Group Blog All Blog
|
เล่ห์รักหักเหลี่ยมบัลลังก์ Su Xing Le เขียน  เล่ห์รักหักเหลี่ยมบัลลังก์ (2 เล่มจบ) Su Xing Le เขียน เหมยสี่ฤดู แปล สำนักพิมพ์ Happy Banana แนว Golden Banana 590 บาท 734 หน้า หลังปกเล่ม 1 ในช่วงที่มืดมนที่สุดของเผยจิ่น เหยียนซื่อหนิงตกลงมาในหลุมพรางที่เขาขุดไว้ ไม่ว่าจะที่หมู่บ้านเล็กๆ ในเมืองเซวียนเฉิง หรือในคฤหาสน์และวังหลวงในเมืองหลวง ไม่ว่านางจะเป็นเด็กในชนบทที่ดุร้ายเซ่อซ่า หรือเป็นสาวงามที่แกล้งทำตัวเป็นกุลสตรีผู้อ่อนหวาน เขาก็อยากรังแกนางมาตลอด ไม่ต้องพูดถึงชีวิตหลังแต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้ว แน่นอนว่าเขาย่อมเปิดศึกหนักกับนางทุกคืนอย่างไม่บันยะบันยัง ดังนั้นข่าวลือที่ชายาอ๋องผู้ทรงคุณธรรมชอบนอนตื่นสายจึงแพร่ออกไป คุยกันหลังอ่าน อ่านเจอว่าเป็นแนวชิงไหวชิงพริบเลยซื้อมาค่ะ เกริ่นเรื่องให้ฟังนะคะ พระเอกคืออ๋องเก้า ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเมตตาและอ่อนน้อม แต่นั่นเป็นเพียงภาพลักษณ์ที่เขาแสดงออกมา เขาเป็นลูกที่ฮ่องเต้ไม่โปรดปราน จึงต้องแสวงหาทางรอดด้วยหนทางต่างๆ ในวังยังมีองค์ชายอีกสามคน อ๋องเจ็ด ขึ้นชื่อด้านความสามารถและความทะเยอทะยาน รัชทายาท ซึ่งคือองค์ชายสิบ และองค์ชายสิบสามซึ่งยังเล็กอยู่ ทุกคนต่างรู้กันทั่วว่าอ๋องเจ็ดและรัชทายาทขับเคี่ยวชิงดีชิงเด่นกันมานาน จึงแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายสนับสนุนอ๋องเจ็ด และฝ่ายที่สนับสนุนรัชทายาท ด้านนางเอก นางเอกเป็นลูกของอัครเสนาบดี เดิมนางเป็นลูกชายาเอก ต่อมาบิดาได้แต่งกับองค์หญิงซึ่งเป็นญาติกับฮองเฮาเข้ามาเป็นชายาเอกร่วมอีกคน มารดานางจึงพานางออกจากจวน หลายปีผ่านไปหลังจากมารดานางเสียชีวิต บิดาได้รับนางกลับจวน แต่ถึงอย่างนั้นฐานะของนางเอกก็ไม่เท่าน้องสาว ซึ่งเป็นลูกขององค์หญิงและท่านพ่อ น้องสาวจะแต่งงาน ยิ่งกว่านั้นคือจะแต่งกับรัชทายาท แต่นางเอก ซึ่งเป็นพี่สาวคนโตกลับยังหาคนแต่งด้วยไม่ได้ ทั้งที่โฉมและกิริยาไม่อ่อนด้อย แต่ด้วยฐานะนางอิหลักอิเหลื่อ จึงไม่มีใครยอมรับ ตอนเด็กๆ พระเอกเคยเจอนางเอกสมัยที่นางเอกยังอยู่กับมารดานอกเมืองหลวง ทั้งคู่ต่างรู้ไส้รู้พุงกันอย่างดี โตมาจึงค่อยเหินห่างไป พระเอกกลับมาเมืองหลวงก็รู้ข่าวนี้เข้าพอดี อีกทั้งเดาออกว่าอ๋องเจ็ดต้องการรับนางเอกไปเป็นชายารอง (คนที่เท่าไรไม่ทราบ) เพื่อคานอำนาจรัชทายาท พระเอกจึงรีบทูลฮ่องเต้ขอพระราชทานงานแต่งให้ตนกับนางเอก ฮ่องเต้ไม่เห็นว่าไม่มีอะไรไม่เหมาะสมก็อนุญาต นางเอกใส่หน้ากากบุตรสาวที่ดีอย่างไรก็ไม่มีทางปฏิเสธงานแต่งครั้งนี้ ทุกคนต่างกล่าวแซ่ซ้องว่านี่เป็นคู่สมรสที่เหมาะสม ชายอ่อนโยนหญิงเรียบร้อย โดยไม่รู้เลยว่าภายใต้หน้ากากนี้ คือหมาป่าเจ้าเล่ห์กับนางเสือที่ดุร้ายยิ่ง หลังอ่านเล่มหนึ่งจบ พบว่า มันไม่ใช่น่ะ ไม่ช่ายยย พล็อตน่าอ่านนะคะ พระนางต่างฝ่ายต่างปิดบังตัวตน แกล้งทำตัวเป็นคนดี สุดท้ายต้องมาแต่งกัน แล้วก็มีการแย่งชิงอำนาจในวังเป็นฉาก แต่ปัญหาคือวิธีการเล่าเรื่อง เล่าเรื่องไม่น่าสนใจเลย ยังไม่สามารถดึงจุดเด่น (หรือจุดที่ผู้อ่านคาดหวังว่าจะเห็น) ออกมาได้ อย่างเล่มหนึ่ง ไปเสียเวลาเล่นเรื่องพ่อแง่แม่งอนและฉากเรตซะเยอะ โอไม่มีปัญหากับฉากเรตนะคะ (จริงๆ ชอบด้วย แฮ่) แต่เรตอย่างไรถึงจะน่าอ่าน ถึงจะแสดงศักยภาพของเรื่องราวออกมา และดึงความรู้สึกของผู้อ่านได้ ความรัก ความใคร่ ตัณหา หรือบาดแผล นี่ต่างหากคือโจทย์สำคัญ ตลอดเล่มหนึ่ง ผู้เขียนไม่สามารถทำให้โอเข้าถึงความรู้สึกร่วมใดๆ ได้เลย ไม่รัก ไม่ฮา ไม่สงสาร ไม่อะไรเลย เฉยเมยมาก ถ้าเปรียบเป็นตลก ก็แป้กสุดๆ เลย ทั้งๆ ที่องค์ประกอบน่าสนใจ อย่างตัวละครก็ไม่แบนนะ ทุกตัวมีความขัดแย้งในตัวเองอยู่ พระนางเป็นคนทั่วไปที่ไม่ดี ไม่เก่งเวอร์ ผิดพลาดได้ มีปัญหาในใจ โอชอบบุคลิกพระเอกด้วย เป็นคนที่พูดสิบ เป็นจริงสักหนึ่ง คนส่วนใหญ่ไม่รู้ก็จะหลงเชื่อหน้าซื่อตาใส โฉมคนดีของเขา มีปมลึกๆ อยู่ การชิงไหวชิงพริบ หักเหลี่ยมเฉือนคม ก็ไม่ง่ายเกินไป ไม่ยากเกินควร ก็ถือว่าทำได้ดีทีเดียว แค่สององค์ประกอบนี้ก็น่าจะทำให้โอชอบไม่ยาก แต่อย่างที่บอกตั้งแต่ต้น คือวิธีเล่าเรื่องไม่เข้าถึงจิตวิญญาณ อันนี้คือความเห็นโอ โอว่าผู้เขียนอาจจะกลัวความแตกต่าง กลัวคนอ่านไม่ชอบ เลยขอเซฟตัวเองด้วยฉากมาตรฐาน ทุกอย่างเลยกลายเป็นขั้นๆ ทำอย่างนี้ ต่อด้วยอย่างนี้ อย่างนั้นนู้น เหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีความรู้สึก โอคิดด้วยซ้ำว่าผู้เขียนไม่เข้าใจตัวละครของตัวเองดีพอ จนโอวางหนังสือไปทำอย่างอื่นยาวเลย แต่ความคิดโอเปลี่ยนเมื่ออ่านเล่มสอง โอพบว่าเล่มสองดีกว่าเล่มแรกมาก โดยเฉพาะช่วงจบ แล้วโอก็ตระหนักว่า ผู้เขียนเข้าใจตัวละครของเขานะ แล้วก็รู้สึก โอ๊ย แล้วทำไมไม่ทำอย่างนี้ตั้งแต่แรก ไปเสียเวลากับอะไรไม่รู้ตั้งนาน สิ่งที่ทำได้ดีในเล่มสองคือ เรื่องเข้มข้นขึ้น ใช้การชิงไหวชิงพริบมากขึ้น เริ่มมีแต่เนื้อไม่มีน้ำ เผยความคิดภายในจิตใจตัวละครต่างๆ ให้เห็นมากขึ้น ไม่เสียเวลากับฉากเรต (ที่ไม่ชวนอินเอาเสียเลย) มากเกินไป แต่จะสมบูรณ์กว่านี้ถ้าเล่าบทสรุปของคู่เพื่อนพระเอกด้วย เปิดตัวเล่มหนึ่งมาเหมือนจะสำคัญ แต่สุดท้ายปล่อยไปตามยถากรรม ให้คนอ่านมโนต่อไปเอง (1.5+3)/2 = 2.25 ดาว สำนวนแปล โอคิดว่ากลางๆ ไม่ดีไม่แย่นะคะ อาจจะมีบางจุดที่อาจจะยังสื่อความได้ไม่ดีเท่าที่ควรบ้าง แต่ไม่มาก ภาพรวมงานรูปเล่มออกมาเรียบร้อยดี โอไม่เจอคำผิดเลย (ละ ล่ะ ก็ใช้ถูกหลัก ยกเว้น เอาล่ะ ที่ต้องเป็น เอาละ ตามหลัก แต่ก็ไม่ใช่จุดสำคัญอะไร) จุดที่ค่อนข้างเป็นปัญหาสำหรับโอคือการเลียนเสียงธรรมชาติ ค่อนข้างทำให้เสียอรรถรสพอสมควร แต่โอคิดว่านี่น่าจะเป็นปัญหาจากต้นทาง ซึ่งก็คือของผู้เขียนมาแต่แรก (โอเดานะคะ) แต่โอไม่แน่ใจเรื่องการใส่เครื่องหมายคำพูด ('-') ลงในเสียงพวกนี้ โอไม่ทราบว่าภาษาจีนมีเครื่องหมายคำพูดไหม แต่โดยหลักแล้วเสียงจำพวกนี้ไม่ใช่เสียงพูด ไม่ต้องใส่เครื่องหมายนี้ค่ะ ยกตัวอย่างที่โออ่านแล้วรู้สึกขัดๆ นะคะ เล่ม 1 หน้า 48-49 ...แต่ยังไม่ทันตอบสนองใดๆ เผยจิ่นก็ก้มหน้าลงมาประกบปากกับนาง โครม! ชั่วขณะนั้นโลกทั้งใบพังทลาย นางเบิกตากว้างรู้สึกเหมือนวิญญาณกระเจิดกระเจิง... ถ้าเป็นงานเขียนของคนไทยโอจะดุค่ะ ใส่ที่ขีดเส้นใต้มาทำไม เสียงพวกนี้เป็นเสียงในจินตนาการ อย่าขัดขวางจินตนาการของคนอ่านด้วยการชี้นำจำพวกนี้ค่ะ บางจุดสามารถใส่ได้เพื่อเพิ่มอรรถรสก็จริง แต่บางจุดที่ไม่เหมาะกับสถานการณ์ ก็ไม่ควรใส่ค่ะ แต่นี่เป็นงานแปล โอก็เลยยกมาเพื่อบอกว่าจุดนี้ทำให้เสียอรรถรส หน้า 136 ทว่าเผยจิ่นกลับไม่พูดอะไรเลย เอาแต่จ้องตาเขา ไม่หลบเลี่ยง มุมปากอมยิ้ม ในห้องเงียบงันอีกครั้ง "เปาะแปะ...เปาะแปะ" จู่ๆ ฝนก็ตก สายฝนกระทบหลังคาส่งเสียงดังกังวาน ต้องใส่เครื่องหมายคำพูดด้วยหรือ ฝนไม่ได้พูดซะหน่อย แล้วโอสงสัยว่าปกติแล้วแปลตรงๆ อย่างนี้เลยหรือเปล่า เล่ม 2 หน้า 30 "แล้วตอนนี้เจ้าคิดจะจัดการฮองเฮาอย่างไร" ตอนแรกเผยจิ่นบอกว่าจะบีบฮองเฮาให้พูดให้ได้ แต่ภายหลังเขากลับนอกเรื่องและเล่าเรื่องตระกูลเซิ่งให้นางฟัง เช่นนั้นแสดงว่าเขาต้องเชื่อมโยงสองเรื่องนี้เข้าด้วยกัน แล้วเขาจะทำอย่างไร ประโยคที่ขีดเส้นใต้ทำให้เข้าใจยากค่ะ ถ้าเป็นโอ โอจะเปลี่ยน แสดงว่าเขาต้องเชื่อมโยงสองเรื่องนี้เข้าด้วยกัน แต่จะทำอย่างไรเล่า หน้า 38 "ชิ้ง..." กระบี่ถูกชักออกจากฝัก ประกายเยียบเย็นสาดไปทั่ว เครื่องหมายคำพูดเช่นกัน หน้า 302 ค่ายทหารใหญ่ทั้งสามแห่งเกิดความวุ่นวาย คนเหล่านั้นได้รับคำสั่งก็รีบเร่งมาที่จวนเสียนอ๋อง พวกเขาได้รับคำสั่งอะไร อ๋องเก้าวางแผนก่อกบฏ ฝ่าบาทถูกกักตัวอยู่ในจวนเสียนอ๋อง ให้รีบไปคุ้มกันฮ่องเต้ อ่านแล้วงงๆ น่ะค่ะ โอไม่แน่ใจเรื่องความหมาย น่าจะหมายถึงอย่างนี้หรือเปล่า ลองนะคะ ค่ายทหารใหญ่ทั้งสามแห่งเกิดความวุ่นวาย คนเหล่านั้นได้รับคำสั่งก็รีบเร่งมาที่จวนเสียนอ๋อง คำสั่งอะไรหรือ อ๋องเก้าวางแผนก่อกบฏ ฝ่าบาทถูกกักตัวอยู่ในจวนเสียนอ๋อง ให้รีบไปคุ้มกันฮ่องเต้ หน้า 343 อันที่จริงแล้วท่านถูกผู้อื่นปั่นหัวมาโดยตลอด ท่านรับไม่ได้ถึงอยากกำจัดคนที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของท่านให้สิ้นซาก? ทำให้เป็นประโยคคำถามสอดคล้องกับเครื่องหมาย กันความเข้าใจผิด ท่านรับไม่ได้มิใช่หรือถึงอยากกำจัดคนที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของท่านให้สิ้นซาก? โอก็ลองๆ นะคะ ไม่ใช่ว่าต้องเป็นอย่างนี้ถึงจะถูกเสมอไป ใครคิดอย่างไรเสนอแนะได้ค่า ระบายบันทึก ยังไม่อ่านให้ข้ามส่วนนี้ไปก่อนเลยค่ะ ***เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ*** . . . . . . . - ชอบฉากสุดท้ายของฮ่องเต้และเผยจิ่นมาก โอว่าฮ่องเต้ก็รักลูกนะ รักทุกคนแค่ไม่เท่ากัน แต่เขาช่างระแวง ทิฐิสูง และเผด็จการ ยิ่งเผยจิ่นไม่ใช่ลูกที่เขาควบคุมได้เขาเลยยิ่งไม่ปลื้ม (รักรัชทายาทที่สุด เพราะควบคุมได้ เชื่อใจฮองเฮา, เผยจางรักรองลงมา เพราะอ่านง่าย และไม่ได้เกลียดพระสนม, เผยเคอ ไม่เกลียดแม่ ไม่เกลียดลูก แต่ไม่ได้ดั่งใจ ส่วนเผยจิ่นรักน้อยที่สุด เพราะเกลียดแม่ พาลลูก ไม่ชอบนิสัยที่อ่านไม่ได้) - ในเรื่องโอชอบพระเอก เผยจิ่น ที่สุด เป็นพระเอกแบบคนธรรมดาๆ ดี รักเดียวใจเดียว รักครอบครัว มีปมพ่อไม่รัก - ไม่ชอบที่สุดก็น่าจะเป็นนางเอก โอคิดว่าด้วยนิสัยและบทแล้วนางน่าจะมีอะไรสำคัญกว่านี้ แต่ตอนนี้เหมือนแค่มาเป็นตัวเสริมพระเอกเท่านั้น - ฮ่องเต้นิสัยแย่ แต่โอชอบอะ แล้วเขาก็ได้รับในสิ่งที่สาสมแล้ว เพราะเขาไม่เคยได้อย่างที่หวัง รัชทายาทเอย อ๋องเจ็ดเอย แม้แต่ตอนท้ายยอมให้เผยจิ่น เผยจิ่นก็ยังแก้เผ็ด ปลอมราชโองการซะงั้น - รัชทายาทเกือบจะเป็นตัวละครที่ชอบและไม่ชอบพร้อมๆ กัน นิสัยแปลกดี - แอบสงสัยว่าคนเขียนเป็นสาววายหรือเปล่า ทำไมชอบเขียนโมเม้นต์แปลกๆ เช่นของรัชทายาท หรือคู่เสี่ยวอี่เสี่ยวจย่า - เด็กๆ ตอนท้ายก็เฮฮา ลูกสามคน ติดอาหนึ่ง ลูกแม่หนึ่ง ลูกพ่ออีกหนึ่ง - ชอบที่คนเขียนเขียนถึงหมี่เหล่าโถวตอนท้าย ก็เป็นการปิดฉากตัวละครสำคัญที่มีแค่ชื่อมาแต่ต้นด้วยดี - เสียแต่ไม่ยอมเขียนคู่คุณหมอให้จบแบบไม่ดูลอยหายไปซะนี่ ปกของพี่กล้วยจะแตกต่างจากสำนักพิมพ์อื่นๆ หน่อย ตรงที่เป็นปกแบบพับ ไม่ทราบว่าเขาเรียกอะไร (แต่ไม่ใช่ปกสวมนะคะ) กระดาษปกเป็นกระดาษแบบขรุขระ ไม่ใช่แบบเรียบค่ะ ก็สมกับรูปแบบปกดี (ส่วนตัวคิดว่าให้อารมณ์เหมือนกระดาษสาลายดอก) พับด้านหน้าใส่ประวัติผู้เขียนมา ส่วนพับด้านหลังเป็นรูปปกเล่ห์รักฯ ทั้งสองเล่มค่ะ  ให้โปสการ์ดกับที่คั่นลายปกมาด้วยค่ะ แต่โปสและที่คั่นเป็นกระดาษแบบเรียบ ไม่ขรุขระเหมือนปก 
อ้าว สวนกัน
หนังดราม่าและหนักอยู่นะ แต่ก็เป็นหนังที่ดี หนังที่ดูแล้วจะเติบโตแหละ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
  วันที่: 27 พฤศจิกายน 2559 เวลา:19:51:46 น.หลังปกก็น่าอ่านดีนะวางพล๊อตแบบนี้
พออ่านที่คุณโอรีวิว เสียดายเล่มแรกแฮะ แต่ยังดีนะที่เล่มสองตีขั้นมาได้ ปกสวย ชอบ เพิ่งรู้ว่า กล้วยหันมาแปลนิยายจีนด้วย ปกแบบมีพับเคยห็น ณ บ้านวรรณกรรมก็ทำ สรุปเรื่องนี้น่าสนใจเหมือนกันแฮะ ออโอ Book Blog โดย: เรียวรุ้ง
วันที่: 27 พฤศจิกายน 2559 เวลา:21:07:33 น. เรื่องนี้ทีแรกที่อ่านคำโปรย ว่าจะสอยเหมือนกันค่ะ แต่ไปอ่านฉบับภาษาอังกฤษจนจบเสียก่อน แล้วรู้สึกเฉยๆ ค่ะ ชอบเรื่องภรรยาผู้มีคุณธรรมมากกว่า เลยประหยัดเงินไปได้
เราว่ารัชทายาทนิสัยแปลกๆ อยู่ สงสารน้องสาวที่เป็นลูกองค์หญิงมาก ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ คุณเรียวรุ้ง กล้วยแปลนิยายจีนมานานแล้วค่ะ เรื่องที่ดังมว๊ากกก คือจอมนางคู่บัลลังก์ฉบับคุณหบินโหม่วไงคะ ราคาถีบตัวขึ้นไปจนน่าตกใจ เคยเห็นเอามาขายชุดละหมื่นบาท (ของใหม่ในซีล พร้อมบ็อกซฺ) แล้วมีคนซื้อด้วย (เป็นลมแพร็พ) โดย: ข้าวปั้น IP: 192.99.15.166 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2559 เวลา:4:08:47 น.
ซั่มกันเพลิน ซั่มกันบันเทิงเริงใจ
. . . . หนีไปบวชชีสงบจิต อยู่แพ้บบบบนึง ป้าจิเป็นลม โดย: Prophet_Doll
วันที่: 28 พฤศจิกายน 2559 เวลา:16:21:59 น.กำลังหาอ่านแนวๆจีนอยู่เลยค่ะ ยังไม่เคยอ่านของที่ไหนเลยนอกจากมากกว่ารักของแจ่ม ตอนนี้พัวพันกับการดูหนัง เรียน ทำงาน เลยอ่านในเด็กดีเป้นส่วนใหญ่ค่ะ พวกแนวจีนนี่แมวน้อยเลือกอ่านไม่เป็นต้องอาศัยรีวิวเอาค่ะไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน 555 อ่านหลังปกแล้วมันแบบมึนๆไม่รู้จะสนุกจริงป่าวอะไรแบบนี้
โดย: Kisshoneyz
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2559 เวลา:23:27:15 น.พี่สาวไกด์ฯ ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ
คุณรุ้ง โอไม่ชอบที่ ณ บ้านวรรณกรรมทำปกอย่างนี้เลย คือเล่มของเขาเล็กอยู่แล้ว กระดาษหน้า พอทำปกพับเลยทำให้เปิดยากไปกันใหญ่  ส่วนสนพ.นี้ทำแปลจีนมานานแล้วค่ะ  คุณข้าวปั้น โอเกือบสงสาร แต่นางเองก็ร้ายใช่ย่อยนะคะ  คุณPd มาเป็นเพลงเลย  คุณแมวน้อยต้องลองๆ ดูค่ะ หาแนวที่ตรงใจแล้วลุยเลย  โดย: ออโอ
วันที่: 1 ธันวาคม 2559 เวลา:1:33:34 น.เหอ เหอ เหอ .....เกือบสอยเพราะปกสวย แต่ตังค์หมด
ช่วงหลัง ทำไมอ่านนิยายแปลจีนแล้วมันเรทเยอะจัง เห็นว่าเรื่องนี้ก็ไม่น้อยเช่นกัน โดย: Serverlus
วันที่: 13 ธันวาคม 2559 เวลา:23:16:36 น.คุณเอ้ มันก็พออ่านได้นะคะ บางทีต้องลองค่ะ โอชอบพระเอกละ
โดย: ออโอ
วันที่: 16 ธันวาคม 2559 เวลา:21:55:45 น.น่าจะเกี่ยวกับคนแปลรึเปล่าคะ เพราะที่แปลให้อ่านในเด็กดีก่อนจะมีการซื้อลิขสิทธิ์ก็สนุกดีนะคะ
โดย: joy IP: 49.228.109.51 วันที่: 18 พฤษภาคม 2560 เวลา:21:37:04 น.
คุณjoy โอว่าน่าจะเกี่ยวกับตัวโอนี่แหละค่ะ เรื่องนี้ก็มีหลายคนที่ชอบนะคะ
 โดย: ออโอ
 วันที่: 19 พฤษภาคม 2560 เวลา:15:11:44 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
นี่ถ้าเล่มหนึ่งเขียนได้แบบเล่มสอง คงดีงามอ้ะ
เพราะพล็อตกับตัวละครนี่น่าสนใจมากๆ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Close To Heaven Food Blog ดู Blog
เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog
คนผ่านทางมาเจอ Literature Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
sawkitty Travel Blog ดู Blog
haiku Art Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Music Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น