Bloggang.com : one way ticket : โอซาก้าฝนตกแล้ว 1

โอซาก้าฝนตกแล้ว 1

หลังจากวางแผนการเที่ยวแบบหลวมๆ..เผื่อตกรถไฟ เผื่อตกเครื่อง เผื่อหลง
เผื่อนู่นเผื่อนี่จนเหมือนเรามีอยู่18แผน
ในที่สุดแผนของเราก็ลงตัวแบบแน่นเอี๊ยด 5วัน5เมือง(เค้าว่างั้น)

เอาให้ลืมหายใจกันไปข้างเลยทีเดียว

...........................................................................

เริ่มแรกด้วยการสู้รบตบมือกับเจ้านาย จนได้ออกจากออฟฟิศเร็วกว่าเวลาอันควร
โดยบอกเจ้านายว่า ไม่ออกตอนนี้นู๋ตกเครื่องแน่ค่า
เจ้านายบอกว่าเครื่องออกสี่ทุ่มกว่าสองทุ่มค่อยออกไปยังทัน..ป้าด
แต่นู๋ยังไม่ได้จัดกระเป่าเลยนะค้า..
เจ้านายสมเพชเลยปล่อยไปจัดกระเป่าตั้งแต่5โมงเย็น

กลับบ้านจัดกระเป๋า(น่าเรียกว่ายัดของลงกระเป๋ามากกว่า) อย่างรีบเร่ง
ก่อนนั่งแท๊กซ๊ไปสุวรรณภูมิ
ไปถึงพวกเราก็ชิวกันมากเพราะเหลือเวลาเยอะ
ไปช้อปปิ้ง(มีบัตรทองลดคิงพาวเวอได้20เปอเซ็ง)
ไปกินข้าว(ทำไมพลอยต้องกินข้าวขาหมูทุกครั้งที่เข้าฟู้ดคอร์ต)
ชิวกันจัด..

สุดท้าย..
โดนไฟนอลคอลเข้าไปเกือบขึ้นเครื่องไม่ทัน

(กะน้องน้ำ)

เจริญพรเถอะโยม..

..................................................................................

บิน บิน บิน
ห้าชั่วโมงนิดๆก็ถึงสนามบินคันไซ

(ปลาซาบะ..อร่อย)

ตอนไปถึงท้องฟ้ายังไม่สว่าง
แอบอยากไปบอกกัปตันว่าให้บินวนชิวๆซักครึ่งชั่วดมง
จะได้มีบุญดูพระอาทิตย์ขึ้นบนเครื่อง ไฮโซมากๆ

สนามบินคันไซ...น่าตื่นตามากเพราะเป้นสนามบินที่ติดน้ำเลยย
มองออกไปเป้นสนามบินโผล่พ้นฝั่งมายังสายน้ำ

ชมโฉมสนามบินว่าช่างสวยงาม ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา
มองโดยรอบเห็นความเจริญรุ่งเรืองของเกาะรัตนโกสินทร์(ว่าไปนั่น)

ตอนลากกระเป่าไปยังต.ม.ญี่ปุ่นก็เจอเรื่องน่าตื่นตาอีกอย่าง
คือไปเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนเตรียมและไปเจอกันอีกรอบที่ธรรมศาสตร์
นั่งมาไฟลท์เดียวกันเด๊ะๆ
ตามเสต๊ปผู้หญิงคริบครัวพลอย..ใช้งานผู้ชายอีกแล้วครับท่าน
ให้เค้าบอกทางบอกข้อมูลเสร็จสรรพก่อนเฉดหัวส่ง..น่านับถือมาก

อยากบอกว่าเพื่อนคนนี้แอบชอบเค้าตอนม.6
ก่อนจะไปพบว่าเค้าเป็นเกย์ตอนปี3
กร๊ากกกกก
นิทานยุคนี้จริงจริ๊งงงงง

............................................................................

ลงเครื่องเสร็จทำการล้างหน้า+แปรงฟัน+แต่งหน้ากันใหม่ในห้องน้ำสนามบิน
จากนั้นเปลี่ยนชุดด้วย

เพราะเราจะไม่เข้าโรงแรมก่อนค่ะ เนื่องจากมันไกลและเสียเวลาเที่ยว
เราจะทำการเที่ยวกันเลย(อึดมั่กกก)

หลังจากจัดการธุระส่วนตัวพักน้อยๆ
พวกเราก็ทำการเดินงม(งมจริงๆ)ไปหาออฟฟิศJR Rail Pass

JR Rail Pass
เป็นบัตรรถไฟสำหรับนักท่องเที่ยว
เราต้องใช้วีซ่าประเทศญี่ปุ่นทำการสั่งซื้อและจ่ายเงินจากเมืองไทย แล้วไปขึ้นตั๋วที่นั่น
บัตรนี้ราคา9500บาท(เฮือกกกก) สามารถใช้รถไฟสายเจอาร์ได้ทุกสาย(สะดวกมากในเมืองชนบท)
ที่สำคัญขึ้นชิงกันเซนได้ไม่อั้น(ใช้คุ้มมาก ขึ้นแล้วขึ้นอีกยังกับม้าหมุน)
โดยใช้ได้ไม่จำกัด7วันถ้วนๆ

เอาล่ะ เอาเป้นว่าเราไปแลกเจ้าบัตรนี่มา

9500แต่เป้นกระดาษ อยากจะบ้าตาย

หลังจากสนทนางูๆปลาๆกับแม่นางยิ้มหวานที่เคาน์เตอร์เสร็จสรรพ
เราก็ทำการจับรถไฟสายยูนิเวอแซล

(ลงนิชิคุโจ...รึเปล่าหว่า)

หม่อมแม่

เด็กๆนั่งรถไฟไปโรงเรียน

แก๊งไอติม

Universal train

เพราะที่เเรกที่เราจะไปมันส์กันในญี่ปุ่น
คือ Universal sTudio

พะย่ะค่ะ

...................................................................................

เมื่อไปถึงที่หมาย...

สวย..

สิ่งแรกที่เรามองหาคือ..
ล๊อกเกอร์

เพื่อใช้ฝากสัมพาระทั้งหมด
เนื่องจากหอบกระเป๋าเดินทางขึ้นรถไฟเหาะก็กลัวกางเกงในจะหลุดออกมาเหาะแข่งกับรถไฟ

แต่ปัญหาที่เราพบคือ..

ล็อคเกอร์เล็กมาก...

ไม่สามารถยัดไหว
พยายามเดินวนโซนลอคเกอร์เผื่อเจอที่ใหญ่ขึ้น
ก็ไม่เจอ..จะเอาน้ำรดให้มันโต...ก็ดูจะกินเวลามากไป

สุดท้ายแอบหันไปเห้นสายตาเชิญชวนจากตาลุงฝั่งตรงข้าม
ทำหน้าประมาณมาก..มึงเดินมาหากูเห้อออออ

ปรากฎว่าเป้นร้านรับฝากของ

โอ้วววว...โง่ไปได้ตั้งนาน

(ลุงที่ร้านฝากของ)

สรุปว่าในที่สุดเราฝากของเสร็จ(ใช้ภาษามือไปจนเมื่อย)
จากนั้นก็เดินไปซื้อตั๋วเข้ายูนิเวอแซล

เอาล่ะ..เข้าไปกัน(ซะทีเถอะ)

5800 เยน

......................................................................

เดิน เดิน เข้าไป
จะเจอถนนก่อน

ข้างทางมีทั้งร้านขายของ ห้าง โรงแรม
และแล้ว...ฝนก็ตกลงมา

โอ้..โอซาก้าฝนตกแล้ว(รีบส่งเอสเอ็มเอสไปช่อง7อย่างด่วน เดี่ยวไม่อิน)

เลยเบรกซื้อร่มกันก่อน
ร่มที่ญี่ปุ่นมีเยอะ หลากหลาย และน่ารักมาก
แต่เราเลือกไม่ยากเลย
อะไรถูก..เอาอันนั้น ได้ร่มใสๆสีแสบๆมา2คันในราคา300เยน(100บาท)
สุขใจ...

เดินไปพักนึงก็ถึงประตูทางเข้า...เย้

.........................................................

ช่วงนี้ที่ญี่ปุ่นกำลังดี๊ด๊ากันกับเทศกาลฮาโลวีน
มองไปทางไหนก็จะเจอแต่ สีส้ม สีดำ ฟักทอง
ทำให้อยากกินฟักทองเเกงบวดขึ้นมาจับใจ

ขนาดประตุทางเข้าก็เป้นไปกับเค้าด้วย

พอเดินเข้าไปตื่นตาตื่นใจมาก
คนเยอะพอดู(ทั้งที่เป็นวันพฤหัส)
ตึกรามมากมาย ถนนเพียบ
หลงตายแน่กู

ก่อนอื่นเราเดินไปซื้อ express pass
เป็นบัตรวีไอพี เล่นเครื่องเล่นได้โดนไม่ต้องต่อคิว

บัตรนี้ราคา 3700 เยนถ้วน
ซื้อกะเจ้าน้ำสองคน ส่วนบรรดา น้าน้าแม่ๆ เลือกที่จะรอ ไม่จ่ายตังค์

เอาล่ะ

คราวนี้..

ไปเล่นรถไฟเหอะกันเหอะ

....................................................................

Hollywood Dream

เป็นชื่อรถไฟเหาะอันนี้

เดินไปก่อนเข้าเจอเจ้าหน้าที่ชี้โบ๊ชี้เบ๊
สรุปเอาเองจากภาษามือว่าให้เอาของทั้งหมดนอกจากเสื้อผ้ากุงเกงในไปฝากที่ล๊อคเกอร์ก่อน

หลังจากฝากเรียบร้อยเดินมาที่แถว พบว่าแถวยาวมากๆ คาดว่ารอไม่ต่ำกว่าชั่วโมง
แต่ในเมื่อเรามีบัตร3700เยน โชว์เข้าไปป้าบๆ
เจ้าหน้าที่ก้ทำการปลดที่กั้นให้เราเดินผ่านแถวยาว150เมตรเข้าไปอย่างง่ายดาย

โอ้วววว...รู้สึกเหมือนเป้นดาราเดินเข้างานพรมแดงมากๆ
เริ่ดดดดดดด...

5นาทีต่อมา..

พลอยกะน้ำก็ไปนั่งกรี๊ดแหกปากบนรถไฟเหาะ
ที่มันขึ้นสุงและลงต่ำ90องศากันตั้งแต่โค้งแรก
(แอบคิดในใจว่าให้กูลงไปอย่างงี้เลย เรอะ เรอะ ระ..กรี๊ดดดดดดด)

หัวสั่นหัวคลอนมากเพราะรถไฟสะบัดไปมาซ้ายขวาซ้าย ตาลายปวดคอไปหมด
แหม....ถูกใจจัง

เดินมึนๆลงมาอย่างเล่นอีกซักรอบ-4รอบ

เป็นการสลายไขมัน

....................................................................................

ลงมาปุ๊บเราก็ทำเวลา เดินหาเครื่องเล่นต่อไปทันที

ไปจอดอยู่ที่Jawsจากหนังเรื่องปลาฉลามสุดฮิตในอดีต
เครื่องเล่นนี้เรเดินฝ่าคิวไปเหมือนเคย
ลงไปนั่งในเรือน้อยกลอยใจ

เรือพาล่องไปยังเมืองชายฝั่ง
ที่ทำได้สมจริงมาก สวยมากๆ
ล่องไปคนขับเรือก็บรรยายไป..แน่นอนว่าเราฟังไม่รู้เรื่อง
แต่ไม่เป้นไร..มันก็ฟังเราไม่รู้เรื่องเหมือนกัน..แฟร์ดี

ล่องไปชิวๆสวยๆ
พักนึ

ปลาฉลามว่ายผ่านซะงั้น..กรี๊ด..พลอยนั่งริมซะด้วย
ล่องไปอีกนิดเรือพาเข้าไปในอู่เรือมืดๆ(นี่..น้ำตั้งกว้างจะพาเข้าที่มืดเพื่อ..)
ในนั้นปลาฉลามโผล่มาอีกรอบ(กรี๊ดดดด)

จากนั้นหนีมาสู่ที่โล่งอีกครั้ง(เฮ่อ..)
ปลาฉลามโผล่มาอีก(อะไรนักเนี่ย)
คนขับเรือก็ทำการยิงปืนใส่ปลาฉลาม

ตู้มมมมมมมมม
ยิงไปโดนถังเก็บน้ำมัน
ระเบิด บึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม

ไฟลุกท่วมน้ำ
ร้อนมากเลย กะได้กินหูฉลามย่าง

แต่ยังค่ะ
มันยังไม่ตาย
ยังโผล่มาจ๊ะเอ๋ข้างเรือให้ตกใจเล่นอีก3ตลบ

จบข่าว..

เดินขึ้นมาแบบงงๆ มึนๆ

...........................................................................................

ต่อไปเราก็เข้าJurassic Parkกัน

ทำดีมากๆ ต้นไม้ครึ้มมมม มีน้ำตกสวยงาม
เดินลัดคิวเข้าไปเล่นก็เจอกับเรือ(อีกแล้ว)

ทำการล่องเรือไปในจูราสสิกพาร์ค(เก่งมากทำเหมือนในหนังเลยแต่ไม่มีแก้วน้ำสั่น)

รอบๆจะเป้นต้นไม้ครึ้มมมม มีหุ่นไดโนเสาร์นี่เหมือนจริงเกินไปแล้วนะ
แรกๆจะเป้นไดโนเสาร์ใจดีน่ารัก

จากนั้นเริ่มเข้าโซนอันตรายไดโนเสาร์กินเนื้อ
ก่อนจะเข้าแลบมืดๆ(มืดอีกแล้ว)
ไปเจอแลบโดนทำลาย+ไดโนเสาร์น่ากลัวๆตามที่ต่างๆ

ก่อนสุดปลายทางจะเป้นเจ้ากินเนื้อตัวยักษ์ที่มาคำรามใส่..
ห่างหัวเราไปไม่ถึง1ไม้บรรทัด(กรี๊ดดดดดดด)

ที่กรี๊ดกว่านั้นคือวินาทีต่อมาเอก็ไปชนกับภูเขาน้ำแข็ง(ไม่ช่ายยย นั่นมันไททานิกวุ้ยยย)
จริงๆคือเรือก็ไหลลงมาด้วยความชันและความสูง
กลายเป้นแสปชชช ตุมมมมมมมมม

เปียกกกกกกก(ดีนะที่ใส่เสื้อกันฝน..พร้อมป่ะล่ะ)

จบ

แหมม เอาบ้านผีสิงมารวมกะแสปช กะให้ตายกันไปข้าง

ตู้โค้กแบบมีไอเย็นเวลากด

........................................................................................

เดิน เดิน เดิน

มากันต่อที่Back to the Future

ลัดคิวเข้าไปในแล็บเล็กๆ
เข้าไปนั่งในรถเล็กๆ(ข้างๆเป้นตาลุงใส่สูทมาเล่น2คน เอากะเค้าสิ)

จากยั้ยห้องแล็บก็มืดสนิท แล้วผนังทั้งสี่ข้างก็กลายเป็นหน้าจอมืดสนิท
แล้วทันใดนั้นก็กลายเป้นว่า..

รถของเราลอยได้!!!
ลอยไปตามตึกรามบ้านช่องสั่นซ้ายย้ายขวา
ก่อนจะผ่ามิติเรื่อยๆไปจนยุคไดโนเสาร์
ยุคที่ดลกยังเป้นลาวา

ต่อไปจนวิ่งไปในอวกาศ
โอ้ววว ตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าของจริงซะอีก

สุดยอดดดดดดดด....ตาลุงยังกรี๊ดเลย

ในที่สุดรถก็หยุด
นั่งหอบเลย

ลุ้นเหนื่อย

เดินออกมาเจอสิ่งมหัศจรรย์

(ลามมาถึงนี่เลยเรอะ)

.............................................................................

เดินต่อดีกว่า

เดิน เดิน เดิน

มาเล่นสไปเดอร์แมนกัน

คราวนี้เราต้องนั่งรถ(อีกแล้ว)ที่โยงกะสายเคเบิ้ล+ใส่แว่นสามมิติ

แล้วอยู่ๆรถก็เเล่นพาเราไปเจอการต่อสู่ของสไปเดอร์แมนที่อยู่ๆก็มายืนที่กระโปรงรถเรา
อยู่ๆก็โดดไปนู่นมานี่ ต่อสู้กะเหล่าร้ายที่ใจร้ายกะรถเรามา เดี่ยวพ่นนู่นนี่ใส่
แล้วมันสมจริงมากๆๆๆเพราะรถฉวัดเฉวียน
เวลาพ่นน้ำแข็งก็มาน้ำกระเซ้นใส่
เวลาพ่นไฟก็ร้อนจริงๆ
เวลาตกตึกนี่ก็แบบว่า กรี๊ดดดดดดดดด จะตกแล้วแม่จ๋า

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ในที่สุดก็ปราบเหล่าร้ายสำเร็จ

โอยยย...แทบหายใจไม่ทั่วท้อง

.................................................................................

เดินต่อกันเต๊อะ

มาที่Termonator

มาที่นี่จะเจออาร์โนลด์พูดภาษาญี่ปุ่นคล่องปรื๋ออออ
แหม..ก็เค้าเป็นคนญี่ปุ่นนี่น่า

สังเกตได้เลยว่าเค้าดังในญี่ปุ่นมากๆๆๆๆ
เพราะเราจะได้ยินคนญี่ปุ่นพูดถึงเค้าบ่อยมากๆๆๆๆๆ

อาโน........
อาโน.....
อาโน..

ชะว้านสะเน้กเกอร์

แต่เทอมิเนอไม่สนุกเท่าไหร่ เป้นสามมิติประกอบละครเวทีที่เฉยๆมากๆ

อาโน...