...........เมื่อท้องอิ่ม กระทั่งได้อาบน้ำสะอาดทั้งตัวแล้วรายระวีจึงรู้สึกสดชื่นขึ้น ใส่ชุดนอนที่ได้รับมา โนบราโนอันเดอร์แวร์ ซึ่งทั้งสองชิ้นได้ถูกซักแล้วห้อยตากไว้กับชั้นวางของข้างอ่างล้างหน้าเนื่องจากไม่รู้ว่าจะนำไปตากไว้ที่ไหน

ออกมาจากห้องน้ำอย่างมีกระจิตกระใจสนใจบรรยากาศรอบข้าง กวาดตามองไปรอบห้องโทนสีเหลืองครีมดูโปร่งโล่งไม่มีภาพติดฝาผนังสักชิ้น ส่วนครัวมีเคานท์เตอร์และบาร์พร้อมม้านั่งสามตัวเข้าชุดกันสีน้ำตาลอ่อนกะดูคร่าว ๆ ภายในห้องมีพื้นที่ใช้สอยประมาณหกสิบตารางเมตรแม้จะดูเล็กกว่าห้องที่บ้านใหญ่ของเธอ แต่ไม่อึดอัดคับแคบนักหรอก

ที่สำคัญเพิ่งสังเกตเห็นใบหน้าสองหนุ่มอย่างถนัดชัดเจน พวกเขาหน้าตาหล่ออย่างเหลือเชื่อ!

เธอลงนั่งจ้องหน้าโคมฉาย ชายหนุ่มผิวพรรณแบบคนไทยไม่ขาวไม่คล้ำ มีกรอบใบหน้าเกือบรูปไข่ค่อนข้างกลมดวงตารีสองชั้นหลบในแบบชาวเอเชีย จมูกคมสันปลายตรง มีเรียวปากแบบที่เขาเรียกกันว่ารูปกระจับดูดี ๆ จะเห็นมีไฝเม็ดเล็ก ๆ เหนือปากอยู่ด้วย โบราณทายทักว่าไว้เป็นคนเจ้าคารมหรืออาจปากจัด

ส่วนเจเรมี่หนุ่มคนนี้ฝรั่งแน่นอน ผมสีน้ำตาลเข้มผิวขาวอมชมพูใบหน้าเรียวรูปไข่ แม้ไม่ได้ดวงตาเรียวรีสีน้ำตาลมีตาสองชั้นที่ดูมีเสน่ห์ชวนมองจมูกโด่งปลายเชิด มีไฝเม็ดเล็กอยู่ข้างจมูกซีกขวา ปากอิ่มหนาคางมน

“จ้องมองอย่างกับไม่เคยเห็น เธอเป็นอะไรของเธอ”

โคมฉายถามขึ้นก่อนเมื่อเห็นดวงตาบ้องแบ๊วของเด็กสาวเอาแต่จ้องมองหน้าเขาสองคน

“ไม่เคยเห็นคนหล่ออย่างกับดาราแบบนี้เคยเห็นแต่พี่คทาหล่อที่สุดในโรงเรียนแล้วระวีก็ไม่มีพี่น้องหรือญาติที่เป็นผู้ชายด้วย” เด็กสาวบอกไปด้วยใสซื่อ“พี่คมเป็นพี่ชายของพี่คทาเหรอ แล้วอายุเท่าไหร่ ดูเป็นผู้ใหญ่จัง”

ก่อนหน้านี้โคมฉายได้ถือวิสาสะค้นกระเป๋าสะพายของรายระวีดูแล้วขณะเธอกำลังอาบน้ำอยู่นั้นเห็นบัตรนักศึกษาตลอดจนบัตรประชาชนจึงรู้ว่าเธออายุน้อยกว่าเขาและเจเรมี่ถึงเจ็ดปีกับอีกหนึ่งเดือน

“ระวี... เธอเรียกชื่อฉันไม่ถูก ฉันมีชื่อจริงว่าโคมฉาย ชื่อเล่น ...โคมอายุมากกว่าเธอเจ็ดปีนะ ส่วนนี่เรียกชื่อเล่นเจมี่ก็ได้ เขาอายุเท่าฉันแต่เกิดก่อนฉันเจ็ดวัน”ชายหนุ่มเพิ่งแนะนำตัวเองและเจเรมี่หลังจากนึกได้ว่ายังไม่มีการแนะนำทำความรู้จักชื่อเสียงเรียงนามกันมาก่อนเลย

“ค่ะพี่โคม... อึ้ม! เพิ่งนึกได้ คุณเป็นฝรั่งแต่ทำไมถึงพูดภาษาไทยได้ล่ะ” รายระวีรับคำโคมฉายแล้วหันมาถามชายหนุ่มหน้าฝรั่ง

“พ่อผมแต่งงานใหม่กับสาวไทย เมื่อห้าปีก่อนผมเลยต้องหัดพูดภาษาไทย ผมชื่อเจเรมี่นามสกุลฮอร์กกินส์ สัญชาติอเมริกา ยินดีที่ได้รู้จักสาวน้อยระวี”เจเรมี่ดูเหมือนจะกล่าวไปตามมารยาท แต่แท้จริงมันมากกว่านั้น สายตาที่ช้อนชม้ายมองขึ้นมานั้นทำให้เด็กสาวตื่นเต้นและโดยเฉพาะเขาจับมือซ้ายของเธอยกขึ้น และก้มลงทำเหมือนจะจุมพิตบนหลังมือแต่เป็นเพียงสูดดมกลิ่นหอม... “เพิ่งอาบน้ำมาใหม่ ๆ กลิ่นสะอาดจริงนะ”

เล่นเอาหัวจิตหัวใจของสาวน้อยเต้นตึกตั่กและเขินอาย เลยแก้เก้อโดยลอบชำเลืองมองใบหน้าโคมฉายแวบหนึ่งไม่กล้ากลับไปมองสบตากับเจเรมี่อีก จึงสังเกตเห็นได้ในวินาทีนั้นว่า... โคมฉายได้มองค้อนเจเรมี่นั่นดูแปลกไปอีกแบบหนึ่ง

โคมฉายนั้นรู้ดีถึงนิสัยของเจเรมี่ และเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย จึงลุกขึ้นเดินหนีไปหาอย่างอื่นทำแก้เครียด...

“พี่จะไปจัดห้องนอนให้ระวี เดี๋ยวตามเข้ามาด้วย”

รายระวีทำตัวเป็นเด็กดีอย่างกับเชื่อฟัง เดินตามต้อยซึ่งที่จริงกะหนีหน้าให้หายเขินอายจากเจเรมี่เสียมากกว่า

โคมฉายไปนำผ้าปูที่นอนออกมาจากตู้เสื้อผ้า เป็นสีชมพูอ่อนหวานลายดอกไม้ให้เหมาะสมสำหรับเด็กสาวปูบนเตียงกว้างขนาดคิงส์ไซด์ขึงตึงทุกมุม แล้วนำผ้าห่มนวมวางทับก่อนจะนำผ้าห่มที่ทำจากผ้าแพรมาวางพับ นำหมอนมาใส่ปลอกสีเดียวกับผ้าปูที่นอน

รายระวีเกิดความเกรงใจชายหนุ่มที่อุตส่าห์มาทำให้ อยากช่วยทำซึ่งมันควรเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำเองแต่ชีวิตคุณหนูอย่างเธอมีคนรับใช้คอยทำให้ตลอดเวลา จนทำอะไรเองไม่เป็นเอาเสียเลยเลยต้องยืนดูอยู่เฉย จนกระทั่งแล้วเสร็จ และได้รับอัญเชิญ...

“มานอนได้แล้วระวี พี่จะห่มผ้าให้” โคมฉายเพิ่งเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวอย่างเป็นกันเองว่า‘พี่’ ต้องการให้เด็กสาวทำตามคำสั่งเดี๋ยวนั้น แต่เจ้าตัวยังลังเลรีรอ...

“ขอบคุณมากค่ะพี่โคม”

“แล้วมัวยืนรออะไร ลงมานอนสิ” โคมฉายเร่งชี้มือตรงตำแหน่งที่เขาสั่งให้เธอทำตามด้วย

“ระวีเป็นเด็กผู้หญิงคงอยากอ้อน อย่างนี้ต้องจับอุ้มนอน...”เจเรมี่พูดพร้อมอมยิ้มขี้เล่น

ระวีตกใจ! รีบเลี่ยงหนีออกห่างจากข้างกายเจเรมี่ ในใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ยังไม่หายดีถ้าได้โดนเจเรมี่อุ้มจริงอย่างที่เขาว่าจะยิ่งเขินเข้าไปใหญ่

“จะนอนเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” บอกแล้วรีบลงนอน

โคมฉายคลี่ผ้าแพรคลุมเรือนร่างเล็กของเด็กสาว ดึงผ้าห่มให้เหนือระดับพุงปากพลางพูดบอกอย่างอ่อนโยน

“ห่มผ้าแพรให้เผื่อจะได้ไม่ร้อนอบอ้าวแต่ถ้าหนาวก็ดึงผ้าห่มนวมขึ้นมาห่มเอง พี่ไม่เปิดแอร์ในห้องนะเพราะคืนนี้อากาศไม่ร้อน”

“ยูดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนดีจัง ถ้าเป็นผู้หญิงรับรองเลยว่า...ผัวรักผัวหลงแน่นอน” เจเรมี่เข้ามายืนเคียงข้างเรือนกายโคมฉายกระซิบใกล้แทบแนบติดใบหูหนุ่มคู่ซี้พร้อมกันกับวงแขนนั้นเอื้อมโอบไหล่โน้มเรือนกายให้เข้าเบียดชิดกันอีกด้วย

“หึ... หึ...” ไม่มีถ้อยคำโต้ตอบ มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะแฝงความนัย...ตาจ้องมองสบตากัน

ภาพเห็นถนัดต่อหน้านี้คือสองหนุ่มหล่อที่ปฏิบัติตัวต่อกันมันทำให้หัวใจดวงน้อยของเด็กสาวสั่นไหว ไม่ใช่กำลังตกหลุมรักหนุ่มคนหนึ่งคนใดในสองคนนี้หากแต่รู้สึกตื่นเต้น! เป็นความเร้าใจที่ยากจะแทนด้วยคำพรรณนาใด ๆ

...........เพิ่งฟ้าสางเริ่มสว่าง ช่วงประมาณหกโมงเช้า พลันมีเสียงดังโวยวาย

“โอ๊ย! จะบ้าตาย ในห้องน้ำนี่มันอะไรกัน”

“อ้าว! เกิดอะไรขึ้นโคม...” เจเรมี่ตามเข้ามาติด ๆ ร้องถาม

จึงได้เห็นคนต้นเสียงชี้มือไปที่ชั้นวางของข้างอ่างล้างหน้า

“ว้าว! ชุดชั้นในเด็กผู้หญิง ...น่ารักจัง” ว่าแล้วหนุ่มอเมริกันได้จับต้องของสิ่งนั้นอย่างเอ็นดูเหลือเกิน

โคมฉายไม่ได้ขยะแขยงจนจับต้องของส่วนตัวของผู้หญิงไม่ได้เพียงแต่ไม่คุ้นเคย ไม่เคยจับต้องของแบบนั้นมาก่อนเลยในชีวิตที่บ้านของเขามีแต่ผู้ชาย ส่วนมารดาไม่เคยให้เขาได้เห็นแม้กระทั่งชุดชั้นในของเธอ

รายระวีทั้งที่ยังง่วงนอนอยู่มาก ต้องตื่นเพราะเสียงดังจากห้องน้ำแล้วเดินอย่างงัวเงียตามเข้ามาดู...

“นั่นชุดชั้นในของระวี ขอคืนค่ะเจมี่”รายระวียื่นมือไปขอคืนอย่างปากบอก

“นี่ระวี... เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองทำความผิดเลยนะ” โคมฉายทำเสียงเข้มหน้าดุ...

“หืม? แล้วระวีทำผิดอะไรล่ะพี่โคม” เอ่ยปากถามทั้งทำสีหน้าเอ๋อเหรอสุดขีด เป็นเด็กสาวผู้เกิดมาถูกต้องทุกอย่างได้รับการเลี้ยงดูพะเน้าพะนอจากพ่อแม่ คนรับใช้ต่างประจบเอาใจไม่เคยโดนข้อหาทำความผิดสักนิดมาก่อนเลย

“ผิดสถานที่ พี่ไม่อนุญาตให้ตากชุดชั้นในในที่เปิดเผยต้องเอาไปตากในที่ลับตาคน อย่างเช่นในห้องนอนของเธอก็ได้”

“อ๋อ...” รายระวีส่งเสียงคล้ายคราง แล้วจะเดินกลับไปยังห้องนอนของตน ไม่ค่อยสนใจคำพูดของใคร

“ระวีต้องกล่าวคำขอโทษพี่ด้วย ไม่ใช่แค่ร้องอ๋อ... แล้วไม่สำนึกผิด”โคมฉายยังจ้องหน้ารายระวีอย่างเอาเรื่อง

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ebook ออกแล้วดาวน์โหลดกันนะคะ นิยายไบเซ็กส์ช่วล-เกย์