Group Blog All Blog
|
คำว่าลููกเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง เป็นคุณแม่กับเค้าแล้วค่ะ สมปรารถนาทุกอย่าง ฮ่าๆ มีลูกก่อนอายุสามสิบ ได้ฉิวเฉียดมาก  ผมชื่อเด็กชาย ฟอร์ซ (Force) ครับ เกิดวันที่ 6 มกราคม 55 ลูกชายคนแรกของครอบครัวหมีๆของเรา มีพ่อหมียศ แม่หมีโอ และลูกหมีฟอร์ซ ผมเกิดมาพร้อมการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในชีวิตคุณแม่ เริ่มจากคุณแม่ต้องออกจากงานที่รักมาเลี้ยงผมครับ เดิมทีโอทำงานเป็นนักวิชาการ มูลนิธิโครงการหลวง เป็นงานแรกในชีวิต ภูมิใจมากเพราะตอนเรียนได้ทุนเรียนต่อแต่ก็ยังขอตังส์พ่อแม่ใช้อยู่เรื่อย ไม่เคยหาเงินได้เอง ก็ใช้เงินเป็นเบี้ย พอมาทำงานทำให้เห็นคุณค่าของเงินว่าลำบากแค่ไหนกว่าจะได้มา เรียนมาสิบปี ได้ใช้ความรู้ทำงานแค่สามปีเองก็ต้องออกแล้วเรา -"-  โอรู้ตัวตั้งแต่ตอนท้องแล้วมีปัญหาต้องพักแล้วล่ะ ว่าที่บ้านคงไม่ได้ทำงานต่อแน่ๆ สามีขอให้ออกจากงานมาดูแลลูก ~^~ แล้วถ้าให้เรียงลำดับความสำคัญ ณ เวลานี้ ครอบครัวมาอันดับแรก ลูกมาก่อนสิ่งอื่นใด ในเมื่อความจำเป็นในการทำงานนอกบ้านไม่มี โอก็ยอมสละความฝันเพื่อลูกและสามีได้ แต่อดใจหายไม่ได้ คิดถึงเวลาขึ้นดอย คิดถึงเพื่อนร่วมงาน....เศร้าลึกๆ สามีเองก็ชดเชยให้เราไม่เศร้ามาก มีของขวัญปลอบใจที่ต้องออกงานมาด้วยนะ เป็นแหวนเพชรน่ารักๆ พร้อมเงินเดือนมากกว่าที่เคยทำงานได้ ค่าใช้จ่ายต่างๆสามีก็ออกให้หมด ขออย่างเดียว อยู่บ้านเลี้ยงลูก เอาก็เอาว่ะ ถ้าเราไม่เลี้ยงแล้วใครจะเลี้ยง  ฟังดูน่าจะมีความสุชดี แต่โอเหงาลึกๆ คนเคยทำงานเนอะ พอออกเดือนโอก็เริ่มเที่ยวบ้าง แก้เครียด ช๊อปปิ้ง แต่มันไม่สนุกเหมือนเคยแล้ว ออกบ้านมาก็คิดถึงลูก คัดนม รีบกลับบ้าน จะซื้อชุดสวยๆใส่หุ่นก็ยังไม่เข้าที่ ยังค้างอีกสี่โลอ่ะ -'"-  เช้าๆมองรถตัวเองแล้วตาละห้อย... เคยขับไปทำงานทุกเช้า ฟังเพลงในรถ ร้องเพลงลั่นล้า..ตอนนี้รถซื้อมาไว้จอดกินฝุ่นเคียงคู่กับรถสามี  โอก็พยามไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน โดยการหาอะไรทำ เช้าๆมาก็เข็นลูกหมี ฟอร์ซน้อยของเราออกชมนมชมไม้  บ้างก็เข็นไปโรงงานสามี ไปดูพ่อหมีทำงาน ดีที่บ้านเป็น Home office คิดถึงกันก็เดินมาหา กินข้าวด้วยกัน อยู่กับแทบ 24 Hr  เบื่อๆก็มาดูลูกค้าที่รีสอร์ทของเรา ตอนนี้กำลังปรับปรุงสร้างห้องพักให้นักท่องเที่ยวพัก อีกหน่อยพอลูกโต โอจะได้มีอะไรทำไม่เหงามาก   ชีวิตต่อไปข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่รู้ รู้แค่ว่าต้องทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด จะสอนลูกเป็นคนดี มีความคิด เก่ง ฉลาดเหมือนพ่อ ใจดีเหมือนแม่ ให้เค้ามีความสุขมากที่สุด บ๊ายบาย...ไปกับรูปพระอาทิตย์ตกที่โครงการหลวงผาตั้ง.. คิดถึงจัง 
เหมือนกันเลยค่ะ แต่งงานมีลูกแล้ว แต่ทำไมรู้สึกเหงาจัง ไม่รู้
โดย: เปิ้ล IP: 171.98.85.243 วันที่: 29 มีนาคม 2555 เวลา:1:39:59 น.
คุณเปิ้ล
 เหนื่อยเลี้ยงลูกแค่ไหนก็ยังมีเวลาเหงาได้เนาะคนเรา ต้องทำตัวยุ่งๆไว้ค่ะจะได้หายฟุ้งซ่าน  โดย: Oohopank13
 วันที่: 29 มีนาคม 2555 เวลา:7:27:01 น.อยากออกมาอยู๋บ้านเลี้ยงลูกแบบนี้บ้าง อิจฉาๆๆๆ
 โดย: Chic_Angel
วันที่: 29 มีนาคม 2555 เวลา:16:13:06 น.Chic_Angel
เหอๆ มันมีทั้งข้อดีข้อเสียเนอะ ข้อดีคือได้อยู่กับลูก สามี ครอบครัว ได้เห็นเค้าเติบโตทุกวัน ข้อเสียคือเราจะเสียสังคมเพื่อนไปค่ะ เพื่อนร่วมงานทั้งหลายที่เคยเฮฮา เคยออกนอกบ้านได้ งานที่ทำก็สนุก ไม่มีใครได้ไปหมดเนอะค่ะโดย: Oohopank13
วันที่: 30 มีนาคม 2555 เวลา:8:48:11 น. |
Opank
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชิสุห์หน้าบานนนนนนนนนนน Friends Blog Link |
||||||||||||
