...........เขตปริมณฑลประเทศไทย

การมีหนุ่มหล่อเต็มหน้าจอไปหมดนี่ดีจังเลยหนาสาวน้อยคนหนึ่งเคยกล่าวไว้และอีกหลายคนเห็นด้วยดังนั้นหน้าจอมือถือของพวกเธอจึงมีวอลเปเปอร์อุดมไปด้วยรูปหนุ่มหล่อ

พวกสาว ๆพากันมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับเพื่อนนักเรียนหนุ่มร่วมรุ่นที่หน้าตาดีที่สุดในโรงเรียนเอกชนแห่งนี้ซึ่งวันนี้ทางโรงเรียนได้จัดพิธีรับประกาศนียบัตรสำเร็จการศึกษาระดับชั้นมัธยมปลายบรรดาพ่อแม่ผู้ปกครองมากันเนืองแน่น จึงมีรถจอดเต็มลานจอดรถของโรงเรียนจนล้นออกไปจอดข้างนอกประตูรั้วโรงเรียน

“กรี๊ดดด...พี่ชายพี่คทา หล่อม้ากมาก...”

“ว่าพี่คทาหล่อกว่าพระเอกซีรี่เกาหลีแล้วพี่ชายพี่คทายิ่งหล่อกว่า แต่ว่าคนไหน? คนขาวหรือไม่ขาว ตัวสูงทั้งคู่แถมหน้าตาไม่เหมือนพี่คทาเลย”

เพื่อตัดความสงสัยสองสาวเพื่อนนักเรียนร่วมชั้นมัธยมปลายจึงเดินไปถามให้สิ้นเรื่อง

“สุดหล่อคนนี้พี่ชายผมเองชื่อ...โคมฉาย เรียกพี่โคมก็ได้ ส่วนคนที่ตัวสูงกว่าพี่ชายผมชื่อ... เจมี่เพื่อนพี่ชายเป็นชาวอเมริกัน” หนุ่มวัยยี่สิบยิ้มแย้มร่าเริงกล่าวแนะนำพี่ชายและเพื่อนของพี่

คทาทอง คีมวัฒนานันต์เป็นน้องชายของโคมฉายได้รับการกล่าวขานเป็นชายหนุ่มหน้าหวานปานพระเอกซีรี่ย์เกาหลีหน้าตาดีที่สุดในโรงเรียนด้วยผิวขาวผ่องอมชมพู เป็นผู้ชายตัวเล็กหน้าตาน่ารัก ส่วนสูงไม่เกิน 165 เซนติเมตรผมสีน้ำตาล วงคิ้วหนาดวงตากลมโตสีน้ำตาล จมูกนิดปากหน่อย เค้าโครงใบหน้าสวยเหมือนมารดา

“มาถ่ายรูปด้วยกันเรียกเพื่อน ๆ มาอีกสิ ระวีล่ะมาแล้วยัง” คทาทองเอ่ยชวนเพื่อนสาวร่วมถ่ายรูปด้วยกัน

“เราถ่ายรูปกันก่อนเถอะยัยระวีนั่งอยู่ในห้องประชุมใหญ่ เดี๋ยวค่อยไปตามทีหลัง” สาว ๆมัวห่วงถ่ายรูปกับเพื่อนและหนุ่มหล่อ รีบเซลฟี่กันเป็นที่สนุกสนานก่อนจะเดินไปหาเพื่อนของตน

รายระวีมิ่งมนต์รตี สาวน้อยเรียนจบเร็ว อายุยังไม่เต็มสิบแปดจนกว่าจะถึงกลางปีนี้ผิวนวลออกโทนสีน้ำผึ้ง ใบหน้าเรียวรูปไข่ คิ้วโค้งเข้มดวงตาคมหวานประดับด้วยแพขนตายาวงอนงาม จมูกเล็กได้รูป ปากอิ่มทาลิปมันฉ่ำน้ำสีโอล์ดโรส

“ระวีไปถ่ายรูปกับพวกพี่คทามั่งสิจะได้ทำความรู้จักพี่ชายพี่คทากับเพื่อนหล่อมากทั้งคู่เลยทำไมมานั่งเงียบอยู่คนเดียวล่ะ” ชนกานต์ เป็นเพื่อนสาวกล่าวชวนก่อนแม้จะเห็นท่าทางไม่อยากรับรู้เรื่องราวโลกภายนอกของเพื่อนก็ตาม

พชรมนอึ้งไปนิดหนึ่ง... มองเห็นสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเพื่อนแล้วไม่เข้าใจ

“วันนี้วันรับประกาศนียบัตรมีแต่คนรื่นเริงยินดีแล้วเป็นไรเนี่ยเพื่อน”

“ฉันจะต้องแต่งงาน...ฮึก ฮึก...” รายระวีเริ่มสะอื้นขึ้นมา ใบหน้าสาวรุ่นที่สวยงามบิดเบี้ยวปากเบะดวงตาฉ่ำน้ำตาคลอ

“หา!นี่ยิ่งเป็นข่าวดีไม่ใช่หรือ แหม... แต่แต่งงานไวไปหน่อยนะ” ชนกานต์กล่าวยังไม่เห็นเหตุผลว่าน่าจะเศร้าโศกจนต้องออกสีหน้าเช่นนี้

“ใครจะไปอยากแต่งงานกับตาแก่คราวลุงอายุสี่สิบแปดหน้าผากย่นพุงย้วย เพราะรวยหรอกแม่ถึงบังคับให้ต้องแต่งงาน”

ฟังคำบอกเล่าจากปากเพื่อนแล้วพชรมนบุ้ยปาก เห็นภาพลักษณ์อันชวนสังเวชใจของว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตของเพื่อนเลยทีเดียว

“เออ... ฉันว่าแกน่าสงสารถ้าต้องแต่งงานกับชายแก่อัปลักษณ์ฉันคนหนึ่งล่ะไม่ขอกล้ำกลืนฝืนทนแน่ หนีแม่มันเลยสิ”

“อย่าไปแต่งมันเลยต้องหนีสถานเดียว” ชนกานต์ให้ความเห็นยุยงส่งเสริมไปในทางเดียวกับพชรมน

“แต่แม่ฉันติดหนี้ตาลุงนั่นตั้งเกือบร้อยล้านดอกเบี้ยแพงด้วยทบต้นทบดอก บอกฉันว่าเป็นหนี้พนัน ฉันไม่มีทางเลือกเพราะแม่ไม่มีเงินมาใช้หนี้ฮือ...” รายระวีเริ่มส่งเสียงคร่ำครวญระคนทุกข์ใจ

“เดี๋ยวก่อนนะแม่ฉันชอบเล่นพนัน ตระเวรเข้าบ่อนมานับไม่ถ้วน เคยไปชวนแม่แกแต่แม่แกบอกไม่ชอบเล่นพนันตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยชอบเข้าบ่อน” พชรมนตั้งข้อสงสัยขึ้นก่อนเพื่อน

“เออจริงด้วยแม่ฉันก็ชอบเข้าบ่อนบ่อย ไม่เคยเห็นแม่แกในบ่อนเลยนะเห็นแต่ชอบสะสมเครื่องเพชรเครื่องทอง ป่านนี้เยอะแยะจนเอาไปถมที่ได้แล้วมั้งแล้วอย่างนี้จะไปเป็นหนี้ได้ยังไง หุ้นก็เล่น เงินฝากประจำมีตั้งหลายบัญชีซื้อขายที่ดินได้กำไรงาม ไม่เห็นทำอะไรขาดทุนเลย ฉันว่าแกโดนแม่หลอกหรือเปล่าท่าทางฉันว่าแม่แกน่าจะเป็นพวกงกเงินนะ คงเห็นตาแก่นั่นรวยมากล่ะสิ” ชนกานต์กล่าวสนับสนุนพร้อมทั้งวิพากษ์วิจารณ์ไปตามลักษณะนิสัยมารดาของเพื่อน

“หืม?! ...”รายระวีครางในลำคอ น้ำตาเหือดแห้งหายเร็วพลันใช้ความทรงจำรำลึกนึกย้อนไปย้อนมาทบทวนดูเคยเห็นบัญชีเงินฝากประจำของตนเองที่แม่บอกเก็บไว้ให้ลูก จำนวนเงินในนั้นมีตัวเลขเลยเก้าหลักไปไกลโข!แล้วแม่ได้เก็บรักษาไว้อย่างดี ...นั่นทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ เลยเปลี่ยนสีหน้าสาวน้อยให้กลายเป็นขุ่นเคือง

‘ใช่... เราถูกแม่หลอกแน่แล้ว’

...........หลังพิธีรับประกาศนียบัตรจบลง

“แม่ยินดีด้วยจ้าลูกสาวคนเดียวของแม่”ผู้เป็นมารดาจับมือแสดงความยินดีกับบุตรสาวที่เธอภาคภูมิใจ

สุชารี เคยเป็นอดีตนางแบบผู้ได้สามีแก่แต่รวยตกพุ่มม่ายมาไม่กี่ปี ชีวิตมีสุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองของมรดกตกทอดจากสามีแก่จึงปรารถนาให้บุตรสาวจำเริญรอยตามจัดฉากให้ต้องแต่งงานกับชายแก่แต่ร่ำรวยอภิมหาเศรษฐี กะจะไม่ให้ชีวิตตัวเองและบุตรสาวคนเดียวต้องไปตกต่ำลำบากในบั้นปลายเรียกว่าเป็นหญิงผู้มองการณ์ไกลคนหนึ่งทีเดียว

“พี่ยินดีด้วยนะน้องระวี”ไม่พูดเปล่าเพียงเท่านั้น หากแต่ดึงร่างสาวน้อยหุ่นบางระหงเข้าไปใกล้เอาแก้มมาเฉียดสูดดมกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอดฟอดใหญ่

บรรพต เป็นหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบแปดปีใบหน้าอยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมเริ่มมีตีนกาและริ้วรอยยับย่นแห่งวัย ผิวสีปานกลางตามธรรมดาคนไทยหุ่นสูง 170 เซนติเมตร ไม่ได้อ้วนมากเพียงแค่ไว้พุงเล็กน้อยตามประสาเสี่ยให้ดูพองามพยายามแต่งตัวให้ดูเข้ากับวัยรุ่นที่สุด ใส่กางเกงยีนสีซีดมีรอยขาดเก๋ สนนราคาแพงเพราะเป็นยีนเก่าของแท้สวมเสื้อยืดและสวมแจ็กเก็ตแขนกุดทับอีกชั้น

รายระวีเป็นเด็กสาวเก็บอารมณ์เก่งกระนั้นยังเดือดปุดในใจ โกรธที่โดนฉวยโอกาสหอมแก้มโดยยังไม่ได้อนุญาตสักน้อย

“แม่คะหนูขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวเดียวนะคะ”รายระวีเอ่ยปาก ทำสีหน้าชาเย็นราบเรียบ

เบื้องลึกในใจนั้นได้วางแผนหนีมาสักพักหนึ่งแล้วในกระเป๋าสะพายใบเล็กเตรียมเอกสารหลักฐาน บัญชีธนาคารเล่มเล็กที่มีเอทีเอ็มพอค่าใช้จ่ายอยากไปเรียนต่อที่ไหนสักแห่งให้ห่างไกลมารดาของตน

“เลขทะเบียนลงท้าย88รถโตโยต้าเก่าสีเทาเงินรุ่นปี 90 คันนี้ใช่ของพี่คทาแน่”รายระวีจำรถยนต์ส่วนตัวที่ใช้ประจำของเพื่อนชายร่วมชั้นเรียนได้ดีมันบังเอิญถูกจอดอยู่ในลานจอดรถข้างซุ้มพุ่มไม้ตัดแต่งกิ่งพอเป็นที่กำบังหลบเร้นสายตาผู้คนแต่ละคนที่เดินสวนกันไปมากวักไกว่แถวนั้นไม่มีใครหันมาเห็น เธอก้มตัวลงเล็กน้อยค่อยย่องลองเปิดประตูดูพบว่าประตูรถไม่ได้ล็อค นี่เป็นนิสัยปกติของเพื่อนรุ่นพี่คนนี้เพราะไม่ได้เก็บสะสมของมีค่าราคาแพงเลยไม่เคยล็อครถส่วนตัวสบโอกาสเหมาะจึงรีบเปิดประตูเข้าไปยังเบาะหลัง ออกแปลกตาไปบ้างตรงที่ภายในรถโล่งไม่มีตุ๊กตาหมีหรือหมอนหลายใบเหมือนครั้งก่อนที่เธอกับเพื่อนเคยอาศัยนั่งติดรถไปด้วย

ทางฝ่ายคุณสุชารีรอลูกสาวอยู่เป็นเวลานานจนกระทั่งผู้ปกครองหลายท่านทยอยถอยรถออกจากลานจอดกันไปจนบางตายังไม่เห็นลูกสาวกลับมาจากห้องสุขา จึงเดินไปตามดู... ปรากฏว่าไม่มีแม้เงาของลูกสาววัยรุ่นทุกห้องสุขาหญิงว่างเปล่า

“ตายแล้วลูกระวีหายไปค่ะคุณบรรพต ถูกใครลักพาตัวไปหรือเปล่าคะนี่”คุณสุชารีตีโพยตีพายกับว่าที่ลูกเขยซึ่งอายุนับเป็นรุ่นพี่ของตัวเองด้วยซ้ำ

“ผมว่าลองขอตรวจสอบกับกล้องวงจรปิดบริเวณลานจอดรถดูรีบไปถามเจ้าหน้าที่ดูแลก่อนที่พวกเขาจะกลับบ้านไปกันหมดดีกว่าครับ”ด้วยความเป็นผู้ใหญ่กว่า แม้จะตกใจไปตามว่าที่แม่ยายและใจหายกลัวเจ้าสาวเด็กของตนจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแต่เขาได้สติก่อนจึงเดินนำหน้าคุณสุชารีไปยังห้องควบคุมกล้องวงจรปิดของโรงเรียน

...........สวนอาหารชายชลธารตั้งอยู่ริมแม่น้ำนครชัยศรี มีแพริมน้ำบรรยากาศอิงธรรมชาติโต๊ะอาหารและเก้าอี้ทำจากไม้ไผ่ ซึ่งลูกค้าจะได้นั่งชิมอาหารชมสายน้ำสายลมและแสงจันทร์ยามค่ำคืน

แต่ภายในห้องจัดเลี้ยงตกแต่งอย่างหรูหรากว่าภายนอกชุดโต๊ะเก้าอี้ทำจากไม้มะฮอกกานีขัดเงาและติดแอร์มีคาราโอเกะและชุดโซฟาบุนวมอย่างดี จุที่นั่งได้สามสิบที่

ห้องจัดเลี้ยงถูกจองไว้ก่อนล่วงหน้าโดยครอบครัวคีมวัฒนานันต์พวกเขาพากันมาเลี้ยงฉลองให้ลูกชายคนเล็กที่เพิ่งสำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมปลายแต่งานนี้โดนแย่งซีนกันอย่างมโหราฬ

“ผมจะนั่งข้างแม่พี่โคมไปนั่งฝั่งขวามือพ่อโน่น” คทาทองดันหลังพี่ชายให้หลบไป

“ไม่เอาพี่อยากนั่งข้างแม่ พี่จบปริญญาโทเพิ่งกลับมาจากอเมริกาพี่ต้องมีสิทธิ์นั่งข้างแม่มากกว่าแกสิ”

สองพี่น้องมัวแต่เถียงเกี่ยงแย่งที่นั่งข้างคุณมโนราห์ผู้เป็นมารดาไม่มีใครสนใจจะไปนั่งข้างคุณค้ำฟ้าไทยผู้เป็นบิดาซึ่งนั่งหัวโต๊ะเป็นประธานใหญ่

“แม่จองที่นั่งข้างแม่ไว้ให้ลูกสะใภ้แม่รุ้ง... มานั่งนี่ลูก” ผู้เป็นแม่กวักมือเรียกสาวหุ่นเซ็กซี่ให้เข้ามานั่งเคียงข้างเธออยู่ในชุดเดรสเกาะอกกระโปรงสั้นบานเย็น ดูแสบหูแสบตาโคมฉายซึ่งชายตามองเธอทางหางตาแสดงว่าไม่ได้ปลื้มเธอเลย

เมื่อนั้นคทาทองให้เกิดอาการหน้าแตกเพราะสาวคนนั้นเป็นที่หมายตาหมายใจของมารดา ทั้งรักเอ็นดูสาวเจ้าเรียกได้ว่ายิ่งกว่าลูกชายแท้ๆ เสียอีก เขาเลยต้องเดินอ้อมไปนั่งฝั่งขวามือของผู้เป็นบิดาแทน

รุ้งพิลาศ อุ่นยืนยงตรากูลเป็นสาวมั่นอายุเท่ากันกับโคมฉาย เป็นที่หมายให้เป็นสะใภ้เบอร์หนึ่ง เธอทำงานเก่งเข้าสังคมเก่ง เจรจาฉะฉานเฉลียวฉลาดถูกใจคุณมโนราห์ยิ่งนัก แถมด้วยความงามครบสูตรสาวขาวสวยหมวยอึ๋มใบหน้ารูปไข่จิ้มลิ้มพริ้มเพราสมเป็นลูกครึ่งสาวชาวจีนสิงคโปร์ ลูกเจ้าของร้านทองในไชน่าทาวน์ของเมืองไทย

“พี่โคมมานั่งด้วยกันสิคะ”ว่าแล้วรุ้งพิลาศฉวยดึงแขนชายหนุ่มหุ่นสูงโปร่งให้ลงนั่งเก้าอี้ตัวถัดจากเธอ

โคมฉายแทบล้มลงด้วยแรงดึงของสาวข้างกายแต่เขายังไม่วายดื้อรั้นขึ้นเสียงเถียงอีก

“ฉันไม่ชอบนั่งข้างผู้หญิงฉันเป็นเกย์”

ทั้งบิดามารดาไม่มีใครสนใจฟังคำพูดแสดงตัวตนของบุตรชายคนหัวปีเพราะต่างไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริงด้วยกันทั้งนั้น

หนำซ้ำรุ้งพิลาศยังทำตัวเหมือนแกล้งเข้ากอดแขนโคมฉายอย่างแนบแน่นเสียอีก จนฝ่ายชายระอาที่จะแกะออกเลยปล่อยเลยตามเลยแต่เรียกผู้ช่วย...

“เฮ้... เจมี่ที่รักยูมานั่งข้างไอหน่อยซิ เห็นไหมเนี่ยนางแมวป่ากำลังจะขย้ำไออยู่แล้วยูเป็นแฟนไอต้องมาอยู่เคียงข้างคอยปกป้องไอนะ”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .