Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
15 กรกฏาคม 2551
 
All Blogs
 
ย้อนกลับไป...เปิดเทอมใหม่หัวใจว้าวุ่น

แม่ไม่ได้อัพบล็อกนานมากๆๆๆๆ เพราะช่วงที่ผ่านมาทุกชีวิตในบ้านเราเกิดการเปลี่ยนแปลงพอสมควร

เริ่มจากต้นเดือนพ.ค. บ้านเราสูญเสียคุณย่าไปอย่างกะทันหัน พอเสร็จงานพระราชทานเพลิงศพคุณย่า วันถัดมาเป็นวันลอยอังคารคุณย่า ก็เป็นวันเดียวกับวันเปิดเทอมครั้งแรกในชีวิตของพี่ป่าน

เสียดายมากๆ ที่คุณย่าไม่มีโอกาสได้เห็นหลานสาวสุดที่รักได้ใส่ชุดนักเรียน แล้วก็เสียดายที่คุณย่าไม่มีโอกาสไปรับ-ส่งหลานอย่างที่คุณย่าเคยตั้งใจไว้

ตอนนี้ผ่านไป 2 เดือนเศษ พี่ป่านก็ยังมีบ่นคิดถึงคุณย่าบ้างเป็นบางครั้ง นั่งเล่นอยู่ก็เปรยๆ “หนูคิดถึงคุณย่า” หรือบางทีก็เป็นคำถาม “คุณแม่ เมื่อไหร่คุณย่าจะกลับบ้าน” เอ่อ...คุณย่าคงจะกลับมาบ่อยพอสมควรแหละลูก เพราะเห็นคนแถวบ้านเค้าพูดๆกัน หุหุ

ส่วนน้องปอเวลาเปิดดูอัลบั้มรูปแล้วเห็นรูปคุณย่า ก็จะชี้แล้วเรียก “ย้า” หลานสาวคนเล็กก็ยังจำคุณย่าได้นะ

ช่วงหลังๆก่อนที่คุณย่าจะเสีย น้องปอติดคุณย่าพอสมควร เรียกได้ว่าเป็นคนเดียวนอกจากแม่ที่น้องปอยอมให้จูงมือพาไปเดินเที่ยวได้ แล้วก็อ้อนคุณย่ามาก ชอบเข้าไปเอาแก้มซบตักคุณย่าอยู่บ่อยๆ



คุณย่าไปสบายแล้วนะเด็กๆ ไม่ต้องเจ็บป่วย ไม่ต้องทรมานกับอะไรอีกแล้ว


กลับสู่โหมดปกติ(แบบย้อนหลังนานมากๆ)

เปิดเทอมวันแรกในชีวิตนักเรียนใหม่ของพี่ป่าน ทุกคนในบ้านเราก็แยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเอง

คุณปู่ คุณป้า ป๊า และญาติพี่น้องของคุณย่า ก็ไปลอยอังคารที่วัดเฉลิมพระเกียรติ

อาม่า อยู่บ้านเฝ้าลิง

แม่ พานักเรียนใหม่ออกเดินทางสู่โลกกว้าง (แต่ใกล้บ้าน)

พี่ป่านลั้นลามาก บอกว่าชุดนักเรียนสวย (เพราะมันเป็นกระโปรงแค่นั้นแหละ)


ถ่ายกับปู่ก่อนไปโรงเรียนวันแรก


ฮึบๆ ใส่รองเท้านักเรียนเอง


เช้าวันแรกของการไปโรงเรียน

ตอนไปถึงร.ร. พี่ป่านหน้าตางงๆนิดหน่อย ...เอ๊ะ!!แม่พาเรามาทำอะไรที่นี่นะ ...ทำไมคนเยอะจังหนอ??? แต่...ที่ไหนมีแม่ พี่ป่านสู้ไม่ถอย (ถึงจะยังงงๆอยู่ก็เหอะ)

พี่ป่านออกแววติดแม่อย่างแรง จนบางทีแม่ก็เผลอหงุดหงิด แต่พอมาคิดๆดู เออ...พี่ป่านจะติดแม่ก็ไม่แปลกนี่หว่า เพราะที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พี่ป่านมาเจอสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ


แวะมุมหนังสือแป๊บนึง


ไม้หนีบก็สนุกได้


ชุลมุนเก็บของเล่นก่อนไปเข้าแถว


ปั้นดินน้ำมัน














เข้าแถวเตรียมไปล้างมือในห้องน้ำ


ไทยมุงรุ่นเยาว์


กินนม


ฮัลโหล


ข้าวกลางวันมื้อแรกที่โรงเรียน

วันแรกผ่านไปด้วยดี(แบบมีแม่ประกบติด) ห่างแม่ไม่ค่อยได้ ขนาดเห็นพี่ป่านกำลังเพลินๆดูคุณครู แม่แอบถอยมายืนหลังห้อง พอพี่ป่านนึกขึ้นได้ก็เดินมาจิกแม่ไปนั่งข้างๆด้วย ...วันต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย


เช้าวันที่สอง ...มีลิงตามไปส่งด้วย


ไปกันเล้ย


เข้าแถว


แด๊นซ์... (ส่วนครูอ้อนตามเก็บสแปร์ ลูกใครหว่าหนีออกนอกห้องเรียน)


ร้องเพลง (เพลงอะไรก็ไม่รู้ ร้องไม่เป็น แต่ตบมือตามอย่างเดียว)


กินข้าวแบบเบื่อๆ


เหมือนถูกบังคับให้กิน


ก่อนกลับบ้าน

วันที่สองผ่านไปแบบดีมั่ง ไม่ดีมั่ง จะดีก็ตอนที่แม่นั่งอยู่ข้างๆ (แล้วมีลิงป่วนอยู่อีกตัวนึง) แต่แม่ก็มีแอบขอตัวไปยืนรอนอกห้องเป็นระยะ พี่ป่านก็นั่งในห้องได้ซักพักเหมือนกัน แล้วก็เดินออกมาตามแม่เข้าไปในห้องด้วยเหมือนเดิม (ตอนเดินออกมาตามหาแม่นี่หน้าจืดสนิท) แล้วบอกว่าให้แม่เข้าไปนั่งเรียนด้วย (แม่อายุเกินเกณฑ์ไปหลายสามสิบปีแล้วลูก) มีแววว่าพรุ่งนี้ได้เห็นซีนเสียน้ำตาแน่ๆ กร๊ากๆๆ


เช้าวันที่สาม...ลั้นลา


เข้าแถว...ก่อนโดนแม่ชิ่งหนี

วันที่สามได้ยินมาว่าห้ามผู้ปกครองเข้าห้องเรียน พอพี่ป่านเข้าแถว แม่เลยรีบชิ่งดีกว่า เลยเห็นผลทันตาว่าน้ำตาแตกเป็นยังไง เลยต้องรีบจูงมือพาไปฝากฝังกับครูหน่อย แล้วตัดใจหันหลังออกมาเลย ไม่งั้นครูจะจัดการลำบาก

พอส่งพี่ป่านเสร็จ มีเวลาซัก 2-3 ชั่วโมง บ้านช่องไม่กลับ (ทั้งที่อยู่ใกล้มาก) ให้เหตุผลกับตัวเองว่าแอบเครียดเล็กน้อย (ข้ออ้างของคนอยากเสียตังค์) เลยแวะร้านทำผมหน้าร.ร.นี่ล่ะ เสร็จทันเวลารับพี่ป่านกลับบ้านพอดี พอเข้าบ้านอาม่างงเล็กน้อย ตอนออกจากบ้านไปหัวยุ่งหยั่งกะรังนก พอกลับเข้าบ้านลอนงามสลวย กร๊ากๆๆ


กลับถึงบ้านเลยประชดแม่ด้วยการติดกิ๊บแก้เครียด

หลังจากนั้นอีก 2 วัน พี่ป่านก็ร้องไห้แงๆเวลาแม่ไปส่ง แต่ครูหน่อยก็บอกว่าร้องน้อยลงทุกวัน จนวันศุกร์(วันที่ 5 ของการไปร.ร.) ก็ร้องแป๊บเดียวเอง พอแม่ลับตาซักพักก็เลิกร้อง แล้วก็ให้ความร่วมมือทำกิจกรรมอย่างดี จนครูหน่อยบอกแม่ว่า “น้องป่านเค้าชอบร้องเพลงแล้วก็เต้นนะคะคุณแม่” กร๊ากๆๆ

ผ่านอาทิตย์แรกไปแล้ว พอเริ่มอาทิตย์ที่สอง ก็ไม่ค่อยมีปัญหาละ เวลาไปส่งก็ไม่ร้องไห้หงิงๆ เพียงแค่ทำหน้าจ๋อยๆ แล้วพอเวลาแม่ไปรับก็จะยิ้มสดใสมากๆ

แต่บางวันก็อาจจะมีอาการไม่อยากตื่น ไม่อยากไปร.ร.นิดหน่อย แต่ไม่ถือว่าหนักหนา พอรับมือไหว

บางวันตื่นมามีการถามว่า ..วันนี้วันอะไร ..ต้องไปโรงเรียนมั้ย ..มีออกกำลังกายรึเปล่า ..ใส่ชุดอะไรไปอ่ะ (คือพี่ป่านชอบใส่ชุดนักเรียน แล้วก็ไม่ชอบใส่ชุดพละ ฮ่าๆ)

เปิดเทอมมา 2 เดือน พี่ป่านหยุดเรียนไป 2 ครั้ง เพราะมีไข้แล้วก็ไอกระหน่ำ หวัดนี่ก็เป็นมาราธอนมากๆ เกือบจะหาย แล้วก็เป็นรอบสอง เมื่อไหร่จะหายดีซะดีน้อ งั่กๆ

เวลาแม่ให้พี่ป่านหยุดเรียน แม่จะบอกพี่ป่านว่าวันนี้โรงเรียนหยุด กร๊ากๆๆๆ ไม่อยากบอกว่าเพราะไม่สบาย เดี๋ยวพี่ป่านรู้ไต๋จะพาลไม่สบายบ่อยๆ (ยิ่งรู้มากอยู่ด้วย)


ข้าวเช้า


ชุดพละวันแรกในชีวิตนักเรียน


บ๊ายบายยยยย


ร่าเริง








ถ่ายมาจากบอร์ด









เท่าที่สังเกตพี่ป่านก็ดูมีความสุขที่โรงเรียนดี

ถามว่าพี่ป่านเล่นกับเพื่อนคนไหนมั่ง พี่ป่านก็จะบอกชื่อเพื่อนหลายคน ถามทุกวัน ก็เปลี่ยนเพื่อนทุกวัน

ถามว่าชอบเล่นคนเดียวหรือเล่นกับเพื่อน พี่ป่านก็จะบอกว่า “ชอบเล่นกับเพื่อนค่ะ”

ถามว่ามีเพื่อนคนไหนเล่นแรงๆหรือเกเรไม๊ พี่ป่านบอกว่า “ไม่มีค่ะ ไม่มีเด็กเกเร” ถ้าถามบ่อยๆ เริ่มตอบเสียงสูงอีกตะหาก “ไม่มี๊” (ประมาณว่า ...ไม่มีโว้ย ถามอยู่ได้ กร๊ากๆๆ)

ถามว่าวันนี้ตอนกลางวันกินข้าวกับอะไรมั่ง ก็ได้คำตอบแบบอธิบายเป็นส่วนผสมมาเลย
“มีข้าว มีไข่ มีหมู มีผัก มีน้ำซุปอ่ะแม่”
“วันนี้กินมักกะโรนีค่ะ” (อันนี้รู้จัก เพราะกินบ่อย เลยไม่ต้องอธิบายส่วนผสม)
“วันนี้กินบะหมี่กับลูกชิ้น ไม่ได้กินค้าวววววว” (เสียงสูงมาก อารมณ์ประมาณว่ากินบะหมี่เฟร้ย ไม่ได้กินข้าว)

หลังจากไปร.ร.ได้ไม่นาน เวลากลับถึงบ้าน (หรือบางวันก็ก่อนไปร.ร.) พี่ป่านชอบมานั่งขีดๆเขียนๆ แล้วก็เล่าให้แม่ฟังว่าวาดรูปอะไรบ้าง แม่ก็ถ่ายรูปเก็บไว้ได้พอสมควรเหมือนกัน
















ส่วนน้องปอก็รู้เรื่องขึ้นมากๆ ทั้งเข้าใจ ทั้งพูด(ถึงจะได้ไม่กี่พยางค์ก็เหอะ)

ตอนนี้บอกฉี่ได้แล้วด้วย เร็วมากเลย แต่พักหลังไม่ค่อยบอกฉี่ละ เก็บรวบยอดไปยืนฉี่ตอนถอดเสื้อผ้าอาบน้ำนี่แหละ (ไม่รู้ว่ากินน้ำน้อยแล้วไม่ค่อยปวดฉี่ หรือขี้เกียจบอก) กลางวันก็เลยไม่ใส่ผ้าอ้อมแล้ว เย้ๆๆ (ประหยัดไปอีกหลายตังค์)

ส่วนเรื่องอึ ก่อนหน้านี้บอกได้เวลาอึเสร็จแล้ว (แต่หนูจะเรียกว่า “ฉี่”) แต่หลังๆนี่แสบมากมาย คือหนูจะรอจนขึ้นห้องนอน แล้วแม่ใส่โปโกะให้ ไม่เกิน 10 นาที กลิ่นตุ่ยลอยมาเลย หรือบางทีโดนหน่วยสอดแนมตัดหน้า พี่ป่านนั่นเอง “แม่...เหม็นขี้น้องอุ่” กร๊ากๆๆๆๆ

แม่ก็ชอบแกล้งถามว่า “น้องปอ อึเหม็นอยู่ไหนเนี่ย” น้องปอจะชี้ที่ก้น “นี่...เหมง” บางคืนก็ล่อซะ 2 แผ่นเลย ทำไมไม่อึรอบเดียวให้หมดฟระ พักนี้ของยิ่งแพงๆอยู่นะลูกเอ๊ย แม่กะป๊าเลยแอบสงสัยว่าหนูอึเป็นเวลา(ก่อนนอน)หรือว่ารอให้แม่ใส่ผ้าอ้อมให้ก่อนถึงจะยอมอึ ยังหาคำตอบไม่ได้เลยเนี่ย

ซัก 2-3 อาทิตย์ก่อน นี่ก็พาเด็กๆทัวร์ร.พ.เกือบทุกวัน เดี๋ยวน้ำมูกไหล เดี๋ยวไอ เดี๋ยวไข้ขึ้น อ้าว...ส่าไข้นี่หว่า วกกลับมาใหม่ เดี๋ยวน้ำมูกไหล เดี๋ยวไอกระหน่ำ ป๊าดดดด...ไรฟะ ปากบวม(น้องปอดั๊นเอาช้อนยาของพี่ป่านที่เอาไปร.ร.ไปอมเล่น ปากห้อยทันตาเห็น) เว้นอีก 2 วัน ผื่นขึ้นเต็มพุงเต็มหลัง แป่ว!!!



ส่วนน้องปอยังไม่ได้ไปเรียนหนังสือกับใครเค้าหรอก แต่ก็ไปป้วนเปี้ยนเกือบทุกวัน แถมยังชอบเอารองเท้านักเรียน รองเท้าพละของพี่ป่านมาใส่เดินอยู่บ่อยๆ แล้วเวลาแม่ถามว่า “น้องปอ ไปรับพี่ป่านมั้ย” น้องปอรีบตอบ “ไป...หมวก...เป้” แล้วก็เดินไปหยิบหมวกกับเป้มายื่นให้แม่ด้วยอ่ะ แต่งตัวประหนึ่งไปออกค่ายลูกเสือเลยนะเนี่ย



น้องปอเห็นแม่เอาโลชั่นมาทาเท่านั้นแหละ พุ่งมาหาอย่างรวดเร็ว พอบีบใส่มือให้ โอ้โห...รู้ด้วยวุ้ยว่าทาแบบไหน ทากันซะเกือบครึ่งขวดได้มั้งเนี่ย




หลังเลิกเรียนแต่ละวัน ถ้าวันไหนแม่ขยันก็จะชวนพี่ป่านทำนั่นทำนี่ บางทีพี่ป่านก็สรรหากิจกรรมเอง อย่างวันก่อนก็หยิบแบบฝึกหัดที่แม่ซื้อเก็บไว้ออกมาทำจนหมดไปเล่มนึง (ขยันให้ได้แบบนี้ตลอดน๊า) บางวันพี่ป่านไม่อยากทำก็จะเล่นของเล่นเรื่อยเปื่อย

อย่างเมื่อวานนี้พี่ป่านอยากขีดๆเขียนๆ แม่ก็เลยไปชวนพี่ป่านเขียนชื่อตัวเองดีกว่า สุดท้ายต้องเอาคอร์นเนตโต้เข้าล่อ เลยได้มาแผ่นนึง ฮ่าๆๆ ...เห็นแก่กินจริงๆลูกช๊าน

แต่กว่าจะได้แผ่นนี้นะ ซ้อมไปทิ้งไปหลายแผ่น บางทีเขียนได้ PAR แล้ว ตัว N เจ้ล่อซะเป็น W ซะงั้น หรือบางทีก็ระบาย เติมขายาวไปจนสุดกระดาษก็มี ...ลีลาเยอะจริงๆวุ้ย

ได้มาดีที่สุดก็อันนี้แหละ (กว่าจะได้ต้องย้ำว่า จะกินมั้ย คอร์นเน็ตโต้อ่ะ กินป่าววววววววว)



แม่ : อ้ะ ทบทวนความจำกันหน่อยน๊า พี่ป่านจำได้มั้ย ชื่อพี่ป่านสะกดยังไงเอ่ย
พี่ป่าน : พี้...เอ๊...อ๊า...เอ๊น
แม่ : เอ้า...งั้นลองเขียนให้แม่ดูหน่อยซิ
แต่นแต๊นนนนนนนนนนน



เก่งมากค่า...(ถึงจะแปลกประหลาดนิดหน่อยก็ชมกันเข้าไป กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ)

พอเขียนเสร็จ พี่ป่านบอก “แม่ๆ ไหนคอร์นเน็ตโต้อ่ะ ป่านเขียนชื่อเสร็จแล้วนะ” ...ดูมานทวง


ช่วงที่ผ่านมา พี่ป่านกะน้องปอมีเรื่องให้แม่ขำเยอะเลย แต่เวลาผ่านมานานอ่ะ จำไม่ค่อยได้แล้ว เสียดายมากๆ ไว้แม่ค่อยๆนึกก่อนแล้วจะมาเล่าๆเก็บไว้ให้เด็กๆอ่านตอนโตละกันน๊า



Create Date : 15 กรกฎาคม 2551
Last Update : 15 กรกฎาคม 2551 11:16:43 น. 21 comments
Counter : 2045 Pageviews.

 
โอโห รอมาตั้งนาน กว่าจะได้อ่านเนอะ คิดถึงอ่ะ ไม่ได้เจอกันเลย

up บ่อยๆ นะจ้าพี่ จ๊ะได้หายคิดถึง



โดย: น้ามลเองจ้า IP: 58.136.79.109 วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:39:50 น.  

 
อ่านยาวเลย เรื่องป่วยของเด็กไปโรงเรียนใคร ๆ ก็บอกว่า ปกติ ปกติ แล้วจะดีขึ้น ก็สู้ ๆ จ้า (แอบบอกตัวเองด้วย 55)


โดย: YingLek วันที่: 15 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:15:55 น.  

 
มาทีให้หายคิดถึงสองสาวเลยค่ะ เสียใจเรื่องคุณย่าด้วยนะคะ ทีแรกนึกว่าพี่ป่านเข้า รร คุณแม่เลยยุ่ง น้องป่านในชุดนักเรียนน่ารักมากๆเลยค่ะ


โดย: ราตริมณิ IP: 58.136.51.157 วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:43:25 น.  

 
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณย่าด้วยนะคะ ไม่ได้อ่านเรื่องน้องๆนานมากเลยน้องป่านน่ารักมากค่ะ ว่างๆเข้ามา up บล็อคบ่อยๆนะคะ ติดตามเรื่องน้องป่าน น้องปออยู่เสมอค่ะ


โดย: nok IP: 202.91.19.204 วันที่: 16 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:40:32 น.  

 
ว่างมาอัพบล็คแล้วเหรอ คิดถึงเด็กๆอ่ะ


โดย: pucca-ko IP: 58.64.52.82 วันที่: 17 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:10:08 น.  

 


แวะมาทักทายค่ะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดสุดสัปดาห์น่ะค่ะ


โห!!! เปิ้ล อัพบล็อคแล้ว แถมยาวเชียว สงสัยอัดอั้นเว้ย น้องป่านไปโรงเรียนแล้ว โยเยมั๊ยอ่ะ คงเป็นสักวันสองวัน เดี๋ยวอีกหน่อยมีเพื่อนที่แท้จะลืมเรานะซิ


โดย: bluecomet วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:7:33:46 น.  

 
ดีใจงเลยที่แม่เปิ้ลอัพบล็อคแล้ว คิดว่าจะทิ้งกันไปแล้วนะเนี่ย

เห็นพี่ป่านใส่ชุดนักเรียนแล้วอิจฉา

คริ ๆ อยากใส่ชุดนักเรียนบ้างงง แต่วัยไม่อำนวยแล้ว 5555

ท่าทางไปโรงเรียนแล้วจะซนมากเลยนะเนี่ย

ว่าแต่ ... ไปโรงเรียนวันแรก ๆ ร้องไห้หาคุณแม่รึป่าวคะเนี่ย

ปิวไปส่งหลานที่โรงเรียนเจอแต่เด็ก ๆ ร้องไห้หาแม่กันใหญ่เลย

ดูแล้วน่าสงสารจัง ร้องไห้หน้าแดง ตาแดงกันหมด ร้องหาป๊ะป๊า ม๊ะม๊า

แต่พี่ป่านเก่งอยู่แล้วเนอะ

อ่า .. แอบเห็นเจ้าเสื้อส้มตัวน้อย เป็นไงบ้างเอ่ยพี่ปอคนเก่ง

ยังไงถ้าแม่เปิ้ลว่าง ๆ ก็มาอัพเดทเรื่อย ๆ นะคะ ปิวจะรออ่านจ้า ~(^_^)~


โดย: ปิว IP: 202.91.18.206 วันที่: 20 กรกฎาคม 2551 เวลา:3:39:20 น.  

 
มาดูอัพเดทของพี่ป่านกับน้องปอ ไม่ได้เข้ามาซะนานเลยค่ะ กะว่าบล๊อกตัวเองก็จะอัพ จะอัพ ไว้ก่อนดีกว่ามาเที่ยวบล๊อกเพื่อน ๆ ก่อน อิอิ น้องป่านไปโรงเรียนใส่ชุดนักเรียนน่ารักมาก ๆ แต่ชอบท่าที่กินข้าวแบบเบื่อ ๆ นี่สิ นี่ขนาดกินแบบเบื่อ ๆ แล้วยังไม่ผอมเลย ไม่เหมือนน้องแพร์น้ำหนักจาก 15 กก ไปโรงเรียนตอนนี้ลดลงเป็นกิโล

ส่วนน้องปอเนี่ยรักสวยรักงามแต่เด็กนะคะ ทาโลชั่นให้ผิวสวยไว้ก่อน อิอิ



โดย: แม่น้องสองพี วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:55:10 น.  

 
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณย่าด้วยนะคะ ถึงคุณย่าจะไม่ได้เห็นหลานสาวคนเก่งใส่ชุดนักเรียน แต่ว่าท่านก็ยังมีตัวแทนคือคุณปู่เป็นคนคอยดูหลานๆแทนท่านนะคะ

น้องป่านใส่ชุดนักเรียนก็น่ารักจริงๆนะคะ :)



โดย: นุ่นแม่ปริมปัน IP: 202.57.178.154 วันที่: 21 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:29:40 น.  

 
คิดถึง 2 สาวจังเลยค่ะ
แอบเข้ามาหลายครั้งแล้วแต่แม่เปิ้ลไม่อัพสักที
กลับมาคราวนี้ น้องป่านกะน้องปอโตขึ้นเยอะเลยนะค่ะ
เก่งด้วยทั้งคู่เลย คุณเปิ้ลคงจะปลื้มน่าดู ^^
ยังไงก็กลับมาอัพบ่อย ๆ นะค่ะ...

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณย่าด้วยนะค่ะ




โดย: แม่น้องฟลุค IP: 58.9.25.82 วันที่: 24 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:23:20 น.  

 
กิ๊ดตึ๋ง ....


โดย: ปิว (มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส ) วันที่: 28 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:06:12 น.  

 
เสียใจเรื่องคุณย่าด้วยนะคะน้องป่าน น้องปอ
คุณย่าน้ารี่ก็เสียหลังจากคุณย่านู๋ๆไม่นานเหมือนกัน ฮือ...

พี่ป่านวาดรูปและขีดเขียนได้ดีกว่าณิฌ่ามากๆเลยจ้า
น้องปอก็อยากไปโรงเรียนกับพี่ป่านใช่มั้ยลูก อิอิ

ไปแล้วจ้า แวะมาป่วน


โดย: ShiEri วันที่: 30 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:36:48 น.  

 
โอ๊ะโอ เห็นฝีมือ นู๋ป่าน เก่งจังอ่ะ

คินไม่ได้เลยอ่ะ วันๆเห็นแต่ให้ระบายสี รูปเชยๆๆ
เขียนรูปการ์ตูนได้ครึ่งป่านก็ดีสิน้า

แวะมาอ่านสองสาว น่ารักจริงๆ


โดย: ปอแม่คิน IP: 125.25.127.134 วันที่: 4 สิงหาคม 2551 เวลา:23:57:41 น.  

 
เห็นน้องป่าน แล้วเหมือนเห็น พี่ปิ๊ก กับพี่เปิ้ล รวมร่างกันแฮะ สุดยอดจริงพี่เรา


โดย: น้องอั๋น PAC IP: 203.146.244.98 วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:10:25:20 น.  

 
งืด ๆๆๆๆ คิดถึงสองสาวมั่ก ๆ ค๊าบ


โดย: มุมที่เธอไม่เคยได้สัมผัส วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:3:59:40 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ ไม่ได้มานานเลย

คิดถึง 2 สาวกับแม่เปิ้ลนะคะ

เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณย่า


โดย: อิจิโงะจัง วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:23:31:17 น.  

 
สวัสดีค่ะนู๋เปิ้ล

แวะมาทักทายแลเอดพร้อมกันไปเลยค่ะ

สองสาวน่ารักมากเลยค่ะ
เห็นแล้วนึกถึงเกดตอนเข้าโรงเรียนครั้งแรกเลย

ชอบตอนหลานป่านทำท่ายิงฟันกระต่ายน่ะต่ะ...น่ารักดี


โดย: น้ากล้วย IP: 58.64.65.151 วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:12:21:35 น.  

 
แวะมาดูบ้านนี้อีกรอบ ไปไหนหนอ สงสัยปิดเทอม วุ่น ๆ แล้วจะแวะมาใหม่คะ


โดย: แม่น้องสองพี วันที่: 25 ตุลาคม 2551 เวลา:16:36:57 น.  

 
ดีจ้านู่ป่านนู๋ปอ น่ารักทั้งคู่เลยนะคะ
พี่ป่าน ตอนนี้คงชินไปรร.แล้วเนอะ แล้วเปิดเทอมสองร้องไห้อีกไหมค่ะ

ปล. ตามมาจากไดหนูนันจ้า


โดย: ส้มแม่สองต้น IP: 58.136.49.141 วันที่: 27 ตุลาคม 2551 เวลา:11:18:54 น.  

 
เก่งมากคะ
น้องปอ
กับ
น้องป่าน


โดย: ftghgchb IP: 180.183.20.202 วันที่: 27 สิงหาคม 2554 เวลา:18:59:59 น.  

 
หนูชื่อป่านน้องหนุก็ชื่อปอ


โดย: น้องป่าน IP: 27.55.15.158 วันที่: 6 เมษายน 2555 เวลา:10:25:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

พู่ระหง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add พู่ระหง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.