31/3/53

เช้า  วีต้าเบอรี่สกัด 1 ขวด,ปังโฮลวีต 2 แผ่น,แอนลีน 1 กล่อง

ว่างเช้า  สาหร่ายทรงเครื่องเจ  1 แผ่น

เที่ยง  ผักรวมต้มใส่เต้าหู้ไข่ขาว 1 ถ้วยใหญ่ จิ้มน้ำจิ้มสุกี้,ฝรั่ง 7 ชิ้นเล็ก

ว่างบ่าย นมเปรี้ยวบีทาเก้นไลท์ 1 ขวดเล็ก,ไดฟูกุไส้ถั่วแดง 1 ชิ้น,โยเกิร์ตริชเชสธรรมชาติ ไขมัน 0 % 1 ถ้วย

เย็น  เต้าฮวยไม่ใส่น้ำตาล 1 ถุง,สาหร่ายทรงเครื่องเจ 7 ชิ้น,ปังโฮลวีต 4 แผ่น (ทาครีมถั่ว 1 แผ่น ทาน้ำพริกกะปิเจ 1 แผ่น),ซุปเห็ดใส่ไข่ 1ฟอง 1 ถ้วยเล็ก,โยเกิร์ตริชเชสพรุน ไขมัน 0 % 1 ถ้วย,ลูกเกด 5 เม็ด  (มื้อมหากาฬไหมคะเพื่อนๆ)

ดื่มน้ำ 2 ลิตร ขับถ่ายปกติ

กิจกรรม  เดินไป-กลับ  บิ๊กซี  ไม่ได้ออกกำลังกายทั้งที่เปลี่ยนชุดแล้วนะ  จิตตกเลยพาลขี้เกียจ(นิสัยไม่ดี อย่าเอาเยี่ยงอย่างคะ)

อยากจะบอก  เช้านี้ตื่นมาด้วยความสดใส มื้อเช้าผ่านไปด้วยดี มื้อเที่ยงก็ยังไม่มีปัญหาอะไร มื้อเย็นนี้ซิ  จริงๆ มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกเพราะทุกอย่างมันควบคุมได้ แต่ด้วยสภาพจิตตกตอนเดินอยู่บิ๊กซี คงเป็นเพราะจิตใจเราอ่อนแอกับเรื่องที่เราคาดหวังแล้วมันไม่เป็นอย่างที่หวังเลยออกอาการจิตตก  นี้ละนะ อย่าเอาความสุขของตัวเองไปขึ้นอยู่กับคนๆ คนเดียว  อันนี้ก็เป็นหนึ่งเหตุผลที่ทำให้บิ๋มจิตตก แต่ยังมีอีกหลายเหตุผลที่บ้างเรื่องบิ๋มก็พยายามไม่คิดไม่นึกถึง เพราะมันเกิดขึ้นแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่ให้เวลามันผ่านไปแล้วสักวันทุกอย่างมันจะดีขึ้นแต่พอคิดถึงปัญหาที่เรามีอยู่ แต่เราพูด เราบอกใครไม่ได้ เพราะเราสร้างปัญหาเหล่านั้นขึ้นมาเอง  จะไปบอกคนในครอบครัว เพื่อนสนิท ก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรดีขึ้น ปัญหามันก็ยังมีอยู่  คงมีแต่ตัวเราเท่านั้นที่จะเป็นคนแก้ปัญหานี้ได้ แต่ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา แต่ทว่า เมื่อไหร่กันเวลาที่เราจะหลุดพ้นจากปัญหาเหล่านั้น เวลาที่ชีวิตเราจะได้เป็นอิสระ จริงๆ มันต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนกัน.......

ชีวิตวันนี้รู้สึกเหนื่อยๆ  คนอื่นอาจมองเราเป็นคนร่างเริง ชีวิตแฮปปี้  แต่ใครละจะรู้ว่า  สภาพจิตใจมันแย่ เมื่อคืนนี้ก็พยายามไม่ให้ความคิดมันไปไกลกว่านี้ รีบอาบน้ำนอนแต่ก็นอนไม่หลับ เอาหนังสือมาอ่านก็แล้ว ฟังเพลงก็แล้ว  ก็ยังไม่หลับ เพลงก็นะ  เศร้าเหมือนอารมณ์คนฟังเหมือนรู้ว่าผู้หญิงในห้องนี้กำลังเศร้า กำลังจิตตก สักพักน้ำใสๆ ก็ไหลออกมาด้วยไม่รู้ตัว  และตกอยู่ในภวังค์แห่งอารมณ์สีเทาอยู่พักใหญ่  แต่ก็ต้องตื่นมาด้วยเสียงเคาะประตู  เพื่อนสาวข้างห้องมาเกาะประตู แวะมาหา เข้ามาพูดคุยด้วย เขาเดินเข้ามา บิ๋มพยายามไม่มองหน้า แต่ทักทายด้วยน้ำเสียงของบิ๋มไป  แต่เหมือนเราจะปิดบังความรู้สึกและอารมณ์ของเราตอนนั้นกับเพื่อนไม่ได้ซะด้วยซิ  เพื่อนเลยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยเป็นอะไร ร้องไห้เหรอ  ได้ยินคำพูดนี้ดังก้องในใจ สัมผัสได้ด้วยใจ ถึงความห่วงใยที่เพื่อนมีให้เรา  ได้แต่ยิ้มๆ แล้วตอบเพื่อนไปว่า  อืม!!!  พูดอะไรเยอะกว่านี้ไม่ได้จริงๆ  เพราะอารมณ์จิตตกมันยังติดอยู่ความรู้สึกของบิ๋มอยู่อีกเยอะ  เพื่อนอยู่คุยเล่นด้วยสักพัก ก็ขอตัวกลับไปห้อง  บิ๋มเองก็เริ่มเหนื่อยเริ่มล้า ก็ง่วงนอนเหมือนกัน เดินไปปิดวิทยุ ปิดไฟ ปิดทุกอย่างในห้อง พยายามจะปิดสวิตท์ของตัวเองอยากพักบ้าง และพยายามข่มตานอนด้วยจิตใจที่ไม่สู้ดีนะ ก่อนหลับตาลงได้แต่ปลอบใจตัวเอง  ไม่เป็นไรนะบิ๋ม  พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว  ชีวิตคนเรามีทางเลือกเสมอ  ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ  ขอบใจเจ้าคิงคองที่รับฟังทุกครั้งที่เจ้านายมันมีอาการจิตตก ถ้ามันพูดได้มันคงบอกบิ๋มว่า สู้ๆ นะเจ้านาย!!!!

เอารูปมาแปะให้เพื่อนๆ ดูคะ รูปนี้ถ่ายกับน้องในกลุ่มงานที่ต้องย้ายไปอยู่การเงิน ชีวิตตอนช่วงเช้ายังแฮปปี้กับการถ่ายรูป ตกเย็นจิตตกซะงั้นเรา




ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอให้ทุกคนสนุกและมีความสุขกับทุกๆ วันนะจ๊ะ