จากที่เราเคยกล่าวกันมาแล้วในบทความ "เครื่องประดับนางเอกงิ้ว" ทำให้เราทราบถึงอุปกรณ์ในการประดับผมนางเอกแบ่งออกเป็นสามประเภทหลัก ซึ่งเครื่องประดับเหล่านั้นในภาษางิ้วจะเรียกว่า อิ้งโถวเมี่ยน 硬头面 หรือ "เครื่องประดับแข็ง"

ในเมื่อมีเครื่องประดับแข็งแล้ว แน่นอนว่าย่อมต้องมี หร่วนโถวเมี่ยน 软头面 หรือ "เครื่องประดับอ่อน" ด้วยเช่นกัน เครื่องประดับอ่อนในที่นี้ก็คืออุปกรณ์ในการทำผมในขั้นแรก ก่อนที่จะมีการตกแต่งด้วยเครื่องประดับแข็งทับลงไป แบ่งออกได้เป็น

หว่างจื๊อ 网子

ตาข่ายผมปลอมนี้น่าจะเป็นที่ชินตาสำหรับหลายๆท่านที่เคยผ่านโรงงิ้ว เพราะมักจะสวมใส่อยู่บนศีรษะนักแสดงงิ้วทุกคน โดยเฉพาะเวลาที่ยังไม่ขึ้นแสดงก็จะเห็นกันได้ทั่วไป แบ่งออกเป็นสามสีคือ ดำ เทา ขาว การเลือกใช้สีขึ้นอยู่กับอายุของตัวละครในแต่ละเรื่อง มีทั้งที่ทำจากหางม้าและไนลอน ส่วนมากจะมีเชือกอยู่ที่ด้านหลัง เอาไว้ดึงตาและคิ้วให้เฉียงขึ้นเพื่อให้ตาดูมีพลังดุจตาหงส์ โดยจะต้องมีการรัดให้แน่นบริเวณรอบศีรษะ ภาษาจีนเรียกว่า เลยโถว 勒头 ซึ่งอาจทำให้เลือดไหลเวียนไม่สะดวกไปชั่วขณะ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ต้องอาศัยความอดทนของนักแสดงเป็นอันมาก

สุ่ยซา 水纱

อุปกรณ์ชิ้นนี้ในปัจจุบันไม่ค่อยพบเห็นในเมืองไทย แต่ในประเทศจีนยังคงมีความสำคัญอยู่ ก่อนใช้ต้องนำไปชุบน้ำก่อน แล้วนำมาพันรอบศีรษะหลังจากครอบตาข่ายผมปลอมเพื่อให้ดูกลมกลืนเหมือนผมจริง ไม่เห็นขอบตาข่าย ประโยชน์อีกอย่างก็คือสามารถเสียบเครื่องประดับลงไปได้

นอกจากนี้ ยังสามารถใช้แทนผมสองข้างของตัวละครบางตัวได้ ส่วนมากจะเป็นตัวละครหนุ่ม สามารถนำมาจับแสดงแทนหนวดได้เช่นกัน ในภาษาจีนเรียกว่า เชียนจิน 牵巾（千斤）

ไสว่ฟ่า 甩发

มวยผม จะใช้กับตัวละครที่อยู่ในภาวะตกต่ำ ตกยาก ถูกลงโทษ ฯลฯ การจะสะบัดมวยผมให้สวยงาม ก็เป็นอีกทักษะหนึ่งที่นักแสดงต้องได้รับการฝึกฝนอย่างชำนาญ มวยผมที่ใช้จะเป็นผมจริง เพราะหากเป็นผมปลอมจะเกิดการพันกันเวลาแสดง

ฟ่าจี้ 发髻

มวยผมอีกแบบ ต่างกับด้านบนตรงที่มักใช้กับตัวละครค่อนข้างสูงวัย แสดงถึงผมที่บางลง ต่างกับผมมวยยาวที่จะใช้กับตัวละครที่อยู่ในวัยหนุ่ม

อุปกรณ์ชิ้นนี้ยังสามารถนำมาจัดเป็นรูปทรงพัดโดยติดไว้ที่ศีรษะ(คล้ายผมแกละแต่เป็นรูปพัดตั้งขึ้นอย่างภาพด้านบน) มักจะให้กับตัวละครที่มีความหึกเหิมดุดัน การทำผมในลักษณะนี้ภาษาจีนเรียกว่า จวาจี้ 髽髻

นอกจากนี้ยังสามารถนำมาจัดเป็นทรงผมที่มีลักษณะปล่อยตรงลงมาทางด้านหลังอย่างรูปด้านบน ทรงผมในลักษณะนี้ภาษาจีนเรียกว่า เผิงโถว 蓬头

เฟยปิน 飞鬓

อุปกรณ๋ชิ้นนี้ใช้เสียบบริเวณข้างหู สื่อถึงผมที่ชี้ขึ้น มักใช้กับตัวละครที่มีเหี้ยมหาญ มีทั้งสีดำ เทา ขาว แดง เขียว ขึ้นอยู่กับสีผมของตัวละคร

ไหเอ๋อร์ฟ่า 孩儿发

ผมเปียสองข้างสำหรับตัวละครเด็ก บริเวณหน้าผากอาจจะเสริมผมหน้าม้าลงไปหรือไม่ก็ได้ ในตัวหน้าลายก็มีใช้ เช่น หยางชีหลาง ต่างกันที่มีความหนาและยาวกว่า

เพี่ยนจื่อ 片子

เพี่ยนจื่อ หรือผมเหล่านี้ ในภาษางิ้วแต้จิ๋วจะเรียกว่า "จุยปิ่ง" จะต้องนำมาหวีกับยางไม้(แต้จิ๋วเรียกหล่าเต๊า) แล้วนำมาขดเป็นลอนแปะรอบหน้าเพื่อปรับรูปหน้าให้สวยงาม ตามปกติจะใช้เจ็ดลอนกับอีกสองจอน

ต้าฟ่า+เซี่ยนเหว่ยจือ 大发、线尾子

เป็นมวยผมและที่ติดบริเวณด้านหลังศีรษะของตัวละครหญิง ใช้คู่กับผมยาวที่ทำจากไหมพรม การทำผมในลักษณะนี้จะใช้กับบทนางเอกชิงอี (แต้จิ๋วเรียกโอวซา) ภาษาจีนเรียกการทำผมลักษณะนี้ว่า ซูต้าโถว 梳大头

头套 วิกผม

การทำผมลักษณะนี้เรียกว่า กู่จวงโถว 古装头 หรือที่เรียกว่าทรงโบราณ คือเป็นการเกล้ามวยสูงขึ้นไป อุปกรณ์ที่ใช้ก็คือวิกผมและมวยผมบนศีรษะในลักษณะต่างๆ

เยี่ยนเหว่ย 燕尾

อุปกรณ์ชิ้นนี้ใช้กับทรงผมแบบแมนจู ซึ่งในงิ้วปักกิ่งตัวละครหญิงที่แต่งตัวแบบแมนจูจะมีความหมายถึงหญิงต่างชาติทั้งหมด ผมปลอมที่มีลักษณะเหมือนหางนกนางแอ่นนี้จึงถูกนำมาใช้ในการแสดงงิ้วด้วยเช่นกัน

หมายเหตุ：คำอ่านภาษาจีนทั้งหมดในบทความเป็นสำเนียงจีนกลาง

Create Date : 09 กรกฎาคม 2555
Last Update : 9 กรกฎาคม 2555 3:18:42 น.		1 comments
Counter : 8244 Pageviews.
Share Tweet