++arEa for mY lIfE++
คนๆนั้นมีจริงใช่มั้ย???

เกือบปีแล้วสินะ . . . ที่ฉันต้องทนเหงา อยู่คนเดียว
เพราะใครบางคน เลือกที่จะเดินไปจากฉัน
ไม่สิ ฉันต่างหากที่เลือกเดินมาจากเค้า
ฉันเสียใจ . . . ฉันเจ็บ . . .

และที่สำคัญ มันทิ้งรอยแผลไว้ในใจ
ฉันเจ็บจนเริ่มชินชา แทบไม่มีความรู้สึกอะไร
เขาจากไป พร้อมกับการที่ฉันเริ่มสร้างกำแพงขึ้น เพื่อมาป้องกัน
เพื่อหลีกหนีจากความเจ็บปวด มันเป็นกำแพงทางความคิด
ที่กั้นไม่ให้ใครเข้ามา เกิดขึ้นโดยที่ฉันไม่รู้ตัวมาก่อน

เวลาที่ผ่านไป . . .
ฉันได้รู้จักกับคนดีดี คนแล้วคนเล่า ผ่านมาก็ผ่านไป
คนที่เป็นห่วงฉันและรักฉัน ฉันรู้ดี ทั้งที่เค้าดีแสนดีกับฉัน
แต่ทำไม ทำไมฉันจึงไม่รักเค้า ฉันพยายามที่จะรักแต่ก็ทำไม่ได้

ฉันไม่ได้มีความรักให้แบบคนรักกัน
แต่มันเป็นมิตรภาพที่ฉันคิดว่าจะคงอยู่ได้นานตลอดไป

เหมือนมีใครกำลังปีนข้ามกำแพงของฉัน . . .
ฉันกลัว ฉันวิ่งหนีออกไป
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง
หรืออะไรก็ช่างทำให้เราได้กับมาสร้าง
ความสัมพันธ์ขึ้นอีกครั้ง . . .

ความรู้สึกที่เค้ามีให้ฉันมันยังคงเหมือนเดิม
เค้าไม่โกรธ เกลียด และรู้สึกแย่ต่อฉันเลย
ฉันรับรู้ได้

ฉันต้องการมิตรภาพแบบที่ยั่งยืน
และไม่อยากให้มีใครต้องเจ็บปวด
ระหว่างเราดูเหมือนจะสนิทสนมกันมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น

ฉันรู้สึกคล้ายๆเหมือนถูกโอบกอดเอาไว้
แน่นเข้าๆๆ จนฉันหายใจไม่ออก
และผลักตัวเองออกมาจากอ้อมกอดที่เหมือนเชือก
พอฉันหลุดจากเชือกเส้นนั้น . . .
ฉันถอยออกมาให้ห่าง และคอยมองอยู่ไกล

ฉันเองก็เสียใจที่หนีไม่พ้นวัฏจักรบ้าๆ นี้สักที
มันเป็นวัฏจักรของฉันงั้นเหรอ??
เหมือนกับเกมส์เกมส์หนึ่ง ที่ต้องเดินทางไปสู่เส้นชัย
. . . ซึ่งฉันรอเค้าอยู่ที่นั่น
แต่เมื่อเค้าวิ่งเข้ามาใกล้เท่าไหร่ ตัวฉันค่อยๆ จางหายไป
เค้ายังวิ่งมาไม่ถึงเส้นชัยด้วยซ้ำ เกมส์ก็จบลง

ถ้าอยากจะเล่นต่อก็คงต้องเริ่มเดินทางใหม่ทั้งหมด เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
แน่ละ . . .
คงไม่มีใครทนเล่นเกมส์นี้อีกต่อไป
ถึงอย่างไร ฉันคิดเสมอว่า . . .
ตลอดเวลาที่ผ่านมาอย่างน้อย
มันยังคงหลงเหลือมิตรภาพที่ดี ที่ฉันต้องการ
มากกว่าการเป็นคนรักที่ฉันไม่สามารถให้เค้าได้

ฉันได้ทำลายความรู้สึก ทำลายมิตรภาพที่ดีเหล่านั้นไป
โดยไม่ได้ตั้งใจ . . .
สุดท้ายทุกคนก็พบแต่ความเสียใจ . . .
ฉันขอโทษที่หัวใจของฉันมันปิดตายอยู่

ฉันหวังว่า . . .
เวลาจะช่วยให้แผลเป็นของฉันค่อยๆ จางหายไป
. . . และจะมีใครสักคนมาเปิดประตูหัวใจฉัน
ทำลายกำแพงนั้นได้ด้วย "ความรัก" ที่เค้ามี
จนทำให้ฉันมีความรู้สึกกับสิ่งที่เรียกว่า . . . ความรัก ขึ้นมาอีกครั้ง



Create Date : 25 ธันวาคม 2551
Last Update : 25 ธันวาคม 2551 19:10:05 น. 4 comments
Counter : 509 Pageviews.

 
โอ๋..โอ๋ อย่าร้องไห้นะ
ซักวันกำแพงนั้น ก็จะหายไป


โดย: MizuYogan วันที่: 25 ธันวาคม 2551 เวลา:22:36:34 น.  

 
อยู่คนเดียว ก็สบายใจดีจ้า ถึงแม้จะเหงานิดหน่อย


โดย: NOKKIE-CM วันที่: 1 มกราคม 2552 เวลา:17:08:30 น.  

 
หาดีไม่ได้ก้ อยู่เปนโสดเถอะน้องส้ม
ยังมีคนที่พร้อมจะรักเราอีกตั้งเยอะ
ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
แร้ว soul mate ก้จะเดินทางมาหาเราเอง


โดย: kittypiggybent (KurodaBB ) วันที่: 13 มกราคม 2552 เวลา:23:15:48 น.  

 
ส้มก็กำลังคิดแบบนั้นอยู่เหมือนกานนนนน ^^


โดย: som_pLaygIrl วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:17:07:40 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

som_pLaygIrl
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]











แวะมาหลังบ้านก็ได้นะคะ^__^
Group Blog
 
 
ธันวาคม 2551
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
25 ธันวาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add som_pLaygIrl's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.