มาเถิดฟังกลอนกล่อมถนอมรัก
นอนหนุนตักพี่ยาอย่าไปไหน
จะกล่อมกลอนตอนพริ้งพระอภัย
กล่อมทรามวัยผีเสื้อสมุทรนอน
ว่าเจ้านวลลออช่อมะกอก
เจ้าต้องออกทะเลไปเร่ร่อน
ท่องตั้งแต่ตรู่ยันตะวันรอน
ลุยสาครเที่ยวหาผลาหาร
ป่ายปีนเกาะลำบากหาหมากไม้
เอามาให้พี่หม่ำรสฉ่ำซ่าน
ทั้งมะม่วงมะพลับได้รับทาน
แม่นงคราญเอื้อเฟื้อพี่เหลือล้น
กล่อมนวลเจ้าผีเสื้อสมุทรหลับ
พระอภัยใจกลับคิดสับสน
น้องเป็นยักษ์ส่วนพี่นี้เป็นคน
มาปะปนสมสู่ไม่คู่ควร
พระอภัยจึงหนีผีเสื้อสมุทร
แม้รักสุดบรรยายอยู่หลายส่วน
อ้าว..ไยลืมตาค้างเล่านางนวล
กลอนไม่ชวนนิทราหรือว่าไร
โถ..หน้ามนคนดีของพี่เอ๋ย
พี่หรือเคยคิดหนีเจ้าที่ไหน
ควายเฒ่านะมิเหมือนพระอภัย
หากรักใครใจนั้นรักมั่นคง
เจ้าแก้วตาอย่าตั้งข้อกังขา
จงหลับตาเถิดนะนวลระหง
ไม่หนีไปไหนหรอกบอกตามตรง
หากมิหลับตาลง..จักลงทัณฑ์ (จุ๊บๆ)
ควายเฒ่า