|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เปียกฝน ไม่เปียกใจ
วันจันทร์ที่ 28 พฤษภาคม 2550
อยู่ดีๆอาการซึมเศร้าก็เข้ามาทักทายเล่นซะงั้น
คงเป็นเพราะอากาศที่ขะมุกขะมัว แดดมืด ฟ้าครึ้ม มองไปทางไหนมีแต่เมฆสีเทา
เลยพาลให้จิตใจขุ่นหมองไปด้วย ...
จะปัดความผิดนี้ให้กับฟ้ากับฝนอย่างเดียว ผมว่ามันโหดร้ายเกินไป
เรื่องทุกข์ เรื่องร้อน มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้าใจไม่ไขว่ ไม่คว้ามาใส่ตัว ????
ได้แต่หวังว่าหลังฝนโปรยปรายลงมาอารมณ์คงจะสดใสขึ้นมาอีกครั้ง
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
เลิกงานแล้ว วันนี้เตรียมตัวไปออกกำลังกายเรียกเหงื่อขับไล่ความหม่นเศร้า
แต่ ...
เหมือนฟ้าแกล้งยังไงยังงั้น ส่งให้เม็ดฝนนับล้านเม็ดลงมาประพรมบนพื้นโลกเสียเปียกปอน
เสียง และแสงแปลบปลาบ วิบไหว ไปทั่วผืนฟ้า เป็นภาพที่น่าตื่นตาสำหรับผม
อาการซึมๆ เศร้าๆ เน่าหนอน หายไปนานแล้ว หายไปตอนไหน ... ไม่รู้สิครับ???
คงเป็นหลังจากที่ได้หยิบโทรศัพท์ไปบ่นๆๆๆๆ บ่นให้ใครสักคนได้รับฟัง
ใจมันก็โล่งไปโดยปริยาย แถมไม่รู้ตัวเสียอีกแน่ะ
ยิ่งได้นั่งมองม่านฝนที่พรูอยู่บนฟ้าไกลๆ มันเหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจเลยล่ะครับ
ป่านนี้ต้นไม้คงกำลังเต้นระบำฉลองรับน้ำเย็นๆจากเบื้องบนหลังจากที่ร้อนมาหลายวัน
ในขณะที่มนุษย์อาจหน้าเบ้เพราะต้องผจญสงครามเครื่องยนต์บนท้องถนนที่อัดแออีกครั้ง
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
ฝนหยุดตกแล้ว ...
ผมเดินเอื่อยๆบนฟุตบาทของถนนที่มีน้ำขังเป็นหย่อมๆ ตอนนี้รถไม่ติดแล้วครับ
ปกติถ้าไม่จำเป็น ผมจะไม่เดินคนเดียวในเวลาโพล้เพล้อย่างนี้
ผมชอบที่จะเดินในที่ที่มีผู้คนขวักไขว่ แม้จะจอแจเกะกะกันบ้าง
อย่างน้อยก็ยังได้รู้ว่า ผมไม่ได้เดินอยู่บนเส้นทางนี้เพียงคนเดียว
แต่วันนี้ขอสักวันเถอะนะ เดินเล่นดีกว่า ไหนๆก็ไม่ได้รีบไปทำอะไรแล้วนี่
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
อย่างที่เคยบอกไว้นั่นแหละครับ
ในเรื่องร้ายๆ มักมีเรื่องดีๆ แอบซ่อนอยู่เสมอ เพียงแค่เราจะพบเจอมันหรือเปล่าแค่นั้น
และนี่คือเรื่องดีๆที่ผมได้รับจากการเดินเตาะแตะบนหนทางอันเปียกปอนและเจิ่งนองครับ
ยอมรับเลยว่า ไม่เคยเห็นรุ้งกินน้ำที่ไหนที่ใหญ่ ยาว และสมบูรณ์ครบทุกสีอย่างนี้มาก่อน
ตื้นตัน ดีใจ จนต้องรีบเก็บภาพความประทับใจนี้เอาไว้
เพราะไม่แน่ใจว่าในชีวิตนี้จะได้พบเจอรุ้งกินน้ำที่สวยสมบูรณ์อีกครั้งไหม ???
อยากให้เพื่อนๆได้รับความสุขนี้ที่ผมส่งผ่านให้ทุกคนทางหน้าบล็อกนี้นะครับ
แม้รูปอาจจะไม่ค่อยสวย แต่รู้อะไรไหมครับ ว่าหัวใจของผมแปะไว้ในรูปเหล่านั้น
รอให้เพื่อนๆทุกคนมารับไปนะครับ
อยากให้ทุกคนยิ้มและมีความสุขอย่างที่ผมตั้งใจไว้นะครับ
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
Rain When it rains The soft grey sky Drifts to the ground Brown rivulets Trickle away Trickle away Washing sadness down Weather vanes Weep and turn Weep and turn Forgetting in the damp and grey That by and by The sun will shine Sun will shine By and by The sun will shine.
ปล. กลอนนี้ก็อปเค้ามาใช้นะครับ ผมไม่ได้แต่งหรอกครับ ไม่กล้าแปลด้วย กลัวแปลแล้วจะตลกมากกว่าไพเราะอ่ะครับ
ประกาศ (โฆษณาแฝง)
ตอนนี้เปิดอีกห้องนึงให้เข้าไปชมแล้วครับ คลิกเข้าไปดูได้นะครับ ที่ Mode: Pic by OH หัวข้อบล็อก "ไปกินทาคูมิเป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ นะ นะ นะ"
ขอบคุณมากครับ
แวะไปอ่านและเม้นต์กันหน่อยนะครับ รออยู่นะ นะ นะ นะ
Create Date : 29 พฤษภาคม 2550 |
|
35 comments |
Last Update : 29 พฤษภาคม 2550 15:19:59 น. |
Counter : 905 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: น้าสุ IP: 61.7.233.201 30 พฤษภาคม 2550 13:35:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: หน่อยอิง 1 มิถุนายน 2550 21:18:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 1 มิถุนายน 2550 22:06:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอมเอง IP: 202.29.77.2 5 มิถุนายน 2550 14:31:53 น. |
|
|
|
|
|
|
|