Bloggang.com : โอ่งดิน : เบญจเพศ...Again

เบญจเพศ...Again

โอ่งดินสวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องมาเม้าท์ให้เพื่อน ๆ ฟังอีกแล้วค่ะ

เพิ่งพูดถึงเรื่องเบญจเพศไปหยก ๆ คราวนี้ต้องกลับมาพูดถึงอีกรอบ เพราะดวงเบญจเพศเล่นงานแป้งจัง ๆ กันเลยทีเดียว...วันนี้เองค่ะ

ก็คือ โทรศัพท์หายค่ะ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะแป้งเองน่ะแหล่ะที่สะเพร่ามากมาย วันนี้แป้งนั่งมอ'ไซค์ไปหน้าปากซอย เพื่อที่จะไปศิริราช พอขึ้นรถปุ๊บ ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่แล๊บปั๊บ คุยไม่ถึงหนึ่งนาทีก็วางสาย แล้วโยนโทรศัพท์เข้ากระเป๋า แล้วรูดซิบปิด ปกติจะเอาโทรศัพท์เก็บไว้ที่ซองของมัน แต่วันนี้มันรีบอ่ะ รถมันก็ขับซะเร็ว เลยรีบ ๆ โยน รีบ ๆ รูดซิปกระเป๋า จะได้เอามือมาจับรถไว้...กลัวตกรถเสียโฉมคับ

ตอนรูดซิปกระเป๋า แป้งจำได้ว่าเห็นโทรศัพท์ตัวเองอยู่ในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว...แต่ไม่เข้าใจว่ามันหายไปได้ยังไง

พอไปถึงศิริราชก็รูดซิปเปิดกระเป๋าเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่แล็บอีกครั้ง ปรากฏว่าหาไม่เจอค่ะ ควานหาจนแทบจะเทกระเป๋า...ก็ไม่มี ลองคลำ ๆ ดูเผื่อว่ามันจะไปติดอยู่ซอกไหนของกระเป๋า...ก็ไม่เจอ

พอเป็นดังนั้นก็รีบวิ่งไปตู้โทรศัพท์สาธารณะโทรเข้าเครื่องตัวเองเลยค่ะ ผลปรากฏว่า...ปิดเครื่อง (ก็กะไว้แล้วเหมือนกันว่าต้องเป็นอย่างนี้) ก็เลยจัดการระงับสัญญาณซะ

แล้วก็โทรคุยกับ 1175 สอบถามเรื่องซิมใหม่-เบอร์เดิมว่าต้องทำยังไง แล้วจะสามารถกู้เบอร์ที่เมมไว้ในซิมได้หรือเปล่า พนักงานใจดีเสียงน่ารักก็ตอบกลับมาว่า "ไม่ได้ค่ะ คุณต้องเก็บข้อมูลไว้ที่ sim bank ถึงจะสามารถกู้ข้อมูลคืนมาได้"

จบกัน!!! sms น่ารัก ๆ หายหมด ไหนจะเบอร์ญาติโกโหติกาที่สะสมมาตั้งตอนเรียนตรี ทั้งเบอร์ CI ที่ไปฝึกงาน เบอร์เพื่อนตอนป.ตรี เบอร์รุ่นพี่ เบอร์รุ่นน้อง เบอร์เพื่อนเก่า ฯลฯ และที่สำคัญ...คือเบอร์ของคนที่แป้งชอบมาตั้งกะเรียนตรีปี 3 แป้งจะส่ง sms หาเขาบ่อยมาก บ่อยที่สุด แต่ตอนนี้เบอร์พี่เขาหายไปแล้ว อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก คลั่งโว๊ย!!!!!!!!

ยังดีที่ได้ Hi5 ของพี่เขามาแล้ว ได้ส่งข้อความไปขอเบอร์เขาอีกรอบ ก็ต้องรอลุ้นว่าพี่เขาจะให้ไหม...ถ้าหากพี่เขาไม่ปลื้มแป้งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นี่คงเป็นโอกาสดีที่พี่เขาจะทำให้แป้งห่างเค้าไปได้สักที (หวังว่าคงไม่เป็นอย่างนั้นนะ

)

อ้อ...ขอบอกเพื่อน ๆ ไว้นิดนึงว่าถ้าหากจะระงับสัญญาณโทรศัพท์ ต้องโทรระงับโดยตรงกับเจ้าหน้าที่เท่านั้นนะคะ อย่าไประงับโดยการทำโปรแกรมกับระบบคอมพิวเตอร์เด็ดขาด เพราะวันนี้แป้งทำตามที่ระบบเค้าบอกทุกอย่าง พอเสร็จสิ้น...ระบบมันก็แจ้งว่าจะทำการระงับสัญญาณภายใน 30 นาที แต่พอได้คุยกับพนักงานโดยตรงในอีกเกือบหนึ่งชั่วโมงต่อมา...เค้าบอกว่ายังไม่ได้ระงับสัญญาณ เดี๋ยวทำให้เดี๋ยวนี้ เวรกรรม แล้วที่ชั้นเสียเงินพูดบ้าบอระงับสัญญาณกับทางระบบมันไม่ได้ทำแป๊ะอะไรให้ชั้นเลยใช่มะเนี่ย

วันนี้ช่วงสายจนถึงช่วงบ่ายเป็นอะไรที่เซ็งเป็ดเหลือเกิน ปวดใจกับโทรศัพท์สาธารณะมากมายที่หยอดทีไรเหรียญก็ไม่ลงสักที

แถมยังเซ็งเป็ดกับเงินตัวเอง...ที่มีเศษอยู่แค่สองบาท โทรคุยกับพนักงาน AIS ยังไม่เสร็จก็ต้องวางหูแล้ว อ๊ากกกกกกกกก ทำไมนักศึกษาปริญญาเอกมันยาจกอย่างนี้วะ

ช่วงนี้กำลังจนกรอบ เงินทองก็ไม่มี งานหนังสือก็กำลังจะมา โทรศัพท์ดันมาหายอีก ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก อยากปล้นแบงค์จังโว๊ย!!!

นี่คงต้องฮึดแต่งนิยายให้จบเร็ว ๆ เผื่อว่าจะฟลุ๊คผ่านการพิจารณาแล้วได้ตีพิมพ์เป็นหนังสือกับเขาบ้าง เอิ๊ก ๆ ช่วงนี้ริอาจจะแต่งนิยายค่ะ แต่ตอนนี้กำลังตันมากมาย...ทำไมทำมา ไม่อยากเสียพระเอกคนไหนเลยสักคน คนนั้นก็ดี คนนี้ก็สเป๊ค แต่พอเรื่องมาเกิดอย่างนี้คงต้องรีบ ๆ ตัดใจ แต่ง ๆ ให้จบสักที เผื่อจะมีเงินใช้กะเขาบ้าง (พูดอย่างกะจะผ่านพิจารณา

)

โชคดีอยู่อย่างที่สองอาทิตย์ก่อนคุณน้าส่งโทรศัพท์เครื่องเปล่ารุ่นก๊อกแก๊กมาให้คุณแม่ คุณแม่ก็รบเร้าว่าให้แป้งเปลี่ยนซิมให้สักที...แต่แป้งก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนให้คุณแม่ (ก็แบบว่าขี้เกียจ)

ตอนนี้เลยรู้สึกดีที่ขี้เกียจคราวนั้น เพราะเจ้าเครื่องนั้นตอนนี้ก็กลายเป็นของแป้งไปซะแร้ว ดีใจ ไม่ต้องซื้อเครื่องใหม่ ถึงมันจะตกรุ่นไปมากหน่อยก็เถอะ

แถมวันนี้ยังมีเหตุการณ์น่าระทึกต่ออีกที่ศูนย์บริการ AIS เค้าบอกว่าจะขอซิมใหม่-เบอร์เดิมต้องใช้บัตรประชาชนแนบมาด้วย ด้วยความที่เรามั่นใจว่ามันอยู่ในกระเป๋า ก็หา หา หา จนเอาบัตรทุกใบมากองบนโต๊ะต่อหน้าพนักงาน...ก็หาบัตรประชาชนไม่เจอ!!!!!! ตอนนั้นวิตกจริตสุด ๆ เพราะจำได้ว่าไม่เคยเอาออกไปไหนเลย จนพนักงานคนสวยบอกว่า ใช้ใบขับขี่แทนก็ได้ค่ะ ซึ่งตรงนี้ก็ยังถือว่าโชคดีสุด ๆ เพราะวันนี้ไม่ได้ไปยืมหนังสือมาอ่าน ไม่งั้นคงต้องเสียเวลามาทำเรื่องอีกรอบแน่ ๆ

นั่งคิดอยู่ตั้งนานว่าบัตรประชาชนมันหายไปไหนวะ ถ้ามันหายอีกนี่คงซวยแน่ ๆ เพราะคงต้องโดนคุณพ่อวี๊ดบู้มชุดใหญ่...หลังจากวิตกจริตอยู่พักใหญ่...พนักงานคนสวยทำอะไรบ้างก็ไม่สนใจดู คิด ๆ ๆ จนนึกออกว่า อ๋อ..เมื่อวานเราไปสอบโทเฟลแล้วเอาบัตรเข้าห้องสอบไปด้วย แล้วตอนนี้มันก็ยังคงสถิตย์อยู่ที่กระเป๋าดินสอ เฮ้อ...โล่งอก ไม่งั้นยัยแป้งได้เละเป็นโจ๊กใส่ไข่เยี่ยวม้าแน่ ๆ (มันสีดำเหมือนสีผิว เอิ๊ก ๆ )

ช่วงนี้...แป้งเบญจเพศพอดี ไหนจะกำลังรับปริญญาด้วย ดวงแรงสุด ๆ กันเลยทีเดียว แต่ก็ยังดีนะคะที่โทรศัพท์หาย...ถือว่าฟาดเคราะห์อ่ะค่ะ ยังดีกว่าแป้งเป็นอะไรที่ร้ายแรงกว่านี้ ไม่อยากเจ็บตัวอ่ะ กลัวเสียโฉม...ยังต้องใช้หน้าตาหากินอยู่เพราะยังหาแฟนไม่ได้เลย เลยต้องรักษาใบหน้าไว้ก่อน ถึงมันจะไม่ค่อยสวยก็เถอะ

พยายามไม่คิดมาก อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป แต่จะเก็บเอาไว้เตือนใจว่าทำอะไรก็ควรระวัง ห้ามประมาทเด็ดขาด ไม่งั้นมีโทรศัพท์กี่เครื่อง ๆ ก็หายหมดพอดี

ช่วงนี้...เหมือนสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว คงต้องระวังให้มากขึ้น...ออกบวชเสริมสร้างสมาธิเลยดีไหมตู

โอ่งดิน...สวัสดีค่ะ

Create Date : 17 มีนาคม 2551

Last Update : 23 สิงหาคม 2552 22:05:36 น.

1 comments

Counter : 989 Pageviews.

กะลังรอ sms อยู่เลยค่ะ แฮ่ๆ ลืมกันรึยังน้อ
ขอให้ได้มือถือเครื่องใหม่ไฉไลกว่าเดิมเร็วๆนะคะ

โดย: ไก่พิซซ่าคุกกี้นมอ้วงชอบหมด

วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:28:46 น.