...........เจเรมี่มีสาวรุ่นพี่ที่เป็นทั้งเพื่อนและเขานับถือในฐานะบรมครูผู้สอนเซ็กส์เธอคือ... เมลานี การ์ลิป ครั้งนี้เขาต้องไปรับเธอที่สนามบิน ซึ่งเธอติดตามเขากับโคมฉายมาเมืองไทยในภายหลังจุดประสงค์เพื่อมาท่องเที่ยวเมืองไทยเป็นครั้งแรก

นอกจากนี้เมลานียังสนิทกันดีกับโคมฉายเธอผู้เหมือนเป็นเงาสะท้อนด้านมืดของดวงจันทร์ต่อไปสังคมจะได้รับรู้บางสิ่งที่ไม่ได้เป็นความลับเพียงแต่โลกยังไม่เคยได้รับรู้มาก่อน และพวกเขาอยากเปิดเผยตัวตนอยากยืนอยู่บนความจริง โดยไม่แคร์ใครจะเข้าใจได้หรือไม่อาจเข้าใจได้พวกเขาไม่อยากซ่อนตัวอำพรางไว้หลอกลวงใคร

เจเรมี่มองนาฬิกาข้อมือคำนวณคร่าว ๆยังมีเวลาเหลือเฟืออีกราวสามชั่วโมงกว่าเครื่องบินจะลงจอดตามตารางเวลาและเขาได้ให้เบอร์มือถือกับเมลานีไปแล้ว หากเธอถึงสนามบินก่อนเวลา เธอสามารถโทรตามตัวเขาได้แน่นอนว่าเขาต้องใช้เวลาสามชั่วโมงนั้นให้เป็นประโยชน์

นึกมโนภาพถึงรสสวาทอันซาบซ่าจากสาวเซ็กซี่รุ้งพิลาศเหมือนข้าวใหม่ปลามัน ...ฉันและเธอ เกิดปฏิกิริยาทางร่างกายให้ตื่นตัวรู้ตัวได้ว่ากางเกงของตนนั้นคับตึงตุงนูนขึ้นมาในส่วนสนองตอบต่อโลกีย์วิสัยปุถุชน

“อืม... รุ้ง... ฉันคิดถึงเธอ” ชายหนุ่มไวไฟใจหมกมุ่นราคะพึมพำรำพึงรำพันหากใครมาได้ยินเสียงเจเรมี่ตอนนี้มันช่างแหบพร่า พร้อมบ่งบอกว่าเกิดอารมณ์รันจวนป่วนปั่น

เจเรมี่จึงใช้มือถือโทรเข้าห้องของคอนโดสาวที่เขาเพิ่งได้ตัวเธอเป็นคู่สู่สม

“ฮัลโหล... รุ้งพิลาศรับสายค่ะ มีอะไรก็พูดสิคะ เงียบทำไม...เป็นโรคจิตรึไง โทรมาไม่ยอมพูด” รุ้งพิลาศเริ่มหัวเสียเธออยู่คนเดียวในห้องแม้ไม่กลัวใคร แต่ต้องระวังระแวงภัยจึงรีบวางสายไม่พูดต่อความยาวสาวความยืดกับคนไม่รู้จักแม้เครื่องโทรศัพท์ประจำคอนโดจะโชว์เบอร์ของคู่สายปลายทางแต่เธอไม่รู้ว่าใครโทรหาเพราะจำเบอร์มือถือของเจเรมี่ไม่ได้

...........เจเรมี่เก็บคีย์การ์ดและกุญแจห้องของรุ้งพิลาศไว้กับตัวจึงเปิดเข้าห้องของคอนโดได้โดยสะดวก

“เมื่อกี้เป็นฉันที่โทรหาเธอแล้วไม่พูดแค่อยากตรวจสอบว่าเธออยู่คนเดียวหรือเปล่า เผื่อจะมีชู้รักรับสายฉันจะได้ไม่มาหาเธอ”

รุ้งพิลาศดีใจได้เจอเขาที่ไม่ปล่อยให้เธอเหงานานจึงโผเข้ากอดเป็นการต้อนรับ

“ตอนนี้ได้เห็นแล้วนี่ ค้นดูสิว่ามีชู้อยู่หรือไม่มี” พูดพลางเงยหน้าขึ้นรอจูบทักทายจากเขาซึ่งไม่ผิดหวังเขาก้มลงมาจูบอย่างเร็วไว

“ถ้าอย่างนั้นมันต้องไปค้นในห้องนอน”ว่าแล้วฉวยแขนสาวคู่นอนดึงร่างนั้นไปตามใจตัวเอง ผ่านพ้นประตูห้องนอนก็รีบปิดฉับไว

“จะรีบร้อนไปไหน เพิ่งมาถึง กินอะไรก่อนไหม” รุ้งพิลาศร้องทัดทานรู้ว่าต่อไปข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไร อยากประวิงเวลาอยู่ด้วยกันให้นานช้า...

“ฉันขอกินเธอก่อน แล้วค่อยกินอย่างอื่น”เจเรมี่ดึงลากเรือนร่างของรุ้งพิลาศให้เสียหลักล้มลงนอนหงายบนฟูกนอนเริ่มปลุกบทรักแบบรีบร้อน

อารมณ์พิศวาสที่คุกรุ่นจากการคิดถึงเขามาตลอดวัน ทำให้ร่างกายเธอสนองตอบต่อเขาได้รวดเร็วเช่นกันบทรักเร่งรีบแต่ทว่าเร่าร้อนชั่วพริบตาเสื้อผ้าได้กระจายหายไปจากเรือนร่างของคนสองคนบนเตียงเดียวกัน ตะเกียกตะกายไขว่คว้าหาความสุขในกันและกันแต่นั่นนำไปสู่ความสุขสมที่ตื่นเต้นแปลกใหม่ไปอีกแบบ แม้จะเป็นเวลาชั่ววูบก็ตาม

ช่วงเวลาระหว่างกำลังสุขสม เจเรมี่เผลอปล่อยตัวร้องคราง

“อื้มมม...” “อุ๊ย!?” แล้วอุทานออกมาจากความเจ็บทั้งตกใจ!ด้วยถูกรุ้งพิลาศซึ่งกำลังถึงซึ่งความสุขสมปรารถนาเช่นกันนั้นจิกเข้าเนื้อท่อนแขนบริเวณเหนือข้อมือของเจเรมี่ทำให้เป็นรอยเล็บที่ห้อเลือด

“เธอนี่มันซาดิสม์... ทำฉันมีแผลอีกแล้ว” กล่าวตำหนิ พลางถอนตัวลงนอนแผ่หลาข้างกายสาวคู่นอนแต่ฝ่ายนั้นไม่ใยดีกับคำต่อว่า หากแต่สนใจจะถามเรื่องที่อยากรู้มากกว่า

“ทำไมนายดูรีบจัง มีธุระจะไปไหนต่อเหรอ” รุ้งพิลาศถาม ขณะซ่อนร่างเปลือยของตัวเองภายใต้ผ้าห่ม

แล้วเจเรมี่รีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างลุกรี้ลุกรน

“ฉันต้องรีบไปรับเพื่อนที่สนามบิน เพิ่งมาจากอเมริกาเดี๋ยวไม่ทันเวลาเขาจะคอยนาน” เจเรมี่พูดพลางเก็บเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างรีบ ๆ

“เพื่อน? ผู้หญิงหรือผู้ชาย”สัญชาตญาณหญิงอย่างเธอย่อมมีความระแวงสงสัย จึงถามคำถามแบบนั้นออกไป

“ผู้หญิง...” เจเรมี่ประหยัดคำพูด ตอบสั้นที่สุดความคุ้นเคยสอนเขาให้เข้าใจในความหึงหวง ไม่ควรทำให้บาดหมางคลางแคลงโดยการโกหกเขาจึงเลือกที่จะไม่โกหกหรือหลอกลวง

“เป็นอดีตคนรักเก่าหรือคนรักใหม่กันล่ะ” รุ้งพิลาศถามรวน ๆชักไม่สบอารมณ์ ลมหึงกำลังเริ่มโลดแล่น

“เขาเป็นแค่เพื่อนน่า อย่าหึงหวงเลยเพราะเขาแก่กว่าพวกเราตั้งสิบห้าปีเป็นรุ่นพี่ที่นับถือกัน” เจเรมี่บอก และมองตาตรง ๆ ให้ดูจริงใจเข้าไว้

จากคำตอบเช่นนั้น ทำให้รุ้งพิลาศเบาใจคิดว่าผู้หญิงอายุมากกว่าขนาดนั้นเป็นรุ่นป้ารุ่นน้าคงไม่มีทางคิดต่อกันไปในทางชู้สาวเธอเลยเบาใจไปเปราะหนึ่ง เลื่อนตัวลงนอนผ่อนคลาย

“ฉันไปก่อนนะรุ้ง ว่างเมื่อไหร่จะแวะมาใหม่ ไม่นานหรอก”บอกพร้อมก้มลงจุมพิตหน้าผากสาวคู่นอนอย่างอ่อนโยน

ชวนใจรุ้งพิลาศให้นึกว่าเขานั้นน่ารักน่าหลงไม่เสื่อมคลาย

...........หกโมงเย็นในคอนโด Intapalum เจเรมี่พาเมลานีมาถึงห้อง ซึ่งมีโคมฉายรายระวีและคทาทองรอพบเจออยู่

“อู้หู... ผู้หญิงผมทองสวยจังเลยผมทองของจริงเหรอเนี่ยเพิ่งเคยเห็น...” รายระวีตาโต ตื่นเต้นที่ได้เจอคนรู้จักคนใหม่อยู่แต่ในประเทศไทยไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนถึงเคยเห็นฝรั่งนักท่องเที่ยวก็เห็นอยู่แต่ไกล ๆ วันนี้ได้เห็นใกล้ ๆจึงเหมือนได้ค้นพบสิ่งแปลกใหม่

สาวใหญ่ชาวอเมริกันผิวขาว ผมสีทองดัดลอนยาวสยายระดับไหล่กรอบใบหน้ารูปหัวใจเพรียว นัยน์ตาสีฟ้าเข้มใส่ขนตาปลอมเป็นแผงยาวงอน ดั้งจมูกกว้างปลายจมูกโด่งปากกว้างทาปากสีแดงแปร๊ดเธอยิ้มให้รายระวีเป็นยิ้มที่กว้างมากจนเห็นฟันแทบครบสามสิบสองซี่แสดงว่าเธอมีมนุษย์สัมพันธ์ดี จริงใจและเปิดเผย

“อุ๊ยต๊าย! หน้าตาน่ารัก ตัวเล็ก ๆ เหมือนหนูแฮมสเตอร์เลยนี่เด็กในปกครองเธอเหรอโคม...” เมลานีพูดกับโคมฉาย แล้วตรงเข้ามากอดเด็กสาวที่เอ่ยทักทายเธอก่อนแล้วมองเธอตาแป๋วอย่างอเมซซิ่งมากเธออวบและตัวสูงใหญ่กว่าเด็กสาวมาก เพราะเธอสูงถึง 173 เซนติเมตร“อายุน้อยกว่าลูกสาวฉันสองปี ลูกสาวฉันอายุยี่สิบไม่อยู่กับแม่หลายปีแล้วถ้าเธอไปอยู่อเมริกาแวะไปเที่ยวที่เมืองซานฟรานซิสโกบ้างสิ ฉันมีที่พักให้เป็นอพาร์ทเมนท์อยู่ใกล้ชายทะเลล่ะเห็นเธอแล้วฉันคิดถึงลูกสาว” สาวใหญ่พูดคุยจ้อกับเพื่อนใหม่

รายระวีมองอย่างชื่นชมที่เธอดูยังไม่แก่ แต่มีลูกโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

“โห... เมลานีดูยังสาวอยู่เลย มีลูกสาวโตกว่าระวีแล้ว ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่เหรอคะ”

“ขอบคุณที่ชมว่ายังสาว แต่ถามอายุนี่ไม่สุภาพเลยนะจ๊ะ”คุณแม่ยังสาวยิ้มถูกใจในคำชม แต่อุบเรื่องอายุ

“เมลานีแก่กว่าพี่สิบเก้าปี เอาอายุพี่ที่ย่างยี่สิบเอ็ดบวกเข้าไปจะได้อายุของเมลานีพอดี”คทาทองเป็นคนบอกใบ้ให้รายระวี

ซึ่งสาวน้อยคิดเลขไวทำปากจู๋ตาโตแปลกใจอีกแล้ว

“อู้ฮู้... สี่สิบแล้ว? ยังสาวขนาดนี้เลยนะสุดยอด อ้าว... แล้วพี่คทาไปรู้จักเมลานีได้ไงอยู่ประเทศไทยแท้ๆ”

“พี่เคยไปเที่ยวช่วงซัมเมอร์ เมืองซานฟรานซิสโกที่บ้านของเมลานีพร้อมกับพี่โคมแล้วก็เจเรมี่มีพี่รุ้งตามไปด้วย แล้วก็มีคิวลีนอีกคน”

“คิวลีน? ผู้หญิงผู้ชาย? เป็นใครเหรอ” รายระวีไม่รู้เรื่องอะไรเลยเธอแค่เพิ่งเริ่มรู้จักทีละคน

“คิวลีนเป็นผู้หญิง รักแรกของเจมี่ แต่เป็นรักสามเส้า รัก ๆ เลิก ๆ กันอยู่หลายรอบ”เมลานีตอบรายระวี แล้วยังไม่วายมีข้อสงสัยตามมาอีกมากมาย

“งั้นหมายความว่าเจมี่ไม่ได้เกย์ เพราะเจมี่รักผู้หญิงแล้วทำไมถึงมาอยู่กับพี่โคมแบบ...” รายระวีมองหน้าคทาทองแล้วให้ไม่กล้าพูดเพราะเขาคงไม่รู้ว่าพี่ชายของตัวเองอยู่กินกับเจเรมี่แบบไหนแต่คงคิดว่าเป็นเพียงเพื่อนสนิทกันธรรมดา

“พี่โคมชอบบอกกับแม่ว่า “ผมเป็นเกย์”เพราะไม่อยากให้แม่จับแต่งงานกับพี่รุ้ง ผมเข้าใจพี่โคมนะ ถ้าเป็นผม... ผมก็จะบอกแม่ว่าผมยอมเป็นเกย์ดีกว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงร้ายกาจแบบรุ้งพิลาศ”คทาทองรู้จักคนหลายคน แต่ไม่เคยรู้ลึกซึ้งแม้กระทั่งพี่ชายของตนเอง

“ฉันว่าทั้งเจมี่และโคมต่างโตเป็นผู้ใหญ่ พึ่งตัวเองได้แล้วถึงเวลาควรเปิดเผยความจริงว่าเขาสองคนเป็นมากกว่าเพื่อนธรรมดาไม่ใช่แค่เพื่อนแต่เป็นผัวเมียกัน เจมี่ไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน แต่เขารักโคม ยอมรับโคมเป็นเมียและตัวเขาเป็นผัวที่รักเมียคนนี้ ฉันเคยเห็นพวกเขาเมคเลิฟกันบ่อยทุกวันเชื่อว่าทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้น”เมลานีใช้น้ำเสียงบอกเล่าราวกับเรื่องปกติ

แต่คทาทองผู้เป็นน้องชายของโคมฉายมองหน้าเจเรมี่เหมือนเห็นผี!มองสลับกลับไปกลับมากับพี่ชายตน เหมือนไม่อยากเชื่อแต่เมื่อมีพยานยืนยันที่เชื่อถือได้ นั่นทำให้คทาทองต้องคิดหนัก...คิดมากไปถึงเรื่องมารดาของพวกเขาหากรู้ว่าบุตรชายคนโตของตนเป็นเช่นนี้จะยอมรับความจริงได้หรือไม่?

“แม่คิดว่าพี่โคมแกล้งพูดเพื่อเอาตัวรอดจากการแต่งงานแต่ถ้าแม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริง ผมไม่รู้ว่าแม่จะเป็นยังไง”คทาทองพูดทั้งยังคงท่าทีงุนงง

“แล้วนายล่ะรู้สึกยังไงกับพี่เมื่อรู้ความจริงเรื่องนี้”

“ผมยังงงอยู่ตอบไม่ถูกเหมือนกัน เอ่อ... เดี๋ยวแม่จะคอยกินข้าวเย็นผมขอตัวกลับก่อนนะพี่โคม” คทาทองเอ่ยลาอย่างปุบปับฉับพลันลุกขึ้นหันหลังให้ก่อนเดินจากไป...

“เฮ้อ... คทาคงรับไม่ได้” โคมฉายสีหน้าผิดหวังหัวคิ้วยกขึ้นย่นยู่ขมวดเข้าหากัน กัดกรามฟันเป็นสันขึ้นมาหลับตาลงปิดเปลือกตาแน่น มือนั้นกุมขมับตัวเอง

เจเรมี่ปลอบโยนให้กำลังใจ อุ้งมือของเขาบีบไหล่ของคนรักอย่างหนักแน่น

“เข้มแข็งน่าโคม ไออยู่กับยูเสมอไม่ว่าใครจะคิดยังไงกับเราเราสองคนต้องยืนหยัดต่อสู้ความจริงเคียงข้างกัน”

“แล้วพ่อของโคมล่ะจะคิดยังไงฉันคิดว่าผู้ชายที่มีอาวุโสคงคิดต่างจากแม่ของเธอนะ” เมลานีถามด้วยความห่วงใย

“พ่อโอเค... ฉันเคยขอพ่อฝากให้เจมี่เข้าทำงานพ่อให้ทำงานในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายต่างประเทศแล้วฉันลองถามพ่อว่าถ้าฉันกับเจมี่เป็นอะไรกันที่มากกว่าเพื่อน เช่นเป็นผัวเมียกันพ่อจะเข้าใจไหม?จะรังเกียจลูกคนนี้หรือเปล่า? รู้ไหมว่าพ่อย้อนถามกลับ” โคมฉายเล่าพร้อมทั้งรอยยิ้มเศร้าระบายเจือจาง แต่มันไม่ได้สิ้นหวังเสียทีเดียว

“พ่อของยูย้อนถามว่ายังไง” เจเรมี่อยากรู้...

“ลูกเกิดมาเป็นลูกชายของพ่อ ถ้าลูกมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันแปลว่าเป็นเกย์แต่ความเป็นเกย์ทำให้ลูกไม่ได้เป็นลูกของพ่อและความเป็นเกย์ทำให้พ่อไม่ได้เป็นพ่อของลูกหรือเปล่า”

“เปล่าเลย...ความเป็นเกย์ไม่ได้ทำลายความเป็นพ่อลูก แสดงว่าพ่อยูเข้าใจพวกเรานะเท่านั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ” เจเรมี่อมยิ้ม โอบกอดคนรักเข้าไว้ในวงแขนกว้างและจุมพิตลงตรงหน้าผากโคมฉายกอดรับรัดรอบเอวคนรักไว้ซบศีรษะแนบชิด แสดงความรักต่อกันและกันมั่นเสมอ

.