Confession of a Diarist

ยังคงยุ่งๆกับทุกสิ่งในโลกเหมือนเดิม

แต่เป็นความยุ่งแบบว่างๆ

งงมั้ย..

ความยุ่งแบบว่างๆของพลอยนี่จริงๆมีเป็นระยะๆค่ะ

ก็คือจริงๆแล้วมีอะไรให้ทำเยอะ(มาก) แต่ไม่ค่อยอยากทำสักอย่าง

เลยนั่งว่างประหนึ่งว่าว่างได้บ่อยๆ

เฮ้อ..

ไม่รู้จะแก้ด้วยการทำใจทำ

หรือจะแก้ด้วยการพยายามหาอะไรที่อยากทำเข้าสู่ชีวิตให้มากกว่านี้ดี

แต่จริงๆคงต้องกลับไปที่ทางสายกลางเหมือนเดิม

คือพยายามชอบสิ่งที่เราต้องทำ

จะทำได้มั้ยหนอ..

…………………………………………………………………………

มานั่งมองดีๆก็รู้สึกตัวขึ้นมาว่าเรานี่เป็นคนให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้อย่างประหลาด..

เรียงเป็นข้อๆแล้วกันนะ

1. ลมหายใจ

อาจมีคนเถียงว่า ก็แน่สิยะหล่อน

ไม่หายใจก็ตายสิเธอ

จริงๆเเล้วออกแนวพุทโธธรรมโมมากค่ะข้อนี้

เพราะการกำหนดลมหายใจมีผลต่ออารมณ์ของพลอยอย่างมาก

เช่นตอนที่อารมณ์เสียอะไรจะถอนหายใจเฮือกๆๆๆ ราวกับเป็นโคถึกที่คึกพิโรธจริงๆ

ส่วนเวลาอยากผ่อนคลายการหายใจเข้าออกยาวๆก็ช่วยได้มากๆจริงๆ

ว่าแล้วควรไปนั่งสมาธิรึเปล่าเนี่ย

-”-

จริงๆรู้ตัวในจุดนี้แล้วก็ดีมากค่ะ

เพราะช่วงนี้จะหาเวลามาหายใจลึกๆยาวๆทุกครั้งที่รู้สึกว่ากดดันเกิน หรือเหนื่อยเกินไป

ที่แย่คือนิสัยนี้ชอบมาพร้อมๆกับการกัดเล็บ

ไม่รู้ช่วงนี้เหนื่อยเครียดหรืออะไร กัดบ่อยจนเริ่มเจ็บ

-”-

2. ตัวอักษร

ไม่รู้ว่าตัวเองอินง่ายเกินไปมั้ยนะ

แต่เวลาอ่านหนังสือหรือข้อความดีๆ

มันทำเราสั่นไปเลยได้จริงๆ

ตรงนี้พลอยว่าไม่ใช่ทุกคนที่เป็นแน่ๆ

ไม่รู้ว่าดีมั้ยด้วยกับอาการที่ขอเรียกเอาเองว่า ความอ่อนไหวทางแรงบันดาลใจ

5555555555555555555

แต่ทุกครั้งที่อ่านเจออะไรที่เข้าตัว หรือเจอคำถามที่ทำให้อึ้ง

ก็จะเก็บเอามาคิดวนเวียนเวียนวนอย่างหนักทุกที

จุดนี้อาจทำให้พลอยเป้นคนสมาธิสั้นนะ เพราะอินบ่อย อินง่าย

อ่อนไหวไปกับตัวหนังสือและคำพูด

แต่อีกแง่นึงก็ดีที่เรามีอารมณ์ซาบซึ้งเกิดขึ้นบ่อยๆ

ภาษาชาวบ้านเรียกติสต์แตกหรือบ้าก็สุดจะตัดสินได้

-”-

อันนี้ก้ทำเราคิดเหมือนกันว่ามีคนเป้นแบบเรามากน้อยแค่ไหน

เพราะบางทีคำพูดที่คนพูดไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำ..แต่พอพูดออกมาแล้วเราเก้บมาคิดนานมากๆๆๆๆเลย

ถ้ามีคนเป้นเเบบเรามากๆเนี่ย

เวลาเราพูดหรือเขียนอะไรเราต้องระวังให้มากกว่านี้..รึเปล่านะ?

มีใครเป้นบ้างมั้ยคะ..

โรคอ่อนไหวง่ายกับแรงบันดาลใจหรือตัวอักษร

3. น้ำหนักตัว

จริงๆเป้นจุดที่อยากสนใจให้น้อยกว่านี้มากๆ แต่ทำไม่ได้จริงๆ

-”-

คือเป็นคนที่สามารถทนให้คนว่าว่า “ไม่สวย” ได้อย่างไม่อายฟ้าดิน

เพราะไม่ใช่คนที่เกิดมาสวยอย่างจริงจัง(ตอนนี้ก็ยังนะ ห้ามมาหมั่นไส้ว่ายัยนี่หลงตัวเอง)

แต่ถ้ามีคนแซวว่าอ้วนนี่จะเก้บมาคิดแบบวนเวียนเวียนวน(เหมือนเดิม)

อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป้นกระแสกดดันทางสังคมหรืออะไร

จริงๆพลอยเป้นคนกินเก่งมากและก็กินเยอะมากด้วย

แต่ในทางกลับกันก็ไม่อยากอ้วน ไม่ใช่เพราะกลัวไม่สวย(เพราะผอมไปก็ไม่ใช่ว่าจะสวย)

ที่กลัวคือกลัวใส่เสื้อผ้าไม่สวยมากกว่า

แบบว่าเป้นคนเยอะค่ะ ชอบแต่งตัว

-”-

สามข้อง่ายๆ จบไปดื้อๆ กับการทบทวนตัวเองประจำสัปดาห์

……………………………………………………………………………………..

รูปที่แทรกๆอยู่นี่เอามาจากอีเว้นท์ล่าสุดที่ไปเข้าร่วมค่ะ

เป้นงานของCovermark

ที่โดนสั่งให้ยกขาท่าปุ๊กลุ๊กบ่อยมากกกก 5555

นอกจากนั้นก็ถ่ายรูปคู่น้องดรีม(สวยมั้ยคะ)บ่อยมากเช่นกัน

จิกกันกล้องทะลุไปหนึ่งข้าง

…………………………………………………………………..

กลับไปทำงานแล้วค่ะ

เดี่ยวยังมีการบ้านที่ต้องจัดการอีกยาวด้วย

เฮ้อออออออออ (นั่นไง..ถอนหายใจอีกแล้ว)

xoxoxo

………………………………………………………………

Create Date : 24 สิงหาคม 2553		6 comments
Last Update : 24 สิงหาคม 2553 16:49:05 น.
Counter : 2966 Pageviews.
Share Tweet