...........คทาทองไปหาเบรนดี้ที่คอนโดก่อนเขากับสกั๊ตจะพากันงีบหลับตอนกลางวันจึงได้เห็นเบรนดี้อยู่ในชุดนอนสีเทาอ่อนเชื้อเชิญเพื่อนให้พักผ่อนโดยจัดโซฟายาวปรับเอนนอนก่อนจะขอตัวเข้าห้องนอนของตนแล้วคทาทองก็นอนเล่นไม่นานเริ่มง่วงใกล้จะหลับ แต่เสียงโทรศัพท์มือถือของเบรนดี้ที่วางทิ้งไว้ดันดังขึ้นมารบกวนทำให้ต้องรีบรับแล้วคิดว่าจะส่งต่อให้เจ้าของ แต่เสียงอีกฝ่ายในโทรศัพท์พูดรัวเหลือเกิน

“ไฮ... เบรนดี้ลูกรัก แม่มีข่าวดีจะบอก ลูกกำลังจะมีน้องหลังจากพ่อกับแม่ได้ไปฉลองครบรอบแต่งงานด้วยกันเมื่อเดือนก่อนตอนนี้ประจำเดือนแม่ไม่มา แม่เลยไปซื้อที่ทดสอบตั้งครรภ์มาตรวจเช็คดูเองปรากฏว่าแม่ท้องจ้าดีใจกับแม่ไหมเบรนดี้ อ้อ... แล้วช่วยไปบอกพ่อกับน้องแทนแม่ด้วยตอนนี้แม่ยุ่งไม่มีเวลาไปหาสองคนนั่นบอกให้พวกเขาเตรียมตัวทำห้องต้อนรับน้องคนใหม่ด้วยนะจ๊ะ”

คทาทองได้ยินชัดเจน แต่เป็นงงกับเรื่องในครอบครัวของเพื่อนสนิทเขานำถือมือนั้นเดินผ่านประตูห้องนอนที่ไม่ได้ล็อคของเบรนดี้เข้าไปเขย่าตัวพร้อมส่งมือถือให้รับสาย

“ฮัลโหล... ผมเบรนดี้ แม่มีอะไรจะคุยเหรอ”

“อ้าว... แล้วเมื่อกี้ใครรับสาย”

“อ๋อ... เพื่อนสนิทชื่อคทาทอง เขามาเที่ยวที่ห้อง...”หลังจากนั้นแม่ลูกได้พูดคุยมือถือกันอยู่อีกพักหนึ่งก่อนวางสายไปแล้วเบรนดี้ได้กดมือถือโทรไปบอกทางบ้านอีกแห่งตามที่แม่เขาสั่ง

คทาทองมองอย่างสงสัย เมื่อเพื่อนคุยจบวางสายไปแล้วจึงซักถาม

“นายมีน้องด้วยเหรอ ไม่เห็นเคยบอก ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ”

“ผู้ชาย... คิดว่าอย่างนั้นนะ” เบรนดี้ตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มปากเต็มคำแล้วเม้มปากกรอกตาไปมาแบบใช้ความคิด ที่จริงเบรนดี้เชื่อว่าตนเองไม่ได้กล่าวคำโกหกออกไปถ้าคทาทองได้เจอกับน้องของเขาจะรู้เองว่าเป็นเช่นไรและบางทีคทาทองอาจได้เจอแล้วแต่ไม่รู้จักก็เป็นได้

...........เมืองเมน เป็นอีกเมืองที่อยู่ในเขตปกครองของนิวยอร์กในห้องของคอนโดกว้างขนาดสามห้องนอน จะว่ากว้างก็ไม่เชิงนักเพราะเต็มไปด้วยหนังสือนิตยสารหนังสือพิมพ์และสิ่งของมากมายวางระเกะระกะเต็มไปหมดมีชั้นหนังสือสูงเต็มผนังห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือจำนวนมหาศาลจนล้นออกมาวางตามทางเดินแถมฝุ่นเกาะเกรอะกรังมีหนังสือบางเล่มเก่าจนกระดาษกลายเป็นสีน้ำตาลมอซอ

เจ้าของห้องเป็นนักเขียนใหญ่ ซึ่งขายดีมีนิยายทำเงินเป็นนิยายผีลึกลับเขย่าขวัญเคิร์ท สมิท ใช้นามปากกา เค.สมิทและแฟนคลับตัวยงคือลูกซึ่งเป็นคู่แฝดคนน้องของเบรนดี้ สมิท

“กรี๊ดดด! แมนน่า... มาเอาของเทียมของเธอไปนะชายทอม”เสียงกรี๊ดลั่นบ้านของบิดาที่ออกสาวแต๋วเห็นจริตเฉพาะตัวคับคล้ายคับคลากระเทยอย่างนี้กำลังจะมีบุตรคนที่สามส่วนบุตรฝาแฝดทั้งสองคนใบหน้าคล้ายผู้เป็นบิดาราวกับแกะแม้ตอนนี้อายุมากขึ้นจะมีหนวดเคราครึ้มและผมยาวปรกต้นคอสีน้ำตาลอ่อนแต่ยังพอเห็นเค้าโครงใบหน้าสวยอยู่พอควร

“โถ่... พ่อชอบเรียกแมนน่าอีกแล้ว ผมชื่อเบรนน่าฮับ”ว่าพลางเข้ามาเก็บของเทียมเลียนแบบอวัยวะของผู้ชาย ซึ่งมันทำมาจากซิลิโคนสีเนื้อมีความนุ่มหยุ่นเด้งได้ใกล้เคียงของจริงอย่างแยกไม่ออกเผลอวางทิ้งไว้ในเก้าอี้ตอนมานั่งอ่านนิยายของบิดานั่นเอง

บิดายืนกำกับอยู่ข้าง ๆ พลางส่ายหน้า ถอนหายใจอย่างกลุ้ม...

“เฮ้อ... หนักใจจริงลูกคนนี้ พี่เบรนดี้เขาฟ้องพ่อเรื่องเธอชอบไปทำลามกเอาไอ้ซิลิโคนแท่งนี้ไปติดทับเหนือจุ๋มจิ๋มแล้วเปิดให้สกั๊ตดูไม่พอยังถ่ายรูปลงเน็ตเที่ยวอวดใครต่อใครว่าตัวเองมีอวัยวะสองเพศในร่างเดียว พ่ออยากจะบ้า!ใครสั่งสอนให้เธอเป็นเด็กลามกขนาดนี้ แถมเก็บผ้าอนามัยไม่เรียบร้อยมีคนเห็นพี่เบรนดี้เขาต้องโกหกว่าตัวเองมีประจำเดือน ตอนนี้อายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้วเมื่อไหร่จะเลิกเล่นสนุกสลับตัวกับเบรนดี้ซะทีพ่อสงสารพี่ชายของลูกที่มีน้องคู่แฝดพิลึกโลกแบบเบรนน่า ช่างโชคร้ายเสียจริง ๆ”ผู้เป็นบิดาบ่นว่าวีรกรรมของบุตรีร่ายยาวยิ่งกว่าขบวนรถไฟฟ้ามหานคร

อยู่ ๆ ประตูห้องคอนโดเปิดออกพร้อมร่างของเบรนดี้วิ่งผ่านประตูห้องทำงานเข้ามาโผกอดบิดา

“พ่อ... แม่กำลังจะมีน้องใหม่ให้พวกเรา เพิ่งโทรบอกผมตอนสาย ให้ผมมาบอกพ่อกับเบรนน่าด้วยพ่อเตรียมทำห้องใหม่ว่าจ้างมัณฑนากรมาตกแต่งต่อเติมห้องคอนโดนี่เลยนะพ่อแม่จะย้ายกลับมาอยู่ด้วย”

“ดีใจจังเลยพี่เบรนดี้” เบรนน่ายิ้มกว้างตาเบิกโต

“หา! เหรอ... เหรอ... ฉันตื่นเต้น! จะมีลูกอีกคน?” เคิร์ททำมือไม้กรีดนิ้วเขย่าไหว ๆ แบบทำอะไรไม่ถูกเพราะตื่นเต้นกับลูกคนใหม่ที่ทิ้งระยะห่างจากการมีลูกคู่แฝดมานานร่วมยี่สิบปีกำลังจะได้มีลูกเล็ก ๆ อีก นับเป็นเรื่องตื่นเต้นสุดแสนดีใจไม่ธรรมดา

...........รายระวีหลังเลิกเรียนไม่อยากรีบกลับคอนโดเลยแวะทานอาหารมื้อเย็นแล้วเดินเล่นในห้างสรรพสินค้าจนค่ำถึงค่อยกลับตั้งใจว่าจะรีบเข้านอนหนีหน้าเจเรมี่

แต่พอกลับถึงห้องกลับได้เจอสาวผิวสีแทนทรงโตหน้าอกคัพดีคนหนึ่งนั่งกอดคลอเคลียอยู่กับเจเรมี่บนโซฟาท่าทางหน้าไม่อายแต่งตัวชุดแส็กสั้นมากจนเห็นแก้มก้นแถมใส่กางเกงในจีสตริงส่งกลิ่นคละคุ้งฉุนมากสำหรับกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจนแทบจะต้องกลั้นหายใจไม่อยากสูดกลิ่นกันเลยทีเดียว

“นี่กิ๊ฟฟี่... เพื่อนผมเอง คนนี้ไงเด็กในปกครองของโคม ชื่อระวี”เจเรมี่หันมาเห็นจึงแนะนำให้สาว ๆ ได้รู้จักกันทั้งที่มือเขายังคงกอดลูบคลำเพื่อนสาวอยู่อย่างเกินเลยเพื่อน

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะกิ๊ฟฟี่ ระวีขอตัวเข้าห้องก่อนนะคะ”เด็กสาวทักทายตามมารยาทเล็กน้อย และไม่อยากอยู่ดูภาพไม่น่าดูจึงพูดเลี่ยงหนี

“เฮ้... อยู่คุยกันก่อนซี่ เธอเคยนอนกับโคมไหม” กิฟฟี่ถาม

โดนจู่โจมด้วยคำถามถึงกับสะดุ้งสะเทือน อย่างกับขโมยถูกตำรวจจับสอบสวนให้รู้สึกตัวว่าการลักกินขโมยกินนี่มันต้องหลบซ่อนปิดบังไม่สามารถพูดความจริงตรงไปตรงมาได้ ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยต้องเอ่ยคำโกหกแต่ตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไป

“ไม่... ไม่เคยหรอก เอ่อ... พอดีรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว ไม่สะดวกคุยอยากนอนพักผ่อนค่ะ” ว่าแล้วรีบเลี่ยงหนีเข้าห้องนอนของตนเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดนอนเลย นอนคิดถึงคนที่เธอรักอ้อมกอดรอยจูบตลอดจนสิ่งที่ฝังเข้ามาในใจ ใช่สิ... อยากท้องมีลูกกับโคมฉายได้พ่อพันธุ์อย่างเขาหล่อเหลาลูกออกมาไม่ว่าจะลูกสาวหรือลูกชายต้องดูดีแน่นอน

สูญเสียความบริสุทธิ์ไปไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาอีกแล้ว จิตใจเปลี่ยนไปให้โหยหาต้องการอยากเอื้อมถึงความสุขทางกายอยากได้สัมผัสนั้นจากชายผู้เป็นที่รักอีกสักครั้ง

ระหว่างนอนใจลอยอยู่กลับต้องฟุ้งซ่านหนักขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเสียงหอบหายใจกระหายใคร่โลกีย์จากห้องนอนข้างเคียงแถมเสียงสนทนาภาษาชวนสยิว...

“อื้อ... เกานมให้หน่อยสิเจมี่”เสียงเรียกร้องกระเส่าเร่าร้อนของสาวไฟแรงสูง

รายระวีพอเข้าใจแล้วว่าเขากำลังทำอะไรกัน ท่าทางจะอย่างไรบ้างจินตนาการได้เป็นฉากหลังจากเคยได้รับประสบการณ์จากโคมฉายมาบ้างแล้วในหัวใจเต้นระรัวยอมรับว่าร่างกายมีปฏิกิริยาเกิดอารมณ์ร่วมขึ้นมาและยิ่งใจเต้นหนักขึ้นเมื่อได้ยินเสียงแหบพร่าของเจเรมี่

“อยากเข้า... ยกก้นขึ้นสิ” พูดพร้อมเสียงหายใจหนักหน่วงรุนแรงมาก

รายระวีนอนกระสับกระส่ายไม่เป็นอันหลับอันนอนไม่สามารถทนฟังได้หัวใจเต้นหนักเหมือนหัวใจจะวายเสียให้ได้สุดท้ายต้องใช้หมอนอุดหูเพื่อบรรเทาเสียงไม่ให้ได้ยินชัดนักพยายามข่มใจให้คลายฟุ้งซ่าน ...สักพักเสียงจากห้องข้างเคียงได้สงบเงียบลงพร้อมกับความง่วงนอนของเธอเอง แล้วค่อย ๆ ผล็อยหลับไปในที่สุด

“ระวี...”

เสียงเรียกทำให้ตื่นลืมตา แล้วต้องตกใจ!

“ผีหลอก!?” รายระวีอุทานและลุกพรวดในความมืดสลัว เงาคนตรงปลายเตียงนอนลุกขึ้นเดินมานั่งข้างเตียงฝั่งซ้ายมือ“เจมี่... เข้ามาทำไม เข้ามาได้ไงใช้กุญแจผีไขเข้ามาเหรอ” เธอรัวคำถามไปหลายคำถึงนี่จะไม่ใช่ผีแต่คนนี้อาจน่ากลัวกว่าภูตผีปีศาจหลายเท่า

เขาอยู่ในชุดนอนเสื้อนอนติดกระดุมเม็ดเดียวเผยให้เห็นหน้าอกกว้างขาวผ่องท่ามกลางความสลัวลางและกลิ่นน้ำหอมฉุนจากแม่สาวคนนั้นยังติดตัวเขามาผสมกับกลิ่นเหงื่อในตัวของเขารวมกันเป็นอีกกลิ่นที่ชวนเวียนหัวสำหรับรายระวีมันทำให้รู้สึกประหลาดปั่นป่วนมวนท้องทั่วทั้งร่างกายและภายในจิตใจ

“ผมมีลูกกุญแจไขเข้ามา นี่บ้านผมไม่ต้องใช้กุญแจผีหรอกมีเรื่องอยากคุย ผมคิดถึงโคม โคมฝากบอกอะไรถึงผมบ้างไหมก่อนกลับเมืองไทย”

“เจมี่บอกว่าคิดถึงพี่โคม? แต่เอาผู้หญิงมานอนกกบอกว่าเป็นเพื่อนแต่เมคเลิฟกันนั่นใช่เพื่อนเหรอ เจมี่นอกใจพี่โคม” เธอไม่ตอบคำถามหากแต่ต่อว่าคู่รักของโคมฉาย

“ผมชอบคบเพื่อนผู้หญิงที่ยอมนอนกับผม เรียกว่าเซ็กส์เฟรนด์เป็นเพียงเพื่อนนอนไม่ได้นอกใจโคมเพราะผมยังรักโคม แต่มันเหงา... ร่างกายมันต้องการโคมอยู่ไกลเหลือเกินตอนนี้ ห่างไกลจนผมทรมานอยากกอดเขา”

หายใจไม่ทั่วท้องเลยกับคำตอบจากปากเจเรมี่รายระวีต้องกระเถิบถอยร่นตัวเองไปนั่งติดหัวเตียงหยิบหมอนมากอดป้องกันตัวเองเมื่อเจเรมี่ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ กลายเป็นที่รับฟังให้เขาได้ระบายอารมณ์เปลี่ยวเหงา...

“ทำไมทำท่าอย่างนั้น ระวีกลัวผมเหรอ ผมไม่ทำอะไรระวีหรอกเดี๋ยวผมจะกลับออกไปแล้ว มานอนเถอะผมจะห่มผ้าให้” เจเรมี่บอกและนั่งรอให้เธอทำตามคำพูดของเขา

รายระวีรีบลงนอนตัวแข็ง หวังให้เจเรมี่รีบออกไปโดยเร็วแล้วเขาห่มผ้าให้ ขณะเธอหลับตาลงไม่อยากมองสบตาของเขาเลยแต่ต้องสะดุ้งหวิวรู้สึกได้ว่าแก้มค่อนไปใกล้ใบหูโดนจุมพิต!

“ราตรีสวัสดิ์สาวน้อย” เจเรมี่ก้มลงจูบแก้มซ้ายรายระวี

เป็นการส่งเข้านอนที่ทำให้ใจเต้นเหมือนกลองรัว จะหลับตาลงไปได้อย่างไรลืมตาขึ้นมาเจอใบหน้าเจเรมี่อยู่ใกล้ชิดมากสบสายตาปีศาจกระหายสวาทคู่นั้นเหมือนมีมนต์ดำเข้ามาครอบงำทำเอาใจแทบวาย

‘เราจะต้องทำใจแข็งไม่พ่ายแพ้ดวงตาคู่นั้น’

เตือนตัวเองได้แค่นั้นขณะนอนตัวเกร็งแข็งทื่อหลับตาลงอีกครั้งเพื่อให้เจเรมี่กลับออกไปจากห้อง

.

+----+----+----+----+----+----+----+----+