สุขภาพจิตคุณแม่หลังคลอด.เขียนบล๊อกนี้ด้วยน้ำตา..เธอตัดลิ้นตัวเอง...จิตป่วย...จนตัวตาย


....ใช้เวลาคิดอยู่นาน นาน ว่าจะเอาเรื่องของเพื่อนสนิท...เธอคนนี้ลงบล๊อก

....ด้วยหวังให้เป็นข้อคิด สะกิดเตือนคนรอบข้างของคุณแม่หลังคลอดท่านอื่นๆ...ที่ผ่านมาอ่านค่ะ

....วันอาทิตย์ที่ 14 พ.ย.2553 ส่งศพเธอด้วยรถคันนี้





....ส้ม(ชื่อไทยที่เพื่อนๆคนไทยเรียกเธอ) ปีนี้เธออายุ 33 ปี เป็นคนญี่ปุ่นที่ชอบเมืองไทย อาหารไทยมากๆ ทุเรียนนี่ชอบมาก เธอเคยไปใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทย 2 ปี เพื่อเรียนภาษาไทย ...

....samelaa อยู่ที่นี่(ญี่ปุ่น)นอกจากสามีแล้วก็มีคุณส้มนี่แหละค่ะที่ได้พูดคุยกันด้วยภาษาไทย..เธอเป็นเพื่อนที่สนิทกับครอบครัวเรา ไปมาหาสู่กัน มาเล่นกับภุณจังบ่อยๆ

....เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับส้ม มันไม่น่าจะเกิดขึ้นเลย เพราะเธอเป็นคนร่าเริง สุขภาพแข็งแรงแม้จะเป็นตัวเล็ก แต่เดินออกกำลัง เดินขึ้นเขาเป็นลูกๆแบบสบายๆไม่ออกอาการเหนื่อยให้เห็นเลย เราเคยไปเดินขึ้นเขา Meyaji ด้วยกันค่ะ

....จุดเปลี่ยนของชีวิต น่าจะเริ่มจากที่ส้มแต่งงาน แต่ชีวิตคู่ของเธอก็ดูมีความสุข เธอเลือกไปฮันนีมูนที่เชียงใหม่ด้วยนะ(ชอบเมืองไทยจริงๆ) สามีเป็นคนน่ารัก เท่าที่ได้รู้จักไปมาหาสู่กันในช่วง 3 ปีหลังแต่งงานมานี้

....เดือนธันวาคมปีที่แล้ว ส้มคลอดลูกสาว .นัสสึจัง.น่ารักน่าชัง หลังคลอดลูกเธอก็ดูปกติ ร่าเริง ตื่นเต้น และดูมีความสุขกับการเลี้ยงลูก โดยมีคุณแม่ของเธอเป็นผู้ช่วยในการเลี้ยงลูก แล้วเรื่องมันเกิดได้อย่างไร

....เวลาผ่านพ้นมา ประมาณปลายเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ขณะที่ครอบครัวsamelaa ไปตกปลากันที่ต่างจังหวัด samelaaก็ได้รับโทรศัพท์จากส้ม เธอบอกว่าอยากคุยกับพี่ชาย(สามี samelaa ซึ่งนับถือกันเป็นพี่ชาย น้องสาว รักและสนิทกันมาก)น้ำเสียงเหมือนคนกำลังร้องไห้ เรารีบกลับทันที กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำมากแล้ว พอถึงบ้านสามีก็โทรหาส้มให้ออกมาพบได้ เธออยากพูดคุยกันข้างนอก คงไม่อยากให้ใครรู้ ยืนคุยกันสองคนข้างนอกบ้านเรา สักพัก samelaa ได้ยินเสียงร้องไห้ดังๆและเรื่องมันก็ร้ายแรงขึ้นเมื่อคุณพ่อคุณแม่ของสามีsamelaa ออกไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น..ส้มวิ่งหนีทันที

....จากนั้นคุณพ่อสามีsamelaa ก็โทร,บอกครอบครัวส้มทันทีเหมือนกัน ให้มารับเธอกลับบ้าน(หลังคลอดเธอกลับมาอยู่ที่บ้านตลอด บ้านเราอยู่ห่างกันแค่เดินเลี้ยวไปอีกมุมถนนก็ถึงค่ะ) ทางสามีsamelaa ตามจับตัวส้มได้แล้วก็พาขึ้นรถ ขับออกไปเลยไม่ได้พาไปส่งบ้านหรอกค่ะ พาไปนั่งรถเล่น พยามพูดคุยซักถาม พร้อมทั้งตอบคำถามเธอ...แต่ว่าง..ไร้เสียง

....คืนนั้นส้มค้างบ้านเรา เพราะเธอไม่อยากกลับบ้าน ทั้งที่อยากกลับ(เธอห่วงลูก แต่ยังไม่อยากเจอใคร)

เรานอนคุยกัน..samelaa กับ ส้ม เธอบอก .."พี่นา.ส้มตัดลิ้นแล้ว"

ครั้งแรกไม่แน่ใจเสียงฟังไม่ชัด .พอจะถามเธออีกครั้ง " ส้มตัดลิ้นแล้ว"ดูที่ปากเธอ ใช่มันดูแปลกๆ...samelaa รวบตัวเธอมากอดไว้นาน น้ำตาเอ่อท่วม ไม่อยากร้องไห้เพราะ ขณะที่ส้มพูด เธอไม่ร้องไห้ สายตาว่างเปล่า เธอบอกว่า เธอไม่เหมือนเดิม เธอทำร้ายลูก เอามือปิดปากลูก และนัสสึจังไม่มีพังพืดใต้ลิ้น เธอกลัวลูกพูดไม่ชัด รู้สึกว่าตัวเองไม่ดี เลยตัดลิ้นตัวเอง เวลานั้นsamelaaพูดไม่ออก ข้างในมันแน่นไปหมด สงสารเธอจับใจได้แต่กอดไว้นาน ก่อนจะจัดให้เธอนอนบนเตียงคนเดียวส่วนตัวเองลงนอนตรงพื้นหน้าเตียง ตกดึกเธอบอกหนาวมาก ทั้งๆที่อากาศร้อน samelaa ห่มผ้าหนาๆให้แล้วเลยนอนเฝ้าทั้งคืน ...เช้ามืดระหว่างเดินไปส่งเธอที่บ้าน..ถามว่า "ส้ม เลี้ยงลูกเหนื่อยใช่ไหม"ไม่มีเสียงตอบ

....หลังจากนั้น สามี samelaa ได้ออกตามหาเธอกลับบ้านหลายครั้ง คุณแม่ส้มจะโทร.มาให้ช่วยออกตามหาส้ม เวลาเธอวิ่งหนีออกจากบ้านไปเฉย ๆ

....ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกัน samelaa ทำอาหารไทยที่เธอชอบไปให้ที่บ้าน อยากไปรับฟัง พูดคุยให้เธอได้ระบายออกมาบ้าง แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไรจะคุย "พี่นากลับไปเถอะ"

....จนครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นส้ม ..ใจหายค่ะ น้องที่เคยร่าเริง ...หน้าซีดขาว ดวงตาแห้ง ตัวเล็กผ่ายผอม...เธอป่วยทางใจค่ะ

....ส้มป่วยทางใจค่ะ samelaaติดตามถามข่าวจากแม่ของเธอเสมอ เข้าหาเธอไม่ได้ เธอไม่ยอมพูดคุยกับใคร ไม่ออกไปไหน ไม่กิน...จน

....จนเช้าวันที่ 10 พ.ย. ตี4...เธอก็จากไปแบบไม่ตื่นอีกเลย

....samelaa อยากจะหาสาเหตุว่าทำไมมันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา




...