ส อ ง เ ดื อ น ผ่ า น ไ ป ไ ว เ ห มื อ น โ ก ห ก ผ่านมาสองเดือนแล้วกับการทำงาน ก็มีบ้างที่ท้อใจ ที่ท้อใจก็คงมาจาก เรามักจะโดนฝ่ายบัญชีโทรมาวีน แง ง ง ง ก็เรื่องบางเรื่อง เราไม่ได้โดนสอนงานมาทั้งหมดหนิหน่า เราก็ทำตามที่พี่เลขาคนเก่าเค้าเขียนคู่มือมาให้ แต่เค้าก็มะได้สอนทั้งหมดหนิ ไม่ได้สอนว่าถ้าเจอสถานการณ์นี้จะต้องทำไง เฮ้ย แล้วยิ่งวันก่อนมาเจอเรื่อง ต้องทำเอกสาร Repalce คน แล้วก็ Promote ตำแหน่ง สับสน ไปหมด แล้วก็มาเจอเรื่อง คนน้านผ่านโปรแล้วทำไมเงินเดือนยังไม่ขึ้น พวกพี่เค้าไม่เคยบอกเราเลย มีแต่ส่งเอกสารมาให้ ไม่ได้บอกอะไรเรา แล้วเป็นช่วงที่เราเพิ่งเข้างานมาได้ 2 อาทิตย์ เออ ใครมันจะไปรู้ ก็คิดว่า พอผ่านโปรแล้วเงินเดือนจะขึ้นอัตโนมัติ ที่ไหนได้ มันต้องทำเอกสารชี้แจง เฮ้ย เหนื่อยนะ แล้วบางทีเราก็เกรงใจพี่เลขาอีกคนนะ ที่เราต้องวิ่งไปถามงานเค้า เค้าก็สอนนะ แต่เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา เค้าก็มาถามเราว่า เนี่ยไม่มีใครสอนงานหรอ เหมือนเค้าไม่ค่อยอยากจะสอนมากสักเท่าไหร่ เฮ้ย เหนื่อยที่ต้องมานั่งคิด เราต้องมานั่งขวนขวายหาความรู้ใส่ตัวเอง ท้อที่บางครั้งเหมือนโดนทิ้ง เฮ้ย ไม่ชอบสังคมแบบนี้เลย ทำให้เราท้อ เหนื่อย และเบื่อ แต่สิ่งที่เราปลอยใจตัวเองคือ เราต้องสู้ เพราะในเมื่อตัดสินใจมาแล้ว ต้องสู้ต่อไป   Create Date : 15 ตุลาคม 2553 1 comments Last Update : 19 ตุลาคม 2553 8:21:09 น. Counter : 679 Pageviews. Share Tweet

สังคมการแย่งชิงเงินตราก้อเป็นอย่างนี้แหละครับ มันอยู่ที่ว่า เราต้องการเงินเพื่อใช้สร้อย หรือว่าเราต้องการเงินเพื่อบันดาลความสุข ถ้าต้องการแบบหลังก้อจะพบเจอกับความไม่พอใจเสมอๆเมื่อได้สิ่งของที่ต้องการแล้ว แต่ถ้าเลือกแบบแรกก้อแค่จับจ่ายใช้สอยที่ต้องการใช้สอยจริงๆ เหมือนกับว่า ถ้าต้องการตัดเล็บก้อใช้ที่ตัดเล็บแค่นั้นเอง คงไม่ต้องถึงขนาดที่จะซื้อที่ตัดเล็บไว้หลายๆอันหรอกนะะะะ อย่างนั้นเค้าเรียกว่า ใช้เงินเพื่อบันดาลความสุขน่ะครับ (ในความคิดส่วนตัวหน่าาา...) เรื่องของคนก้อแก้ง่ายๆนะ สำหรับความคิดส่วนตัว ก้อแค่เอาใจเขามาใส่ใจเราดู แค่คิดก่อนจะถามหรือก่อนจะขอ ฯลฯ ถ้าเป็นเราๆ จะทำอย่างไร ทำอย่างนั้น อย่างงี้มั้ย จริงๆแล้วชีวิตคนเราก้อไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่าการหาอาหารมื้อต่อไปก้อแค่นั้นเอง แต่เพราะเงินนี้เองที่ทำให้ชีวิตมันลำบากขึ้นทั้งกายและใจ จึงได้คิดไปถึงอาหารมื้อไหนก้อไม่รู้ในอนาคตเลยทำให้ตัวเองต้องทำ ทำ ทำ เพื่อหาเงินไว้เยอะๆ เพื่อจะได้มีเงินมารักษาตัวในยามแก่ หรือเตรียมให้ลูก ให้หลานเยอะๆก้อไม่ผิดหรอก แต่ลืมที่จะรู้ได้อย่างไรว่าพรุ่งนี้จะมีอยู่หรือเปล่า ไม่มีไรมากหรอก แค่หาอาหารมื้อต่อไป.. มาบ่นไรให้ฟังเนี้ยะ รู้จักหรือก้อไม่ เพียงแค่ไปเสริชในกูเกิลว่า อ.ปาย ตุลาคม เลยเข้ามาเลยมาบ่นให้ฟัง เพิ่งไปปายมาเหมือนกันเมื่อวันที่ 20-26 นี้เอง อากาศดีมากเย็นกำลังดี ไม่มากเกินไป บางครั้งฝนก้อตก แต่ก้อมีความสุขกับการขับมอไซท์กลางฝน (ถ้าอยู่กทม คงจะหลบฝนแน่ๆ) แตไมไ่ด้ถ่ายภาพไว้ แค่เก็บไว้ในความทรงจำ ถามว่าจะจำได้เหรอ ง่ายมากๆเลย ถ้าลืมเลือนก้อไป อ.ปาย ซิ ไปถ่ายภาพลงเอาไว้ใหม่ แต่เชื่อซิ สถานที่น่ะ ได้เห็นก้อดีใจ แต่คนที่นั้นที่ซิ ทำให้ประทับใจกับรอยยิ้มของคนที่นั้นมากๆ มีคนไปที่นั้นแล้วมาโพสเยอะมากๆเลยว่า ปายเปลียนไป คนเยอะ ทุกสิ่งที่ยอมมีการเปลียนแปลงนะ แม้กระทั่งร่ายกายเรา ยังเปลียนแปลงแต่ไม่ยักจะบ่นว่า ตัวเราเปลียนไป แต่กลับมีความสุขโดยไม่ทันสังเกตุของความเปลียนไป แถมมีความสุขกับร่างกายตัวเองด้วย นั้นไม่แปลกหรอก ที่จะไป ปาย โดยหามุมของความสุขที่ปาย ให้เจอสำหรับตัวเอง แต่กับผมและเพือน แค่เห็น ป้ายข้างถนนหรือป้ายบอกทางอันแรก ก้อยิ้มแล้วววว เล่าหรือบ่น แค่เส้นบางเฉียบ แต่ไม่ว่าจะเล่าหรือบ่น มันอยู่ที่วิสัยทัศน์มากกว่า ว่า + หรือ - คงไม่ว่ากันนะะะะะะ หวัดดีครับบบบบบ   โดย: NooM IP: 124.122.137.189 27 ตุลาคม 2553 13:41:47 น.