...........เจ็ดโมงเช้า โคมฉายพารายระวีออกจากห้องพักเพื่อไปทานอาหารมื้อเช้าหลังอาหารจึงไปธนาคาร เขาโอนเงินข้ามประเทศเป็นเงินจำนวนมากเข้าบัญชีชื่อนางสาวรายระวี

“โอ้โฮ... พี่โคมให้เงินระวีตั้งหนึ่งล้าน ให้ทำไมกันคะค่าอะไรเหรอ”เด็กสาวถาม ทำหน้าเหรอหรา เคยได้รับเงินค่าเล่าเรียนค่าใช้จ่ายส่วนตัวเป็นประจำทุกเดือนตั้งแต่ต้นเดือนผ่านมาจึงไม่เข้าใจ

“ถือว่าพี่ให้ด้วยความเสน่หา เก็บไว้ในยามจำเป็น ถ้า...”โคมฉายพูดอย่างลังเลแล้วเหมือนจะนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า...“ถ้าระวีเกิดท้อง พี่จะมารับกลับไปอยู่ด้วยที่เมืองไทย”พูดด้วยใจแน่วแน่และรู้ว่าถ้าเป็นอย่างที่พูดจะต้องเกิดเรื่องเป็นปัญหาตามมามากมายระหว่างเขากับเจเรมี่นั่นคือสิ่งที่ทำความลำบากใจให้เขา

...........การหนีเที่ยวจบลงด้วยการเดินทางจากสนามบินลอสแองเจลิสกลับมานิวยอร์กถึงห้องคอนโดในเวลาบ่ายสามโมงเย็นเป็นที่น่าแปลกใจไม่ได้เจอใครอยู่ที่ห้องเลยทั้งมารดาและคทาทองโคมฉายเพิ่งเปิดมือถือโทรหา ปรากฏว่าได้รับคำตอบจากมารดากลับมาแบบนี้

“แม่ขอโทษนะจ๊ะเมื่อคืนไม่ได้กลับไปที่ห้องและก็ไม่ได้โทรบอกโคมกับหนูระวีเลยมัวแต่เพลินเล่นไพ่เลยลืมไปหมดเลย ตื่นสายมากจ้าแล้วเบรนดี้ก็สั่งอาหารมาส่งถึงห้องกินเสร็จเล่นไพ่กันต่ออีกหน่อยนี่เดี๋ยวว่าจะกลับแล้วจ้า”

โคมฉายเปิดเสียงพูดให้ได้ยินพร้อมกันกับรายระวี

“แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่มีใครรู้ว่าเราสองคนแอบหนีเที่ยวกันมาตอนไปลอสแองเจลิสกะจะไปเยี่ยมเมลานีที่ซานฟรานซิสโกแต่พอเกิดเรื่องระหว่างเราพี่ไม่กล้ามองหน้าเจมี่”บอกแค่นี้เป็นที่เข้าใจว่าเขานอกใจคนรักของตนในช่วงเวลานั้นซึ่งเจเรมี่คงไม่มีทางรู้ แต่ถึงรู้ก็เชื่อว่าเจเรมี่จะไม่โกรธเพราะได้มีคำมั่นสัญญากันไว้แล้วว่าจะไม่โกรธกันด้วยเรื่องผู้หญิง

...........ใช้เวลาอยู่กับบุตรชายในนิวยอร์กอีกสองวันคุณมโนราห์จึงถึงกำหนดบินกลับเมืองไทยระหว่างนั้นทั้งโคมฉายและรายระวีแทบไม่มีเวลาได้คุยกันตามลำพังจนกระทั่งถึงเวลาต้องเอ่ยอำลา

วันที่จากกันท้องฟ้ามืดดำด้วยเมฆฝนตั้งเค้ามาต้นไม้ถูกสายลมพัดใบปลิวร่วงลอยลงเกลื่อนพื้นถนน คุณมโนราห์รออยู่ในรถแท็กซี่มีคทาทองยืนข้างรถพูดคุยอำลามารดาของเขา โคมฉายแยกห่างมาคุยลำพังกับรายระวีมีคำสั่งเสียก่อนจากลาไปไกล

“ระวังเจมี่ให้ดี อย่ามองตาของเขา อย่าให้เขากอดถ้าถูกเขากอดต้องทำใจอย่าไปรักเขา พี่กลัวเขาจะทำให้ระวีรัก แล้วระวีก็รักเขาพี่คงเหมือนคนโดนทิ้ง อีกไม่นานเจมี่จะมาเรียนต่อที่นี่ได้อยู่ใกล้ชิดระวีเขามีเสน่ห์อย่างวายร้าย ขนาดรุ้งพิลาศที่เคยหลงรักพี่เจมี่ยังเปลี่ยนใจให้ไปหลงรักเขาได้เลย ขอให้นึกถึงพี่อย่าลืมพี่และอย่ารักเจมี่นะ”บอกพลางกุมมือเล็กและอุ่นนุ่มของสาวน้อยอย่างทะนุถนอม

“ไม่มีวันที่ระวีจะรักเจมีหรอก พี่โคมอย่าห่วงเลย”

จู่ ๆ สีหน้าของโคมฉายกลับเปลี่ยนไปดวงตาแดงก่ำคลอฉ่ำน้ำตาใบหน้าหมองเศร้าขึ้นมาเฉย ๆ “ลาก่อนนะระวี กลับไปจากที่นี่พี่คงต้องทำใจทนเหงาอยู่คนเดียว”แล้วโคมฉายรีบหันหลังเดินหนีไปก่อนสายน้ำตาจะร่วงออกมา

รายระวีใจหาย... นึกสงสารชายหนุ่มอันเป็นที่รักจับใจตั้งใจไว้จะไม่รักเจเรมี่ชายที่มากรักมากใจคนนั้นเพราะทั้งตัวและหัวใจยกให้โคมฉายไปหมดแล้ว เหมือนใบไม้และสายลมรับรู้พากันร่วงพรูลอยลมตามหลังโคมฉายไป เขาคือดวงจันทร์อันเป็นที่รักยิ่งแห่งรายระวี

...........คทาทองหลังกลับจากจ็อกกิ้งก่อนเจ็ดโมงเช้าเล็กน้อยจะรีบทำอาหารเช้าหลากหลายเมนูเขาสามารถทำอาหารได้รวดเร็วหลายอย่างในเวลาเดียวกันคล้ายกับพี่ชายของเขา แม้รสชาติอาหารอาจไม่อร่อยเท่าแต่เข้าท่าพอตัวคุกกี้ที่ระวีชอบทานคทาทองเป็นคนทำกำลังใส่เตาอบ ต่อด้วยทอดปีกกับน่องไก่เนื้อตุ๋นตั้งแต่เมื่อคืนเช้านี้แค่อุ่น

เฉพาะข้าวต้มรวมมิตรทะเลเป็นฝีมือรายระวีที่อยู่บนเตาพลางอ่านข่าวบนหน้าจอแท็บเล็ตขณะนั่งรอที่เคานท์เตอร์ทานอาหาร

คทาทองเสร็จจากทอดไก่ได้ทำขนมปังอบชีทใส่ไมโครเวฟแล้วจึงทำสมูทตี้น้ำผลไม้ปั่นผลไม้รวมอันมีแอปเปิ้ลกล้วยส้มสับปะรดแครอทใส่นมสดทำปริมาณมากพอกินได้สามคน แล้วเสร็จโดยสภาพครัวเลอะเทอะเปลือกแอปเปิ้ลกับแครอทตกกระจายเกลื่อนพื้นราดนมสด

แน่นอนว่ารายระวีมองอย่างเบื่องานต่อไปตนเป็นคนต้องเก็บกวาดล้างยังไม่อยากพูดมากเกรงจะโดนคทาทองกล่าวหาว่าเป็นคนช่างบ่น

เจเรมี่ร่วมทานอาหารเช้าเขากลับมาจากเมืองซานฟรานซิสโกเมื่อคืนตอนดึกสี่ทุ่มกว่าแล้วอาบน้ำเข้านอนเพิ่งตื่นในเช้านี้ จึงยังไม่ทันได้คุยกับรายระวีหรือคทาทองเพราะทั้งสองคนนอนแต่หัวค่ำ

“นี่เจมี่... ผมเห็นเบรนดี้ใช้ผ้าอนามัยด้วย เพราะมีประจำเดือนและมีสองเพศในร่างเดียวกันล่ะสุดยอดมนุษย์แปลกเลยเนอะ อย่างนี้แสดงว่าสามารถท้องได้”สำหรับคทาทองแล้วเขาเห็นบุคคลผู้นั้นเป็นไอด้อลประจำใจให้ต้องกล่าวชื่นชมไม่ขาดปาก

“อื้ม... เป็นเรื่องแปลกมากคงเหมือนไส้เดือนใช่ไหมมีสองเพศไม่เคยได้ยินว่ามีคนแบบนี้ในโลกด้วยไว้จะส่งเมล์ไปเล่าให้โคมรู้เรื่องคงแปลกใจเหมือนกัน”เจเรมี่เชื่อที่คทาทองเล่าว่าเป็นเรื่องจริงเพราะเห็นว่าโลกนี้เต็มไปด้วยเรื่องแปลกเหลือเชื่ออยู่แล้ว

“พี่โคมเป็นคนมีเหตุผลคงสงสัยแน่ว่าเป็นไปได้ยังไงคนแบบเบรนดี้ในโลกนี้จะมีสักกี่คน” รายระวีชอบคนมีเหตุผลเลยพลอยคิดสงสัยใคร่หาเหตุผล แต่ในที่นี้ไม่มีใครให้เหตุผลกับเธอได้

ทานอาหารแล้วคทาทองอุตส่าห์ใจดีแถมล้างจานชามช้อนส้อมมีดหั่นอาหารเป็นอันว่ารายระวีเบางานลง เหลือแค่ต้องทำความสะอาดเคานท์เตอร์และถูพื้นครัวเท่านั้นทำเสร็จรายระวีหยิบน้ำดื่มแช่เย็นจากในตู้เย็นหวังจะดื่ม

“ว้าย! น้ำหก” รายระวีอุทานเนื่องจากขวดน้ำดื่มลื่นหลุดจากมือเธอกล่าวโทษคนต้นเหตุทันทีด้วยเริ่มมีความหงุดหงิดกับคนไม่เรียบร้อย“พี่คทาทำไมไม่ปิดฝาเกลียวขวดน้ำดื่มให้สนิท ระวีไม่ทันดูหยิบขวดน้ำหลุดมือเลย”ต้องตั้งขวดน้ำดื่มที่น้ำหกเกือบหมดขวดไว้ก่อนแล้วไปหยิบที่ถูพื้นมาเช็ดถูน้ำที่หกบนพื้น

คทาทองเบ้ปาก ไม่เถียงเนื่องจากยอมรับในใจว่าตนเป็นคนสะเพร่าทำอะไรไม่เรียบร้อยล้างจานแล้วเสร็จจึงลงนั่งนำช้อนส้อมและมีดหั่นมาเช็ดคราบน้ำ

“พี่คทาอย่าใช้ผ้าขี้ริ้วเช็ดช้อนผ้าขี้ริ้วนั่นยังไม่ได้ซักเลอะช้อนหมดเพิ่งล้างช้อนมาสะอาดแล้วตากช้อนในที่ใส่เลยสิ” รายระวีบอกหลังจากลงนั่งดื่มน้ำแล้วเห็นเข้าพอดี

“ระวีนี่ขี้บ่นจัง” คทาทองปากไวว่าสวนกลับทันที แต่นึกได้เช่นกันว่าที่รายระวีบอกนั้นถูกต้องและตนเองลืมไปไม่ได้ซักผ้าขี้ริ้วมาก่อนมันย่อมไม่สะอาดแน่แม้กระนั้นยังอดงอนไม่ได้ ถ้าเปรียบเทียบเรื่องความขี้งอนแล้วคทาทองชนะรายระวี“เดี๋ยวพี่จะไปบ้านเบรนดี้ แล้วเย็นนี้หลังเลิกเรียนพี่ไม่กลับบ้านจะไปเล่นไพ่บ้านเบรนดี้ ระวีอยู่กับเจมี่ไปสองคนเถอะ”ว่าแล้วรีบเก็บช้อนใส่ในที่วางช้อนคนขี้งอนเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมเตรียมใส่ชุดไปนอกบ้าน“พี่เบื่อคนขี้บ่นไม่น่ารัก” ว่าแล้วหันหน้าเดินหนีออกจากห้องไป

“พี่คทางอนระวีอ่ะ เฮ้อ... ระวีนี่ไม่น่ารักเลย” เด็กสาวทำหน้าม่อย ท้าวคางอย่างเบื่อเซ็ง

เจเรมี่นั่งเคานท์เตอร์ฝั่งตรงข้าม คนนี้เอ็นดูเด็กสาวอยากปลอบใจ จึงใช้มือลูบศีรษะไปตามเส้นผมเรียบลื่นนุ่มสลวยเป็นเงางามของเด็กสาว

“ใครเขาจะเห็นว่าระวีเป็นยังไงช่างเขา แต่ผมเห็นว่าระวีน่ารักเสมอ”ทั้งน้ำเสียงและรอยยิ้มอ่อนหวาน พร้อมส่งสายตาแบบเดียวกันนั้นมองสบตาเด็กสาวด้วย

“ขอบคุณค่ะเจมี่” เด็กสาวกล่าวขอบคุณในน้ำใจ ซึ้งที่เจเรมี่ปลอบประโลมเขาให้ความเป็นเพื่อนรู้ใจคอยอยู่ใกล้ นัยน์ตาคู่นี้หวานหยาดเยิ้มมุ่งมั่นมองมายอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายตาสวยมีเสน่ห์ดึงดูดสูง แววตาของเขาคล้ายมีอำนาจเวทมนต์ดลใจแต่เป็นมนต์ดำกฤษณาแห่งปีศาจราตรีที่มืดมิด แววตาคู่นี้จะสุกสกาวราวแสงดาวกระพริบพราวยามค่ำคืนโคมฉายเคยสั่งไว้ไม่ให้จ้องตาเจเรมี่ เพราะรู้ดีต่อให้ใจแข็งใจยังแกว่งไปได้นึกมานึกไปรายระวีให้หวั่นวิตก

‘ถ้าคืนนี้จะต้องอยู่กันสองต่อสองกับเจมี่จะเป็นอย่างไรล่ะนี่’

.