I can do everything But, I will do only I want

<<
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
29 พฤษภาคม 2550
 

LeeJunki@Airport

*หมายเหตุ* เมื่อไหร่เน็ตจะใช้ได้สักทีฟระ กรูเป็นโรคติดอินเตอร์เน็ตไม่รู้หรือยังง๊ายยยยยยย อาทิตย์นึงแล้วนะเฟ้ยใช้เน็ตไม่ได้เนี่ยยยยยยย

วันเสาร์ไปนอนบ้านน้องที่คลองหกมา เป็นดินแดนที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ไปอีก หลังจากถูกผีหลอกที่หอเพื่อนตอนกลางวันแสกๆ - -'' คืนนั้นเช่าตูนวายมาอ่าน ไอ้เรื่อง school อะไรนั่นแหละที่แยกเป็นแผนก โฮสท์ แผนกเอวีนั่นอ่ะ เหอๆ ต้องบอกว่า แม่งแต่งมาเพื่อสนองตัณหาคนเขียนเลยนี่หว่าตูนเรื่องนี้ แล้วก็ "คาบูกิ" เสียดาย อยากได้ไว้เก็บ แต่จนตอนนี้คงไม่เหลือให้เห็นซากแล้วมั้ง เพราะมันโดนกวาดล้างนี่นา เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นนายเอกที่น่ารักจริงๆ ชอบง่ะ


ตื่นกันมาอีกทีก็เพราะน้องบอกว่า เจ๊ตื่นเหอะแล้วมันก็ไปอาบอีกห้อง ออกไปนานมากแล้วนะ กว่าเราจะลุก แต่ขนาดเราลุกมาอาบน้ำแต่งตัว นั่งอ่านหนังสือเล่นอีกรอบมันก็ยังไม่โผล่กลับมา โน่น..กลับมาอีกที 8โมง โทษทีอีนาง มันยังไม่ได้ไดผมด้วยซ้ำ (-- --'') คงไม่พูดในรายละเอียด เอาเป็นว่า ก็ถือข้าวของจับรถกันออกมาทันที วันนี้จะไปไหนกัน??? คำตอบคือ ไปรับกิ๊กที่สนามบิน กิ๊ก ที่ขนาดโทรไปถามเฮียว่า

"ได้ข่าวว่ามา แล้วมากี่โมง" เฮียถึงอึ้งแล้วก็บอกว่า
"เฮ้ย เดี๋ยวนี้โอนสัญชาติแล้วเรอะ?" เสียงประหลาดใจอย่างสุดแสน
"ไม่ได้โอ๊น ทั้งปีทั้งชาติก็เคตะคนเดียวฟอร์เอเวอร์ แต๊ว่า แค่คนนี้เท่านั้นพี่ คนเดียวเท่านั้นในประเทศนี้ที่หนูยอมยกให้ ถ้าเอาคนนี้ออกจากประเทศนี้ได้ ต่อให้โดนบอมทิ้งทั้งประเทศยังไม่คิดจะเสียดายเลย"

แล้วก็แพล่มๆๆ กันต่อ เป็นไฟท์ที่ทำงานหนักสุดๆ จริงๆ หนึ่งคือไม่รู้อะไรเลย สองไม่มีสาย เพราะสายไปตาม "แบทเทิล" กันหมด มันหาข่าวให้ได้เป็นระยะเท่านั้น...

ถึงสุวรรณภูมิ 10 โมงเช้า เดินเตร็ดเตร่ดูที่ทางและขอแผนที่เค้ามาดูเล่น หาของกิน จนเที่ยงก็มายืนจับจองพื้นที่เพราะกลัวว่าคนถูกเหยียบหากไปยืนด้านล่าง ก็เลยขอมองด้านบนและจ่อวีดีโอเอาไว้เป็นที่ตั้งแล้วกัน บ่าย 3.30 เครื่องบินกำลังจะลง....4.00... ยังไม่เห็นใครออกมา จน 4.30 โทรไปหาเฮียใหม่ ได้ความว่า

"โอ้ยไม่ต้องรอแล้ว ถ้า 4.30 ยังไม่มาก็โน่นแหละ 2 ทุ่ม"
"หา? งั้นคงไม่ไหวอ่ะพี่ หนูคนมีหน้าที่ คงต้องบาย กลับก่อน"
"รอมาขนาดนี้เนี่ยนะ จะกลับ อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงเนี่ยนะ?"
"ก็ใช่ไงแต่แบบ... แล้วจะทำไงอ่ะ"
"เอ็งไม่เสียดายเหรอวะ รอมาขนาดนี้แล้วนะ"

นั่นเป็นคำบอกเล่ากันอีกที แล้วก็เลยคิดได้ว่า เฮ้อ...ไม่ไปทำงานก็ได้วะ ก็มันจริงนี่นา ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว แล้วจะให้กลับไปมือเปล่าได้ไงกัน โทรศัพท์แบทหมดทั้งสองเครื่อง ตายกันกรู

6 โมงเย็น เดินไปหาพวกกลุ่มเสื้อดำ (หน้าตาเป็นมิตรน้อยมากๆ) ดูเหมือนเค้าจะไม่รู้อะไรเลย เพิ่งจะมารู้จากเราหรือไงนี่แหละ เราก็เลยไม่ได้อะไรกลับมา แทนที่จะได้รู้เพิ่มกลายเป็นเราต่างหากที่บอกเค้า กรัม -- --'' หาข้าวกินพร้อมเพื่อนใหม่หนึ่งคนที่ซึ่งทำงานแล้วเช่นกัน 2 คนพอกันถ่ายรูปคนหล่อๆ ในสนามบินไปพลางๆ แล้วก็กินข้าวนั่งคุย เปลี่ยนที่คุย จากเกทบี มาเกทซี เมาท์ๆ แล้วก็เจอกลุ่มเสื้อแดง(หน้าตาเป็นมิตรมากกกกกกกก) ลงนั่งฝั่งตรงข้าม พวกน้องๆ เพื่อนๆ กลุ่มนี้ คุยกันได้สักพักก็ชูป้ายออกมาถ่ายกันเราเลยขอแอบถ่ายมาด้วย เฮียโทรมาอีกรอบ

"เฮ้ยกรูต้องสัมภาษณ์แบทเทิล มันมาสายการบินอื่นว่ะ ลองดูนะ"

แล้วก็วางสายไป ก็รอแล้วนี่หว่า จาก4 โมงเช้า เป็นบ่าย 3 จากบ่ายสามเป็น 2 ทุ่ม จาก 2 ทุ่ม....มันก็กลายเป็น5ทุ่มแทน แม่เจ้า นี่เมิงเป็นใครเนี่ย ไอ้ตี๋ๆๆๆๆๆ ปากตุ่ยน่ารัก เอ็งเป็นคร๊ายยยยยยยยย เผียตรูตรูยังไม่เคยรอขนาดนี้เล้ยยยยยยยย นี่เอ็งเป็นครายยยย ตอนนั้นอารมณ์หงุดหงิดมากๆ ว่าทำไมกรูต้องมารอคอยใครก็ไม่รู้แบบนี้ด้วยวะ เค้าควรค่าแก่การให้มารอเชียวเหรอ? แล้วถ้าออกมาหน้าหงิกหน้างอนะเมิ๊งงง อีประเทศนี้จะไม่เหลือใยให้กรูทิ้งเยื่อไว้โดยเด็ดขาด ตัดทิ้งบอมได้แบบไม่ต้องกลัวเสียใจใดๆ เลย...

5 ทุ่มมันเปลี่ยนสายการบินมาเป็น asiana เหตุผล คุยกับเฮีย

"เฮ้ย มันไม่ได้มาการบินไทยแล้วก็เกาหลี แต่มันมาอีกสายการบินเมิงไปเช็คได้เลยนะ เที่ยว 5 ทุ่มน่ะ สายการบินอะไร มันหนีแฟนๆ"
อ้าวหอย กลัวเชี่ยอะไรวะคะ ได้ข่าวว่า เมื่อกลางวันก็น้อยคน ตอน 2 ทุ่มก็แทบไม่เหลือ แล้วตอนนี้ 5 ทุ่มก็น้อยเหมือนเดิม เมิงกลัวอะไรของเมิงวะคะ? เมื่อเช็คเรียบร้อยแล้วเราก็ปฏิบัติการจับจองพื้นที่ทันที ตอนแรก เข้าไปอยู่ฝั่งที่พออออกจากเกตแล้วจะเจอเราเลย แต่พอคิดอีกที อีกฝั่งมันเป็นประตูง่ะ ก็ถ้าหากคิดจะเดินตามถ่าย แล้วกรูจะมายืนตรงนี้ให้มีรั้วกั้นทำไม??? โง่ตายชัก ขืนยืนตรงนี้รับประกันว่าตามไอ้หน้าตี๋ตาตี่สุดน่ารักไม่ทันแน่ๆ ก็เลยสลับไปอยู่ฝั่งประตูแทน (ซึ่งก็เป็นงั้นจริงๆ พวกที่ยืนอยู่ฝั่งแรก เลยตามไม่ทัน ได้แต่เป็นแมลงบินวนอยู่รอบนอกเข้าวงในไม่ถึง)

คณะทัวร์เกาหลีเดินออกมาเป็นคู่ๆ ใส่เสื้อเหมือนกันเป็นคู่ๆ คาดว่าเป็นพวกฮันนีมูนทัวร์ เห็นแล้วแบบแมร่งอะไรวะเนี่ยอีประเทศนี้ มีพนักงานโรงแรมคนหนึ่งพูดขึ้นว่า ทำไมไม่มีคณะทัวร์คนอกหักมั่งวะ...เออว่ะ น่าทำเหมือนกันนะนั่น ฮ่าๆๆๆ

คนเกาหลีที่เดินออกมาแล้วเห็นป้ายว่าวันนี้ใครจะมาเค้าก็หน้าเหวอไปเลย แต่ยังไม่ทันได้เหวอมาก เสียงกรีดร้องโหยหวนก็เริ่มดังขึ้นทันที ผู้ชายหน้าตี๋ตาตี่น่ารัก ใส่สูทดำแขนยาวตัวหนาพร้อมรบมาแล้ว ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและการ์ดอีก 2 คนพอออกมาจากพื้นที่กั้นขวางที่ห้ามเข้าได้ปั๊บผู้คนก็กรูกันเข้าไปประหนึ่งอีหน้าตี๋ของเดี๊ยนเป็นหลุมอากาศหรือโคลนดูดที่ต่างพากันจมดิ่งลงไปในวังวนนั้น การ์ด 2 คนทั้งกอดทั้งโอบเขาเอา (ทำไมตอนเรียนเวลาครูถามว่า "โตขึ้นอยากเป็นอะไรจ๊ะ" ไมกรูไม่ตอบว่า "หนูอยากเป็นการ์ดค่ะ" ว้าาาา)



ชะรอยตามประสบการณ์ที่สั่งสมไว้เมื่อหลายปีดีดักและไม่เคยได้งัดมาใช้อีกก็ได้ผล มุมที่เรายืนพอดิบพอดี อีหน้าตี๋เดินดิ่งเข้ามาทันที ไอ้เราก็ยื่นกล้องวีดีโอยกสูงถ่ายเต็มที่ พ่อหน้าตี๋หันมายิ้มให้กล้องแล้วหันกลับไป แล้วก็เดินฝ่าวงล้อมต่อ น้องข้างๆ เราอาการเดียวกับเราคือ ยื่นมือเข้าไปแล้วก็ชะงัก เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะเราน่ะ ใกล้ที่สุดแล้วอ่ะดิ่ ถ้าคิดจะหยิกแก้มยังได้เลยนะนั่น แต่ก็ไม่ทำ เพราะขืนทำแบบนั้น มีหวัง ไอ้คนที่เบียดๆ กันเข้ามา จากหยิกมันจะกลายเป็นข่วนในทันทีด้วยแรงเบียดที่กดทับ ไอ้ตี๋หันมาเจอเราอีกครั้งแล้วก็ยิ้มน้อยๆ โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารัก ถ่ายต่อๆๆๆๆ แล้วก็ตามติดสถานการณ์เป็นไงเป็นกัน กรูไม่ได้ข่วนนี่ ยื่นมือไปจับที่หัวไหล่ เสื้อโคตรหนา!!!! นี่คงมีคนบอกสินะว่าไทยน่ากลัว เตรียมตัวมาพร้อมเชียวพ่อคู๊ณณณ เดี๊ยนเลยลูบลงมาตามลาดไหล่เรื่อยๆ จนถึงหลังมือของพ่อหน้าตี๋ จากนั้นก็แตะได้ที่หัวแม่มือพ่อคุณ ย้ำว่าตรูแค่แตะ แต่!!!!



ไอ้ตี๋มันบีบหัวแม่มือเข้าหาหลังนิ้วชี้ตัวเอง โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย หัวหอมจะเซิ้งงงงงงงงงงงง ไมเมิงใจดีเยี่ยงนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไมเมิงเป็นคนดีแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หลายคนอาจไม่เข้าใจ พูดง่ายๆ ก็คือ พ่อขนุนหนังรู้ว่าเรายื่นมือไปจับมือเค้าแต่แตะได้แค่นิ้วโป้ง เค้าก็เลยจงใจจับเราไว้อ่ะ เหมือนน้องอีกคนข้างๆ เราก็เหมือนกันเลย พอไอ้ตี๋ไม่ปล่อยแถมเป็นคนจับเองแล้วกรูจะยอมปล่อยมือได้ไง ม๊ายยยยยยยยยยยยยย กรูจะไปด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เท่านั้นแหละ ก็เลยเดินจับมือเค้าไปส่งจนถึงรถโรงแรม โฮกกกกกกกกกกกกก แล้วอีปู้ชายบ้าอะไรตัวห๊อมหอมมมมมมมมมมมม หอมอะไรเยี่ยงนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผิวก็เนียน ตาก็ตี่ ปากก็ตุ่ยได้ใจป้าเหลือหลาย พ่อคู๊ณๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่อขนุนหนังของป้าาาาาาาาา สนใจเสื้อ "หญ้าอ่อน" มั้ยจ๊ะพ่อหนุ่มมมมมมมมม ป้าจะได้ใส่เสื้อ "โคแก่" เข้าคู่กับหนู กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วไม่ต้องกลัวจะไม่มีเพื่อนนะพ่อคู๊ณณณณ เพราะเคตะกับริวก็จะมีเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ (พี่เฮ นี่สงวนไว้ให้คำว่า "เด็กป้า") หลังจากส่งขึ้นรถไปแล้ว เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีก ยิ้มกับตัวเองว่า แค่ไม่กี่นาที ใจฉันก็ละลายแล้วแกเอ้ย น้องๆ วิ่งมาถามว่าพี่ถ่ายได้มั้ย ก็เลยกดเปิดกล้อง.........
.......



เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เปิดกล้องจริงแต่ไม่ได้กดอัด ไอ้ตี๋ของกรูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แมร่งอยากเอาหัวโขกเต้าหู้ตาย ไอ้ตี๋ของกรูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็หันไปดูกล้องน้องที่ฝากฝังไว้ว่า เมิงกดไปเลยนะ ดูแล้วก็อ๊ายยยยยยยยยแค่นี้ก็ดีแล้วเพราะเราอยู่ใกล้และเป็นเหตุชุลมุนซะขนาดนี้ได้รูปมานี่ก็บุญโขแล้ว ให้เพื่อนต่างชาติดูเค้าก็ โอ้ พวกเธออยู่ใกล้มากเลยนะ เพื่อนบ้าไปเลย ฮ่าๆๆๆ สรุปก็ตามไปต่อที่โรงแรม แล้วก็กลับบ้าน เราคงไม่สมควรพูดในรายละเอียดเบื้องหลัง ขอเก็บงำไว้เล่าให้คนสนิทฟังก็แล้วกันว่า ...

"เฮ้อออออออออถ้ากรูได้มึงไปด้วย รับประกัน...รับประกัน...เฮ้ออออออออ"

with love Mrs.Tachibana
ลป. แทงคิวน้องกรูที่มีสติมากกว่ากรูกดถ่ายรูปจุนกิมาให้กรูได้ เหอๆ เหอๆ
ปล. เพื่อนเมิงเมื่อไหร่จะติดต่อมาสักทีเนี่ยอีโจ้กรูอยากจ่ายตังค์!!!!!
ปล2. เมื่อคืนโทรหาน้องโจ้มันบอกว่า กินเหล้าอยู่ ให้อึ้งไป 10 วินาทีว่าน้องกรูกินเหล้า น้องกรูกินเหล้า.... *หัวหอมใบไม้ปลิวผ่านหน้า* แล้วสักพักมันก็โทรมาหาใหม่ อ้อ ฟังผิดนี่เอง อีโจ้กินข้าวนี่เอง ฮ่าๆๆๆ เกือบแล้วมั้ยล่ะ
ปล3. เจ๊ชิวชิวของกรูคะ พ่อริวบอกว่าอย่าไปปีนเขานะลูก แล้วยังไงต่อวะคะ กรูอยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


Create Date : 29 พฤษภาคม 2550
Last Update : 29 พฤษภาคม 2550 11:25:48 น. 7 comments
Counter : 750 Pageviews.  
 
 
 
 
"ในไฟล์ กรูเห้นแต่ อย่าดึงเค้านะ อย่าดึ๊ง อย่าดึ๊ง จะดึงเค้าทำไม นั่นดูสิ ไปเลย"

กร๊ากกกกกกกกกกกก

ความจริง ถ้าเป็นแฟนๆ บอกตรงๆว่าไม่มีคนไหนหรอกเท่าที่รู้ที่จะกล้าจับตัวคนที่ชอบ ไอ้ที่ลูบแก้ม จิกหัว ทึ้งหน้า ส่วนใหญ่จะเป็นพวกอื่นที่ไม่ได้พิสวาสแต่ขอแจมเพราะโอกาสอำนวยทั้งนั้น
ดังนั้น คำว่าอย่าดึง จึงควรเปลี่ยนจากภาาาไทยเป็นภาษาเกาหลี เพราะไอ้คนที่ยื่นมือจับมือแฟนๆเองคือตัวศิลปิน 555+

ส่วนไอ้ที่ ดูสินั่น ไปเลย... ยิ่งรู้สึกแปลกๆ
เพราะนี่คือสนามบินไม่ใช่ลานแถลงข่าว จะให้พ่อตี๋ปากห้อยนี่ ยุรยาตรอยู่ นานขนาดไหนไม่ทราบ เดินออกมา เดินขึ้นรถ แล้วก็ไปโรงแรม มันก็ถูกแล้วไม่ใช่เรอะ ?
เอาเถอะ เรื่องของคนละหมู่บ้าน อิชั้นปวารณาตัวเป็น ป้าปลูกหญ้าญี่ปุ่นเรียบร้อยแล้ว
เพราะงั้น โสมเกาหลี ก้คงไม่ไปดูไปแลหรอก ปลูกไม่เป็น
555555+
 
 

โดย: ayde IP: 125.24.239.199 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:03:32 น.  

 
 
 
แหมๆ เจ๊ ถ้าให้ได้กลิ่นตัวหอมๆเหมือนเจ๊ อินี่ก็คงจะสติหลุดลอยเหมือนกัน แต่อาศัยว่าเห็นจุนกิแล้วอึ้ง เผลอตัวกลั้นหายใจเอาไว้ -- --'' ตอนนั้นจำได้แต่ว่า กดๆๆ ถ่ายๆๆ
รองเท้าปลิวช่างหัวมันค่อยมาเก็บที่หลัง ตัวเองก็จำได้แค่นี้แหละ ฮ่าๆๆ

ปล.พึ่งรู้ว่าเคยโดนพี่หลอกแถวนี้ ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย
 
 

โดย: Ai-bung IP: 58.136.50.130 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:39:12 น.  

 
 
 
น้องกรูคะ ผีค่ะไม่ใช่พี่ หอยหลอด ถ้าพี่หลอกกรูนี่ก็ได้ข่าวว่าจะเป็น ไม่อิเจ๊อัยย์ก็ เจ๊ชิวชิวของกรูแล้วหละนะวะคะ ฮ่าๆๆๆ
 
 

โดย: mei IP: 125.24.192.222 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:17:12 น.  

 
 
 
ขออภัยพี่กรู สรุปน้องกรูพิมพ์ผิดทั้งในเมลล์แล้วก็ในบล็อคเลยชิมิ -- --* นิสัยนี้ช่างแก้ยากจริงๆ
 
 

โดย: ai-bung IP: 58.136.50.130 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:48:23 น.  

 
 
 
เหนื่อย เมื่อยง่วงมาก
อยากอัพเว็บ จบ....
 
 

โดย: mei IP: 125.24.236.206 วันที่: 29 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:48:55 น.  

 
 
 
เอาน่าทั่นพี่ได้รูปมาก็ดีแล้ววว
 
 

โดย: Tsukushi IP: 125.24.192.168 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:29:25 น.  

 
 
 
จุงกี้ทรงนี้เร้าใจมาก หน้าเหมือนแวนเนส ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก~!!!

ขำที่พี่กรูบอกว่าเสื้อโคตรหนา ปกป้องมาดีเยี่ยมราวโซฟี - -''(แต่อิจฉาว่ะ โคตรใกล้บรมมมมมม)

แต่ก็ยังดีที่ไม่ข่วนอ่ะนะ ไม่งั้นคราวหน้าถ้ามาอีกคงใส่หมวกไอ้โม่ง เสื้อคอเต่าแขนยาว กุงเกงยาว รองเท้าบู๊ทกันถ้วนหน้า 555555555+

ปล.อยากไปม่างงง โฮกกกกกกกก
ปล2.มิซพี่กรูค่ะ ก๊ากก~!!
 
 

โดย: ต้น* IP: 203.155.221.240 วันที่: 30 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:12:04 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

meichan
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




"ข้าพเจ้าไม่ขอข้องเกี่ยวกับผู้ใด"


ข้าพเจ้ารักอิสระเสรีภาพ ไม่ยึดติดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เป็นเสรีชนที่ไม่ใยดีหรือยินร้ายกับเรื่องของใคร

ข้าพเจ้ารักสงบ แต่ไม่เคยได้ความสงบจากคนทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่ชอบความวุ่นวาย แต่จะถูกจุ้นจ้านจากคนอื่นอยู่ร่ำไป ข้าพเจ้าหวังความจริงใจ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ข้าพเจ้าเท่านั้นที่ให้ไปโดยไม่ได้สิ่งนั้นกลับมา

เตือนใจตัวเอง
ความซวยของข้าพเจ้า คือการรักคนอื่นมากเกินไปทั้งที่เค้าไม่ได้อะไรกับตัวข้าพเจ้าเลย




New Comments
[Add meichan's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com