สองสาวกะงาน Flora & Fauna Exotica
ไหนๆแม่ก็พาเด็กๆมานอนค้างบ้านอาม่าแล้ว ก็ต้องหากิจกรรมอะไรทำซะหน่อย เด็กๆจะได้ไม่เบื่อ อาทิตย์นี้แม่คิดไว้ว่าจะพาเด็กๆไปดูงาน Flora & Fauna Exotica ที่เอมโพเรียมซะหน่อย แต่พอเห็นฟ้าอึมครึมตั้งแต่เช้าก็เปลี่ยนใจ แต่นึกอีกที เอาน่ะ...ไปดีกว่า พาเด็กๆไปเปิดหูเปิดตามั่งออกเดินทางตอนบ่ายโมง โบกแท็กซี่ไปกัน 1 ยาย 1 แม่ 2 หลาน หอบหิ้วกันทุลักทุเลเชียว แต่ใจสู้ซะอย่าง ลุย!!!พูดถึงแท็กซี่นี่ก่อนหน้านี้พอแม่โบกแท็กซี่ทีไร พี่ป่านจะทำหน้าเครียดแล้วก็บอก "ไม่เอา แท็กซี่ไม่เอา ไม่ไป จะกลับบ้าน" (ก็เพราะคนขับแท็กซี่เป็นชายแปลกหน้านั่นเอง) พอขึ้นรถก็จะนั่งเงียบตลอดทาง เหลือบตามองคนขับรถตลอดเวลาอาทิตย์ที่แล้ว แม่ออกไปเรียกแท็กซี่แล้วเข้ามารับเด็กๆที่บ้าน พอพี่ป่านเห็นแท็กซี่ปุ๊บ ก็ออกอาการเลย "หนูป่านมีฉี่ จะไปรถปู่" ทำท่าไม่อยากขึ้นรถ พอแม่กล่อมจนขึ้นรถได้ก็นั่งเบียดแม่ไปตลอดทางเลยแต่อาทิตย์นี้พี่ป่านเปลี่ยนไป เริ่มขึ้นรถตุ๊กตุ๊กหรือแท็กซี่ได้สบายมาก แม่โบกปุ๊บ รถจอดปั๊บ พี่ป่านก็รู้หน้าที่ปีนขึ้นนั่งเบาะหลังเองเลยแต่แอบขำเมื่อวานก่อนออกจากบ้านย่าแม่ : นี่ๆๆ พี่ป่าน เดี๋ยววันนี้นั่งแท็กซี่ไปบ้านอาม่านะพี่ป่าน : (คิดนิดนึง) แท็กซี่ผู้หญิงนะแม่ : ป๊าดดดดดดดดดด จะหาได้เหรอลูก แท็กซี่ผู้ชายละกันน่าพี่ป่าน : (คิดอีกนิดนึง) แท็กซี่ผู้ชาย...ได้ค่ะ ไม่เป็นไร ไม่มีอาราย แม่ไปด้วยบริเวณหน้าห้างบอกให้จูงอาม่า แต่อาการคล้ายลากอาม่ามากกว่า แถมใส่ชุดแดง ถือร่มเขียว โอ้...ไม่น๊าถ่ายรูปคู่กะอาม่าหน่อยจ้า (น้องปอไม่ได้หายไปไหน แต่แม่แบกอยู่)นกยูงลูกเสือเบงกอลส่วนงูกะอีกัวน่า ไม่แวะค่ะ เนื่องจากแม่ไม่ปลื้ม ฮ่าๆๆ รังเกียจสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดแวะนั่งพักนิดนึง เนื่องจากทริปนี้มีแต่เด็ก สตรี และคนชรา ครบสูตรคุณน้องยังงงๆว่าตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนคะเนี่ยคุณพี่ก็ร่ำร้อง "หนูป่านจะไปเล่นของเล่น"นั่งพักแป๊บนึง เดินดูต่อหมีขอ (ตอนเล็งจะถ่าย งงๆเหมือนกัน ไหนหน้า ไหนหางฟระ ดำๆเหมือนกันหมด)ต้นไม้ในงานผีเสื้อดักแด้เห็นผีเสื้อนอนตายอยู่ที่พื้นเยอะพอสมควรเหมือนกัน ...น่าสงสารอ่ะเดินได้ซักพัก พี่ป่านบอก "แม่ๆ หนูป่านหิวข้าว หนูป่านจะกินข้าว" ฮ่าๆๆ ก็เลยแวะฟูจิดีกว่า ...กว่าจะหาเจอ ถามทางเค้าไปเรื่อย บ้านนอกเข้ากรุงจริงๆพอได้โต๊ะก็ส่องกระจกกันอยู่นั่นแหละ สองพี่น้องพี่ป่านโฉบหมูผัดซีอิ๊วของอาม่ามากินประมาณครึ่งนึงได้แน่ะ แล้วก็มาโฉบข้าวผัดห่อไข่ไปอีกพอสมควร ล้างปากด้วยแตงโมน้องปอก็ดุ๊กดิ๊กไปเรื่อย ไม่อยู่นิ่งเลย คาดว่าเป็นลูกลิงกลับชาติมาเกิด พออิ่มก็กลับบ้านกันดีกว่า (มาคุ้มรึยังฟระเนี่ย???) พี่ป่านบอก "หนูป่านจะดูเสือ" ป๊าด...มาอยากดูอะไรตอนนี้อ่ะลูก ต้องลงไปถึงชั้นล่างแน่ะลงมาดูดอกไม้ต่อกล้วยไม้สวยน๊า แต่ฝีมือแม่มีแค่นี้เองอ่ะหม้อข้าวหม้อแกงลิง (ใช่ป่ะหว่า)แวะดูผีเสื้ออีกรอบ คราวนี้มีเจ้าหน้าที่ยื่นมือที่มีผีเสื้อเกาะอยู่มาให้พี่ป่านดูด้วย แต่พี่เค้าเป็นผู้ชาย พี่ป่านเลยหลบหน้า ...ขี้อายให้ถึงจนโตเป็นสาวเหอะลูกจ๋าผีเสื้อตัวใหญ่กลับบ้านกันดีกว่า ขากลับสะดวกมาก รถไฟฟ้าโล่ด เด็กๆชอบมาก โดยเฉพาะเวลาขึ้น-ลงบันไดเลื่อน พี่ป่านถึงกับออกปากว่า "หนูป่านชอบบันไดเลื่อน" ส่วนน้องปอเวลาขึ้นๆลงๆก็หัวเราะปากบานเหงือกบานไปหมด (แต่แม่เมื่อยมากเลยฟร่ะ)ขึ้น BTS 1 สถานีแล้วต่อ MRT อีก 3 สถานีแล้วเราก็มาถึงโรบินสัน ยังไม่ทันได้เดินช็อปอะไรเลย พี่ป่านบอก "หนูป่านจะกินไอติม" ป๊าดดดดด...ตะกละอะไรกะทันหันขนาดนั้นอ่ะเนี่ยต้องมาแวะสเวนเซ่นก่อน แม่เสียตังค์อีกแล้ว สั่งถ้วยเดียว กินกันรอบโต๊ะ ฮ่าๆๆแต่วันนี้ยังดี พี่ป่านกินหมด แถมป้อนน้องปอด้วย (คุณน้องซนเป็นลิงเหมือนเดิม)อิ่มไอติมแล้วก็ไปดูหนังสือกะของเล่นต่ออีกหน่อย ขึ้นไปปุ๊บ เจอรองเท้าหัวโตของคิวตี้ พี่ป่านพุ่งเข้าไปหาเลย หยิบคู่สีน้ำเงินลงมา แล้วก็ถอดคู่ที่ใส่อยู่ออก ปากก็บอก "พี่ป่านจะใส่คู่นี้ เอาคู่นี้เก็บ" แล้วก็เอาคู่ที่ใส่มาขึ้นไปวางโชว์แทน ฮ่าๆๆ อาม่าขำซะน้ำตาแทบเล็ด หลานสาวมั่วนิ่มมากๆเหตุการณ์ "หนูป่านจะใส่รองเท้า"รีบพาไปตรงของเล่นดีกว่าเจอของเล่นฟรีแล้ว ได้นั่งพักซะทีหยอดบล็อกฟรีแม่แวะ B2S ซื้อของนิดหน่อย กะว่าเอาไว้เล่นที่บ้านอาม่า เด็กๆจะได้ไม่เหงา ตอนกลับออกมาเจออาม่าอยู่กะน้องปอ ส่วนพี่ป่านไปเล่นเลโก้ฟรีอยู่อีกโต๊ะนึง เล่นอยู่นานมาก เป็นของเล่นสุดโปรดอีกชิ้นนึง ...ไว้เสาร์นี้นัดน้าหนิงรับของที่ฝากซื้อไว้ซะเลย ของโปรดพี่ป่านเค้าแหละ แต่หนูๆต้องรักษาของนะลูก ป๊าเหนื่อยมากๆเลยนะกว่าจะหาตังค์มาได้เนี่ย แม่เองก็ต้องคิดก่อนใช้เหมือนกัน (แต่บางทีก็มีเผลอๆช็อปมั่งอ่ะเนอะ แหะๆ)พอคุณพี่เลิกเล่นเลโก้ ก็ไปเล่นชิงช้าอีกหลายรอบ ถ้าไม่ชวนกลับบ้าน คาดว่าจะเล่นจนห้างปิด"หนูป่านจะเล่นชิงช้าอีกๆๆๆๆๆๆๆ"คุณน้องยิ้มแป้นอันนี้เป็นของที่แม่ซื้อมาให้เด็กๆเล่น แม่หวังว่าหนูคงจะชอบ แล้วก็ช่วยในเรื่องพัฒนาของหนูๆได้บ้างไม่มากก็น้อยนิทานกระดานแม่เหล็กแต่งตัวตุ๊กตา (แม่อยากเล่นเอง)ร้อยลูกปัดดินสอสีกระดานแม่เหล็กพอถึงบ้านก็กินข้าว อาบน้ำ ตอนแม่จับน้องปออาบน้ำ ก็เลยฝากอาม่าแต่งตัวให้พี่ป่าน พอกลับออกมา จำลูกสาวคนโตแทบไม่ได้ขาวผ่องด้วยฝีมือทาแป้งของอาม่าคุณพี่ก็ขี้เห่อไม่แพ้แม่ แกะลูกปัดออกมาร้อย แม่ก็ชำเลือง...เล่นเป็นป่าวฟระ??? อูยยยยย...ร้อยเป็นแล้วนี่หว่า ซื้อมาทำไมละเนี่ย (อ๋อ...ซื้อมาให้น้องปอร้อยไง) แต่พอร้อยหลายๆเม็ดเข้า พี่ป่านเริ่มโวยวาย "หนูทำไม่ไหว แม่ทำให้หน่อย" อาม่าเลยขี่ม้าขาวมาช่วยร้อย (ท่าทางอาม่าสนุกกว่าหลานอีก เพราะทั้งสอน ทั้งช่วยร้อยเกือบครึ่งเส้น)ระหว่างร้อยก็มีน้องปอมาป่วนเป็นระยะ (ก็หนูอยากมีส่วนร่วมนี่นา) พอร้อยลูกปัดจนเสร็จ พี่ป่านก็เอามาห้อยคอเดินไปเดินมา แล้วก็บอกว่า "คุณแม่ หนูป่านจะนอนแล้ว" แล้วก็ทำท่าจะนอนพร้อมสร้อยซะงั้น แถมไปเอากระดานมานอนด้วย ป๊าด...เด็กขี้เห่อไม่ค่อยเห่อเลย แค่เอามานอนด้วยแค่นั้นเองวันนี้เด็กๆคงจะเหนื่อยกันมากเลย เพราะปิดไฟนอนได้ไม่ถึง 10 นาทีก็หลับสนิทกันหมด ก็เล่นออกไปตะลุยตั้งแต่บ่ายโมง ถึงบ้านทุ่มนึงพอดี แต่แม่ก็หวังว่าหนูคงจะสนุกน๊า ...ไว้แม่จะพยายามพาหนูๆออกไปบ่อยๆน๊าส่วนอาม่าก็เหนื่อยมากๆ พรุ่งนี้ให้อาม่าพักผ่อนวันนึงดีกว่า ฮิฮิแม่ก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เนื่องจากยังสาว (ฮ่าๆๆ พูดไปก็อายตัวเอง) เลยมาอัพบล็อกก่อน แต่ตอนนี้เริ่มนึกได้ว่าหน้าเริ่มจะเหี่ยว อัพเสร็จแล้วรีบไปนอนดีกว่า ป.ล. จะพยายามตามไปเยี่ยมบล็อกคนคุ้นเคยและคนที่มาคอมเม้นท์นะจ๊ะ แต่พักนี้เน็ตช้าเลยอืดๆนิดนึงจ้า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จะบอกว่ากระดานแม่เหล็กที่พี่ปานถืออยู่ เหมือนของพี่นุ่มที่แม่หนึ่งซื้อให้สองวันก่อนเดี๊ยะเลย แต่เจ้าแน่นเอาแม่เหล็กไปซ่อนหมดแล้ว ป่านนี้ยังหาไม่เจอค่ะ
ช่วงนี้ยุ่งๆเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยได้แวะไปเยี่ยมบล็อคบ่อยเหมือนเคย คิดถึงสองสาวตลอดเหมือนกันค่า