อย่าหยุดฝัน คนที่ไม่สามารถฝันได้ ก็มีแต่คนที่ตายแล้วเท่านั่น
Group ตัวอย่าง
พฤษภาคม 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
15 พฤษภาคม 2552
ลูกบ้าเที่ยวล่าสุด ... Cool Cafe
Cool cafe ตอน ลาก่อน King of POP - Let in Peach JACKO
Cool cafe ตอน ขนของเข้าร้าน
Cool cafe ตอน รื้อ - สร้าง - ทาสี - ติดกระจก
Cool Cafe - เลือกเครื่องทำกาแฟ
Cool Cafe ตอน เปลี่ยนก้านสตรีมนม Gaggia Evo
Cool cafe ... ตอน กาแฟคือ อะหยังเอ๊าะ ? < Part 2> วิชาการโคดๆ
Cool Cafe < นอกเรื่องแต่โดนใจ >
Cool cafe ... ตอน กาแฟคือ อะหยังเอ๊าะ ? < Part 1>
ลูกบ้าเที่ยวล่าสุด ... Cool Cafe
ลูกบ้าเที่ยวล่าสุด ... Cool Cafe
สวัสดีทุกท่านที่ผ่านมาเจอกัน ขอแนะนำตัวก่อน ตัวผมเองมีชื่อว่า เปิ้ล อายุอานามก็ปาเข้าปีที่ 30 ในการลืมตาขึ้นมาดูโลกใบนี้ พื้นเพเลยผมเป็นคนเชียงราย ก่อนจะย้ายไปเรียนมหาลัยที่เชียงใหม่ จบออกมาก็ทำงานและใช้ชีวิตพเนจรไปทั่วตามประสาคนหนุ่ม ผ่านงานมามากมาย ทั้ง บ.ออแกนไนส์ งานนิตยสาร เด็กโรงพิมพ์ เด็กกองถ่าย ดีเจเถือนก็เอา รับจ้างเซ็นเซอร์หนังโป๊ก็เคยมาแล้ว งานในอดีตนั่นผมจะไม่ขอกล่าวถึงมากล่ะกันนะครับ แต่ถ้าท่านอยากทราบผมก็จะขออธิบายในโอกาสถัดไปล่ะกัน
เรื่องของเรื่องเริ่มเมื่อตอนที่ผมได้งานเมือสองปีก่อน ตัวผมนั่นโชคดีได้ทำงานใน บ. ส่งออกเฟอร์นิเจอร์ สัญญาชาติอเมริกัน งานสบายๆ เงินตอบแทนสูง ผมก็วาดฝันไว้ว่าคงอยู่กับที่นี้ไปจวบ นานเท่านาน งานสบาย เงินตอบแทนสูงอย่างนี้ ผมคงต้องเกาะเอาไว้จนกว่าตัวจะตาย 555+ ตลอดสองปีที่ผ่านมาท้องฟ้าทุกวันช่างสดใส งดงามเสมอมา ผมมีความสุขกับการทำงาน มีความสุขกับการใช้จ่าย สนุกสนานกับทุกสิ่งรอบๆกาย โดยที่ไม่อาจรู้เลยว่าทุกอย่างกำลังจะเปลียนไป คลื่นลูกใหญ่แอบก่อตัวอยู่อย่างลับๆ และแล้ววันหนึ่ง ฟ้าก็ผ่าที่กลางหัวใจของผม ใครจะรู้ว่าแฮมเบอร์เกอร์จะมาเน่า เศรษฐกิจเมืองเจ้านายแย่กว่าที่คิดไว้มาก ทาง บ. จำเป็นต้องลดการผลิต และ ลดพนักงาน เพื่อความอยู่รอดของ บ. แน่นอนว่า ชื่อของผมอยู่ในนั่นด้วย ซวยแล้ว ... นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมจะคิดออก ทำไงดีฟ่ะ นั่นดิ จะทำอะไรดี ....... .... .... ... .. ....... ... ... ... ... มีแต่ จุดๆๆๆๆ และ ก็ จุดๆๆๆๆๆๆๆ ในหัวผม ในจะ ค่าโน้น ค่านี้ ไหนจะ ค่านั่น ค่าโน้น เราจะจัดการอย่างไงกับมันดี
นานมากกว่าที่ผมจะคิดออก และทางที่ผมคิดออกคือ ขายทุกอย่างที่สร้างมาในสองปี ขายให้หมด ขาย ขายและ ขาย เอาเงินก้อนที่ได้ ปิดทุกอย่าง เคลียร์ทุกสิ่ง ช่วงนั่นเป็นช่วงเวลาที่ยากจะอธิบาย มันเหมือนคุณไม่อยากจะทำอะไรเลย ตื่นมาก็นั่งมองจอคอม จิตตกนั่งเช็คเมลล์ หวังว่าจะมีเมลล์ส่งมาบอกคุณว่าที่บอกไปว่าให้ออกจากงานอ่ะล้อเล่น Just Kidding นะโว้ย รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันเป็นจริงแต่ก็หวังเล็กๆในใจ อาหารจานโปรดกลายเป็นอาหารกันตาย ไม่กินก็ได้ว่ะ ดีจะได้ตายๆไปจากโลกใบนี้ วันทั้งวันรอแต่แค่เวลาไปเล่นบาส เผื่อจะเจอเพื่อนจะได้ลืมๆๆๆๆไปว่าเรามันตกงาน นานวันไปอาการของผมดีขึ้นตามลำดับ ข้อดีของเวลาคือมันทำให้ผมคิดได้ ผมไม่โวยวาย ผมไม่ฟูมฟาย ไม่หาคนมารับผิดชอบกับการตกงานในครั้งนี้ เพราะผมคิดว่าที่ผ่านมามันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของผมแล้วที่ได้มาเจอเจ้านาย เจ้านายไม่ได้ใจร้ายกับผมเลย อย่างน้อยเขาก็ให้เงินชดเชย และ ให้ กำลังใจผม เจ้านายยังต้องเจออะไรอีกเยอะกว่าผมมาก ผมจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิด เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องอยู่ในกรุงเทพ เมืองฟ้าอมรนี้อีกต่อไปแล้ว
วันแรกที่กลับบ้านผมไม่รู้จะคุยกะพ่อและแม่อย่างไรดี ถึงแม้จะเคยเกริ่นไว้แล้วว่า เศรฐกิจมันแย่ขนาดไหน เจ้านายอาจต้องปลดคนออก แต่ถึงอย่างนั่นผมก็ไม่กล้าบอกความจริงกับท่านอยู่ดี อยู่บ้านแบบเปล่าๆเปลือยๆอยู่เกือบเดือน อยู่ๆก็นึกไอเดียเก่าเก็บได้ ทำเสื้อยืดขายดีกว่า ไหนๆก็หน้าหนาวแล้ว นักท่องเที่ยวก็เริ่มเยอะ เลยลองทุปกระปุกทำเสื้อยืดขายดู ได้ผลตอบรับค่อนข้างดีเลยทีเดียว ผมเลือกเสื้อยืดที่ผ้าดีๆหน่อย เป็น ผ้า Cotton เบอร์ 32 ใส่สบายๆ ไม่ยืดไม่หด สีไม่ตก ระวังหายอย่างเดียวเพราะเสื้อเราสวยมาก 555+ ให้ร้านสกีนที่งานเนียนๆมาช่วยเรื่องสกีน เรื่องออกแบบผมเป็นคนจัดการเอง นับแต่ตอนนั่นจนถึงตอนนี้เสื้อที่ผมทำขายก็อายุเลยครึ่งขวบไปแล้ว เสื้อของผม ผมตั้งชื่อให้มันว่า Cool
พอเสื้อของเราขายดี ลูกค้าก็เริ่มถามบ่อยๆ ว่ามีร้านไหม ขายที่เดียวเลยเหรอ ทำให้เราอยากมีร้านของตัวเองขึ้นมา เปิดร้านขายเสื้อย่างเดียวก็คงไม่ดี เลยคิดว่าจะเปิดร้านกาแฟสด นมสด ไปด้วยเผื่อจะได้เป็นที่นัดพบกับ เลยเกิดเป็นโครงการ Cool Cafe ขึ้นมา จากคนไม่รู้เรื่องกาแฟเลย จะเปิดร้านได้ไหม มาลองดูกันนะครับกับ ลูกบ้าเที่ยวล่าสุด Cool Cafe
Create Date : 15 พฤษภาคม 2552
Last Update : 15 พฤษภาคม 2552 15:19:43 น.
4 comments
Counter : 321 Pageviews.
Share
Tweet
ไอเดียบรรเจิดดีค่ะ
เป็นกำลังใจให้
โดย: miss winter (
miss winter
) วันที่: 15 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:36:23 น.
แวะมาเยี่ยมค่ะ
โดย:
be good girl
วันที่: 19 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:54:50 น.
ไอเดีย ยอดมากเลยค่ะ
โดย:
Prettymaew
วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:21:32:04 น.
เห็นรูปทีแรกคิดว่าเจ้าของบล๊อกคือโน๊ตอุดมเลยนะครับ แต่ว่าสู้ชีวิตดีจังเลยครับ หวังว่าซักวันผมจะเป็นได้แบบนี้บ้าง
โดย: ฮิโระ (
ordinary_hero
) วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:21:56:26 น.
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
oldple
Location :
เชียงราย Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ชายวัย 30 รูปร่างอวบ อารมณ์ดี คารมมีแต่พองาม
oldple
Webmaster - BlogGang
[Add oldple's blog to your web]
Bloggang.com
นานมากกว่าที่ผมจะคิดออก และทางที่ผมคิดออกคือ ขายทุกอย่างที่สร้างมาในสองปี ขายให้หมด ขาย ขายและ ขาย เอาเงินก้อนที่ได้ ปิดทุกอย่าง เคลียร์ทุกสิ่ง ช่วงนั่นเป็นช่วงเวลาที่ยากจะอธิบาย มันเหมือนคุณไม่อยากจะทำอะไรเลย ตื่นมาก็นั่งมองจอคอม จิตตกนั่งเช็คเมลล์ หวังว่าจะมีเมลล์ส่งมาบอกคุณว่าที่บอกไปว่าให้ออกจากงานอ่ะล้อเล่น Just Kidding นะโว้ย รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันเป็นจริงแต่ก็หวังเล็กๆในใจ อาหารจานโปรดกลายเป็นอาหารกันตาย ไม่กินก็ได้ว่ะ ดีจะได้ตายๆไปจากโลกใบนี้ วันทั้งวันรอแต่แค่เวลาไปเล่นบาส เผื่อจะเจอเพื่อนจะได้ลืมๆๆๆๆไปว่าเรามันตกงาน นานวันไปอาการของผมดีขึ้นตามลำดับ ข้อดีของเวลาคือมันทำให้ผมคิดได้ ผมไม่โวยวาย ผมไม่ฟูมฟาย ไม่หาคนมารับผิดชอบกับการตกงานในครั้งนี้ เพราะผมคิดว่าที่ผ่านมามันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของผมแล้วที่ได้มาเจอเจ้านาย เจ้านายไม่ได้ใจร้ายกับผมเลย อย่างน้อยเขาก็ให้เงินชดเชย และ ให้ กำลังใจผม เจ้านายยังต้องเจออะไรอีกเยอะกว่าผมมาก ผมจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิด เพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องอยู่ในกรุงเทพ เมืองฟ้าอมรนี้อีกต่อไปแล้ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็นกำลังใจให้