 |
|
|
 |
 |
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
ประจำเดือนที่ต้องจำจนตาย
วันนี้เป็นวันที่คาดว่าจะต้องจดจำไปอีกยาวนานจนสิ้นชีวีกันเลยทีเดียว
ปกติเป็นคนที่ปวดประจำเดือนได้ฮาร์ดคอร์มากอยู่แล้วนะในความคิดของตัวเอง คือสมัยเด็กนี่ท้องเสียด้วย เวียนหัวด้วย อาเจียนด้วย ปวดไปหมดทั้งตัว เรียกว่าชิบหายบรรลัยมาก จนมาช่วงหลายปีที่ผ่านมาจะเหลือเพียงแค่ปวดแบบตัวงอเป็นกุ้งเท่านั้นอาการท้องเสีย คลื่นไส้เนี่ยหายไปนานมากแล้ว เคยไปตรวจภายในคือเราก็ไม่ได้เป็นอะไรหมอบอกปกติดีทุกอย่างไม่เจอซีกอย่างที่คนอื่นที่ปวดเขาเจอกัน ก็เออ ปล่อยไป
วันนี้นี่คือจารึกเลยนะ วันศุกร์ที่ 13 เดือนกุมภาพันธ์ ใกล้วาเลนไทน์แต่ดันเป็นศุกร์อาถรรพ์ซะงั้น
ปวดแบบอุ่ยๆ ตอนบ่ายสอง กินพอนสแตนแล้วนอนกอดถุงน้ำร้อน พอสักพักบ่ายสามทำไมยังไม่หายปกติต้องหายแล้ว นี่เปล่าเลย รู้สึกเหมือนท้องจะเสียวิ่งเข้าห้องน้ำ ก็ไม่มีอะไรให้ออก เหมือนไปนั่งเล่นในห้องน้ำแล้วเดินกลับออกมา อ่ะนอนกอดถุงน้ำร้อนใหม่ คราวนี้จะอ้วก เดินไปห้องน้ำ อ้าวไม่อ้วกอีก แล้วก็ปวดแบบปวดมากขึ้นๆๆๆ จนน่าตกใจสุดคือ มองมือตัวเองอีกที มันหงิกแบบเหมือนคนเป็นง่อยพิการอ่ะ ขาก็เริ่มชา ต้นขาเริ่มเย็นแบบเลือดไม่เลี้ยง เท้าหัวแม่โป้งนี่คือบิดเป็นเกลียวไปแล้ว นอนร้องโอกโอยอยู่ในบ้านแล้วแบบปวดจนทนไม่ไหวกรี๊ดเลย กรี๊ดยังกับผีเข้า
ถ้าอยู่ในยุคโบราณ คาดว่าทุกคนคงคิดว่าอินี่ผีเข้าแน่ มือหยิกเท้าหยิก ขยับไม่ได้ ร้องกรี๊ดๆ เหมือนคนมาบิดไส้ ท้ายที่สุดบอกแม่ไม่ไหวแล้วขอไปโรงพยาบาลเถอะ ก็ไปทั้งหงิกๆ แล้วก็ครวญครางนั่นแล เข้าห้องฉุกเฉินรอหมอ พอหมอมาบอกมันเหมือนจะเป็นที่ลำไส้มากกว่าเกี่ยวกับประจำเดือน แต่คือเราไม่ท้องเสียไง พอหมอพูดแบบนี้ปุ๊บ เหตุการณ์เก่าตอนก่อนไปดูวิน์ที่ฮ่องกงปีนั้นหวนมาเลยจ้าาาา คือมันใช่เลยต้องใช่แน่ๆ ที่เหมือนจะติดเชื้อในกะเพาะอาหารอะไรทำนองนั้น แล้วดันเป็นประจำเดือนผสมเข้าไป คูรสามล้านเลยทีนี้อาการปวด
หมอฉีดยาให้มาเข็มนึงรอดูอาการครึ่งชม ตอนพยาบาลทิ่มเข็มลงมาที่แขนคือไม่รู้สึกอะไรเลยจ้าาา เพราะเหมือนตัวเองเสียแขนขาไปแล้วมันเกร็งมันชาไปหมดจนไม่รู้สึกอะไร ปกติเป็นคนที่เจ็บปวดกับการถูกฉีดยาสุดๆ นะ แต่วันนี้คือไม่รู้ึกเห้ อัลไลเลยยยย
สักพักมือเท้าที่หงิกงอ ก็ค่อยๆ คลายตัวๆ แบบเฮ้ย หมอคะนี่หมอฉีดบัวหิมะเข้าเส้นให้หนูหรือเปล่าคะ นี่ต้องเป็นยาเดียวกับในหนังกำลังภายในแน่ๆ (ฮ่าๆๆ) คือหาย ลุกเดินออกจากเตียงหมอสบายแฮ แต่พี่บุรุษพยาบาลก็จับขึ้นรถเข็นให้นั่งรอที่รถเข็นแล้วเข็นไปส่งที่รถมารอจอดเทียบท่าอยู่ดี
แบบว่าเจ็บนี้ฉันจำอีกนานนน ไม่เคยเกิดโลกาวินาศอะไรขนาดนี้มาก่อนจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อเบย ทั้งนี้ยาที่ได้มาก็เกี่ยวกับลำไส้และกระเพาะทั้งนั้น ทั้งนอฟอกฯ บุสโคพาน ยาเคลือบกระเพาะบลาๆๆ สวัดีค่ะ ยาเดิมยาเก่าเลย จำได้ไม่เลือน
ตอนนี้ก็นอนกินข้าวต้มไปเพราะหมอสั่งให้กินอ่อนๆ แล้วนี่พะนี้เข้ากรุงไปดูพิชบี้ ผับเกย์งิ ดีว่าไม่ได้เป็นคนกินเหล้า ไม่คิดหัดกินด้วยจนอายุปูนนี้เลยเออ ไปผับแดกน้ำเปล่าตามระเบียบเมอี้ค่ะ หวังว่าพรุ่งนี้แม่จะปล่อยให้เข้ากรุงได้นะเพราะถ้าใครเป็นประจำเดือนจะรู้เลยว่า แม่งเหมือนผีเข้า เหมือนแกล้งทำ เมิงปวดจะเป็นจะตายสามชั่วโมง พอหายก็เหมือนหายไปเลย แบบหายขาด เดินวิ่งแอ๊วได้อ่ะ อะไรแบบนั้น
with love
mrs.Tachibana ผู้พ่ายให้กับประจำเดือนทุกเดือน
| Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2558 |
| Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2558 2:19:12 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 891 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: bestcat  วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา:12:13:58 น. |
|
|
|
|
| meichan |
 |
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]
|
"ข้าพเจ้าไม่ขอข้องเกี่ยวกับผู้ใด"
ข้าพเจ้ารักอิสระเสรีภาพ ไม่ยึดติดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เป็นเสรีชนที่ไม่ใยดีหรือยินร้ายกับเรื่องของใคร
ข้าพเจ้ารักสงบ แต่ไม่เคยได้ความสงบจากคนทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่ชอบความวุ่นวาย แต่จะถูกจุ้นจ้านจากคนอื่นอยู่ร่ำไป ข้าพเจ้าหวังความจริงใจ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ข้าพเจ้าเท่านั้นที่ให้ไปโดยไม่ได้สิ่งนั้นกลับมา
เตือนใจตัวเอง
ความซวยของข้าพเจ้า คือการรักคนอื่นมากเกินไปทั้งที่เค้าไม่ได้อะไรกับตัวข้าพเจ้าเลย
|
| |
|
|
|
แวะมาทักทายจ้าาา 
แต่แบบเจ้าของบลอค น่าจะเยอะกว่า แหะๆๆๆ