ฟอเรสท์ กัมฟ์ ...

ผู้ที่ผิดหวังกับความรัก

เขาแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมจำชื่อไม่ได้แล้ว

ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนของเขามาตั้งแต่เด็กๆ

แล้วฟอเรสท์ก็หลงรักเธอมาตลอด ...

แม้เธอจะไม่สนใจเขาแต่เขาก็ยังเป็นห่วงและรักเธอเสมอ

เธอไม่ชอบฟอเรสท์แม้แต่นิดเดียว ...

พยายามหลบหน้า หนีหน้า หนีเขาไปเป็นเวลาหลายสิบปี

... แต่เขาก็ยังรักและเป็นห่วงเธอเสมอ

ครั้งหนึ่งโชคชะตาดลบันดาลให้ฟอเรสท์และเธอมาพบกัน

เธอยอมลดตัวมีความสัมพันธ์กับฟอเรสท์ ..

เมื่อฟอเรสท์ตื่นมา .. เธอก็จากฟอเรสท์ไปอีกหลายปี

ฟอเรสท์ออกวิ่ง .. วิ่งไปเรื่อย ๆ ตามถนนหนทางในอเมริกา

เขาวิ่งทำไมน่ะเหรอ? .. เขาไม่ได้วิ่งหนีความรัก หรือทำเพื่ออะไร

เขาวิ่งเพราะเขาอยากวิ่ง... วิ่งไปเรื่อยๆ

เขาวิ่งเป็นระยะทางหลายร้อยไมล์ ..

ทุกๆ วันที่เขาวิ่ง .. เขาจะพบกับตะวันตกดินที่สวยที่สุด

และแล้วโชคชะตาก็เล่นตลกให้ฟอเรสท์กับเธอมาพบกันอีกครั้ง

แต่คราวนี้เด็กพาเจ้าตัวเล็ก ซึ่งเป็นลูกของเขามาด้วย...

ฟอเรสท์เล่าเรื่องราวการวิ่งให้เธอฟัง ... เธอรับฟังด้วยความตั้งใจ

ฟอเรสท์เล่าถึงพระอาทิตย์ตกดินที่สวยที่สุดในโลก..

เธอบอกว่าอยากไปเห็นด้วยตาของเธอกับเขา ..

ฟอเรสท์ตอบกลับเธอว่า

"คุณอยู่ตรงนั้น" ...

เส้นขนาน อย่างน้อยก็ยังได้เดินรึวิ่ง ไปด้วยกันนะค่ะ ยังได้เห็นเขาไปพร้อมๆกับเรา ถึงแม้ว่าจะเห็นใกล้บ้างไกลบ้าง


สำหรับคนที่เรามีความรู้สึกดีๆให้บางที ก็อยากถามเหมือนกันว่า "นี่เธอรู้สึกดีไหม รู้ไหม ว่าเธอมีคนที่แอบชอบเธอ อยู่ตรงนี่นะยะ ปลื้มรึเปล่า? " ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สักวันคงได้ถาม (ตรงนี้บ่นส่วนตัวค่ะ)

เฮ้อ ตอนนี้หยุดแล้วนะค่ะ หยุดวิ่ง แต่ก็ยังเดินไปเรื่อยๆ
บางครั้งก็ยังเห็นหลังเค้าแวปๆแต่เดี๋ยวก็หายไปแล้ว

ยังไงก็ยังดีใจแม้ว่าจะเห็นเพียงแผ่นหลังของเค้าก็ยังดี

ก้อคงต้องรอคอยอีกครั้ง เพื่อที่จะให้หัวใจเรามีความหวัง เขาไม่รักเราแต่พลาดที่เรากลับไปรักเขา ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่ ก้อจะรออยู่อย่างนี้ เพื่อที่อาจจะได้บอกรักเขาอีกสักครั้ง แม้อาจจะไม่มีความหวังก้อตาม

ซึ้งๆ สู้ๆ