วนสายแรกของเวียตนาม ทางหลวงหมายเลข 1 เอ ไปยังเมืองนิงบิ่งห์ (Ninh binh) ล่ะครับ



ถึงแม้ว่าจะเป็นทางด่วน แต่ยังจำกัดความเร็วรถไว้ไม่เกิน 80 กม./ชม. แถมยังมีมอเตอร์ไซต์วิ่งบนไหล่ทางด้วยสิ

จะรวดเร็วตรงที่ไม่มีเส้นทางมาตัดโดยตรง ยกเว้นสะพานลอย



ข้ามแม่น้ำที่กว้างใหญ่ แต่ผมกลับจำชื่อแม่น้ำไม่ได้ครับ



แล้วเส้นทางด่วน มาสิ้นสุดลงที่ทางหลวงหมายเลข 10 ระหว่างเมืองนามดิ่งห์ (Nam dinh) กับเมืองนิง บิ่งห์ (Ninh Binh) ก่อนจะเข้าทางหลวงหมายเลข 1 เอ ต่อไป



ตามกำหนดการ จะพาลูกทัวร์ไปรับประทานอาหารกลางวันและล่องเรือเที่ยว ”ตามก๊ก บิ๊กด๋ง” (Tam Coc-Bich Dong) หรือที่นิยมเรียกกันว่า “ฮาลองบนบกของเวียตนาม” ก่อนจะเข้าที่พักใน เมืองนิงบิ่งห์ (Ninh binh) ครับ



น้องผมแปลร้านที่เห็นในภาพว่า เป็นร้านไก่ย่าง เช่นเดียวกับ เชสเตอร์ กริลล์ ของบ้านเรา ยี่ห้อ Lotte จากเกาหลี



หลังจากอิ่มหนำกับมื้อกลางวันแล้ว คณะทัวร์ ได้เดินไปยังท่าเรือโดยมิรอช้า และไกด์ได้กำชับว่า อย่าเพิ่งซื้อข้าวของที่เขามาเร่ขายให้ เพราะเนื้อที่เรือมีจำกัด

และถ้ามีใครถ่ายรูป ถ้าไม่ต้องการก็โบกมือห้าม เพราะถ้ากลับมาขึ้นบกแล้ว รูปที่ถ่ายพร้อมหุ้มพลาสติกนั้น จะตกราคารูปละ 20 บาทไทยครับ ไม่ต้องแลกเป็นเงินด่ง (Dong) ของเวียตนามให้เสียเวลา

ผู้รับจ้างพายเรือพานักท่องเที่ยวนั้น เป็นชาวบ้านแถบนั้นแหละครับ ต้องรอคิวประมาณหนึ่งเดือน ถึงจะได้พายเรือครั้งหนึ่ง ควรให้ tip เป็นน้ำใจบ้างสักหนึ่งร้อยบาทก็เพียงพอแล้ว ส่วนค่าเรือ ทางบริษัทฯ ออกค่าใช้จ่ายให้เอง

Create Date : 30 มิถุนายน 2556		4 comments
Last Update : 30 มิถุนายน 2556 18:15:22 น.
Counter : 2237 Pageviews.
Share Tweet