I see you standing there far out along the way . . . . . . . . . .
Group Blog
 
<<
เมษายน 2550
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
28 เมษายน 2550
 
All Blogs
 
Some where I Belong :: Linkin park [MV]



.:: Some where I Belong ::.

When this began
I had nothing to say
And I'd get lost in the nothingness inside of me
I was confused
And I let it all out to find that I'm
Not the only person with these things in mind
Inside of me
But all the vacancy the words revealed
Is the only real thing that I've got left to feel
Nothing to lose
Just stuck/hollow and alone
And the fault is my own
And the fault is my own

I wanna heal
I wanna feel
What I thought was never real
I want to let go of the pain I've held so long
[Erase all the pain 'til it's gone] I want to heal
I want to feel
Like I'm close to something real
I want to find something i've wanted all along
Somewhere I belong

And I've got nothing to say
I can't believe I didn't fall right down on my face
I was confused
Looking everywhere/only to find that it's
Not the way I had imagined it all in my mind
So what am I
What do I have but negativity
'Cause I can't justify the
Way everyone is looking at me
Nothing to lose
Nothing to gain/hollow and alone
And the fault is my own
The fault is my own

I will never know
myself until I do this on my own
And I will never feel
Anything else until my wounds are healed
I will never be
Anything 'til I break away from me
And I will break away
I'll find myself today

I wanna heal
I wanna feel like I'm
Somewhere I belong



Create Date : 28 เมษายน 2550
Last Update : 28 เมษายน 2550 21:29:32 น. 1 comments
Counter : 500 Pageviews.

 
ฮุฮุฟังเมื่อไรไม่เคยเบื่อเล้ย


โดย: snoop IP: 125.26.80.163 วันที่: 3 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:59:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sompoo
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




วันนี้เหงา พุ่งนี้ก้อเหงา วันไหนๆก้อเหงาทุกที มีเหตุผลนะ...อิอิ

เหตุผลที่ทนเหงา.mp...


เหตุผลที่ทนเหงา

มีคนมาถามฉันบ่อย
ว่าทำไมชอบไปไหนคนเดียว
ทนเหงานมานานได้ยังไง
ใครเข้ามา ก็ไม่เคยว่าจะสนใจ
ไม่มีใครรู้เหตุผลจริงๆ

ฉันรู้ว่า ฉันรอเธอ กลับมาเจอตามคำสัญญากัน
เพราะรักต้องเชื่อใจกันไว้
แต่ละวัน อยู่กับเงา เหงาจับหัวใจ
ข่มใจไว้ทั้งที่มันยากเหลือเกิน

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม

ยิ่งไกลห่าง ฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล

รู้ คู่เราก็ว่างอยู่ ยิ่งมาดูยิ่งซึมเข้าไปใหญ่
อ้างว้าง เดียวดายแต่ยังหวัง
วันหนึ่งเธอ เธอกลับมาแล้วบอกรักกัน
อีกไม่นานความเหงาจะจางหายไป

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม

ยิ่งไกลห่าง ฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม

ยิ่งไกลห่าง ฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล

ที่ทนเหงาก็เพราะเธอคือเหตุผล



ก า ร ร อ ค อ ย...
เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน
หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น
มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง 1440 นาที 86400 วินาที
และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...
จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า
และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น
ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา
และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเองพอๆกับความอ่อนไหว
เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก
วัดการกระทำ...ความเสมอต้นเสมอปลาย
และความอดทน
ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่

ก า ร อ ยู่ ห่ า ง กั น...
จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง
ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ
ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า
คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย
กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...

เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น...
ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา
และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า
เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก
จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา
ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้
ย่อมเกิดค่ามหาศาล

...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ..ที่มีค่าแก่การรอคอย...
ซึ่งอาจจะช้าบ้างเร็วบ้าง..ก็แตกต่างกันไป









Google
Friends' blogs
[Add sompoo's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.