Hancock -> เกรด C- <- It's Baddd!!!

แม้ผมจะไม่ได้คาดว่าหนัง ป๋า"วิล สมิธ" เรื่องนี้ ต้องมันส์สุดขั้วหัวใจ ..ทั้งก็ยังแอบได้ข่าว รู้ว่าผู้กำกับ "ปีเตอร์ เบิร์ก" (เจ้าของผลงานหนังทริลเลอร์ที่ผมชอบพอสมควร อย่าง "The Kingdom" เมื่อปีก่อน) จะไปเน้นความเป็นดรามามากกว่า ...แต่ผมก็ยังรับไม่ได้ที่เจ้าฮีโร่ "Hancock" ออกมาต่อสู้สู่สายตาประชาชี แล้วกลายเป็นหนังที่ช่างเต็มไปด้วยความงี่เง่าเต็มประดา

ช่วงแรก อาจจะถือว่าหนังทำได้ค่อนข้างโอเค กับการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมซูเปอร์ฮีโร่ไม่เอาอ่าว ให้กลายเป็นคนที่เอามหาสมุทร(มากกว่าอ่าว อีกนะนั่น) และเป็นที่รักของชาวบ้านได้เสียที ด้วยความกวนนิดๆ(ไปถึงมาก) ชวนฮาหาเสี้ยน ที่คาแรกเตอร์ดูเป็นธรรมชาติของป๋าวิล ก็ทำได้สบายนักแล ..แต่ถ้าวัดในเรื่องของความน่าติดตามแล้ว ก็ยังงั้นๆ ออกไปทางเรื่อยๆ

แต่พอเมื่อหนังได้เลือกจะเดินเข้าสู่จุดเปลี่ยนในตอนกลางแล้วนี่สิ ..หลังจากนั้นเป็นต้นมา พี่แฮนค็อก ก็แหกคอก ออกนอกอ่าว เลยมหาสมุทร ทะลุชั้นบรรยากาศโลก แล้วกู่ไม่กลับอีกเลย

การที่หนังพยายามจะเบี่ยงประเด็นมาเล่นดรามา(ปนโรแมนติก)เต็มตัว อาจถือเป็นเรื่องทดลองแหวกที่แอบกล้าไม่น้อย สำหรับคนคิดเรื่อง (อีกถ้ามองว่ามันเป็นหนังซัมเมอร์ แบบตล้าด ตลาด ที่หน้าหนังขายความใหญ่และโตเป็นหลัก) ..แต่ในเมื่อความแหวกในครั้งนี้ มันดันมามีชะตากรรมตกอยู่กับ ทีมคนเขียนบทที่ช่างคิดช่างเขียนได้ มั่วและซั่วสุดจะล้น ...ท้ายที่สุด เพียงครึ่งหลังของหนังหน้าใหญ่เรื่องนี้ ก็ได้เปลี่ยนเวลาราวๆ 90 นาทีของผม ให้กลายเป็น การดูหนังซัมเมอร์ที่เข้าขั้นรั่วอย่างสมบูรณ์แบบ ...และมันก็ไม่ได้รั่วอย่างตั้งใจแล้วขำแหลก แบบ "Wanted" หากมันคือการรั่วที่คนสร้างไม่อาจตั้งใจ ให้มันกลายมาเป็นหายนะหน้าใหม่แห่งวงการหนังซูเปอร์ฮีโร่ ..ที่แทบจะทำให้ "Ghost Rider" และ "Daredevil" กลายมาเป็นหนังดีในพริบตา (ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?)

ผมอยากจะพูดถึงเรื่องของความรั่วในหนังที่ยังมีมากไปกว่านี้อีก ..แต่ก็เกรงใจคนอ่านบางท่านที่อาจจะยังตั้งหน้าตั้งตาไปดู ...แต่ช้าแต่ ถ้ามีคนมาถามผมว่า หนังเรื่องนี้น่าดูมั้ย? ...ผมก็จะตอบกลับไปอย่างชัดเจนว่า "ขอร้องเลย.. อย่าดีกว่านะ"

นี่คือหนังที่เรียกได้ว่า "แย่" อย่างเต็มปากเต็มคำ ..จงเตรียมตัวเตรียมให้ดี เพราะปีนี้ พี่แหกคอก ไม่ได้ออกไปนอกใจผมแน่ เหอๆ

Summer Palace -> เกรด B+

ถ้า "Lust, Caution" จะดีเยี่ยม เพราะ งานกำกับถึงอารมณ์และความรู้สึกของ อัง ลี แล้ว ..."Summer Palace" ก็เรียกว่าดีเยี่ยมเช่นกัน แต่มันจะนำหน้าความเด่นที่ ส่วนของการแสดง ซึ่งตัวละครแต่ละตัว ต่างอินนำ พาคนดูตามได้อย่างถึงที่รวดร้าว

โดยเฉพาะ ตัวละครนางเอกที่ใช้เซ็กซ์เป็นเครื่องระบายอารมณ์ได้เป็นและเต็มที่ มากไปกว่าคาแรกเตอร์ของ "ถัง เหว่ย" ใน Lust, Caution เสียอีก ..."เห่า เล่ย" แสดงออกถึงความเป็นคนที่ด้านชา เหมือนไม่รู้สึกเจ็บในภายนอก แต่ลึกๆที่หัวใจ มันได้แตกสลาย เกินจะเยียวยาไปเรียบร้อยแล้ว การเล่นมากและให้มากของเธอ ทำให้เราเข้าใจว่าเธอเป็นคนที่ควรจะน่าสงสาร มากกว่าจะหมั่นไส้ เพียงเพราะพฤติกรรมหลายๆอย่างที่เธอทำจนเกินงามของความเป็นหญิง

ใช่ว่า การแสดงจะเด่นอย่างเดียว ...งานกำกับของ "หลิว เย่" ก็ถือว่าสำคัญไม่น้อย เพราะเนื้อเรื่องของหนังหลักๆ ที่แทบจะแตะแต่เรื่องของความรัก และการมีเซ็กซ์เน้นๆ(ออกจะมากกว่า Lust ด้วยซ้ำ) ก็ยังมีห้วงเวลาอันต่อเนื่องที่แอบแวะไปพูดเรื่องการเมือง ..ซึ่งแม้สาระตรงนั้นจะไม่ได้มากมาย แต่เรื่องเล็กๆเหล่านี้ ก็กุมหัวใจของตัวหนัง และเกิดการกระทบกับเหล่าตัวละครไว้ไม่น้อยเหมือนกัน

จะเสียดายก็แต่ว่า ..หนังเรื่องนี้ ค่อนข้างจะหนืดเกินไป สำหรับความน่าติดตาม ...และช่วงท้ายๆที่พยายามยืดออกไป ก่อให้มีความรู้สึกคล้ายจะจบ คล้ายจะจบ อยู่หลายฉาก ก็กลายเป็นว่า ปล่อยยาวมากเกินไป ยังผลให้ผมหลุดจากห้วงอารมณ์ความรู้สึกที่ควรจะถึงจุดซึ้งอย่างถึงที่สุด เพราะมัวแต่พะวงว่าหนังจะยังลากคนดูให้อิน กินลึก ไปอีกไกลสักแค่ไหนเนี่ย

แม้จะต้องยอมรับว่าหนังนำพา พระ-นาง กลับมาเจอกันได้จี๊ดใจ แต่อะไรๆที่มันพยายามลากผ่านจนเนิ่นนาน ก็กลับกลายมาเป็นความเฉยๆ ที่แอบลดคุณค่าความโดนของหนังรักรันทดเรื่องนี้ไปไม่น้อยได้เช่นกัน

ฉะนั้นโดยรวมๆแล้ว ผมชอบหนังเรื่องนี้ พอๆกับ Lust, Caution ..แต่ก็ชอบน้อยกว่าที่แอบหวังนิดๆ(จะให้เรียกว่า 'ผิดหวัง' ก็ยังอาจไม่เต็มปาก)ก่อนจะดู

Hellboy II : The Golden Army -> เกรด B+

ถ้าไม่ใช่เพราะ "กิลเลอร์โม เดล โตโร่" ได้ฝากความยอดเยี่ยมเอาไว้กับหนังจินตนาการบรรเจิดแสนเศร้าอย่าง "Pan's Labyrinth" ..ความน่าดูของ Hellboy II ก็ย่อมต้องเป็นเพราะหนังตัวอย่างที่น่าจะสนุก ดูแล้วเหมือนอาจมีอะไรน่าลุ้นมากไปกว่าภาคแรก

แล้วหนังตัวอย่างก็ไม่ได้หลอกผมเลย ..มิหนำซ้ำ ความบรรเจิดที่ได้ปลดปล่อยอย่างเต็มที่ของ เดล โตโร่ ก็พาเราหลงทางพิศวงกับความพิศดารผิดโลก เมื่อสัตว์ในเทพนิยาย เดินร่วมพื้นดินเดียวกันกับคนเป็นๆเราๆได้

ถึงแม้ว่าหนังเรื่องนี้ จะเป็นงานบันเทิงผ่อนคลาย ที่แทบไม่มีหวังใดๆจะไปเยือนออสการ์เช่นงานคราวก่อน แต่ เดล โตโร ก็ไม่ยอมผ่อนสมองให้กับความคิดช่างครีเอท ที่เขาบันเทิงไปกับมัน พร้อมๆกับการสร้างความสนุก เข้มข้นให้กับเหล่าคนดู ที่เคยบ่นๆว่า ภาคแรกกั้กนู้นกั้กนี่ ..หากมาภาคนี้ ก็พร้อมใจกันชมว่าสนุกกว่ากันอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ว่าจะเพราะด้วยฝีมือที่ครบครัน ครบเครื่องกว่า สมัยเมื่อทำภาคแรก หรือจะเพราะส่วนประกอบอื่นๆ อย่างทีมการแสดงที่ทุกคนมีเสน่ห์ กับงานโปรดักชั่นออร่าอล่าม ช่วยเสริมส่งความน่าติดตาม ..ซึ่งถึงจะให้เป็นอะไรก็สุดแล้วแต่ หากกระนั้นแล้ว Hellboy 2 ก็คงเป็นหนังซัมเมอร์อีกเรื่องที่ไม่น่าจะสร้างความผิดหวังให้กับใครได้เป็นแน่ ...แม้ถึงจะไม่ได้เฉียบคม กินใจอะไรนักหนา แต่ก็ขึ้นชื่อว่าหนังบันเทิงที่ดี ที่อาจไม่เอาใจตลาดสุดกู่ แต่ก็ไม่ตามใจคนทำจนล่มที่ปากอ่าว เฉกเช่น Hancock ที่พยายามแล้ว..แป้กสนั่น!!!

ปล. ภาคสองจะสนุกมากกว่านี้ได้อีก ถ้า "Golden Army" มีบทบาทคุ้ม ให้สมค่ากับเกียรติที่ถูกตั้งชื่อห้อยท้ายหนังซะหน่อย

ปล.2 ไม่รู้มีใครคิดเหมือนผมมั้ย? ..ว่ามีกลิ่นของ Pan's Labyrinth ตามมาหลอกหลอนใจตลอดทั้งเรื่องเลยแหะ เหอๆ

The Dark Knight -> เกรด A <- {Super Recommended}

การกลับมาอย่างสมศักดิ์ศรี..อีกครั้ง ของ อัศวินรัตติกาล มนุษย์ค้างคาว ที่คนทั้งโลกรอคอย

ไม่ใช่แค่การเป็นหนังซัมเมอร์ดูเอาบันเทิงที่ดี อีกเรื่องหนึ่งเพียงเท่านั้น ..แต่ "The Dark Knight" เป็นมากกว่านั้น

เพราะ นี่คือ หนึ่งในหนังยอดเยี่ยมแห่งปี ที่คอหนัง ไม่ควรจะพลาดด้วยประการทั้งปวง

ใครที่อาจคิดว่า หนังซูเปอร์ฮีโร่ คงจะดูเอาสนุก มันส์ๆ และเน้นย้ำขายความเว่อร์ล้ำโลกได้เป็นอย่างเดียว ..ขอปฏิเสธคำขาด และนำเสนอ ความจริงจัง สุดฤทธิ์ ตามแบบฉบับ "คริสโตเฟอร์ โนแลน" ที่เป็นผู้พลิกโฉมให้ ตำนานแบทแมน กลับมามีชีวิตโลดแล่นได้ใจอีกครั้งใน "Batman Begins"

แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดยั้ง และสร้างพัฒนาการที่คืบหน้ากว่าภาคก่อน จนมาคู่ควรกับคำว่า Perfect ในที่สุด

หนังยอดเยี่ยมในทุกองค์ประกอบ ..และเต็มไปด้วยความทรงพลัง ที่แผ่รังสีมาจากเหตุการณ์ คำพูด หรือกระทั่งการแสดงออกของทุกตัวละครที่เปี่ยมล้นด้วยความจริงจัง

โดยเฉพาะกับ "ฮีท เลดเจอร์" ..นี่คือ ผลงานชิ้นสั่งลา(อย่างกะทันหัน) ที่สวยงาม และน่ากราบ ทั้งยังควรค่าแก่การได้ออสการ์(สมทบชาย)เป็นแน่แท้

เชื่อผมได้เลยว่า ถ้าคุณดูภาคนี้จนจบ ความคิดแรกเมื่อจอมืดลง ก็คือ "โคตะระอภิมหึมามหาอยากดูภาคสาม!!!" ..ส่วนตัวผม นี่เป็นอีกครั้งที่ต้องยืนปรบมือให้กับความคุ้มค่าที่เป็นอภิมหีมามหาสุดยอดหนังซูเปอร์ฮีโร่ สมกับที่ผมรอคอยเป็นที่สุดแห่งปีนี้เลยทีเดียว

ปล. หนังเรื่องนี้ ทำเอาผม หลอนกับเสียงหวูดดังหวีดดดดด! ไม่มากก็น้อย.. เฉกเช่นที่ Atonement เคยทำให้ไม่อยากจะได้ยินเสียงพิมพ์ดีดเล้ย

ปล.2 ..การดูในโรง IMAX อาจไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นอะไรนักหรอก (โฆษณาเว่อร์ไปงั้นง่ะ) เพราะฉะนั้น ก็อาจไม่จำเป็นต้องถ่อไปถึงพารากอนหรอกนะครับ (เว้นแต่ว่า อยากจะเอาให้มันสุดๆไปข้าง ..ก็ลองดูละกันเน้อ แต่ยังไงก็คุ้มที่ตัวหนังแหละ)

10000 B.C. [DVD] -> เกรด B-

จากที่เคยว่าจะไม่ดู เพราะทำใจให้เชื่อเรื่องที่มันไม่ใช่ความจริงไปได้ ..แต่สุดท้าย ด้วยอานิสงส์ของพ่อ (ที่อยากดูอยู่แล้ว) ก็เลยลองเสี่ยงดูสักตั้ง

และจากที่ลองมา ก็ยังคงคิดเหมือนเดิม ว่าหนังหามีความสมจริงไม่ ..แต่ถ้าเอาความสนุกเป็นที่ตั้งแล้ว ก็ถือว่าได้มากกว่าที่คาดนิดๆ ซึ่งก็คงต้องยกเครดิตให้ผู้กำกับ "โนอาห์ เอมมีริช" ที่รู้ดีว่าคนดูเขาต้องการอะไรจากหนังเรื่องนี้ และเขาก็ให้มันได้ในระดับที่มีพอใช้ อีกยังกลบความไม่เข้าร่องเข้ารอยของเรื่องราว ให้พอมี sense ขึ้นมาบ้าง (แม้จะเล็กน้อยจนอาจไม่ต้องนับได้ก็ตามที)

แต่มันย่อมจะดีกว่านี้ได้อีกมาก ถ้าหนังเขียนบทโดยใส่ใจความจริงของช่วงเวลา(ก่อนประวัติศาสตร์ 10000 ปี) และความจริงใจที่หนังไม่บิดเบือนให้อะไรต่อมิอะไรในหนังดูเพ้อเจ้อกันเช่นนี้

ถ้าถามว่าติดใจอะไรเป็นพิเศษแล้ว ..ก็คงจะเป็นนัยน์ตาสีฟ้าคู่สวยคู่นั้นของ "คามิลลา เบล" ที่มองเพ้อจนลืมความเพ้อเจ้อไปได้บ้าง

The Strangers -> เกรด B

ถ้าใครอยากดูหนังทริลเลอร์ ที่เน้นว่า... "ระทึกกันลูกเดียว ไม่ต้องเอี่ยวเหตุผล" ..เรื่องนี้ ก็น่าจะเหมาะได้อยู่

แม้เรื่องราวของหนัง (พระ-นาง เสือ..ก อยู่ผิดที่ผิดเวลา กลายเป็นเหยื่อโจรบ้าๆ ที่อยากจะปั่นหัวพวกเขาเล่น) จะเข้าข่ายอีหรอบเดิมๆ ที่มีเป็นสิบเป็นร้อยเขาทำกัน ..แต่ "The Strangers" ก็ดูสนุก ไม่น่าเบื่อ ที่ว่ามุขซ้ำๆ ก็ไม่ถึงกับตายซากซะเลยทีเดียว

ความกดดันที่พระนาง ไม่สามารถจะหาทางหนีทีไล่ได้ ..ดูแล้วก็ไม่หงุดหงิดในเหตุการณ์แต่ละอย่าง หากคิดแทนตัวเองก็คงจะไม่ต่างกันในการกระทำ

ยิ่งถ้าใครคิดจะถามหาเหตุผลที่นำพาให้เกิดเป็นหนังเดิมๆ เรื่องนี้แล้ว ..ก็อย่าได้ไปตำหนิมันเลย เพราะพระเอกก็บอกแทนหนังทั้งเรื่องอยู่แล้วว่า "เราคงไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าพวกโจรมันทำไปเพื่ออะไร"

แต่ถึงกระนั้น หนังเรื่องนี้ก็ไม่ได้แตกต่างกับหนังแนวๆนี้อีกทั่วๆไป เมื่อถึงตอนจบ ..ผมออกจากโรงมา ก็ไม่ติดค้างคาใจในสิ่งใดเป็นพิเศษ

หากเอาแค่เวลา ชั่วโมงครึ่ง ได้ระทึกเท่าที่ต้องการจากหนัง ก็ถือว่าน่าพอใจในระดับหนึ่ง

Dan in Real Life [DVD] -> เกรด B+

หนังเรื่องนี้ไม่มีอะไรที่แหวกขนบหนังรอมคอมทั่วๆไป แม้แต่น้อยนิด ..นั่นเป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ว่า หนังเขาต้องการ Feel Good

แต่ในเมื่อหนังอยากให้คนดูได้ Feel Good ไปตามภาษาหนังของมันแล้ว ..ก็ย่อมไม่ใช่ความยากเย็นอะไรในเมื่อ "Dan in Real Life" มีวัตถุดิบที่ดี และใช้มันอย่างรู้คุณประโยชน์

ไม่ว่าจะเป็นงานกำกับที่ดูไม่บิวต์อะไร ชิลไปตามอารมณ์ของหนังที่ค่อยๆละเลียดให้คนดูซึมซับเอาเอง ..หรือจะเป็น บทหนัง ที่เล่าเรื่องง่ายๆ สเตปหนึ่งเป็นไง สเตปสอง สาม สี่ ก็นึกออกต่อๆทันที แต่ในความง่ายเหล่านี้ ก็มีคุณสมบัติที่น่ารัก น่าเลิฟ ทำเอาเราอมยิ้มกรุ้มกริ่มไปกับมันตลอดในทุกฉาก

แล้วเมื่อบวกกับความมีเสน่ห์ของ "สตีฟ คาเรลล์", "จูเลียด บินอช" และนักแสดงตัวใหญ่ตัวน้อยของครอบครัวนายแดน ..มันก็เลยเป็นหนังรอมคอมที่ธรรมดาไปสักหน่อย แต่ก็มีดีและน่าจะเป็นถูกใจของคอหนังที่อยากจะมองหาความสบายๆ เป็นความหรรษาที่นั่งดูกับทุกคนในครอบครัวได้อย่างพร้อมเพรียงครับผม

Red Cliff I (โจโฉ แตกทัพเรือ ภาค 1) -> เกรด B+

อย่างหนึ่ง ที่เลี่ยงจะไม่โดนว่า ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับหนังที่มีที่มานำนิยายขึ้นจอ ก็คือ ..การดัดแปลงเรื่องราว ที่ยังไงๆ ก็ต้องมีใครตำหนิ

ยิ่งกับกรณีของ "สามก๊ก" ที่ได้ชื่อว่าเป็นพงศาวดารที่ยิ่งใหญ่เป็นที่สุดแห่งแผ่นดินจีนด้วยแล้ว ..ย่อมมีแฟนๆ ไม่ไหวที่จะเคลียร์ในการเปลี่ยนแปลง ตำนานอันเป็นที่รักของพวกเขา ให้กลายเป็นเพียงหนังเอพิค-แอ๊คชั่น ที่แทบไม่หนักแน่นอะไรในเนื้อหาอันที่ควรจะเต็มไปด้วยปรัชญา และคมความคิดแอบแฝงอันมากมาย

แต่นั่นก็ถือเป็นเรื่องที่ต้องทำใจกันจริงๆ ..ถ้าคิดจะดูหนังแล้ว ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะครบครัน พรั่งพร้อมไปซึ่งทุกสิ่ง ...หรือแม้กระทั่ง ธรรมชาติบางอย่าง ถ้าถูกบิดไปบ้าง แล้วสร้างรสชาติที่แปลกใหม่ แล้วไม่จืดชืดซะทีเดียว ก็ย่อมจะดีไปอีกแบบ

แล้วกับกรณีหลังที่ได้เห็นใน "โจโฉ แตกทัพเรือ" (หรือ อีกชื่อไทยที่ไม่สปอยล์อะไรเลยว่า "ศึกผาแดง") ..ก็คือ การเปลี่ยนแปลง เพื่อให้เข้าถึงความเป็นธรรมชาติของมนุษย์มากขึ้น

นี่เป็น การคืนจอในรอบหลายปีของ "จอห์น วู" (หลังจากทำหนังฮอลลีวู้ด ยิ่งมากเรื่องเท่าไหร่ ยิ่งออกทะเลไปไกลทุกที) ..และแล้ว เขาก็ได้กลับมาเข้าฝั่งสักที และ สมศักดิ์ศรีเลือดมังกรด้วยงานที่ดูจะแตกต่าง และผิดแผก ไปจากปกติที่เคยเน้นอลังการงานเก๊ก โอเว่อร์แอ๊คกันสุดกู่ ในหนังบู๊คลาสสิคๆทั้งหลายแหล่ของเขา

ผมชอบการบิด อย่างมีความรับผิดชอบ ของ สามก๊ก(หนังโรง)ฉบับนี้.. ที่ให้เห็นว่า คนเขียนบท และตัวผู้กำกับ ก็ยังยึดต้นฉบับที่สำคัญๆไว้อย่างไม่หลุด ขณะเดียวกันก็เปลี่ยนเนื้อในบางประการให้ดูมีความต่อเนื่องทางเหตุการณ์ ทั้งก็ปรับคาแรกเตอร์ตัวละครได้อย่างไม่น่าผิดหวังนัก ..กอปรกับเมื่อมีนักแสดงคุณภาพทั้งทีม แสดงได้สมบทบาท ก็ดูน่าเชื่อ และสร้างเสน่ห์ให้บทบาทของพวกเขา โดยไม่มีใครที่เดินเข้ามาแล้วก็ผ่านไป

แค่ภาคแรก ยังไม่เข้าสู่สงครามริมผาแดง ก็เข้มข้น ดูเพลิน ลืมนิยาย ซะขนาดนี้ ..เมื่อภาคสอง ทัพเรือของโจโฉ ถึงคราวต้องแตกดับ ก็หวังว่า ป๋าวู จะใส่ความมันส์กันให้เต็มที่ ชนิดที่คนดูอาจจะลืมเลยว่า ชื่อหนังเรื่องนี้ได้สปอยล์ตอนจบเอาไว้แล้ว (อิอิ)

และสามก๊ก ฉบับเฮียหลิวจูล่ง (Resurrection of the Dragon) กลายเป็นหนังสำหรับเด็กอนุบาลไปเลยทีเดียวเชียวล่ะ

Definitely, Maybe [DVD] -> เกรด A- <- {Recommended}

มีหนังรอมคอมอยู่มากมาย ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ..และก็มีอยู่น้อยเรื่องนักที่จะเคยผ่านมา แล้วก็อาจแวะพัก จนเมื่อมันติดใจ(คนดู) มันก็ได้ตัดสินตัวเองที่จะอยู่ถาวร(ในใจของเรา)อย่างยาวนาน

และ "Definitely, Maybe" ก็คือ อีกหนึ่งในน้อยเรื่องนั้น ที่คงจะทำให้คอหนังรอมคอม ได้ดูแล้วอาจมีติดใจ และอาจยากจะลืมเลือนมัน

ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะเดินเรื่องไปด้วยความ Happy มีแต่ความสุขเท่านั้นมารออยู่เบื้องหน้า เหมือนหนังรอมคอมอีกหลายร้อยเรื่อง ..หากแต่ที่กลายเป็นความติดใจของใครต่อใครหลายคน ก็คงต้องนับถือใน การแหวกขนบของเรื่องราว ที่สามารถผูกเงื่อนไข สร้างสมการยุ่งเหยิงของรัก 4 เส้า (1 ชาย 3 หญิง) ให้กลายเป็นคำตอบที่ลงตัว สำหรับการหยั่งใจคนดู ให้ต้องนึกเดาคิดตามรูปความ เรื่องเล่าของพระเอก ที่ชวนสับสนและอลหม่านหัวสมองได้ดีนักแล

ทั้งนี้นอกเหนือไปจากความฉลาดของบท (และการกำกับเล่าเรื่อง..ที่วุ่นวายใจได้ยุ่งเหยิงแท้) ความมีเสน่ห์ของหนัง ก็ยังเกิดจาก ความเป็นธรรมชาติของเหตุการณ์ ที่ล้วนแต่สมจริงสมจัง และสัมผัสให้เชื่อได้ในสิ่งที่ตัวละครได้พบเจอ ..ในขณะที่หนังรอมคอมเรื่องอื่นๆ พยามยามแบ่งปันความทุกข์ให้มีอยู่น้อย หนังเรื่องนี้กลับเลือกที่จะถ่วงน้ำหนักให้มันเท่าเทียมกับความสุข หากเมื่อถึงเวลาทำเศร้า ก็เอาเราเคลิ้มจนแสยะยิ้มกลบเกลื่อนไม่เป็น

ก็ยังรู้สึกเสียดายที่หนังเรื่องนี้ค่อนข้างจะไม่ดังในอเมริกาเอาซะเลย ..จึงทำให้ "ไรอัน เรย์โนลด์ส" ยังไม่อาจเกิดกับการเป็นฮีโร่โรแมนติกได้อย่างเต็มตัวนัก ...แต่ถึงอย่างน้อยๆแล้ว เขาก็ยังได้ฝากผลงานการแสดงที่น่าประทับใจ อันเกินจะคาดได้จาก คนที่เคยดูคุ้นหน้าคุ้นตากับบทฮีโร่แอ๊คชั่น ใน "Blade 3" ที่ไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย ...ส่วนสาวๆทั้ง 3 พ่วงลูกสาวอีก 1 (หนูมิสซันไชน์ "อบิเกล เบรสลิน") ก็น่ารักเหลือหลาย สมที่บทต้องการจริงๆ

สำหรับใครที่ถามหา อยากจะดูหนังรอมคอมครบรส ที่มีดีเกินตัว แล้วละก็.. ขอแนะนำว่า ไม่ควรจะพลาดจริงๆครับผม

The Mummy : Tomb of the Dragon Emperor -> เกรด B

นี่คือ "หนังเสียสติ" ที่ช่างเหมาะสำหรับคนดูที่ไม่ต้องการอะไรแล้วนอกจากความเพลินดูเรื่อยๆ เพียงตัวเดียว

แต่ส่วนตัวผมก็ยังรู้สึกว่าหนังมันไม่ใช่อะไรที่เลวร้ายนัก ..ถึงจะกะไว้แล้วว่า ดูจบแล้วก็มีอันเป็นจบกันในโรงแหงแก๋

และถึงโดยรวมของหนัง จะเต็มไปด้วยจุดให้น่าตำหนิ แอบขัดใจอยู่มากมาย ..แต่ในเมื่อภาคก่อนๆ ของ "The Mummy" เอง ก็โปร่งใส ไม่มีอะไรที่ดูดีกว่าหนังผจญภัยเรื่องไหนๆมาก่อนอยู่แล้ว จึงไม่คิดอะไรมาก กับภาคสาม ที่แม้จะเปลี่ยนสถานที่ เวลาเปลี่ยน (และ ราเชล ไวส์ ..เปี๋ยนไป๊ เป็น "มาเรีย เบลโล") แต่ความรู้สึกแบบเดิมๆกับหนังชุดนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนไป

คือ ออกจากโรงมาแล้วเคยได้อะไร ..ในภาคนี้ ก็ได้เท่าเดิม คือ ก็แค่ดูให้เพลิดเพลินกันไปอย่างงั้น

และอีกอย่าง.. ผู้กำกับ "ร็อบ โคเฮน" ไม่มีความเหมาะจะทำหนังผจญภัยสำหรับผู้คนในครอบครัวอย่างงี้เลยจริงๆ ...ทางที่ถนัดของลุงแกต้อง เป็น ดิบ ห่าม เถื่อน ประมาณ "xXx" จะดูดีกว่ามากมาย

Be Kind Rewind -> เกรด A <- {Super Recommended}

[ฉายจำกัดโรง เฉพาะที่.. "Major รัชโยธิน" (แถมเป็นโรง VIP อีกต่างหากนะนั่น) และ "Paragon"]

จากแต่แรกที่หวังจะเอาแค่ ความฮา บ้าบอ ให้ล้ำด้วยสไตล์เฉพาะตัวในงานของ "มิเชล กงดรี้" เป็นสำคัญ

กลับต้องเจอความผิดคาดอยู่พอสมควร.. ที่ "Be Kind Rewind" ทำเอาผมน้ำตาไหลได้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

หากถ้าเจาะโฟกัสไปยังรายละเอียดของหนังแต่ละส่วนแล้ว อาจจะยังพบความไม่สมบูรณ์ มองดูว่ามันไม่ได้เลิศเลออะไรมากมาย ..แต่ก็เพราะด้วยความเป็นธรรมชาติ ที่ผู้กำกับ(เหมือนว่าจะ)ทำหนังส่วนตัวเล่นๆขึ้นมา หากมันก็ไม่ใช่ความเฉพาะตัวเกินไป จนคนดูอาจตามไม่ทัน เฉกเช่น งานสร้างชื่ออย่าง "Eternal Sunshine of the Spotless Mind"

อีกทั้งนี้ เราก็จะยังได้เห็นความเป็นนักแสดงตลกโดยธรรมชาติของ "แจ๊ค แบล็ก" (ที่หลายต่อหลายเรื่องก่อนหน้า..เคยเฟคอย่างเห็นได้ชัด) ..การเล่าเรื่องอย่างเป็นธรรมชาติ ที่ไม่ประดิษฐ์ประดอยลีลาฮาฮาร์ดร็อค อย่างเช่น หนังตลกอินดี้อีกมากมาย ..อีกรวมไปถึงการสอดแทรกสาระ ทั้งที่เสียดสี แดกดัน สังคมเทคโนโลยีนิยม หรือกระทั่งการแสดงออกซึ่งความรู้สึกเรียบง่าย แต่กินใจได้อย่างลงคอ ในฉากไคลแม็กซ์ที่น่ารัก (แม้มันจะดู Feel Good ..ขัดกับโลกความจริงซะนิดนึงก็เหอะ)

ด้วยเพราะทุกอย่างมันถูกบิวต์ให้เป็นตามธรรมชาติล้วนๆ ..พอถึงฉากจบของหนังที่เปี่ยมล้นความสุข ก็ทำให้จู่ๆน้ำตามันไหลลงมาได้เองอัตโนมัติ แบบที่ไม่คิดว่าผมจะได้เสียให้ ในหนังที่มีเปลือกหน้าเน้นให้คนดูเข้ามาเอาความฮา แบบก้าวร้าว(หนังฮอลลีวู้ด) กันอย่างนี้

ถึงแม้ความประทับฝังใจ จะยังเทียบไม่ได้กับงานมาสเตอร์พีซอย่าง Eternal Sunshine ...แต่สุดท้าย ผมก็ต้องเสร็จ มิเชล กงดรี้ อีกแล้วสิเนี่ย

นี่คือ อีกหนึ่งหนังอินดี้ ที่ผมขอรับประกันว่าดูไม่ยาก ทั้งมันก็ยังเน้นขายความสนุกออกมาอย่างเป็นธรรมชาติเสียด้วย ..ขอแนะนำยิ่งๆ กับคนที่ต้องการความสุขใจ เพราะ มันมีความดี มากกว่าการเป็นหนังตลกล้อหนัง โดยแน่แท้

ว้อ หมาบ้ามหาสนุก -> เกรด B+

แม้ว่า "ว้อ หมาบ้ามหาสนุก" จะยังมีเชื้อชาติความเป็นหนังตลกคาเฟ่อยู่เต็มคราบ และย่อมจะไม่ใช่คำตอบของการถามหาความสนุกที่เต็มที่เต็มอิ่มอะไรนักอย่างเคยๆ ..แต่ถึงกระนั้นแล้ว มันก็ยังมีอะไรบางอย่างที่ทำออกมาได้เข้าที่เข้าทาง แล้วเหนือกว่าการเป็นหนังตลกที่ดูจบแล้วก็เป็นจบกันอีกเรื่องหนึ่ง

ยิ่งหนังมาในช่วงเวลาที่เข้าเค้าเข้าที กับเหตุการณ์บ้านเมืองปัจจุบันที่เต็มไปด้วยคนบ้าออกมาก่อกวนด้วยแล้วอย่างนี้ ..มันก็อดไม่ได้ที่เราจะเอาภาพสังคมจริง ไปเปรียบเทียบกับสังคมชนบทในหนัง ที่ช่างคลับคล้ายคลับคลา
กันเหลือเกิน

ก็ไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจของผู้สร้างอย่าง เฮียหม่ำ (จ๊กม๊ก) รวมไปถึงผู้กำกับของหนังหรือเปล่า ..ที่ช่างคิดเรื่องได้แยบยล จนคาดไม่ถึงว่าหนังจะทำตัวเป็นหมาแว้งกัดชาวบ้าน แอบเก็บรายละเอียดไว้ได้หลายอย่าง

แต่ก็เสียดายอยู่นิด ที่เหมือนหนังจะยังไม่อาจหลุดจากสูตรหนังตลกคาเฟ่ทั่วไปได้เช่นเคย ..เพราะถึงส่วนตัวจะรู้สึกเพลินๆ ขำๆ มากกว่าจะแป้ก (อย่างที่หนังตลกคาเฟ่ทั่วไปควรจะเป็นกันนักแล) แต่ก็ยังไม่ค่อยชอบใจที่หนังเล่าแบบฉากต่อฉาก มากกว่าเรื่องต่อเรื่อง จนไม่ค่อยต่อเนื่อง ไม่อาจปะติดปะต่ออารมณ์ได้แนบเนียนนัก

นี่ก็เพราะได้ ความกล้า มาเป็นจุด(แอบ)ขายนี่แหละหนา ..จึงทำให้ ว้อ เป็นหนังที่สนุกคิด ได้มากกว่าจะสนุกฮาซะอย่างงั้น