Bloggang.com : จ้าว..จอม : It’s My Day: เดทกับลูก และ วันแม่ของชั้น

It’s My Day: เดทกับลูก และ วันแม่ของชั้น

blog นี้ก็สรุปรวมภาพเรา 2 เป็น concept เรื่องแม่แม่ไปเลยล่ะกัน
เริ่มจากภารกิจที่ได้มอบหมายให้ไปเดทกับลูก
จนมาถึงวันแม่ปีนี้ที่คิดว่าจะกร่อยแต่ก็ประทับใจในที่สุด
รวบกันไป 2 เรื่องแต่เป็นเรื่องของเรา 2 คนเนอะเรย์ มะหม๊ากับเรย์ รักกันๆ

วันที่ 5 Aug ปะป๊าต้องไปประชุมงานตั้งแต่บ่ายจนดึก
เราพาป๊าไปส่งที่ office ช่วงเรย์หลับ กลับมาเจอเรย์นอนลืมตารอแหละ
บอกเรย์ว่าเดี๋ยว 4 โมงเย็น (อีก 20 นาที) เราออกไปเที่ยวกัน
แค่นั่นแหละ เจ้าเรย์หันมาถามทุกๆ 60 วินาทีว่า ไปได้ยัง อีกกี่นาที
ถามจน ป่ะก็ด่ะ ทีแรกคิดว่าจะพาไปสวนลุมขี่จักรยารและแวะไปทำบุญวัด ไม่เกิน 2 ชม กลับมากินข้าวที่บ้าน
ปรากฏไปยาวววว จนอาม่าโป้ยและปะป๊าต้องโทรตามตัว 5555

ขับรถจะถึงสวนลุมแหละ นั่นไง น้องฝนมาทักเลย ตรูจะบร้า
หันไปมองเรย์ไม่พูดอะไรแต่แสดงออกทางนัยตาว่า “ฝนตกง่ะลูก”
เรย์หันมาสบตาแบบกึ่งอ้อนกึ่งเหวี่ยง ไม่พูดไรเหมือนกันแต่อ่านใจออกว่า “อย่าน่ะ สัญญาแล้ว พาไปเที่ยวด้วย”
ก็เลยกลับรถเข้าจามจุรีแทน ก่อนเข้ามีปรึกษาลูกก่อนน่ะว่าแวะจามก่อนไหมลูก ฝนมักตกง่ะ
แน่ะ มีทำหน้าคิดนิดนึง แล้วต่อรองด้วยน่ะ ก็ได้มะหม๊าแต่พาหนูไปดูขนมที่จามจุรีด้วยน่ะ
ณ จุดนั้น อะไรก็ยอม ป่ะ ป่ะ

เข้าจามจุรีก็พาเรย์ไปชั้นร้านหนังสือ เล่น slider อ่านนิทาน 1 เล่ม
และไปพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ต่อ “เรย์บอกว่าเรย์โตแล้วไม่กลัวเต่าแล้วน่ะมะหม๊า”
ว่าแล้วก็เดินไปยืนพิงให้เราถ่ายรูปเอง

เข้าไปเจอหุ่นหมี ก็บอกอีก “มะหม๊า เรย์ก็ไม่กลัวหมีแล้ว ดูน่ะ” นางก็เดินไปยืนข้างๆ

ไปเจอแท่นก็พยายามจะยื่นหน้าไปถ่ายรูปด้วย แต่มีแค่อันนี้ที่ยืนถึง
ตลกดี เค้าให้โผล่แค่หน้ายังไม่ว่ายชู 2 นิ้วสู้ตายอีก น่ารักจริงๆ ลูกใครเนี่ย

เสร็จนางก็ไปเล่นด้านในที่มีของเล่นเด็ก เล่นๆ เขี่ยๆ และถามว่า ”ฝนหยุดตกหรือยัง เราไปสวนลุมได้หรือยัง”
มองไปมันก็ซาๆ แล้วก็เลยพาลงไปซื้อขนมตามสัญญาพร้อมแบ่งกันกินชานมไข่มุก
เราอ่ะนิสัยไม่ดี ตามใจลูกเรื่องขนมมากๆ ก็น่ะ อยากให้ลูกรักบ้าง ยิ้มให้แม่บ้าง ให้ซื้อก็แค่อันเดียว
เรย์ดี๊ด๊ามีความสุขมาก ดูดชานมไป อีกมือก็กำขนมแน่นเลย
เดินผ่านร้านขาย DVD ยืนเลือกอีก “มะหม๊า เรย์อยากได้เรื่องนี้ค่ะ เรื่องนี้ด้วย อันนี้ด้วย” เป็นชุดเลย
โยนให้ปะป๊าจัดการล่ะกันเรื่องนี้
ขึ้นรถไปสวนลุมกันต่อ ฝนหยุดฟ้าใสแล้ว

ซื้อขนมเตรียมไปให้อาหารปลาเลย
เวลามาสวนลุมเรย์ขอนั่งเรือทุกครั้งแต่ปะป๊าชอบผลัดลูก
มารอบนี้เราเลยพาเรย์นั่งกัน 2 ต่อ 2 แอบกลัวน่ะแต่มั่นใจว่าเอาอยู่ก็ไปลุยกัน
ตอนเอาจักรยานไปจอดบนสนามหญ้า ก็ให้เรย์ขี่เราช่วยเข็นไป
คงเพราะหญ่งมันเปียกๆ ชื้นๆ ปรากฏว่าเท้าเรย์หลุดไปอยู่ระหว่างที่ถีบและตัวจักรยาน
ติดอย่างแน่นเลยเอาออกไม่ได้ เรย์ร้องให้น้ำตาไหลเป็นน้ำตกเลย
เราก็ใจเสียบอกเรย์ว่าใจเย็นๆ และก็ให้ป้าที่ขายบัตรเรือถีบมาช่วยง้างให้หน่อยถึงเอาออกมาได้
โชคดีที่ใส่รองเท้าบู้ท มันเลยไม่โดนเนื้อ ก็แดงๆ นิดนึง เฮ้อ! อกอีแป้นจะแตก
นึกว่าลูกจะขวัญเสีย สงสัยคงไม่นั่งเรือแล้ว ก็ลองถามแย่บๆ “นั่งเรือไหมลูก ไหวไหม”
เรย์ตอบทั้งน้ำตา “นั่งๆๆ” พยักหน้าไปน้ำตาก็หยดแหมะๆ

เห็นรูปอย่าเพิ่งตกใจไป จริงๆ เรย์นั่งตรงกลางและเราเอามือโอบไว้ตลอด
แต่เรย์อยากให้อาหารปลาเลยขอกระเถิบไปแปปนึง เราก็เลยรีบถ่ายรูปไว้
แต่จริงๆ ควรใส่เสื้อชูชีพไว้น่ะ ของที่สวนลุมก็ใหญ่มาก ใส่ก็สูงเกินคอ คิดว่าจะไปซื้อเป็นของตัวเองสักอัน
ถ่ายรูปเล่นกับเรย์ บอกมะหม๊าขอกินน่ะอาหารปลาน่ะ เรย์ทำท่าตาม ติงต๊อง 555

เรย์ชอบให้ปั่นเรือลอดใต้สะพาน สมัยเล็กๆ ก็ชอบแกล้งลูกให้ก้มๆๆ เดี๋ยวชนหัว
รอบนี้จะแกล้งอีก “เรย์ ก้มหัวเร็ว จะถึงสะพานแล้ว เดี๋ยวชนหัว” พูดไปชั้นก็ acting ไปสุดฤทธิ์
เรย์หันมามองสายตาเย็นชาและบอกว่า “ไม่ชนหรอก เรือเรามีหลังคา เห็นไหม”
จ๋อยยย (- -*)

ปั่นเรือได้ประมาณ 20 นาทีก็เข้าฝั่ง พาเรย์ไปสนามเด็กเล่นต่อ
บอกให้เรย์ต้องขี่ไปเองน่ะ ให้สัญญากันก่อนเพราะปกติเวลามากะปะป๊า นางจะงอแง
ลงเดินหรือให้อุ้มและอีกคนก็ต้องหิ้วจักรยานตามมา ก็เลยต้องคุยกันให้ clear ก่อน เดี้ยนทำคนเดียวไม่ไหวย่ะ
ระยะทางที่ไปก็จัดว่าไม่ไกล้น่ะ ใช้เวลาขี่ไป 10-15 นาทีเลยแหละ และเรย์ก็ทำได้ น่ารักมาก
ไปแวะเล่นที่สนามเด็กเล่นพักใหญ่เลย

เราน่ะกะเลย เรย์เอ็งกลับบ้านเอ็งสลบแน่ เพราะข้าเอาเจ้ามาปล่อยพลังขนาดนี้แล้ว ว่ะฮ่าฮ่า
เรย์เล่นเสร็จให้ขี่จักรยานกลับไปที่เก่าเองต่อ พลังล้นเหลือนัก ปล่อยไปให้หมด
ขำมาก ตอนขี่จักรยานกลับมันจะเป็นทางเล็กๆ ด้านข้างเป็นสนามหญ้า
เรย์ถามว่า “มะหม๊า อะไรกระดุกกระดิกก็ไม่รู้อ่ะ”
เราหันตามไปมองเห็นตัวเงินตัวทองอยู่ห่างเรย์แค่ 10 ก้าวเดิน มันกำลังเดินบนสนามหญ้า
ก็ยังงงทำไมเรย์ไม่กลัวว่ะ เลยบอก “จิ้งจกยักษ์ไง เรย์ไม่กลัวเหรอ”
สิ้นเสียงของเราก็เปลี่ยนเป็นเสียงกรี้ดของเรย์แทน กรี้ดและปั่นจักรยานหนี โอ้ย ฮามาก
จับหน้าอกเรย์ใจเต้นแรงมากกกกก
กลับไปถึงรถ เรย์ถาม “เราไปไหนกันต่อ”
โอ้วแม่เจ้า หล่อนไม่เหนื่อย ไม่เพลีย ไม่หิวบ้างหรือไงย่ะ ชั้นเดินมา 3 ชมแล้วน่ะ
มองนาฬิกาทุ่มนึงแหละ ไปแวะวัดต่อดีกว่า อยากทำบุญ
เลยแวะวัดหัวลำโพง เอารถไปจอดด้านในโรงเรียน
เรย์ก็น่ารักน่ะ คงเหนื่อยแหละแต่ไม่งอแง หันมาถามแบบอ้อนๆ “มะหม๊าอุ้มหนูได้ไหมค่ะ”
โห พูดแบบนี้ยังไงก็อุ้มได้สิลูก ก็อุ้มเรย์ออกไปด้านหน้าวัด
ผ่านพวกงานศพ เรย์ถามถึงวัดแล้วเหรอค่ะ เราก็บอกไม่ใช่วัดค่ะ
เรย์ถามต่อ “แล้วเป็นอะไร” อ่ะน่ะก็ต้องอธิบาย “เค้ามาส่งคนขึ้นสวรรค์ค่ะ”
เรย์ “ทำไมเค้าขึ้นสวรรค์ล่ะ” มะหม๊า “เค้าไม่สบายไงค่ะ”
เรย์ “เหมือนครูเปียใช่ไหม อย่างงี้เค้าจะเจอครูเปียไหม” (ครูเปียเป็นครูที่ รร เรย์เพิ่งเสียไปเพราะอุบัติเหตุอ่ะ)
กว่าจะเดินไปถึงวัดก็น้ำลายแห้ง ตอบคำถามลูกล้านแปด 5555
ปรากฏไปถึงวัดปิดแล้ว โอ้ววว!! แม่เจ้า ก็เลยพาเรย์ทำบุญที่ด้านล่างแทน ก็มาถึงที่แล้วนิ

ให้เรย์ซื้อกระเบื้องให้วัด และให้เรย์พูดอธิษฐานตามเรา
ทำของเรย์ ของเราและเผื่อของปะป๊าวินด้วย

ดีใจมากได้พาเรย์ไปทำบุญ แต่ที่ดีใจที่สุดเรย์บอกว่า “ไว้เรามาทำบุญกันอีกน่ะ”

วันนั้นกลับถึงบ้าน 2 ทุ่ม แม่ลูกไปเที่ยวกันยาวนานถึง 4 ชม
แต่….เรย์มันยังคึกและบ้าพลังมาก เราอ่ะนอนเหี่ยวตายไปแหละ
ไม่เข้าใจทำไมเด็กมันพลังล้นเหลือขนาดนี้เนี่ย
แต่ก็ดีใจน่ะ อย่างน้อยเรย์ก็คงมีความสุข เรย์บอกว่า “ไว้เรามากัน 2 คนอีกน่ะ”
แต่ถ้าถามต่อหน้าพ่อ ไม่กล้าตอบแบบนี้หรอก จะตอบว่ามาตอนป๊าไปทำงาน เอากะนางซี่

ก่อนวันแม่อาทิตย์นึง ได้จดหมายจาก รร ว่าจะจัดงานวันที่ 10 Aug ช่วยบ่าย
เราเห็น จม แล้วน้ำตาจะไหลเพราะวันนั้นเวลานั้นเรามี meeting สำคัญคงไปงานลูกไม่ได้แน่ๆ
หันไปบอกเรย์ก่อนเลยว่าหม๊าไปไม่ได้น่ะ หม๊าติดงานแต่หม๊าอยากไปน่ะ
ยังไงเรย์อย่าน้อยใจถ้าเห็นเพื่อนๆ มีแม่ไปกันแต่หม๊าไม่ได้ไปน่ะลูก
ก่อนวันไปก็ยังกำชับเรย์อีกที กลัวลูกเสียใจ แต่จริงๆ แม่มันนี่แหละโคตรเสียใจ
เพราะก็น่ะวันแม่ปีแรกที่ลูกจะกราบตัก คือไป รร ยังไงเรย์ก็ต้องทำเพราะคนอื่นทำ
แต่เราไม่ได้ไป ก็ไม่กล้าหวังว่าเรย์จะมากราบเราที่บ้าน เรียกว่าไม่คิดและไม่หวังเลยจะดีกว่า
ก็เรย์ดูเฉยๆ มากกับการที่เราไม่ได้ไป ไม่มีสีหน้าเสียใจหรือผิดหวังเลย มีแต่ตรูนี่แหละหน้าเศร้าเป็นหมาเหงา
มีบอกเรย์ว่าให้เอาดอกไม้กลับมาไหว้มะหม๊าที่บ้านน่ะ
เรย์ตอบอย่างไร้เยื่อไย “ก็ต้องถามครูก่อนน่ะมะหม๊า” T____T

วันงานมาถึงก็ได้ดูรูปผ่านมือถือที่วินส่งมาให้ ดูอย่างหงอยๆ แงๆๆๆๆ
เห็นพ่อนั่งเด่นแบบนี้ น่าหมั่นใส้ยิ่งนัก บอกพ่อไปแล้วว่าขอบใจที่ไปแทนให้
เดี๋ยววันพ่อเราไปเองน่ะ ตะเองไม่ต้องไป เราจะได้นั่งเด่นท่ามกลางพ่อๆ ว่ะฮ่าฮ่า

คืนนั้นก็กลับบ้านตามปกติ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ
เดินเข้าไปบ้านไปได้ยินเสียง รู้แล้วเรย์หลบอยู่ใต้โต๊ะ
เรย์ออกมาจะเอ๋แล้วยื่นดอกมะลิให้แบบเขินๆ และบอกจะกราบตักมะหม๊า
กรี้ด!! หูไม่ได้ฝาด ตาไม่ได้บอด ชั้นไม่ได้ฝันไป ดีใจๆๆ
บอกเรย์รอแปป ตะโกนเรียกวิน มาถ่ายรูปให้หน่อยยยย 5555

ประทับใจมาก เรย์บอกจะกราบเท้าด้วย แค่นี้ก็พอแล้วลูก แต่คิดจะทำก็ปลื้มมากๆ
อาม่าบอกว่าก่อนเรากลับมา เรย์ซ้อมกับอาม่าใหญ่เลย บอกสมมุติว่าอย่างงั้น สมมุติอย่างงี้
แปลว่าเรย์ตั้งใจจะทำเองจริงๆ ดีใจมากๆ เลย เห็นได้เลยจากหน้าบานๆ ที่ยิ้มจนแก้มจะแตก

เรย์เอาสร้อยมาใส่ให้ด้วยและเอากรอบรูปมาให้ คำเดียวเลย “ปลื้ม”

ก่อนหน้านี้ก็มีทำซึ้งมาที มาหวีผมให้ เชื่อแล้วว่าลูกรักแต่ไม่แสดงออก ชิมิๆ

แม้บางครั้งจะแอบมองแม่มันแบบนี้ก็หยอกกันเฉยๆ ใช่ป่ะ
จริงๆ รักหมดใจเลย เนอะ

รักลูกจริงๆ เล้ยยยย
อยากให้มีวันแม่บ่อยๆ อยากเป็นคนสำคัญโดยเฉพาะกับลูก

มะหม๊า :)

Create Date : 20 สิงหาคม 2555

Last Update : 20 สิงหาคม 2555 12:23:50 น.

7 comments

Counter : 3856 Pageviews.

ยิ้มแทนมี้อร
ยิ้มแทนแม่ หม่ามี้ หม่าม้า ทุกคนด้วย

โดย: สรุป...เหมืนอเดิม IP: 58.8.94.36 วันที่: 20 สิงหาคม 2555 เวลา:13:02:47 น.

คุณอรแบ่งเวลาได้เก่งจริงๆเลย ทำได้ยังไงค่ะเนี่ย ทั้งเขียนบล๊อก ทั้งทำไอติม ทั่งงานที่ทำงาน ทั้งหน้าที่แม่ และภรรยา เก่งจริงๆเลยค่ะ เรย์โชคดีที่สุดแล้วที่มีคุณแม่แบบคุณอร ปลื้มแทนเรย์จริงๆค่ะ

โดย: จอมเบญจา IP: 110.49.235.151 วันที่: 20 สิงหาคม 2555 เวลา:23:49:58 น.

คุณจอมเบญจา

เชื่อไหมค่ะนี่เป็นคำถามที่เพื่อนถามกันบ่อยเลย งงตัวเองเหมือนกันทั้งๆ ที่ตอนสาวๆ (ตอนนี้ไม่สาวแล้วเหรอ!) ขี้เกียจ เอาแต่นอนตีพุง

แต่คงเพราะสาวๆ ใช้เวลาไปแบบไร้ค่ามั่งค่ะ ตอนนี้อยากทำอะไรก็ทำ เหลือเวลาบนโลกน้อยลงทุกที อะไรงี้ 5555

ทำงานจันทร์-ศุกร์
เล่นโยคะ เย็นหลังเลิกงาน
ทำไอติมกลางคืนและเช้าก่อนไปทำงาน
เขียน blog เสาร์-อาทิตย์/กลางวันวันทำงาน
ทำงานบ้าน เสาร์หรืออาทิตย์
ที่เหลือก็ให้ลูกและสามี (ยังมีเหลืออีกเหรอ 555)

:)

โดย: จ้าว..จอม

วันที่: 21 สิงหาคม 2555 เวลา:11:17:14 น.

นางเริ่ด ..... ( แม่นางน้อยของป้า)
สั้น ๆ แต่ได้ "ใจ"

โดย: Thee-T'sMom

วันที่: 21 สิงหาคม 2555 เวลา:11:19:20 น.

อ่านแล้วยิ้มไปน้ำตาคลอไป ซึ้งอ่ะมี๊อร ^^

โดย: TOToTaNG

วันที่: 22 สิงหาคม 2555 เวลา:14:09:48 น.

เห็นภาพแล้วซึ้งตามค่ะ อีกสองปีเราจะได้ซึ้งกับเค้าบ้าง อิอิ นู๋เรย์เป็นเด็กน่ารักในใจป้าโซเสมอนะคะ

โดย: คุณแม่น้องเกรท IP: 124.122.110.158 วันที่: 22 สิงหาคม 2555 เวลา:20:47:05 น.

แต่ละท่าที่นางโพสชังได้ใจป้าๆน้าๆไปครองหมดแล้ว
เด็กอารายน่ารักอ่ะ

โดย: KHUNAOBBY

วันที่: 23 สิงหาคม 2555 เวลา:14:49:43 น.