Crash: เมื่อชีวิตชนกันเละตุ้มเป๊ะ ปลายปีเข้าไปแล้ว หวังว่าทุก ๆ คนที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมบล๊อคของกระผมคงมีความสุขกันทั่วหน้ารับปีใหม่ที่กำลังจะมาเยือนนะครับ จริง ๆ ช่วงนี้ไม่กะจะมาอับเดทบล๊อคแล้ว เพราะกะเคลียร์งานเพื่อเตรียมไปฉลองปีใหม่ แต่พอดีเมื่อวานบังเอิญหยิบหนังเรื่องนี้มาดูแล้วอึดอัดอยากเขียนถึงเหลือเกิน ไม่นึกว่าจะได้ดูหนังเจ๋ง ๆ เอาสัปดาห์สุดท้ายของปีแบบนี้ Crash เป็นหนังรวมดารา (ไม่ค่อยดัง) ที่บอกเล่าเกี่ยวกับชีวิตของผู้คนมากมายในมหานครใหญ่อย่าลอส แองเจลลิส ดินแดนที่เต็มไปด้วยความหลากหลายของผู้คน และปัญหาเชื้อชาติที่ยุ่งเหยิง ทั้งเรื่องผิวขาว ผิวดำ แม๊คซิกัน เอเชีย ฯลฯ และความซับซ้อนที่หนักข้อขึ้นหลังจากเหตุการณ์ 911 โดยหนังเล่าเรื่องราว 36 ชั่วโมงของผู้คนสิบกว่าชีวิตที่กำลังเผชิญช่วงเวลาที่แสนสาหัส หนังเล่าเรื่องของตัวละครหลาย ๆ ตัวไปพร้อมกัน ไม่ว่าจะเป็นโจรผิวดำนักขโมยรถ ตำรวจลาดตระเวนตัวแสบ ผู้กำกับรายการทีวี พ่อค้าชาวอาหรับ สามีภรรยาชาวเอเชีย ฯลฯ โดยหนังสะท้อนให้เห็นแง่มุมต่าง ๆ ของตัวละครที่มีหลายด้านหลายมิติ และต่างก็ต้องแบ่งปัญหาที่แตกต่างกัน ซึ่งทำให้เราเข้าใจว่าสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาก่อทั้งดีและไม่ดีล้วนมีที่มาที่ไปทั้งนั้น ตัวละครหลาย ๆ ตัว เจอกัน ทะเลาะกัน ทำร้ายกัน ฆ่ากัน ช่วยเหลือกัน การพบกันของพวกเขา บางครั้งก็เป็นเรื่องแสนปีติ และบางครั้งก็เป็นโศกนาฏกรรม... วิธีการเล่าเรื่องใน Crash นั้นไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะการเล่าเรื่องหลาย ๆ เรื่องพร้อมกันนี้ เราก็เคยเห็นมาแล้วใน Magnolia (หนังสุดรักของผม) Amores Perros (หนังสุดloveอีกเรื่อง)และหนังอีกเป็นกะบิของโรเบิร์ต อัลท์แมน แต่สิ่งที่ Crash มีจุดเด่นเหนือกว่าคือความสั้นกระชับ เรียกว่าขยันยิงหมัดชุด และปล่อยหมัดเด็ดมาเสยคางเราเป็นระยะ ผิดกับหนังของอัลท์แมน หรือเรื่องอื่น ๆ แนวนี้ที่ยาวยืด เรียกว่ามั่วเต้นฟุตเวิร์กมากไปหน่อย นี้เป็นผลงานกำกับหนังเรื่องแรกของ Paul Haggis แต่เขาเองก็มีผลงานคุ้นตาเรามาแล้ว จากการเขียนบท Million Dollar Baby (ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบทเรื่องนี้ถึงดีนัก จนได้ชิงลูกโลกทองคำด้วย) เรียกว่านี้คงเป็นผู้กำกับอีกคนหนึ่งที่ผมคงรอดูผลงานต่อ ๆ ไปของเขา เรื่องของการแสดงนั้นก็หายห่วง เพราะ Crash นั้นขนดาราคุณภาพมาอื้อซ่า ทั้ง แซนดร้า บูลล็อค (ที่เล่นค่อนข้างแย่สุดในทีมแต่ดีเกินมาตรฐานของเธอมาโข), แมท ดิลลอน (ชิงลูกโลกทองคำจากเรื่องนี้),ดอน เชดเดิ้ล (Hotel Rwanda), , เทอร์เรนซ์ โฮเวิร์ด (ปีนี้เพิ่มได้รางวัลผลงานการแสดงยอดเยี่ยมจาก National Board of Review ด้วย), ทันดี้ นิวตัน ( Beloved) ไรอัน ฟิลิปเป้ เบรนดอน เฟรเซอร์ ฯลฯ หนังดีครับ เข้มข้น สะเทือนใจ ดูแล้วนึกถึงผู้คนที่อยู่รายรอบตัวเรา คนที่เราเคยคุยด้วย เคยเดินสวนกัน ขึ้นรถเมล์คันเดียวกัน หรืออาจเคยทะเลาะกัน ฯลฯ แต่เรารู้จักพวกเขาแค่ไหน ถ้าเรามีสติสักนิด ใช้ชีวิตให้ช้าลงอีกหน่อย มีน้ำใจกับคนรอบข้างบ้าง โอกาสที่จะชนหรือกระทบกระทั่งกับคนอื่น ๆ ก็คงน้อยลง จะได้ไม่ต้องมาเสียใจกันภายหลัง (***ปีใหม่นี้ เมาไม่ขับ ขับไม่ซิ่งนะครับ)   Create Date : 30 ธันวาคม 2548 9 comments Last Update : 30 ธันวาคม 2548 12:37:28 น. Counter : 1299 Pageviews. Share Tweet

มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: bird-narak 30 ธันวาคม 2548 12:52:58 น.

โดย: zMee 30 ธันวาคม 2548 12:57:50 น.

โห..รีบเคลียร์งานไปฉลองปีใหม่... หุหุ...ตอนนี้ก็มะอยู่แย๊วอะจิ... ไปสนุกที่ไหนน๊า...โอเช ๆๆ จิงจัง แวะมาสวัสดีปีใหม่นะค่ะ   โดย: Jannyfer 30 ธันวาคม 2548 13:03:42 น.

เป็นหนังน่าดูอีกเรื่องค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ เที่ยวให้สนุกนะคะ   โดย: ต๋องตึง 30 ธันวาคม 2548 13:58:35 น.

เป็นหนึ่งในเรื่องที่ชอบที่สุดของปีนี้ รออยูว่าเมื่อไหร่ DVD จะออกครับ อ้อ Happy New Year นะครับ ปีใหม่มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: Holden Caulfield 30 ธันวาคม 2548 14:16:16 น.

โดย: grosse_erwartungen IP: 83.78.182.226 31 ธันวาคม 2548 5:20:40 น.

ผมว่าเจ้าของ blog เป็นคนที่ดูหนังแนวคล้ายๆ ผมเลยครับ ดีครับจะได้เข้ามาเยี่ยมบ่อยๆครับ   โดย: ชิมะฟุกุโร่ IP: 124.157.208.58 15 ตุลาคม 2549 3:55:41 น.

หนังเรื่องนี้เป็นที่สุดในดวงใจของผมเลยครับ   โดย: เด็กผู้ชายที่ไม่แตะบอลตอนกลางวัน (kanapo ) 18 กรกฎาคม 2550 0:10:00 น.

ชอบครับ หนังเรื่องนี้   โดย: คนขับช้า 14 กันยายน 2551 16:59:46 น.