Bloggang.com : trufa : Pieces of April : การเดินทางของขาไก่ที่หายไป

Pieces of April : การเดินทางของขาไก่ที่หายไป

ถ้าใครเป็นแฟนหนังที่ติดตามผลงานหนังเรื่องเด่น ๆ ดัง ๆ ในช่วงปี 2003 ที่ผ่านมา พวกเขาก็จะคุ้นหน้าคุ้นตาผู้หญิงผมทองวัยกลางคนคนหนึ่งที่ปรากฏตัวในหนังดี ๆ หลายเรื่องของปีที่แล้ว ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่า Patricia Clarkson ผู้ที่คว้ารางวัล Special Jury Prize ประจำปี 2003 ในเทศกาลหนัง Sundance จากหนังสามเรื่องที่เล่นในปีที่แล้ว ทั้ง The Station Agent (2003) Pieces of April (2003) และ All the Real Girls (2003).
แต่ถ้าหลายคนยังนึกหน้าเธอไม่ออก ก็ลองนึกถึงหนังที่คุ้นหูคอหนังบ้านเราหน่อยอย่าง Dogville (2003) ซึ่งเธอรับบทแม่ที่มีลูกเจ็ดคน หรือหนังรางวัลอย่าง Far from Heaven (2002) ซึ่งเธอรับบทเป็นเพื่อนบ้านของ จูเลียน มัวว์ ฟังกันเพียงเท่านี้ ก็คงต้องยอมรับแล้วว่า ปีสองปีที่ผ่านมา ถือเป็นช่วงขาขึ้นของชีวิตนักแสดงของเธอจริง ๆ
ยิ่งเมื่อผ่านช่วงประกาศผลรางวัลออสก้าร์ คอหนังบ้านเราคงจะจำเธอได้มากยิ่งขึ้นเพราะเธอได้เข้าชิงรางวัลออสก้าร์สาขาดาราสนับสนุนฝ่ายหญิงจากเรื่อง Pieces of April (กรรมการคงปวดหัวน่าดู เมื่อต้องมาพิจารณาว่าจะให้เธอชิงรางวัลจากหนังเรื่องไหนดี ?) แม้สุดท้ายหนังเรื่องนี้จะไม่ได้รางวัลติดไม้ติดมือกลับไป แต่หนังเรื่องนี้ก็คงอยู่ในลิสต์รายชื่อที่คอหนังต้องหาโอกาสดูไปเรียบร้อยแล้ว
Pieces of April เป็นหนังตลก ครอบครัว ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ April ลูกสาววัยรุ่นตัวแสบประจำครอบครัว Burns (แค่ดูชื่อสกุลแล้ว ก็เดาได้เลยว่าบ้านนี้ต้องลุกเป็นไฟแน่ ๆ) เธอนั้นแยกตัวออกมาใช้ชีวิตอยู่กับแฟนหนุ่มในเมืองนิวยอร์กได้หลายปี จนปีหนึ่ง April ตัดสินใจเอ่ยปากเชิญครอบครัวของเธอมาฉลองวันขอบคุณพระเจ้าที่ห้องเช่าในนิวยอร์กของเธอ ทางครอบครัวเองก็ตกปากรับคำทั้ง ๆ ที่หวาดหวั่นกับคำเชิญของ April ไม่น้อย เพราะ April นั้นได้ชื่อว่าเป็นตัวป่วนประจำบ้านที่ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ก็มักจะมีเรื่องเดือดร้อนวุ่นวายอยู่เสมอ และทุกคนเองต่างก็นึกไม่ออกว่า April จะเข้าครัวและจัดเตรียมงานวันขอบคุณพระเจ้าให้สำเร็จไปได้ตลอดรอดฝั่งได้อย่างไร (ขนาด April ผู้ออกปากชวนเองก็ดูจะไม่ค่อยมั่นใจฝีมือของตนเองเท่าใดนัก)
ผู้เขียนบทสามารถสร้างตัวละครแต่ละตัวได้อย่างมีสีสัน และมีบุคลิกที่ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็น April พี่สาวจอมแสบ (ที่อยู่ในช่วงกลับตัวกลับใจ) Joy คุณแม่จอมขี้บ่นที่กำลังต่อสู้กับโรคมะเร็ง Beth ลูกสาวคนเล็กที่แสนจะเอาแต่ใจ Timmy ลูกชายผู้เป็นตากล้องประจำบ้าน คุณยายใจดีที่เริ่ม ๆ จะหลง และคุณพ่อผู้พยายามประคับประคองครอบครัวที่แสนจะง่อนแง่นนี้ไว้สุดชีวิต
เรื่องราวในหนังจึงว่าด้วยความชุลมุนวุ่นวายในวันขอบคุณพระเจ้า โดยหนังตัดสลับเหตุการณ์ในสองส่วน ระหว่างการเดินทางไปนิวยอร์กของครอบครัว Burns และการเตรียมต้อนรับที่แสนจะอลหม่านที่ห้องเช่าของ April โดยเรื่องก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นเมื่อ การทำครัวของ April เริ่มมีปัญหา และครอบครัวของเธอก็เริ่มลังเลว่าควรเดินทางไปนิวยอร์กดีหรือควรจะเลี้ยวรถกลับบ้านดี…
บุคลิกของ April นั้นถ้าจะเทียบแล้วก็ไม่ต่าง ๆ อะไรกับ ตัวละครอย่าง Lilo & Stitch เพียงแต่เธอไม่ใช่ตัวการ์ตูน แต่เป็นคนจริง ๆ กล่าวคือเธอเป็นเสมือนแกะดำของบ้าน เป็นจอมแสบที่ทุกคนต่าง ๆ เอือมระอา ทั้ง ๆ ที่แท้จริงแล้วเธอเป็นคนที่จิตใจดี การจัดงานเลี้ยงวันขอบคุณพระเจ้าในครั้งนี้จึงไม่ใช่เพียงการทำอาหารมื้อใหญ่หนึ่งมื้อ แต่สำหรับ April แล้ว งานนี้เป็นเสมือนการพิสูจน์คุณค่าของตัวเองให้กับคนในครอบครัวของเธอได้เห็น เรื่องราวเล็ก ๆ อย่างการจัดงานเลี้ยง โดยผู้หญิงที่ไม่ประสาเรื่องงานบ้านงานเรือนเลย จึงกลับกลายเป็นเรื่องราวที่คนดูต่างเอาใจช่วย และคอยลุ้นว่า เธอจะผ่านพ้นสถานการณ์ยาก ๆ เพื่อลบคำสบประมาทของคนในครอบครัวได้หรือไม่ และเธอจะรับมือกับบรรดาเพื่อนบ้านมากหน้าหลายตาได้อย่างไร
บทบาทของ April นั้นทำให้ นักแสดงอย่าง Katie Holmes ผู้เริ่มเป็นที่รู้จักจากซีรี่ดังอย่าง Dawson's Creek(1998) ได้มีโอกาสแสดงความสามารถอย่างเต็มที่ อาจจะกล่าวได้ว่านี้อาจเป็นหนังที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตการแสดงของเธอก็ได้ (จะเสียก็แต่เธอดูจะน่ารักเกินไป จนนึกภาพไม่ออกว่าเธอเป็นยายตัวร้ายประจำบ้านได้ยังไง???)
แต่นักแสดงสำคัญที่ขโมยซีนนางเอกของเรา ตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง เห็นจะเป็น Patricia Clarkson (หรืออาจจะเรียกว่าเป็นนางเอกตัวจริงของหนังเรื่องนี้ก็ยังได้) การแสดงของ Patricia Clarkson โดนเด่นมากจนนึกไม่ออกเหมือนกันว่า เธอแพ้ เรเน่ เซลวีเกอร์ บนเวทีออสก้าร์ไปได้อย่างไร บทของเธอในเรื่องนี้มีความซับซ้อนอย่างมาก ในบทนั้นเธอต้องแสดงเป็นแม่ที่แสนจะจู้จี้ขี้บ่น (ตามประสาคุณแม่ของทุก ๆ บ้าน) เธอเองมีความทรงจำแย่ ๆ เกี่ยวกับ April อยู่มากมาย จนการเดินทางไปนิวยอร์กนั้นทำให้เธอกลัวอย่างมาก เพราะเธอกำลังเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายและเธอก็ไม่แกร่งพอที่จะรับความทรงจำแย่ ๆ เกี่ยวกับ April ได้อีกแล้ว
Pieces of April เป็นผลงานการเขียนบทและกำกับโดย Peter Hedges ซึ่งแม้ว่านี้จะเป็นผลงานการกำกับเรื่องแรก แต่เขาเองก็เคยมีงานที่เราน่าจะเคยรู้จักอยู่บ้าง เพราะผู้ชายคนนี้นี่แหละที่เป็นคนเขียนนวนิยายเรื่อง What's Eating Gilbert Grape (1993) อีกทั้งเขายังเคยรับผิดชอบเขียนบทหนังอย่าง About a Boy (2002) อีกด้วย ผลงานที่ผ่านมาของเขาและผลงานปัจจุบันอย่าง Pieces of April ได้พิสูจน์แล้วว่า เขาสามารถถ่ายทอดเรื่องราวความสัมพันธ์ของครอบครัวได้อย่างลึกซึ้งเพียงใด
เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ปรากฏในหนังนั้นกินเวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งวัน แต่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ปรากฏในหนังนั้นช่วยแสดงให้เราเห็นถึงภูมิหลัง และความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว Burns ได้อย่างลึกซึ้ง และสมจริงมาก หนังมีเหตุการณ์น้อยแต่กลับเต็มไปด้วยรายละเอียดที่แสนจะละเอียดอ่อน อย่างเช่น ฉากที่ April เขียนการ์ดอวยพรให้แม่ นั้น เธอเขียนคำว่า “mom” ก่อนจะฉีกทิ้ง แล้วเขียนชื่อจริงของแม่แทน… เพียงฉากเล็ก ๆ เท่านี้ก็พอจะทำให้เรารู้แล้วว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแม่เป็นอย่างไร
หนังเรื่องนี้พยายามบอกเล่าเกี่ยวกับเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ที่แสนจะเปราะบาง โดยในหนังเรื่องนี้แสดงให้เราเห็นอย่างชัดเจนว่า เพียงแค่คำพูดสั้น ๆ ง่าย ๆ แค่คำสองคำ (“ติ๊กต็อก” และ “พอเถอะ”) มันก็มากพอที่จะทำลายความสัมพันธ์ดี ๆ ของคนเราได้แล้ว เพราะทุกคนล้วนแต่มีชีวิตจิตใจ บางทีการกระทำอะไรเพียงเล็กน้อยเพราะความพลั้งเผลอก็อาจกระทบความรู้สึกคนอื่นได้
Pieces of April อาจเป็นหนังสูตร ที่มีตัวละครที่เราพบเห็นได้ในหนังครอบครัวทั่ว ๆ ไป แต่สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้โดดเด่น ก็คือความชำนาญของผู้เขียนบทและผู้กำกับ ที่ผูกเรื่องได้น่าติดตาม และถูกจังหวะ มีบทสนทนาที่ผ่านการคิดมาอย่างพิถีพิถัน ตัวละครและองค์ประกอบต่าง ๆ ในหนังล้วนแล้วแต่ทำหน้าที่ในการสื่อสารกับผู้ชมทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนบ้านชาวจีน ลูกโป่ง ริบบิ้น กระปุกพริก –เกลือ ภาพถ่าย เสื้อขาวลายจุดเป็นด่างดวง ไก่งวงขาขาด ฯลฯ
เหตุการณ์ในหนังนั้นเป็นเรื่องราวความโกลาหลที่กินเวลาไม่ถึงหนึ่งวัน แต่ด้วยความยอดเยี่ยมของบทหนังได้เปลี่ยนเหตุการณ์เล็ก ๆ อย่างงานเลี้ยงวันขอบคุณพระเจ้าให้กลายเป็นการผจญภัยครั้งสำคัญสำหรับวัยรุ่นสาวคนหนึ่ง ที่จะทำให้เรารู้สึกได้ว่า ช่วงเวลาสั้น ๆ ของค่ำวันหนึ่งอาจกลายเป็นจุดเปลี่ยนของหลาย ๆ ชีวิตทีเดียว
ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเป็นผู้คนที่เรารักหรือครอบครัวของเรา ยิ่งตัวละครอย่าง April แล้ว ยิ่งเป็นประเภทที่ห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบเข้าไปใหญ่ สิ่งที่สำคัญนั้นหาใช่การเปลี่ยนแปลงตัวเราให้สมบูรณ์พร้อม แต่กลับเป็นการที่เราพยายามเติมส่วนที่ขาดให้กันและกัน เติมเต็มด้วยความรัก ด้วยความเชื่อมั่น และตระหนักว่าเราไม่ได้อยู่ตามลำพังในโลก
แม้เราจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ชีวิตเราก็น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ หากมีใครสักคนเต็มใจจะกินอาหารฝีมือของเรา แม้ว่ารสชาติจะห่วยแสนห่วยก็ตามที

Create Date : 31 ธันวาคม 2547

Last Update : 1 สิงหาคม 2548 16:04:03 น.

1 comments

Counter : 916 Pageviews.

Thank you for another informative web site. The place else may just I am getting that kind of information written in such a perfect means? I've a challenge that I'm simply now working on, and I have been at the look out for such information.
mulberry sale //www.tnsi.com/pinterests.aspx

โดย: mulberry sale IP: 94.23.252.21 วันที่: 12 สิงหาคม 2557 เวลา:10:55:34 น.