Group Blog |
Daemon Bakery ลวิตร์ เขียน มาหม่ำขนมกัน   Daemon Bakery (5 เล่มจบ) ลวิตร์ เขียน สำนักพิมพ์ Enter Books ในเครือแจ่มใส 1,145 บาท (ราคารวมกล่อง) 1,446 หน้า หลังปกเล่ม 1 ‘มอร์เทม’ เจ้าชายรัชทายาทแห่งไปศาจราชอาณาจักรนั้นไม่เหมือนเจ้าชายทั่วๆ ไป เขาเป็นลูกครึ่งปีศาจที่หลงใหลขนมหวาน และอยากเป็นคนทำเบเกอรี่!โชคร้ายที่ชาวปีศาจไม่สามารถรับรสหวานได้ กินขนมที่เขาทำเท่าไหร่ๆ ก็ไม่รู้รสชาติ มอร์เทมจึงตัดสินใจหนีออกจากวังและเดินทางจากแดนปีศาจมายังแดนมนุษย์ และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาได้เจอกับ ‘ปาชามินา’ สาวน้อยอัจฉริยะซึ่งฝันอยากเป็นผู้กล้า และต้องการกำจัดมอร์เทมให้สิ้นซาก เนื่องจากเขาเล็กๆ บนหัวและหางที่โผล่ออกมามันบอกชัดเจนว่ามอร์เทมเป็นปีศาจ! แล้ว (ว่าที่) ผู้กล้าอย่างเธอจะดูดายได้อย่างไร ทว่า... เพียงแค่ได้ลิ้มรสขนมของมอร์เทมเท่านั้นแหละ ปาชามินาก็ถึงกับร้องไห้ออกมาเป็นลิตร เฝ้าตามติดและเกาะแข้งเกาะขามอร์เทมเพื่อขอขนมเป็นประจำ แทบจะลืมจุดประสงค์เรื่องปราบปีศาจของตัวเองไปหมดสิ้น! เกริ่นเอง กาลครั้งหนึ่ง อาจนานหรือไม่นานนักก็ได้ มีเจ้าชายปีศาจคนหนึ่ง โปรดปรานการทำขนมเป็นที่สุด แต่น่าเสียดายที่เหล่าปีศาจไม่สามารถรับรสหวานได้ เขาจึงหนีออกจากบ้าน ไปแดนกลางที่มีมนุษย์อาศัย เปิดร้านขนมหวานขึ้น กาลครั้งหนึ่ง อาจนานหรือไม่นานก็ได้ ในระยะเวลาเดียวกันนั้น ยังมีผู้กล้าสาวคนหนึ่ง มีปณิธานแรงกล้าในการปกป้องดินแดน เมื่อผู้กล้าสาวเห็นปีศาจมาเปิดร้านขนม จึงมาสืบหาเจตนาที่แท้จริงของปีศาจ ปีศาจให้ขนมที่ทำแก่ผู้กล้าสาว เมื่อไดัลิ้มรส ผู้กล้าได้แต่ร้องไห้ และวิ่งหนีไป นี่คือปฐมบทของเรื่องราวของเด็กหนุ่มหญิงสาว ยังมีเรื่องมากมายที่บรรพบุรุษทำไว้ ให้เหล่าลูกหลานได้สืบทอดเจตนา จนกระทั่งสะสางแก้ไข คุยกันหลังอ่าน ในเมื่อพระเอกของเราอยากเปิดร้านขนม ในเรื่องเลยมีแต่ขนม ของหวาน ของน่ากินนานาชนิด อ่านแล้วหิวมากมากที่สุดค่ะ เป็นอันตรายต่อการควบคุมน้ำหนักอย่างยิ่ง และถึงแม้จะอุดมไปด้วยขนม แต่เนื้อเรื่องยังคลอบคลุมถึงเรื่องราวหนหลัง ความเกี่ยวเนื่องที่โยงใยเป็นโซ่คล้อง และความสัมพันธ์ระหว่างดินแดน การดำเนินเรื่องของหนังสือเรื่องนี้ใช้การเล่าเรื่องผ่านจดหมายและบันทึกเป็นส่วนใหญ่ การใช้ภาษาถ่ายทอดเรื่องราวจะค่อนข้างแปลกคือเป็นลักษณะประยุกต์ มีการใช้วงเล็บขยายความแทนการบรรยายปกติ มีสัญลักษณ์ต่างๆ ค่อนข้างมาก ให้ความรู้สึกเป็นกึ่งนิยายกึ่งการ์ตูนกึ่งบทละคร ถ้าชอบแนวภาษาสวยๆ อ่านเรื่องนี้อาจจะไม่ชิน สำหรับเรื่องนี้มีทั้งส่วนที่โอชอบ กับส่วนที่โอไม่ค่อยชอบนัก ส่วนที่ไม่ชอบนักคือวงเล็บใช้แทนการบรรยายที่ถึงแม้หลายครั้งจะทำให้เนื้อเรื่องผ่อนคลาย อ่านได้สบายๆ แต่หลายครั้งทำให้อ่านสะดุดเช่นกัน และตัวร้าย ตัวร้ายเรื่องนี้สร้างผลกระทบเป็นวงกว้างและหนักหนาสาหัส ถ้าหนังสือห้าเล่มเป็นการเดินทาง ตลอดระยะทางจะเจออุปสรรคจากคนคนเดิม จนเหนื่อย ท้อ บาดเจ็บหนัก พอใกล้จะถึงเส้นชัยก็ยังโดนกลั่นแกล้งขัดแข้งขัดขาสารพัด จุดนี้ทำให้เนื้อเรื่องมันดูซ้ำซาก เหมือนโดนกระทำจนเหนื่อยล้าแล้ว ไม่อยากโดนอีกแล้ว แต่ก็ต้องมาโดนซ้ำๆ โอรู้สึกว่าถ้ารายทางไม่เจ็บมาก ปลายทางจะมีพลังสู้ไปกับตัวละครมากกว่านี้ แต่อันนี้ตัวละครดีๆ โดนหนักมาตลอด ขณะที่ตัวร้ายก็แทบจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยเมื่อเทียบกับอีกฝั่ง ส่วนส่วนที่ชอบก็คือที่เหลือทั้งหมดเลย ตัวละครแต่ละตัวจะมีการเติบโตและตระหนักรู้ต่างๆ กันไป ตัวละครที่โอชอบมากเป็นพิเศษ มี ท่านตา อบอุ่น อ่อนโยน จริงจัง จริงใจ ท่านพ่อ บ้าพลัง บ้าขนม บ้าครอบครัว ปาชา ผู้กล้าเด้งดึ๋ง มอร์เทม ปีศาจขนม และสับปะรด ... มาอ่านอีกที ทำไมเค้าลืมท่านลุง ชอบท่านลุงอารัชด้วย หนูขอโทษที่ลืมค่า ท่านลุง ผู้กล้าที่ไม่คิดว่าตัวเองกล้า คำศัพท์แปลกๆ ในเรื่อง อ่านแล้วก็ฮาๆ ดี รู้สึกเวิ้ง เวิ้งมากๆ อันนี้เข้าใจว่าหมายถึงเคว้งคว้าง ล่องลอย หลุดจากปัจจุบัน ยัยปาชาเด้งดึ๋ง ชอบมาก นึกภาพออกเลยว่าปาชาอยู่ไม่สุข กระโดดโลดเต้นไปมา วิ่งหาคนนี้ทีคนนี้ที ยิ่งเวลาปาชาเขียนบันทึก จะมี ๆๆๆๆๆ เป็นสัญลักษณ์ตลอด เหมือนเห็นปาชามากระโดดตะโกนเด้งไปมาในหัว 4 ประเด็นที่โออ่านเจอแล้วอยากเขียนถึง ***เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ*** - เล่าถึงความฝันและปณิธาน ที่อาจไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงเสมอไป เด็กหนุ่มคนหนึ่งอยากเปิดร้านขนม เขาตั้งใจ ลงทุนลงแรง ถึงขนาดหนีออกจากบ้านมายังดินแดนที่ไม่คุ้นเคย เรียนรู้ต่อสู้อย่างยากเย็น เทหน้าตัก เอาเงินทุนตลอดจนกู้หนี้ยืมสินมาลง แต่ก็เหลว ร้านเจ๊งในที่สุด ไม่ต้องเปิดร้าน แต่เชื่อว่าหลายคนมีประสบการณ์หรือมีคนรู้จักมีประสบการณ์ การทำอะไรด้วยความชอบอย่างเดียว เชื่อว่าตัวเองเก่ง มีความพร้อม ตัวเองมั่นใจว่าจะทำเต็มที่เต็มความสามารถ แต่ผลตอบรับที่ได้กลับล้มเหลวไม่เป็นท่า เพราะอะไร? เพราะเรามองแค่มุมเราฝ่ายเดียว เรามองแค่เราพร้อม แต่เราไม่มองมุมมองของอีกฝ่าย เปิดร้านต้องคำนึงถึงลูกค้า มอร์เทมทำขนมเก่ง แต่ตลอดมาเขาเคยทำแค่ในวังแดนปีศาจ มีคนลองชิมขนมไม่กี่คน เขาไม่รู้ความต้องการของมนุษย์ ดังนั้นขนมที่เขาทำจึงใช้ต้นทุนที่ราคาแพง เขาไม่รู้จักงานขาย ไม่รู้จักการบริหารจัดการ เขารู้จักแค่การอยู่หน้าเตา ต้นทุนที่สูงเกินไป บวกกับภาพลักษณ์ของปีศาจในใจของมนุษย์ทำให้คนไม่กล้าเข้ามาซื้อ เหล่านี้ทำให้ร้านต้องปิดตัวไป ต่อมาเขาเริ่มต้นใหม่ มาฝึกงานกับร้านขนมในแดนมนุษย์ สิ่งที่เขาต้องเรียนรู้ก็คือการฝึกฝนให้ชำนาญ มอร์เทมมีทักษะที่ดี แต่ขาดการฝึกฝนซ้ำๆ ในงานเดิมให้ชำนาญ เพราะฉะนั้นงานของเขาจึงไม่เสถียรและเป็นมาตรฐานพอ เขาค่อยๆ เรียนรู้นิสัยของคนรอบข้างทั้งจากอาจารย์และเพื่อนร่วมงาน ต่อมาก็สังเกตลูกค้า งานแทบทุกอย่างมีจุดที่เหมาะสม บางอย่างเปิดมาแล้วรุ่ง บางอย่างก็ต้องใช้เวลาบ่มเพาะ แต่หลายคนมักต้องหยุดโอกาสเพราะปัจจัยต่างๆ ไม่เอื้ออำนวย (ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของทุน) เพราะมอร์เทมเป็นปีศาจ มนุษย์ต้องอาศัยเวลาในการยอมรับและคุ้นเคย เช่นเดียวกับที่มอร์เทมก็ต้องเรียนรู้อุปนิสัยของมนุษย์ด้วยเช่นกัน - มุมมองของคนส่งผลต่อการกระทำ คนที่โอชอบมากคือท่านอารัช ท่านอารัชเป็นวีรบุรุษในใจของแดนกลาง ถึงความสามารถท่านอารัชจะโดดเด่นขนาดไหน แต่สิ่งที่คนประทับใจคือน้ำใจของเขา อารัชอิลูมินา เติบโตมาในสภาวะที่ถูกเคี่ยวกรำอย่างหนัก แต่สิ่งที่ทำให้เขาเป็นอยู่อย่างทุกวันนี้คือการไม่ยึดติดกับอดีต ทำปัจจุบันให้เต็มที่ มองเห็นสิ่งดีที่ซ่อนอยู่ในความแหลกเหลว เขามองโลกด้วยความเข้าใจ โอชอบประโยคหนึ่งที่เขาตอบคำถามว่าทำไมเขายังไม่เป็นไร เขาตอบว่าเขามีคนที่รักเขา เขามีท่านแม่ มีแม่นมที่เข้าใจ ถึงจะมีเวลาไม่นานนัก ต่อมาก็มีคนรัก และมีลูกที่ดี คนส่วนใหญ่ทำไม่ได้อย่างเขา หลายคนทนรับสภาพเคี่ยวกรำไม่ไหวจนจิตใจเปลี่ยนไปบิดเบี้ยวเหมือนมารุสไพรา หรือมองโลกในแง่ร้ายและขาดความนับถือตนเองอย่างท่านแผลเป็นฯ - อิทธิพลของผู้เลี้ยงดู เด็กเป็นคนที่ดูดซับสิ่งรอบข้างได้ง่ายที่สุด คนที่มีอิทธิพลต่อเขามากที่สุดจึงเป็นผู้เลี้ยงดู มอร์เทมรักท่านตาและสนิทกับท่านแม่ มากกว่าท่านพ่อ เพราะท่านพ่อหยาบกระด้าง เอาแต่ล้อสิ่งที่เขาใฝ่ฝันจนทำให้เขาปิดตัวและต่อต้านโดยไม่รู้ตัว จวบจนเขาโตขึ้น เข้าใจความใส่ใจของแต่ละคนที่แสดงออกมาในรูปแบบแตกต่างกัน ท่านตารักเขาจึงไม่โต้แย้ง ท่านแม่รักเขาจึงสนใจสอบถาม และท่านพ่อรักเขาจึงหาเรื่องต่อยตีขัดคอให้เขาแสดงออกไม่อัดอั้น ส่วน รีกัล แม้จะเป็นเด็กที่โตเกินอายุ รับผิดชอบเรื่องหนักๆ หยิบภาระมาแบกใส่บ่าเป็นความรับผิดชอบตัวเองตั้งแต่เล็ก แต่เขาก็มีความขาดแคลนเช่นกัน เพราะท่านพ่อยุ่งกับงาน และรีกัลก็ไม่ใช่คนแสดงออก ทำให้เขาขาดความมั่นใจกลัวไม่ดีทัดเทียมท่านพ่อ กลัวเลวร้ายเหมือนปู่ แต่สุดท้ายท่านอารัชก็หันมาเห็นความผิดปกตินี้ทัน ใส่ใจกับลูกมากขึ้น และไม่อายที่จะบอกรักลูก โอว่าแม้ท่านอารัชจะยุ่งแสนยุ่งขนาดไหน แต่เป็นพ่อที่เข้าใจลูก เป็นพระราชาที่ดีของทุกคน - อาหารเชื่อมดินแดน การทำความเข้าใจในสิ่งที่ตนไม่รู้เป็นเรื่องยาก ต้องใช้เวลา และการปรับตัว แรกเริ่มทุกคนมีกำแพง ป้องกันศัตรูมาทำลาย และป้องกันตัวเองบุบสลาย มอร์เทมมองว่าอาหารของเขาจะเป็นสื่อทำให้ทั้งปีศาจและมนุษย์ลดกำแพงปิดกั้น เข้าใจ เมื่อเราเปิดรับความแตกต่างสิ่งหนึ่ง ก็เหมือนเราเปิดประตูค่อยๆ รับเอาความแตกต่างสิ่งอื่นด้วย มีประเด็นที่โอไม่ค่อยเข้าใจคือการทำลายประตูเชื่อมดินแดน โอเข้าใจว่าดินแดนสองดินแดน คือดินแดนปีศาจและแดนกลางนั้น ตั้งอยู่บนที่เดียวกัน แต่คนละมิติ การเข้าประตูคือการเปิดมิติหนึ่งไปสู่อีกมิติหนึ่ง เพราะฉะนั้น เมื่อทำลายประตู ก็ไม่น่าจะทำให้คนไปมาหาสู่กันง่ายขึ้นเหมือนเปิดประเทศ (โอเข้าใจว่าต้นไม้ที่มาแทนเป็นแค่ศูนย์รวมของพลังที่แบกรับดินแดนเท่านั้น) โอผิดเอง ขอโทษค่า อ่านอย่างนี้ ...จะได้ทนๆ พ่อได้ /วรรค/ พ่อของพวกข้า... รูปรวม ห้าเล่ม เล่มห้าหนาสุด  มีแบบขายแยกเล่ม และก็แบบขายเล่มห้าพ่วงกล่อง ถ้าใครซื้อแบบหลัง ในกล่องจะมีปฏิทินปี 2016 ให้ มีรูปตัวละครด้านหลังปฏิทิน สามารถตั้งได้ ใช้ได้จริง กล่องน่ารักมาก แต่เสียดายที่ถ้าใช้ปกพลาสติกที่แจ่มใสให้มาจะไม่สามารถใส่หนังสือลงกล่องได้ (ซึ่งทุกคนไม่ต้องลองค่ะ โอเป็นหนูทดลองแล้ว สามารถยัดได้แค่สี่เล่ม กล่องแทบพัง ไม่ควรเลียนแบบอย่างยิ่ง)  และถ้าใครสั่งซื้อทางเว็บแจ่มใส ก็จะได้การ์ดแถมเล่มละสองใบ หน้าตาอย่างนี้ (ถ้าไม่หมดก่อนนะคะ) ยังไม่อ่านอย่าเพ่งอ่านการ์ดนะ เดี๋ยวโดนสปอยไม่รู้ตัว  . . . "ข้าไม่เข้าใจ" ไอ้หนูหูตกลง คล้ายกับเมื่อเยาว์วัย "ท่านตาขอรับ ข้าควรจะทำอย่างไร ข้าอยากช่วยท่าน ข้าอยากให้ท่านมีความสุขใจ" เขาถอนใจ ลูบผมมัน เมื่อเติบโตขึ้น สิ่งที่ไม่อยากเห็นก็จะได้เห็น สิ่งที่ไม่อยากรับ บางครั้งก็ต้องรับไว้ กลืนความรู้สึกทั้งปวงเข้าไป หากว่ามีความเข้มแข็งมากพอ ละเอียดอ่อนมากพอ สุดท้ายบางทีความเจ็บปวดทั้งหลายก็อาจจะกลายเป็นมุกมณี เป็นปัญญา "หากอยากช่วยข้า ก็ทำช็อกโกแลตร้อนมาให้ข้าสักถ้วยปะไร" เขาบอกมัน หน้า 94 บทที่ 7 A Thousand Scars Daemon Bakery 2 . . . ข้าไม่อยากให้ปาชาไปมากขึ้นเรื่อยๆ อยู่กับยัยนั่นแล้วดีมาก เด้งดึ๋ง ป่วนอยู่ตลอดเวลา ร่าเริงจนอะไรๆ ก็เหมือนไม่มีปัญหาและจะต้องแก้ไขได้ อยู่กับปาชาแล้วใจข้าสงบ ผ่อนคลาย ยัยนั่นอยากร้องไห้ก็ร้อง อยากกินก็กิน อยากหัวเราะก็หัวเราะ ไม่เสแสร้งไม่กลบเกลื่อนความบกพร่องอะไร หน้า 301-302 บทที่ 19 Daemon Bakery 2 . . . ข้าคิดว่าคนเรามีค่ามีความหมายก็เมื่อทำให้คนอื่นมีความสุข ส่วนอำนาจเป็นเรื่องที่คนอื่นให้ ถึงเจ้าใหญ่คับฟ้า แต่ได้อำนาจเพราะบังคับมาสักวันมันก็จะหมดไป พวกเจ้าเป็นคนอย่างนี้ แม้ไม่อยากได้อำนาจก็ยังจะต้องได้ หน้า 277 Daemon Bakery 5 . . . อ่านแล้วอบอุ่นเหมือนท้องหิวแล้วเราได้กินขนมปังอบร้อนๆ กับช็อกโกแลตแสนอร่อยที่โปรดปราน เรื่องนี้มี e-book ด้วยค่ะ เล่ม 1
เล่ม 2
เล่ม 3
เล่ม 4
เล่ม 5
ขอบคุณที่อ่านผลงานนะคะ :)
ประตูเปิดแค่เดือนละครั้ง และรับคนผ่านเข้าออกได้จำกัดค่ะ (อย่างเช่นตอนอิตซาลผ่านเข้ามาครั้งแรก ก็แทบจะปิดทันทีเลย) ดังนั้นพอทำลายประตูก็เท่ากับตอนนี้จะผ่านเมื่อไหร่ก็ได้ กี่คนก็ได้ ดินแดนทั้งสองไม่ได้อยู่ซ้อนกัน แต่เป็นส่วนต่อกัน คือเหมือนมีเกาะเกาะหนึ่งและแบ่งครึ่ง ครึ่งหนึ่งอยู่มิตินึง อีกครึ่งอยู่อีกมิตินึงน่ะค่ะ ทนๆ พ่อได้ จริงๆ ค่ะ พ่อหมายถึงมารุสไพรา โดย: ลวิตร์
 วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:18:57:23 น.พี่สาวไกด์ฯ ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ เล่มห้าพร้อมกล่องยังอยู่ค่า ส่วนเล่มหนึ่งกับสองหมดค่ะ
คุณลวิตร์  สวัสดีค่า โอผิดจริงๆ ด้วย อ่านใกล้ๆ แล้วเบลอ (โออ่าน พ่อได้พ่อ งงหนักยิ่งกว่าเดิม)ถามเพิ่มอีกนิดค่ะ แล้วปกติ ถ้าไม่ข้ามแดน (ตอนประตูปิด) อีกฝั่งจะเป็นอะไรคะ โดย: ออโอ
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:19:04:32 น.ไม่ค่อยเข้าใจคำถามน่ะค่ะ คือหมายถึงถ้ามาแล้วไม่ข้ามกลับไป หรือหมายถึงระหว่างประตูปิดเกิดอะไรขึ้น หรือหมายถึงอย่างอื่นเอ่ย ^^'
โดย: ลวิตร์
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:19:09:11 น.อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ ฝั่งแดนกลางจะเป็นพื้นที่รกร้างไปจนถึงทะเล มีแต่หิน ฝั่งแดนปีศาจจะเป็นความว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยค่ะ น่าจะมีรายละเอียดอยู่ในบทความของท่านอาลักษณ์ในเล่ม 1
ทั้งสองประเทศเป็นทวีปขนาดเล็ก ไซส์ประมาณย่อมกว่าออสเตรเลียนิดหน่อยน่ะค่ะ โดย: ลวิตร์
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:19:14:23 น.คุณลวิตร์ คือตอนแรกโอเข้าใจว่า ประตูเชื่อมแดนเหมือนประตูทะลุมิติ ถ้าประตูเปิด อีกฝังก็จะเป็นแดนอีกแดน ถ้าปิดอีกฝั่งก็เป็นของแดนตน...
โอว่าโอเข้าใจละค่ะ เหมือนตอนหนึ่งจะเขียนไว้ว่าจริงๆ ประตูไม่ได้อยู่ริม แต่มีอีกแดนอยู่ โอดันไปเข้าใจว่าประตูอยู่ตรงกลาง ถ้าเข้าประตูไปได้ก็ไปยังแดนตรงข้าม ส่วนรอบๆ นอกประตูเป็นของแดนฝั่งตน อย่างนี้ก็แสดงว่าถ้าประตูปิด ที่เห็นก็จะเป็นกำแพง/ที่โล่ง/ที่ว่าง ใช่ไหมคะ โดย: ออโอ
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:19:16:03 น.คุณลวิตร์ รีเฟรชอีกรอบมาตอบพอดี ขอบคุณค่า เข้าใจแล้วค่ะ
  โดย: ออโอ
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:19:16:52 น.โหวตว่าเป็นเรื่องเยี่ยมมากค่ะ ไม่ทราบว่ากล่องแข็งแรงไหมคะ เห็นแล้วชัดอยากได้ แต่ถ้าต้องเอาปกออกก็น่าเสียดาย ...
โดย: jackfruit_k
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:21:18:50 น.อยากได้นะคะ ชุดนี้ แต่หมดตัวแล้ว...ถ้าซื้อตอนตุลา ก็อดปฏิทินสินะ ฮือ
โดย: Serverlus
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:21:28:11 น.คุณ jackfruit_k แข็งแรงพอสมควรเลยค่ะ โอว่าไม่พังง่ายยกเว้นมีของมีคมมาแทง กล่องสวยนะคะ ดีไซน์ดี ที่สันกล่องมีหางมอร์ด้วยค่ะ ฮ่าๆ
 คุณเอ้ รอตุลาถึงกล่องยังเหลือแต่ไม่ทันใช้ปฏิทินนะคะ งั้นซื้อเล่มห้ากับกล่องมาเก็บก่อนเลยไหมคะ  โดย: ออโอ
วันที่: 4 เมษายน 2559 เวลา:22:08:16 น.เรื่องนี้น่าสนใจจังค่ะคุณโอ
ปกสวยด้วย เคยอ่านงานของลวิตร์มาบ้าง ก็โอเคนะ ชอบระดับนึงเลย โหวตให้ค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Mintra-april Travel Blog ดู Blog hachikoแห่งดินแดนปลากรอบ Travel Blog ดู Blog comicclubs Diarist ดู Blog mambymam Home & Garden Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: เรียวรุ้ง
วันที่: 5 เมษายน 2559 เวลา:8:05:51 น.อยากได้กล่องด้วยกับของแถมด้วย เดี๋ยวไปเล็งในเวป สนพ. ว่ายังมีครบไหม
ถ้าไม่เห็นรีวิวคุณโอก็ลืมไปเลยนะเนี่ย ขอบคุณนะคะ โดย: polyj
วันที่: 5 เมษายน 2559 เวลา:8:07:46 น.คุณเรียวรุ้ง ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ โอก็ชอบงานของคนเขียนเหมือนกันค่ะ อย่างเรื่องนี้คนอ่านเหมือนได้เติบโตไปพร้อมตัวละครด้วย
คุณpolyj ในเว็บขาดเล่ม 1 กับ 2 ค่ะ กด wish list ไว้ เผื่องานจบเขาจะเอา stock ที่งานมาเพิ่ม หรือไม่ก็ลองส่องๆ ที่งานหนังสือเลยค่ะ น่าจะมีครบนะ (เดาค่ะ) โดย: ออโอ
วันที่: 5 เมษายน 2559 เวลา:23:28:30 น.เคยเล็งๆไว้ว่าอยากลองค่ะ แต่ก็ลืมไปเลย แนวๆนี้ไม่ค่อยถนัด แต่ก็อยากลอง
โดย: kunaom
วันที่: 7 เมษายน 2559 เวลา:16:17:16 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
อ่านรีวิวแล้วเพิ่งนึกออกกกกกก
เฮ้ยยย ลืมสั่งเล่มห้าพร้อมบ็อกเซ็ต กรี๊ดดดด ไปสั่งด่วนๆ ยังมีมั้ยนี่ แงๆๆๆ
โหวตให้นะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Max Bulliboo Health Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Music Blog ดู Blog
อาคุงกล่อง Book Blog ดู Blog
อุ้มสี Topical Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Food Blog ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
moresaw Funniest Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น