เ ล ข า นิ น ท า น า ย ( ภ า ค จ บ )

ไม่ได้เขียนมานานมากมาย ตั้งแต่เดือนสาม (ก็กลับมาจากระยอง)

นี่ก็เดือนแปดแล้ว ห้าเดือนพอดีเลย กลับมาก็รู้สึกอึดอัดนะ เพราะเหมือนกับว่า

นายไม่ไว้ใจให้เราทำงาน บางทีอึดอัดนะ ในขณะที่พี่เลขาอีกคนทำงานให้กับแผนกเรา

เรากลับเหมือนไม่ค่อยได้ช่วยงานอะไรเค้าเลย...เครียดนะ เหมือนกับว่าเรากินแรงเค้าเลยอะ

ในขณะที่เค้าทำงาน เรานั่งเล่นเนต แล้วอีกอย่างคือ ตอนที่เราโดนไปอยู่ระยอง

ออฟฟิศก็จ้างคนมาช่วยงานพี่เลขาเค้าแล้ว งานแผนกก็ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ เฮ้ย

แล้วก็เหมือนกับว่า โชคเล่นตลกกะเราอยู่เลย ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา

เราก็พยายามหางานใหม่ แต่หังๆไม่ค่อยมีเรียกไปสัมภาษณ์เลย จนเมื่อกลางเดือนที่แล้ว

บ.ที่เราเคยไปสัมภาษณ์ตอนเดือนกุมภา ก็โทรมาถามเรา คุยกันอีกครั้ง

สรุปนะ เค้าก็รับเรา มันคงเป็นจังหวะของชีวิตจริง

วันที่มายื่นใบลาออก และนั่งคุยกับนาย เป็นอะไรที่ทรมานใจเล็กๆนะ เราไม่ชอบการจากลา

วันที่เราคุยกะนาย ถึงเราจไม่สนิทกับเค้า แต่เราก็รู้สึกดีนะ ตอนที่เราบอก

เหตุผลว่าทำไรถึงเลือกที่จะไปเค้าไม่ยื้อเราไว้ แต่เค้าบอกเรานะว่าเค้ายินดี

และ ดีใจด้วย เพราะเราอายุแค่เท่านี้ มีโอกาสเติบโตไปในบริษัทที่ใหญ่ขึ้น

ได้เห็นอะไรมากมาย นอกจากนายเราแล้ว เราก็ไปลาผู้ใหญ่ในแผนก

แค่นิดเดียว ก็เหมือนไฟลามทุ่ง บริษัทเล็กๆ บอกไปก็รู้กันทั่ว...

จบแล้ว ไม่มีใครให้นินทาแล้ว .... ก็ไม่รู้ว่างานในบริษัทใหม่จะเป็นยังไงบ้าง

Create Date : 04 สิงหาคม 2553		1 comments
Last Update : 4 สิงหาคม 2553 17:07:35 น.
Counter : 680 Pageviews.
Share Tweet