เท่าที่ผมสังเกต มีชาวจีนและชาวเวียตนามนี่แหละ ที่เชี่ยวชาญด้านนี้ 



ผลไม้ประจำถิ่นของ จ.แทงหัว (Thanh Hou) นอกจากผลไม้แล้ว ยังมีแหนมมะยมอีกด้วย (แหนมหมูนะครับ ขอบอก) เป็นสินค้า OTOP ประจำจังหวัด



และเราก็พ้นจากเขต จ.แทงหัว (Thanh Hoa) โดยมีด่านเก็บค่าผ่านทาง ซึ่งเป็นสัญญลักษณ์ของเขตจังหวัดอยู่ข้างหน้า



จากนั้น คณะทัวร์ก็มีโอกาสลอดอุโมงค์สำหรับรถยนต์ซึ่งก่อสร้างขึ้นใหม่ พร้อมๆ กับการขยายผิวจราจรเป็นสี่เลน เนื่องจากเส้นทางเดิมเป็นทางโค้ง และไม่มีทางขยับขยายได้ครับ

อุโมงค์แห่งนี้ ยังสั้นกว่าอุโมงค์สำหรับรถยนต์อีกแห่งหนึ่งด้านเหนือเมืองดานัง (Da Nang) ซึ่งถือว่า เป็นอุโมงค์รถยนต์ที่ยาวที่สุดในเอเซียอาคเนย์



กับขบวนรถหวานเย็นเที่ยวล่องจากฮานอย เพิ่งออกจากสถานีบิงดิ่งห์ (Bin Dinh) ไปยังเมืองแทงหัว (Thanh Hoa)

คนโดยสารเต็มขบวนทีเดียว



เข้าเขตชุมชนนครนิงบิ่งห์ (Tan Pho Ninh Binh) และเราจะแยกขวาจากทางหลวงสาย 1 เอ อันแสนจะจอแจ เข้าสู่ทางหลวงหมายเลข 10 ไปยังเมืองไฮฟอง (Hai Phong) และอ่าวฮาลอง (Halon Bay) ที่นี่



อาคารห้างร้านที่นครนิงบิ่งห์ (Tan Pho Ninh Binh) ดูคลาสสิกไม่หยอก



ทางหลวงหมายเลข 10 ได้ผ่านเข้าสู่เมืองนามดิ่งห์ (Nam Dinh) ซึ่งมีชื่อเสียงด้านงานแกะสลัก ชนิดเห็นได้ทั่วไปตามทางรถไฟที่ขนานถนนอีกครั้งหนึ่ง ก่อนแยกไปฮานอย (Hanoi)



เส้นทางหมายเลข 10 นี้ ดูกว้างขวาง แต่รถราเริ่มน้อยลงถนัดตา



ที่เมืองนามดิ่งห์ (Nam Dinh) เส้นทางรถไฟก็โค้งออกไปทางซ้าย มุ่งสู่กรุงฮานอย (Hanoi)